Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

στου Πρατά τον Λάκο

Παλιοί Λουτσοβιώτες























Από αριστερά όρθιοι:Ανδρέας Σ Καραδήμας,Σπύρος Κ Μπερτσιας,Κώστας Δ Κοράκης (Καμάρας),Κώστας Κοράκης (Κωστάκης),Κώστας Καραδήμας(Γρανίτσας),Θεμιστοκλής Καραδήμας(Μούστος ),Γιάννης Ε Καραμπέτσος(Βαγγελοιωαννος),Σπύρος Καραδήμας(Τσακατσούλας),Σάκης Χ Φλώρος
Καθιστοί:Ευάγγελος Καραμπέτσος ( Βαγγελάκης ), Γιώργος Καραμπέτσος (Πίγκας) Αποστόλης Κοράκης,Αθανάσιος Καραδήμας(Καραθανάσης)

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019



Δήλωση υποψηφιότητας για το δήμο Δωρίδας από τον Τάσο Φλώρο


Ημερομηνία δημοσίευσης:17/01/2019

 
Αγαπητές Συμπατριώτισσες – Αγαπητοί Συμπατριώτες,

            Μετά την πολύχρονη ενασχόλησή μου με τα κοινά (πρόεδρος ομοσπονδίας συλλόγων, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων Δωρικής αδελφότητας, Νομαρχιακός Σύμβουλος, γραμματέας Νομαρχιακού Συμβουλίου, Εκπρόσωπος στην Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδος και υποψήφιος Βουλευτής Φωκίδας) και ικανοποιώντας την επιθυμία και παρότρυνση των Συμπατριωτών μου, αποφάσισα να συνεχίσω τον αγώνα για την επίλυση των προβλημάτων της περιοχής μας και να θέσω τον εαυτό μου στην κρίση σας ως υποψήφιος Δήμαρχος Δωρίδος.

            Με ήθος, αποφασιστικότητα, συνέπεια, εμπειρία και γνώση και με γνώμονα το «ΕΜΕΙΣ» του συμπατριώτη μας στρατηγού Μακρυγιάννη, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να παλέψουμε ώστε η Δωρίδα μας, με τον ασυναγώνιστο φυσικό της πλούτο συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα και με το αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει, το οποίο διαπρέπει παντού Πανελλήνια και απανταχού της γης, να βρεθεί στη θέση που πραγματικά της αξίζει.

            Με την πολύχρονη εκπαιδευτική μου ενασχόληση, προσκαλώ όλους τους νέους, τους οποίους και εμπιστεύομαι, να συμμετάσχουν ενεργά, να έχουν τον κύριο λόγο για την ανάπτυξη της περιοχής μας, την αντιμετώπιση των προβλημάτων με αμεσότητα και ευαισθησία και με βασικές προτεραιότητες την υγεία, την παιδεία, την καινοτόμο νεανική επιχειρηματικότητα, προστατεύοντας ταυτόχρονα το πανέμορφο φυσικό μας περιβάλλον.

            Ας συστρατευτούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να δώσουμε τον καλό αγώνα για την ανάπτυξη και την πρόοδο της Δωρίδας μας που όλοι αγαπάμε και νοιαζόμαστε.

Αναστάσιος Φλώρος – Υποψήφιος Δήμαρχος Δωρίδος
Επικοινωνία: Τηλ. 6945204090 και Email florosan@in.gr

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2019

Χαιρετισμός αναχωρησάντων


Στις αρχές του χρόνου άλλη μια απώλεια για το χωριό μας . Η αγαπητή σε όλους μας Κωνσταντούλα σύζυγος του Δημήτρη Καραμπέτσου , του Γραμματέα , έφυγε από τον κόσμον  τούτου . Η Κωνσταντούλα , το γένος Στέφου , γενήθηκε το 1924 ,είχε παντρευτεί τον Δημήτρη Καραμπέτσο και είχαν δυο παιδιά τον Γιώργο και την Βιολέτα .
Η Κωνσταντουλα μια ήσυχη και καλοπροαίρετη γυναίκα έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους χωριανούς μας , πάλεψε σκληρά στην ζωή της μαζί με τον σύζυγο της δουλεύοντας στα αγροκτήματα που κυρίως διατηρούσαν στη θέση καλόπορο όπου είχαν κτίσει το αγροτόσπιτο τους .
Το σπίτι τους ήταν λίγο πιο κάτω από την Αι Μονή στα δεξιά του δρόμου πριν από την γέφυρα του λουτσοβορέματος .
Καλλιεργούσαν ντομάτες και αλλά  συναφή αγροτικά προϊόντα ,χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές για την εποχή μεθόδους ,και τα εμπορευόντουσαν στο Λιδωρίκι .

Θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά της 

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019

Λουτσοβός Ιωάννης

από το βιβλίο του δασκάλου Γ ΑΝΕΣΤΟΥ
φωτο του 1972 τραβηγμένη από την θέση Λάζος, κάτω από την Αγία Μονή , από το 1979 ολόκληρη η περιοχή είναι σκεπασμένη από τα νερά της λίμνης Μόρνου 


β. Καλμαντής




Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2019

Από το fb αλιεύσαμε την παρακάτω ανάρτηση του Γ Πετσωτα την οποία αναδημοσιεύω γιατί θεωρώ ότι είναι η περιγραφή μιας κατάστασης που αντιπροσώπευε όλη την ορεινή Φωκίδα στα χρόνια μετά το πόλεμο μέχρι σχεδόν το 1970

1967 : Μετά απο ανωφέρεια 10%, χιόνι και πάγο το φορτοεπιβατηγό του πατέρα μου Ταξιάρχη -της άγονης γραμμής Στρώμη/Κάτω Μουσουνίτσα-Λαμία- φτάνει στην πλατεία της Στρώμης.
 Μαζί με άλλους αυτοκινητιστές της άγονης γραμμής των χωριών Πανουργιά, Μαυρολιθάρι, Πυρά και Αθανάσιος Διάκος, είχαν πολλές φορές σε συνεννόηση μεταξύ τους, διανοίξει με τα αυτοκίνητα το δρόμο στις Βρύζες (χιόνι 50 εκατοστά μέχρι 1 μέτρο στα "ανεμοσούρια"). 

Αλάτια και εκχιονιστικά άγνωστη λέξη τα χρόνια εκείνα. Κανείς τους δεν παραπονέθηκε για τον κρατικό μηχανισμό τότε,  αλλά μόνοι τους έβρισκαν τις λύσεις και εξασφάλιζαν συγκοινωνία με όλες τις συνθήκες σε χωματόδρομους, λάσπη, κατολισθήσεις και χιόνι. 
Με τσεκούρια, βαριοπούλες, πριόνια, συρματόσχοινα και κάθε εργαλείο, έσπαγαν βράχους, έκοβαν πεσμένα δέντρα και έχτιζαν μέχρι και αναχώματα σε πεσμένους δρόμους να περάσουν απο γκρεμούς τα αυτοκίνητα.
 Με το παραμικρό λάθος, κινδύνευαν να σκοτωθούν στο γκρεμό ή να χάσουν τη μοναδική τους περιουσία, το χρεωμένο με γραμμάτια αυτοκίνητο. Μια φορά ο πατέρας μου έκανε την απόσταση Συκιά-Στρώμη 12 χλμ 12 ώρες, αφού έσπασε πεσμένους βράχους, έκοψε πεσμένα δέντρα, έχτισε πεσμένο τμήμα δρόμου και πέρασε μέσα απο ρέματα, κόλλησε και ξεκόλλησε με τη βοήθεια γρύλου, μέσα σε λάσπες και θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. 
Αυτά προς σύγκριση με το σήμερα και ο νοών νοείτω!
G PETSOTAS








Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Η ΣΗΡΑΓΓΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΕΥΗΝΟΥ- ΜΟΡΝΟΥ


Την κατάρα του Ποσειδώνα για τους κατοίκους της Αθήνας, ( και όχι μόνο ), έδιωξε οριστικά η δημιουργία της λίμνης του Μόρνου και η "βοηθητική"λίμνη του Φείδαρη (Εύηνος ) .Δέστε πως παροχετεύεται το νερό της στον ποταμό Κόκκινο και μετά στην λίμνη του Μόρνου. 



 Η σήραγγα μεταφοράς νερού έχει µήκος 29 km περίπου και διέτρεξε όλους σχεδόν τους γεωλογικούς σχηµατισµούς της ζώνης  της Πίνδου. Η σήραγγα µε εσωτερική διάµετρο 3.5m και διάµετρο εκσκαφής 4m περίπου, διανοίχθηκε µε χρήση τεσσάρων µηχανηµάτων ολοµέτωπης κοπής (ΤΒΜ) σε χρόνο ρεκόρ.
Η σήραγγα Εύηνου -Μόρνου τέθηκε σε λειτουργία την 8 Απριλίου 1995, είκοσι επτά μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας του πρώτου ΤΒΜ τον Ιανουάριο του 1993 . Λόγω των επιτακτικών αναγκών ενίσχυσης της ύδρευσης της Αθήνας και επειδή η σήραγγα Εύηνου – Μόρνου ολοκληρώθηκε αρκετά ενωρίτερα από το φράγµα, σχεδιάσθηκε και κατασκευάσθηκε προσωρινό έργο υδροδότησης που αποτελείτο από χαµηλό φράγµα από κυλινδρούµενο σκυρόδεµα και πλευρική υδροληψία, ανάντη του κυρίως φράγµατος αλλά µέσα στα όρια του ταµιευτήρα, δεξαµενή εξάµµωσης, αγωγό Φ2000 για τη µεταφορά µε βαρύτητα του νερού από τη δεξαµενή εξάµµωσης στη σήραγγα Εύηνου-Μόρνου. Η παροχετευτικότητα του έργου ήταν περίπου 12m3 /s. Το προσωρινό αυτό έργο λειτούργησε µεταξύ 1995 και 1999 τροφοδοτώντας τον ταµιευτήρα του Μόρνου µε πάνω από 100x106 m3 νερού ετησίως. 

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019

Η σήραγγα Γκιώνας είναι η πρώτη στην Ελλάδα, στην κατασκευή της οποίας χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα ολομέτωπης κοπής

1 Η ΧΡΗΣΗ ΤΒΜ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ ΟΙ ΣΗΡΑΓΓΕΣ ΓΚΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΚΗΡΦΕΩΣ 
Η σήραγγα Γκιώνας είναι η πρώτη στην Ελλάδα, στην κατασκευή της οποίας χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα ολομέτωπης κοπής.
 Η σήραγγα αυτή, στην είσοδο της οποίας είναι και η υδροληψία από την λίμνη του Μόρνου, κατασκευάστηκε από την εργοληπτική εταιρεία ΕΔΟΚ Α.Ε. Η ανάθεση του έργου έγινε το 1969 μετά από μειοδοτικό διαγωνισμό στον οποίο δεν είχε συμμετάσχει άλλος εργολάβος, προφανώς λόγω της μεγάλης δυσκολίας του εγχειρήματος. Το μήκος της είναι 14.750 μέτρα, διασχίζει δε τον ορεινό όγκο της Γκιώνας.
Ως εκ της χαράξεώς της δεν ήταν δυνατή η δημιουργία μετώπων, παρά μόνον στην είσοδο (Λιδορίκι) και την έξοδό της (Άμφισσα). Η διάμετρος χρήσης είναι 3,60 m και η κλίση της είναι ενιαία 1,35 o /oo και αυτό γιατί αρχικά προβλεπόταν λειτουργία με ελεύθερη ροή του νερού. Η σήραγγα, μετά τις αλλαγές των μελετών που αφορούσαν όλο το υδραγωγείο του Μόρνου, τέθηκε υπό πίεση.
Στην είσοδό της έχει κατασκευαστεί η υδροληψία και το φρέαρ θυροφραγμάτων βάθους 64,75 μ. και διαμέτρου 6,0 μ. Στην έξοδό της έχει κατασκευαστεί φρέαρ αναπάλσεως βάθους 110 μ. και διαμέτρου 10 μ. και ακόμη, το τελευταίο προς την έξοδο τμήμα της, μήκους περίπου 300 μ. φέρει χαλύβδινη επένδυση πάχους χιλιοστών. Αυτή η χαλύβδινη επένδυση συνδέεται και με το φρέαρ αναπάλσεως και με τον διανομέα που έχει εγκατασταθεί αμέσως μετά την έξοδό της.
Ο διανομέας αυτός, έχει μήκος 50 περίπου μέτρων, κατασκευάστηκε από χαλυβδοελάσματα πάχους 52 χιλστ. και έχει 4 στόμια παροχής νερού είτε στο μικρό Υ/Η εργοστάσιο ισχύος 8,5 MW που έχει κατασκευάσει η ΔΕΗ είτε κατ ευθείαν στον ανοικτό αγωγό του υδραγωγείου. Επαρκής έρευνα, με γεωτρήσεις πλησίον του άξονα της σήραγγας, δεν είχε γίνει. Πιθανόν λόγω του μεγάλου κόστους.
Υπήρχαν κάποιες γεωτρήσεις αλλά όχι κοντά στον άξονα. Είχε γίνει όμως επιφανειακή χαρτογράφηση και η γεωλογική τομή της σήραγγας στην οποία είχε καταλήξει ο γεωλόγος κ. Γαλέος ανταποκρίνονταν με μεγάλη ακρίβεια στην πραγματικότητα.
Σε αμφότερα τα μέτωπα η σήραγγα διανοίχτηκε αρχικά εντός φλύσχη σχιστολιθικής μορφής, σκούρο γκρι, έντονα κερματισμένο και στον οποίο η παρουσία νερού ήταν μηδενική ή το πολύ στάγδην. Σπάνια παρουσιάστηκε λεπτή ροή νερού. Το υπόλοιπο της σήραγγας διανοίχτηκε στους μεσοζωϊκούς ασβεστόλιθους του όρους Γκιώνα με τα υπερκείμενα να ξεπερνούν στο μεγαλύτερο μήκος τα 1000 μέτρα και να φθάνουν τα 1500 και 1700 μέτρα. Οι ασβεστόλιθοι μεσοπλακώδεις έως παχυπλακώδεις είναι πολύ μικρής περατότητας με αποστράγγιση στην σήραγγα υπό μορφή εξιδρώσεων ή στάγδην.
 Όμως υπήρχαν ρήγματα, τα περισσότερα χωρίς μυλονιτιωμένη ή κερματισμένη ζώνη και στις θέσεις αυτών υπήρχε ροή νερού άλλοτε μικρή και άλλοτε μεγαλύτερη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ασβεστολίθων ήταν η απουσία καρστικών εγκοίλων. Συναντήθηκαν μικρά καρστικά στον ασβεστόλιθο του μετώπου της Άμφισσας και αυτά στις αρχές, όπου τα υπερκείμενα ήταν μικρού πάχους.
Στο υπόλοιπο τμήμα της σήραγγας συναντήθηκαν μόνο δύο μεγάλα καρστικά έγκοιλα στις χ.θ και χ.θ / 5
2 Οι παροχές νερού, αθροιστικά, ήταν της τάξεως των m 3 /h και ποσοστό άνω του 80% αυτών ήταν από το τμήμα μεταξύ των χ.θ και Στην περιοχή της έντονα μυλονιτιωμένης ζώνης των χ.θ έως η παροχή νερού ήταν της τάξεως των 400 m 3 /h.
 Ο υδροφόρος ορίζοντας ήταν σαφώς υψηλότερα της στάθμης της σήραγγας, σε όλο το κεντρικό τμήμα της. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, στην χ.θ (μετρώντας από την είσοδο Λιδορίκι) μετρήθηκε πίεση 13 bar σε μανόμετρο που είχε τοποθετηθεί σε οπή βάθους 6 μέτρων στο μέτωπο της σήραγγας. Ο αρχικός σχεδιασμός κατασκευής του έργου ήταν με διάτρηση και ανατίναξη από αμφότερα τα μέτωπα. Προς τον σκοπό αυτό είχε αγοραστεί ένα διατρητικό φορείο (Jumbo) της Ingersoll Rand το οποίο είχε τρεις βραχίονες με αεροκίνητες σφύρες. Η αποκομιδή είχε προγραμματιστεί να γίνεται με βαγόνια τύπου Hägglund της Atlas Copco και αυτά αεροκίνητα τα οποία θα έσυρε ηλεκτράμαξα SIG.
 Μία καλύτερη προσέγγιση του προς κατασκευήν έργου έδειξε ότι υπήρχαν σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα :
α) Η ενιαία κλίση της σήραγγας, αρνητική από το μέτωπο Λιδορικίου, σήμαινε αυξημένες δυσχέρειες στην διάνοιξη και μάλιστα όσο θα αυξάνονταν οι ποσότητες νερών.
β) Η χρήση εκρηκτικών απαιτούσε μεγάλης διαμέτρου αγωγούς και όχι μόνο αποστολή φρέσκου αέρα, αλλά και αναρρόφηση μολυσμένου. Αυτοί οι αγωγοί δεν χωρούσαν στην σήραγγα.
γ) Το πρόγραμμα κατασκευής του έργου δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί σε κάποιον αποδεκτό χρόνο, για τους ανωτέρω λόγους αλλά και λόγω του μεγάλου μήκους.
Έτσι αποφασίστηκε η αγορά ενός μηχανήματος ολομέτωπης κοπής. Πώς επέλεξαν το ΤΒΜ της Robbins; Μετά από έρευνες καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Διον. Κλαυδιανού συνιδιοκτήτου της ΕΔΟΚ με την ερώτηση: Τι μηχανήματα κυκλοφορούν στον κόσμο; Το 75% είναι Robbins. Τότε Robbins θα αγοράσουμε και εμείς. Έτσι έγινε η επιλογή!!
 Η διάνοιξη με συμβατικά μέσα, στην μεν είσοδο άρχισε στις αρχές Μαΐου του 1970, στην δε έξοδο στα τέλη Νοεμβρίου του Το ΤΒΜ έφτασε στο εργοτάξιο τον Ιούνιο του 1971 και για λόγους που δεν είναι του παρόντος, ενώ είχε σχεδόν συναρμολογηθεί, αποσυναρμολογήθηκε και μεταφέρθηκε στην σήραγγα Κιθαιρώνα την οποία κατασκεύαζε η εταιρία ΔΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑ. Από εκεί, αφού διάνοιξε κάποιο μήκος, επέστρεψε στην Γκιώνα τον Μάρτιο του Συναρμολογήθηκε πάλι, μεταφέρθηκε εντός της σήραγγας και στις 22 Απριλίου 1972 άρχισε να διανοίγει σήραγγα από την χ.θ (Η συναρμολόγηση και μεταφορά διήρκησε 40 ημέρες).
Το μηχάνημα, ένα ανοικτό ΤΒΜ για σκληρό βράχο, είχε δύο πέλματα (Gripper) αριστερά και δεξιά και ανά ένα κάτω στο δάπεδο και επάνω στην οροφή. Ο έλεγχος της πορείας γινόταν με ακτίνα Laser που στόχευε σε δύο σταυρονήματα. Οι διορθώσεις της πορείας, στον συμπαγή ασβεστόλιθο της Γκιώνας, δεν ήταν καθόλου δύσκολες αρκεί να γίνονταν εγκαίρως.
 Το ΤΒΜ διάνοιγε σήραγγα διαμέτρου 4,25 μ. Κάνοντας κριτική εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, μπορούμε να πούμε ότι το μηχάνημα απέδωσε ίσως μόνο το 50% των δυνατοτήτων του σε μέτρα προχώρησης. Αυτό 2 / 5
3 επειδή το σύστημα αποκομιδής υστερούσε καταφανώς σε δύο σημεία και το μήκος της σήραγγας ήταν μεγάλο. Η αποκομιδή είχε πρόβλημα λόγω του είδους των βαγονιών. Τα Hägglund έχουν μεγάλο μήκος, μέχρι και 12 μ. και φέρουν μίαν αλυσσοταινία στον πυθμένα τους η οποία χρησιμεύει και για την φόρτωση και για την εκφόρτωσή τους.
Επειδή το ΤΒΜ έδινε μεγάλο ποσοστό λεπτόκοκκου υλικού, αυτό εισχωρούσε κάτω από τις ράβδους της αλυσσοταινίας και εμπόδιζε την κίνησή της. Οι φθορές και οι καθυστερήσεις από αυτόν τον λόγο ήταν πολύ μεγάλες. Καθυστέρηση όμως προκαλούσε και το γεγονός ότι αφού γέμιζε ένας συρμός, έπρεπε να φτάσει στην πλησιέστερη διακλάδωση για να ξεκινήσει από εκεί ο κενός συρμός και να έρθει προς φόρτωση στο ΤΒΜ. Στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει διότι τα ΤΒΜ σύρουν πίσω τους την διακλάδωση πάνω στην οποία υπάρχουν και πλήρη αλλά και κενά βαγόνια.
Στοιχεία σχετικά με τις αποδόσεις και τις μεγάλες καθυστερήσεις : - Η διάνοιξη άρχισε και τελείωσε την , δηλ. ανοίχτηκαν μέτρα σε 42,26 μήνες, ήτοι 223 μέτρα τον μήνα. - Η μέγιστη μηνιαία προχώρηση ήταν 590 μέτρα. - Την μέγιστη ημερήσια είχαμε σε τρεις συνεχόμενες ημέρες και ήταν 123 μέτρα. Από τις έως την που συναντήθηκε το πρώτο μεγάλο και μη ενεργό καρστικό έγκοιλο στην χ.θ ανοίχτηκαν μέτρα με καθυστερήσεις που έφθαναν τους 4 ½ μήνες. Αυτές ήταν εν πολλοίς δικαιολογημένες λόγω της απειρίας μας και οφείλονταν, σε τοπογραφικά σφάλματα και διόρθωσή τους, κατασκευή νέου συστήματος ταινιών πίσω από το ΤΒΜ και σκυροδέτηση του δαπέδου στα μέτρα που είχαν διανοιγεί με συμβατικά μέσα. - Η αντιμετώπιση του καρστικού εγκοίλου, που συνάντησε δεξιά και ελαφρώς εμπρός του το ΤΒΜ, έγινε με διάνοιξη μιας παρακαμπτηρίου και σκυροδέτηση μιας πλάκας δαπέδου και ενός τοιχείου που απομόνωσαν την σήραγγα από το καρστικό. Οι εργασίες αυτές κράτησαν από την έως τις δηλαδή 4 ½ μήνες. - Οι εργασίες διάνοιξης συνεχίστηκαν από την έως τις που συναντήθηκε δεύτερο καρστικό στην χ.θ Σ αυτό το τμήμα ο ασβεστόλιθος ήταν πάλι συμπαγής, με λίγα νερά κατά τόπους και μόνο με μία μεγάλη παροχή. Η μέση μηνιαία προχώρηση ήταν 412 μ. και η μέγιστη ημερήσια προχώρηση 33 μέτρα.
 Οι καθυστερήσεις που έφθασαν τον 1 ½ μήνα οφείλοντο σε κάποιες σοβαρές βλάβες του μηχανήματος. Το καρστικό της χ.θ έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην διάνοιξη της σήραγγας. Ήταν ενεργό, με σημαντική ροή νερού και ίχνη από ιλύ, ψηλά στα τοιχώματά του, που έδειχναν ότι κάποτε είχε γεμίσει με νερό. - Η παράκαμψή του, δεν έγινε με τον λανθασμένο τρόπο της αντιμετώπισης του προηγούμενου.
Εδώ το ΤΒΜ οπισθοχώρησε 90 μέτρα και με την βοήθεια ενός τοίχου από beton έστριψε αριστερά παρακάμπτοντας το καρστικό και συνέχισε την διάνοιξη διαγράφοντας μία ανοικτή καμπύλη για να επανέλθει τελικά, μετά ένα σημαντικό μήκος καμπύλης, στον θεωρητικό άξονα της σήραγγας.
 Οι εργασίες της παράκαμψης του καρστικού χρειάστηκαν λιγώτερο από 2 μήνες ( έως ) έναντι 4 ½ μηνών του προηγούμενου καρστικού. Μία πρόταση έμφραξης του καρστικού δεν έγινε δεκτή από όλους τουςεμπλεκόμενους στο έργο με αποτέλεσμα την νύκτα της 20 ης Οκτωβρίου 1974 να εισρεύσει στην σήραγγα μία τεράστια ποσότητα νερού. Η παροχή αυτή ήταν της τάξεως των m 3 /h. 3 / 5
4 Θύματα δεν υπήρξαν, διότι στην θέση του καρστικού υπήρχε σιδηροδρομική διακλάδωση που κατά πάγια τακτική διέθετε τηλεφωνική συσκευή. Ο χειριστής της ηλεκτραμάξης, άκουσε τον φοβερό θόρυβο του νερού και ειδοποίησε το προσωπικό που εργαζόταν στο μέτωπο, το οποίο απείχε μόλις 700 μέτρα, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν εγκαίρως την σήραγγα. Όπως διαπιστώθηκε, το νερό έφτασε στην σήραγγα μετά από ισχυρή βροχόπτωση που είχε γίνει στα ορεινά πριν 8-10 ώρες.
 Μετά από αρκετές ημέρες, αφού έγινε πάλι επισκέψιμη η σήραγγα, κατασκευάστηκε πώμα από σκυρόδεμα στο εγκαταληφθέν τμήμα της σήραγγας και έτσι απομονώθηκε το καρστικό. Αργότερα, τον Ιανουάριο του 1975, και επειδή οι ποσότητες των υδάτων τα οποία εισέρεαν στην σήραγγα ήταν πολύ μεγάλες, διανοίχτηκε μία παρακαμπτήριος μικρού μήκους και μικρών διαστάσεων, με την οποία συνδέθηκε πάλι η κυρίως σήραγγα με το καρστικό.
Αυτή η παρακαμπτήριος σφραγίστηκε με πώμα από σκυρόδεμα στο οποίο ενσωματώθηκαν 4 χαλύβδινοι σωλήνες Φ250 που έφεραν και κλαπέ ώστε σε περίπτωση που έφερνε πάλι νερό το καρστικό να εμποδίσουν την είσοδό του στην σήραγγα. Στην θέση αυτή ακτασκευάστηκε υποσταθμός και αντλιοστάσιο. Έτσι αντιμετωπίστηκαν οι μεγάλες παροχές νερού που αλλιώς θα καθιστόύσαν αδύνατη την προχώρηση.
(Στην σήραγγα δεν χωρούσαν περισσότερα από 2-3 δίκτυα άντλησης.) Το καρστικό αυτό πλημμύρισε άλλη μία φορά και αυτό έγινε αντιληπτό γιατί σταμάτησαν να αντλούν οι αντλίες. Μετά το καρστικό του απέμεναν μ. σήραγγας. Το μέτωπο εισόδου είχε σταματήσει την προχώρηση στην χ.θ λόγω νερών.
Τα εγκατεστημένα δίκτυα άντλησης επαρκούσαν για την απομάκρυνση του νερού, αλλά η πίεσή του ήταν τέτοια, που κατά την διάτρηση υπερνικούσε τις 6,5-6,7 bar του πεπιεσμένου αέρα της διάτρησης και έφερνε τρίμματα ασβεστολίθου μέσα στις σφύρες. Επίσης ήταν αδύνατη η γόμωση των διατρημάτων γιατί το νερό πετούσε τα φυσίγγια της δυναμίτιδας έξω από τις οπές. Έτσι, διεκόπη η προχώρηση και άρχισαν οι εργασίες κατασκευής της τελικής επένδυσης.
Τα τελευταία αυτά μ. ήταν και τα δυσκολώτερα. Η μέση μηνιαία προχώρηση ήταν 207 μέτρα με μέγιστη ημερήσια τα 25 μ. Τα σημαντικώτερα προβλήματα προέρχονταν από τις συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες νερού και μάλιστα μετά την χ.θ Οι μεγάλες ποσότητες νερού παρέσυραν υλικά από τις μεταφορικές ταινίες και τα έριχναν κάτω. Αυτά τα υλικά έφταναν μερικές φορές το 25-30% του φορτίου της ταινίας και έπρεπε να φορτωθούν χειρωνακτικά σε ζεμπίλια και αυτά να αδειάσουν στα βαγόνια.
Ακόμη τα τραίνα κινούντο διασχίζοντας το νερό, δηλαδή είχαν μικρή ταχύτητα αλλά και βλάβες. Η συντήρηση της σιδηροδρομικής γραμμής μέσα σε παγωμένο νερό ήταν έργο επίπονο και χρονοβόρο. Μετά την χ.θ αντί συμπαγούς ασβεστολίθου συναντήθηκε μία ζώνη μυλονιτιωμένου ασβεστολίθου εύρους περίπου 90 μ. και με παροχές νερού της τάξεως των 400 m 3 /h.
Εδώ χρειάστηκε να τοποθετηθούν αντλίες εμβαπτιζόμενου τύπου ακριβώς πίσω από την κεφαλή του ΤΒΜ. Το εύθρυπτο του υλικού και οι μεγάλες ποσότητες νερού έκαναν την προχώρηση όλο και πιο δύσκολη. Πίσω από την κεφαλή υπήρχαν συνεχώς εργάτες που απομάκρυναν μπάζα με ζεμπίλια και καθάριζαν αντλίες ώστε να μπορεί να λειτουργήσει το μηχάνημα. 4 / 5
5 Τελικά, επειδή απαιτείτο και υποστήριξη της σήραγγας, που δεν ήταν δυνατή με αυτές τις συνθήκες, διεκόπη η προχώρηση στην χ.θ , οπισθοχώρησε το μηχάνημα και ανοίχτηκε μία παρακαμπτήριος ώστε να έχουμε πρόσβαση στο τμήμα του μυλονιτιωμένουα σβεστολίθου. Στην συνέχεια άρχισε βήμα προς βήμα διεύρυνση της σήραγγας, ώστε η προσωρινή υποστήριξη να είναι εκτός διατομής, και εγκατάσταση των μέσων υποστήριξης που ήταν τοιχεία από σκυρόδεμα στις παρειές της σήραγγας και λαμαρίνες Bernold που κάλυπταν το ημικύκλιο του θόλου και τις συγκρατούσε το σκυρόδεμα των τοιχείων.
Αυτές οι λαμαρίνες ήταν και το καλούπι για την προεπένδυση του θόλου. Με αυτόν τον τρόπο υποστηρίχτηκαν 101 μ. σήραγγας έως το Οι εργασίες, μετά από αυτό το ρήγμα, συνεχίστηκαν κανονκά έως το ξετρύπημα της 1 ης Νοεμβρίου Ακολούθησε η μόνιμη επένδυση η οποία έγινε με άοπλο σκυρόδεμα Β160 εκτός από τα τμήματα της σήραγγας στον φλύσχη τα οποία ήταν οπλισμένα.
 Οι αποδόσεις στην σκυροδέτηση δαπέδων κυμαίνονταν μεταξύ 400 και μ./μήνα αναλόγως των νερών τα οποία υπήρχαν και του απαιτούμενου καθαρισμού. Οι αποδόσεις σκυροδέτησης του θόλου και των παρειών της κυκλικής διατομής ήταν της τάξεως των μ./μήνα. Λίγα λόγια για τα άλλα δύο ΤΒΜ του Μόρνου : Στην σήραγγα Κήρφεως, μήκους μ., της οποίας την κατασκευή είχαν αναλάβει οι εταιρείες ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ και ΣΚΑΠΑΝΕΥΣ και την διεύθυνση του έργου είχε η ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, αγοράστηκε ένα δεύτερο ΤΒΜ, όμοιο με της Γκιώνας το οποίο και διάνοιξε μέτρα.
Χαρακτηριστικά εδώ ήταν η πλήρης απουσία νερού, έστω και στάγδην και η πληθώρα μικρών καρστικών που συνήθως ήταν πλήρη αργιλικού υλικού. Μικρά προβλήματα υπήρχαν όποτε τα GRIPPER έπρεπε να πατήσουν πάνω στην άργιλο των καρστικών, οπότε έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τακαρίες. Ένα τρίτο ΤΒΜ της Atlas Copco, εγκαταστάθηκε στην σήραγγα Ελικώνα της οποίας την κατασκευή είχε η Ελληνική Τεχνική. Νομίζω ότι αυτό το μηχάνημα είχε διατεθεί επί ενοικίω. Ήταν μία δοκιμαστική προσπάθεια της Atlas Copco που δεν ευδοκίμησε. Στην κεφαλή υπήρχαν 4 μικρότερες κεφαλές με κοπτικά. Υπάρχει μία φωτογραφία που θα δούμε. Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ποιά, κατά την γνώμη μου, είναι η σημασία αυτού του ΤΒΜ Robbins που διάνοιξε την Γκιώνα.

Πιστεύω ότι και αν ακόμη επιτυγχάνετο η διάνοιξη με συμβατικές μεθόδους θα απαιτούσε τουλάχιστον 5 ακόμη χρόνια. Δηλαδή το έργο του Μόρνου αντί του 1979 θα τελείωνε το Δεν θα με ξένιζε όμως και αν τελείωνε αργότερα. Τι μαθήματα πήρα εγώ από αυτό το έργο; Πρώτον, θεωρώ το νερό τον μεγαλύτερο εχθρό στην διάνοιξη μιας σήραγγας και ειλικρινά το φοβούμαι. Δεύτερον, έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο δυναμικό του λαού μας, που επιτυγχάνει υπεράνθρωπα επιτεύγματα, όταν υπάρχει ομαδικό πνεύμα.


πηγη,
https://docplayer.gr/3858617-I-hrisi-tvm-stin-kataskeyi-toy-ydragogeioy-toy-mornoy

η Τασία Κοράκη στην αυλή του σπιτιού της

2019

χρόνια πολλά πατριώτες 

καλή χρονιά!!!

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

Χαιρετισμός αναχωρησάντων 

Δυστυχώς με το τέλος του χρόνου οι απώλειες για το χωριό μας είναι απανωτές ...

Την Παρασκευή χάσαμε την πρεσβυτέρα Ελένη Μετάνια και  το Σάββατο τον σύζυγο της Σοφίας Καραδήμα -Αγγελάκο, γαμπρό του χωριού μας .


Η εξόδιος ακολουθία της Ελένης Μετάνια έγινε στο νεκροταφείο του χωριού μας το Σάββατο . Η εκλειπούσα ήταν 99 χρόνων και έσβησε ήρεμα στα χέρια των δικών της στην Αθήνα όπου έμενε τα τελευταία χρόνια . Είχε δυο παιδιά τον Θόδωρο και τον Γιώργο και είχε την ευτυχία και την ευλογία να γνωρίσει και να χαρεί νύφες και εγγόνια ζώντας κοντά στα παιδιά της και παρά το προχωρημένο της ηλικίας ειχε καλή σωματική και ψυχική υγεία . 
Η θειά Ελένη ήταν από τις πιο αγαπητές γυναίκες του χωριού μας, δούλεψε σκληρά μαζί με τον σύζυγο την τον αείμνηστο Παπαδημήτρη για να μεγαλώσει την οικογένεια της και να ξεπαράσει την φτώχεια που μάστιζε εκείνα τα χρόνια την ελληνική ύπαιθρο .
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της και να πάρουν τα χρόνια της να τη θυμούνται 






Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018





Χαιρετισμός αναχωρησάντων

Στις 19 Δεκεμβρίου μια ακόμη απώλεια για το χωριό μας . Η Τασία Κοράκη σύζυγος του Δημήτρη Κοράκη ( Καμάρα ) έφυγε από τον Κόσμο τούτο .
Η Τασία , κόρη του Κώστα και της Ελένης Κολοκυθά, είχε δημιουργήσει με τον σύζυγο της μια εξαίρετη οικογένεια , απέκτησε 4 παιδιά και είχε την ευλογία να τα χαρεί και να καμαρώσει και τα εγγόνια της .
Πάλαιψε σκληρά στην ζωή της ,όπως άλλωστε όλες οι γυναίκες της γενιάς της , σε εποχές δύσκολες . Είχα την χαρά να γειτνιάζουμε τόσο στο χωριό όσο και στο κάμπο ( η δική μου οικογένεια στον Μαρμαράκι και η δική της στα Ψηλά Αμπέλια ) και βιώναμε οικογενειακά και τα καλά και τα άσχημα της ζωής . Πάντα πρόθυμη και καλοσυνάτη να βοηθήσει και να συνδράμει στα δύσκολα .
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια της ,
καλό ταξίδι θεία Τασία και θα σε θυμόμαστε πάντα με τις καλύτερες αναμνήσεις .




Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

Από το efsyn.gr  η παρακάτω ανάρτηση


Της λίμνης τα φαντάσματα

limni_mornou.jpg

Τα νερά του Μόρνου έπνιξαν την κοιλάδα της Βελάς, τα χωριά και τα μνημεία τηςΤα νερά του Μόρνου έπνιξαν την κοιλάδα της Βελάς, τα χωριά και τα μνημεία της | © Θοδωρής Αθανασιάδης /viewsofgreece.gr
«Μέσα σ’ ένα σύννεφο σκόνης φάνηκαν τα πρώτα “θεριά” και άρχισαν να ξεριζώνουν τον τόπο μας.
Για χρόνια τα μηχανήματα έσκαβαν τα σπλάχνα της γης, έριχναν κάτω πελώρια δέντρα, γκρέμιζαν λόφους λες και ήταν τραπουλόχαρτα! 
Τα φορτηγά σειρές, το ένα πίσω από το άλλο φόρτωναν τις πέτρες και σήκωναν το φράγμα.
Οταν τα έργα τελείωσαν, το ποτάμι άρχισε να πνίγει τα χωραφάκια μας που για αιώνες πότιζε και ευεργετούσε. 
Αφήσαμε τα προγονικά μας, τους τάφους των παππούδων μας και φύγαμε… 
Οσοι άντεξαν, κάθισαν και έβλεπαν το Κάλλιο -εμείς το λέμε Βελούχοβο- να βυθίζεται αργά και βασανιστικά μέσα στο νερό. 
Ετσι έγινε η λίμνη του Μόρνου, για να ξεδιψάσει η Αθήνα, μας είπαν…».
Αυτή ήταν η ιστορία που μας αφηγήθηκε πριν από λίγα χρόνια ένας από τους πρώην κατοίκους του χωριού Κάλλιο, από αυτούς που έχασαν τα σπίτια τους όταν η τεχνητή λίμνη έπνιξε την όμορφη κοιλάδα της Βελάς και το χωριό τους.
Ετσι, για την ιστορία, να πούμε πως η τεχνητή λίμνη του Μόρνου σχηματίστηκε μετά την ανύψωση χωμάτινου φράγματος ύψους 126 μέτρων που έκοψε τη ροή του ποταμού Μόρνου δημιουργώντας έναν τεχνητό ταμιευτήρα, έργο που δημιουργήθηκε για να μπει στην υπηρεσία της σπάταλης και υδροχαρούς πρωτεύουσας!
Τα έργα για την ανύψωση του φράγματος ολοκληρώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το χωριό Κάλλιο εγκαταλείφθηκε οριστικά από τους ανθρώπους του τον Ιανουάριο του 1980, λίγο πριν βυθιστεί στο νερό.
Ενα κανάλι μήκους 192 χιλιομέτρων ανέλαβε να μεταφέρει το νερό του ταμιευτήρα στα διυλιστήρια της Αθήνας και από εκεί στις βρύσες των Αθηναίων.
Σήμερα, μετά από εκτεταμένες περιόδους ξηρασίας -περίπου κάθε 10 χρόνια-, τα Κάλλιο αναδεύεται σαν φάντασμα από τον λασπωμένο βυθό και απλώνει στο φως του φθινοπωρινού ήλιου τα ερειπωμένα και σιωπηλά σαν σκέλεθρα σπίτια του!

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω

Αφετηρία για εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή του Μόρνου, των Βαρδουσίων και της Γκιόνας είναι το Λιδορίκι, μια αγροτοκτηνοτροφική πολίχνη 1.500 κατοίκων που βρίσκεται κοντά στις όχθες της λίμνης σε ύψος 550 μέτρων.
Ερχόμενοι από την Αθήνα -μέσω Αράχοβας ή Διστόμου- δεν θα χρειαστεί να διανύσετε συνολικά περισσότερο από 235 χλμ. Από τη Θεσσαλονίκη (μέσω Θερμοπυλών-Μπράλου-Αμφισσας) το Λιδορίκι απέχει 380 χλμ. και από την Πάτρα μέσω Ναυπάκτου 95 χλμ.
Οι υποδομές στην περιοχή μετά τη δημιουργία μικρών ξενοδοχειακών μονάδων και παραδοσιακών ξενώνων θεωρούνται σχετικά καλές και οι επισκέπτες δεν θα στερηθούν τίποτα σε ανέσεις προκειμένου να εξερευνήσουν τον υπέροχο αυτό βουνίσιο κόσμο.

Ραντεβού με την Ιστορία

Το χωριό Κάλλιο αναδύεται στην επιφάνεια μετά από έντονες περιόδους ξηρασίαςΤο χωριό Κάλλιο αναδύεται στην επιφάνεια μετά από έντονες περιόδους ξηρασίας | © Θοδωρής Αθανασιάδης /viewsofgreece.gr
Οπως έχει συμβεί σε παρόμοιες περιπτώσεις, η νεότευκτη λίμνη δεν πλημμύρισε βέβαια μια «νεκρή» κοιλάδα.
Πολύ πριν έρθουν οι τοπογράφοι και οι εντολοδόχοι των κατασκευαστικών εταιρειών, αυτός ο τόπος ζούσε ειρηνικά στους δικούς του ρυθμούς, παρέα με την όμορφη φύση και τους αγέρωχους ξωμάχους του.
Το χωριό Κάλλιο, γνωστό στους ντόπιους με το όνομα Βελούχοβο ή Βελούχι, κουβαλά τα σημάδια μιας Ιστορίας που γυρνά πίσω στους ελληνιστικούς χρόνους, τότε που η αρχαία Καλλίπολη, χτισμένη στη θέση του παλιού οικισμού, υπήρξε ακμάζουσα αιτωλική πολιτεία.
Η μοίρα της συνδέθηκε με δύο σημαντικά γεγονότα. Το 426 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου οι Αιτωλοί νίκησαν κατά κράτος τους Αθηναίους, ενώ το 279 π.Χ. η καταστροφή ήρθε με την εισβολή των Γαλατών.
Σήμερα είναι ορατά μόνο τμήματα της αρχαίας ακρόπολης που δεσπόζουν στην κορφή του απόκρημνου λόφου, ενώ τα υπόλοιπα ερείπια είναι βυθισμένα στο νερό. Ο,τι κατάφεραν να διασώσουν οι αρχαιολόγοι εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιδορικίου. Οπωσδήποτε αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος.
Στα χρόνια της Φραγκοκρατίας στο Βελούχοβο τελείωνε η επικράτεια της βαρονίας των Σαλώνων και άρχιζε το Δεσποτάτο της Ηπείρου.
Μάλιστα οι Φράγκοι αφεντάδες που όριζαν τη βαρονία των Σαλώνων (Αμφισσα), έχτισαν επάνω στα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης κάστρο, για να ορίζουν τη μεθοριακή αυτήν περιοχή.
Το Βελούχοβο αργότερα, το 1450, πέρασε στα χέρια των Τούρκων και καθώς δεν εξυπηρετούσε πλέον τις ανάγκες για τις οποίες χτίστηκε, ερήμωσε.
Απομεινάρια του κάστρου διακρίνονται ακόμη στο ύψωμα που δεσπόζει πάνω από το βυθισμένο Κάλλιο.
Δυστυχώς το περίφημο φραγκικό οξύκορφο γεφύρι του Στενού, που διευκόλυνε για αιώνες το πέρασμα στα Χάνια Στενού -το αναφέρει και ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του-, έχει καταποντιστεί για πάντα στο βαθύτερο σημείο της υγρής αγκαλιάς της τεχνητής λίμνης.

Γύρω από τη λίμνη

Το Λιδορίκι είναι το εμπορικό κέντρο της ορεινής Δωρίδας.Το Λιδορίκι είναι το εμπορικό κέντρο της ορεινής Δωρίδας. | © Θοδωρής Αθανασιάδης /viewsofgreece.gr
Ξεκινώντας από το Λιδορίκι μπορείτε να κάνετε μια ευχάριστη εκδρομή οδηγώντας για 65 χιλιόμετρα περιμετρικά των όχθεων της λίμνης.
Ο δρόμος είναι στο σύνολό του ασφάλτινος, αλλά έχει –όπως είναι φυσικό- πολλές στροφές, οπότε μετά από κακοκαιρία χρειάζεται προσοχή.
Φυσικά σημείο αναφοράς σε αυτήν την όμορφη διαδρομή είναι η πηγή Βελούχοβο, ο κυριότερος τροφοδότης νερού μετά τον ποταμό Μόρνο. Θα τη βρείτε πλάι στον δρόμο, πάνω από το βυθισμένο χωριό Κάλλιο.
Αν το χωριό έχει αναδυθεί και πάλι από τον βυθό της λίμνης, το καλύτερο είναι να ατενίσετε τα χαλάσματά του από το ύψος του δρόμου. Η κατάβαση στις λασπωμένες όχθες και η περιπλάνηση πλάι στους γκρεμισμένους τοίχους εγκυμονεί κίνδυνους.
Αναζητήστε τον απότομο χωματόδρομο -αν δεν έχετε ψηλό αυτοκίνητο, συνεχίστε με τα πόδια- ώσπου να φτάσετε στη θέση όπου υπήρχε η ακρόπολη του αρχαίου Κάλλιου.
Από εδώ η θέα στις όχθες της λίμνης είναι καταπληκτική. Πλάι στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου διακρίνονται τμήματα του αρχαίου τείχους, αλλά και των μεσαιωνικών οχυρώσεων.
Οδηγώντας περιμετρικά της λίμνης θα δείτε διάφορους ασφάλτινους δρόμους που δρασκελίζουν τις πλαγιές των Βαρδουσίων και οδηγούν στα χωριά Κλήμα, Κόκκινο, Περιβόλι και στο Δωρικό όπου διασώζονται αρκετά παραδοσιακά πέτρινα σπίτια.
Λίγο πιο μακριά, στη νοτιοδυτική πλευρά των Βαρδουσίων, κρυμμένοι στα δύσβατα πρανή είναι οι οικισμοί Δάφνος, Ψηλό Χωριό, Διακόπι και Διχώρι που σίγουρα αξίζουν την προσοχή σας, καθώς αγκαλιάζονται ολόγυρα από πυκνόφυτο δάσος ελάτων και βελανιδιάς.
Νότια και ανατολικά από το φράγμα σε υψόμετρο 580, βρίσκεται το χωριό Μαλανδρίνο που υπάρχει εδώ από τον 14ο αιώνα στη θέση που πιθανόν βρισκόταν ο αρχαίος Φύσκος (4ος π.Χ. αιώνας), έδρα των Εσπερίων Λοκρών. Στην περιοχή έχουν ανασκαφεί τμήματα οχύρωσης που αποτελούν μέρος της αρχαίας ακρόπολης.

Επιστροφή μέσα από τα βουνά

Από το Μαλανδρίνο θα κατηφορίστε προς τον Κορινθιακό Κόλπο και θα πέσετε στον δρόμο που συνδέει την Ιτέα με τη Ναύπακτο. Αν κατευθύνεστε προς Αθήνα ή Θεσσαλονίκη, υπάρχει και μια εναλλακτική διαδρομή.
Από το Λιδορίκι μπορείτε να συνεχίσετε βόρεια προς Λευκαδίτι. Σε αυτό το σημείο η κοίτη του ποταμού Μόρνου διαχωρίζει τους ορεινούς όγκους της Γκιόνας και των Βαρδουσίων.
Αυτή τη φυσική διέξοδο εκμεταλλεύεται ο δρόμος Λιδορικίου – Παύλιανης.
Ακολουθώντας τον θα περάσετε από τα χωριά Λευκαδίτι και Συκιά, θα αφήσετε πίσω τις διασταυρώσεις για Αθανάσιο Διάκο, Στρώμη και Καλοσκοπή, θα διαπεράσετε το θαυμάσιο ελατόδασος που καλύπτει τον αυχένα που συνδέει την Οίτη με την Γκιόνα και θα κατηφορίσετε προς την Παύλιανη.
Συνολικά από το Λιδορίκι ώς την Παύλιανη θα διανύσετε 50 χιλιόμετρα σε μία ώρα περίπου (λόγω στροφών).
Από την Παύλιανη οι Θερμοπύλες και η εθνική οδός Αθηνών – Θεσσαλονίκης απέχουν 40 χιλιόμετρα.

 Κείμενο - φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης /viewsofgreece.gr

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Λούτσοβο
Είναι το σημερινό χωριό Κόκκινο Δωρίδος. Πιθανόν
από τη βλάχικη λέξη λουτσέσκου = λάμπω (λουτσίτου = λαμπρός) + οβα και σημαίνει κτηνοτροφική περιοχή ‐ οικισμός, όπου λάμπει ο ήλιος όλη τη μέρα. Πράγματι, το εν λόγω χωριό είναι χτισμένο στην άνω ζώνη μεσημβρινής πλαγιάς μιας ψηλής βουνοκορφής, κοντά στη λίμνη του Μόρνου. Τέτοιο τοπωνύμιο δεν έχει εντοπιστεί στο λοιπό βαλκανικό χώρο


Απο τον Ριζοσπάστη της 1/2/2004:διαβάζουμε για τον δάσκαλο Σταμάτη από την Λιλαία που είχε υπηρετήσει στο χωριό μας :

Ο Γιώργος Γιάννη Σταμάτης (Βραχιώτης) γεννήθηκε στη Λιλαία (Κάτω Αγόριανη ) Παρνασσίδας. Ηταν δάσκαλος και υπηρέτησε στα χωριά Λούτσοβο της Δωρίδας και Θαρούνια της Εύβοιας όπου δόθηκε το όνομά του σε κεντρικό δρόμο. Λοχίας Πυροβολικού στον πόλεμο του '40, στην Κατοχή, μαζί με άλλους πατριώτες από το χωριό του και την περιοχή συγκρότησαν την πρωτοπόρα 8η ομάδα ανταρτών Παρνασσίδας, που αργότερα έγινε 5ο ανεξάρτητο Τάγμα του ΕΛΑΣ, το οποίο εξελίχθηκε στο 36ο Σύνταγμα.
Μετά την Απελευθέρωση κυνηγήθηκε και κακοποιήθηκαν οι γονείς του. Αναγκάστηκε να βγει στην παρανομία. Το 1946 στον Παρνασσό συναντήθηκε με παλιούς συναγωνιστές του και καταστρώνουν σχέδια για να αντιμετωπίσουν το κύμα της τρομοκρατίας, που εξαπολύθηκε ενάντια στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Στις 14 Σεπτέμβρη 1946 κυκλώθηκαν στη θέση Ψηλή Ράχη του Παρνασσού. Εκεί σκοτώθηκε.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

Τα βόδια της Βαρνάκοβας


Τα Βόδια της Βαρνάκοβας
Μια ιστορία ζωοκλοπής του 1925
[Του Κων. Ι. Ασημακόπουλου]
Το Μοναστήρι της Βαρνάκοβας
Πηγή: https://www.google.com/search?q=Μοναστήρι+Βαρνάκοβας&safe


Βρισκόμαστε γύρω στο 1925. Μόλις κατα­λάγιασαν οι πόλεμοι από το 1912-1922 και ξαναγέμισετο χωριό μας από άνδρεςΤο χρήμα σπάνιο και περιορισμένο σχε­δόν σε λίγους τοκογλύφουςΤαμέσα επικοινω­νίας υποτυπώδηοι ανταποκρίσειςμεταξύ των χωριών γίνονταν με αγωγιάτες και οισυναλλαγές είδος με είδος.
Παρόλα αυτά η ζωή συνεχιζόταν και ο κό­σμος κυκλοφορούσε μέρα και νύχτα καλλιεργώντας ταχωράφια του και βόσκοντας τα πολυά­ριθμα τότε γιδοπρόβατα και βοοειδή που αλώνι­ζαν τιςπλαγιές και διατηρούσαν στο ακέραιο τα ήθη και έθιματις αδυναμίες τουςκαι το κυριότε­ρο τοκλέψιμο των ζώωνκουσούρι που κληρονό­μησαν από την εποχή της κλεφτουριάςπου κα­τά τουςδικούς τους άγραφους νόμους αποτε­λούσε λεβεντιά. Δύο γεροδεμένα άνδρες λοιπόν αποφάσισαν να εξορμήσουν στην αγέλη από βόδια της Βαρκάνοβαςπου έβοσκαν ελεύθερα στιςπλαγιές του μοναστηριού και σε ημιάγρια κατάσταση.
Για να πιάσουν οι καλόγεροι ζωντανά έστη­ναν παγίδες και για να τα σφάξουν τα πυροβολούσαν. Ήταν ο ΧαραλΑθΚαρρά (Καροχαραλάμηςκαι ο Χρήστος ΑνδρΑνδρεόπουλος (Ντουζοχρήστος). Ο πρώτος γεννήθηκε το έτος 1884 και ο δεύτερος το 1885. Διαβαίνονταςμονοπάτια και ρουμάνια μέσα στην άγρια νύχταέφτασαν τα ξημερώματα στην περιοχή τηςΒαρνάκοβας την ώρα που τα ζώα ξεκίναγαν για βο­σκήΚρύφτηκαν στο πυκνό δάσος και παραμό­νευαν δίπλα από μια "σύρτανα περάσει το βόδι που ήθελαν για να το πυροβολήσουνΜε τοποδοβολητό των βοδιώνδεν άργησε ένα να πέσει με τον πρώτο πυροβολισμό από τον Ντούζο που είχε οπλισμένο το δίκαννοΤο έδεσαν με μια τρι­χιά το μετέφεραν τραβώντας στο ρέμα και το έγδαραν σε ένα απόμερο μέροςΑφού το κομ­μάτιασαντο έβαλαν σε μεγάλα σακούλια και το μετέφεραν πάνω από τη γέφυρα της Ρέρεσηςακριβώς απέναντι από το μύλο του Κατέλη.

Η γέφυρα τότε ήταν για ζώα και ανθρώπους, διότι ο αμαξητός δρόμος έγινε το 1935-1940. Κά­θισαν κάτω από μια αργιά να ξεκουραστούν. Κρέμασαν και τα σακούλια τους, ενώ, ψιλόβρεχε. Ο Χρήστος ακούμπησε το δίκαννο στον κορμό του δένδρου και παραμέρισε προς την πλαγιά για σωματική του ανάγκη. Ο Καρράς κάθισε σε μια κοτρόνα, έστριψε τσιγάρο και αγρυπνούσε για παν ενδεχόμενο. Δεν πρόλαβε να τελειώσει το τσιγάρο του, και είδε κάτω από τη γέφυρα να ξεμυτίζουν κάτι κεφάλια με καπέλα που έμοιαζαν με πηλίκια. Πέταξε το τσιγάρο καθώς και τη σα­κούλα με τον καπνό για να γλιτώσει τον τζερεμέ. Δεν έπεσε έξω, διότι έρχονταν ποτάμι-ποτάμι δυο χωροφυλακές με τον επικεφαλή τους. Κρά­τησε την ψυχραιμία του για το πώς θα δικαιολο­γήσει τα κρέατα και να μην πέσει σε αντιφάσεις, ενώ ο Χρήστος μυρίστηκε τους Χωροφύλακες και εξαφανίστηκε. Πλησίασαν οι χωροφύλακες: 
-Γεια σου.
Ήταν η πρώτη κουβέντα του επικεφαλή. 
-Γεια σας. 
-Τι κάνεις εδώ;
Και το μάτι του καρφώθηκε στα σακούλια. 
-Να, αρρώστησε ένα βόδι, από τα δικά μου που έχω εδώ πιο πάνω, το έσφαξα, να μην πάει χαμένο και το έβαλα στα σακούλια.
-Λες αλήθεια; Από πού είσαι; Πώς ονομάζε­σαι;
Και τον κοίταξε πατόκορφα. 
-Αλήθεια σας λέω. Είμαι από το κάτω Παλιοξάρι και λέγομαι Καρράς.
Λίγο πιο πέρα, περνούσε μια γριά από το Κουπάκι με ένα μουλάρι φορτωμένο με άλεσμα. Τη φώναξαν οι χωροφυλακές και τη ρώτησε ο επικεφαλής αν γνώριζε τον Καρρά. Και η γριά με τη βραχνή της φωνή:
-Ναι, τον ξέρω. Πραγματικά τον ήξερε. 
-Καλά πήγαινε.
Το ζουμί όμως θα έβγανε από το δίκαννο που οι χωροφύλακες το "καμάκιασαν" από την πρώτη στιγμή. Μέχρι εδώ, ο Καρράς τα μισομπάλωσε. Τώρα όμως έπρεπε να καλύψει κα την υπόθεση του όπλου. 
-Τίνος είναι το όπλο;
-Ένας κυνηγός πέρασε από δω, χωρίς να τον γνωρίζω, κουβεντιάσαμε λίγο, και άφησε το όπλο του να πάει για σωματική του ανάγκη. Φαίνεται σας κατάλαβε και δεν ξαναγύρισε.
Ένας χωροφύλακας πήρε το όπλο. Είδε όμως το κοντάκι χαραγμένα τα αρχικά Χ.Α.Α., δηλ. Χρήστος Ανδρ. Ανδρεόπουλος, πράγμα που ο μεν Καρράς δε γνώριζε, οι δε χωροφύλακες δεν του είπαν τίποτε.
Πριν προβούν σε άλλη ενέργεια ρώτησαν τον Καρρά αν έπεσε στην αντίληψη του ένα νεα­ρό ζευγάρι να περνάει εκεί κοντά Ο Καρράς απάντησε αρνητικά και από εκείνη τη στιγμή ήταν κρατούμενος. Τον έβαλαν και κουβάλησε τα σακούλια με το κρέας στον κοντινό μύλο του Κατέλη, το οποίο φυσικά κατασχέθηκε, με άγνω­στη την παραπέρα τύχη του. Υποχρέωσαν το μυ­λωνά να βάλει στη γάστρα ένα κομμάτι από το κρέας και αφού ψήθηκε καλά έφαγαν και ήπιαν όλοι μαζί.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο Καρράς χάλαγε το μυαλό του για ποιο νεαρό ζευγάρι τον ρώτησε ο Αστυνόμος. Ύστερα από καιρό έμαθε ότι ένας νεαρός απήγαγε, την καλή του, τράβηξαν προς το ποτάμι και εξαφανίστηκαν. Οι γονείς της κοπέ­λας ζήτησαν τη βοήθεια της αστυνομίας και το απόσπασμα τους αναζητούσε. Ο Καρράς έπεσε στα χέρια τουαποσπάσματος τυχαίαΌσο για το Χρήστο πήγε στο χωριό του και έκανε το κορόιδο χωρίς ναβγάλει τσιμουδιά σε κανέναν.
Η αστυνομία εξακρίβωσε με τον τρόπο της σε ποιον ανήκαν τα αρχικά γράμματα του όπλουΤηςαναφέρθηκε η κλοπή του βοδιού στο Μοναστήριδιότι φαίνεται ακούστηκε ο πυροβολι­σμόςαλλάκαι μια άλλη κλοπή άλλου βοδιού στο Τείχιο την ίδια μέραπου φυσικά οι πρωταγωνιστές τηςυπόθεσης Καροχαραλάμης και Ντούζος δεν είχαν καμιά σχέσηενώ του στήθηκε κα­τηγορία και γιατα δυο βόδιαΤράβηξαν με συνο­δεία τον Καρρά στο Μεσολόγγι περπατώντας όλη τη νύχταόπουτον κράτησαν υπόδικο μέχρι να γίνει η δίκη.
Την άλλη μέρα ξεκίνησε ένα απόσπασμα για το Παλιοξάρι για να συλλάβει το Ντούζο που έβοσκεαμέριμνος τα πρόβατα του στην περιοχή Γαύροςμαζί με τον αδελφό του Θάνοκατά δύο χρόνιαμεγαλύτερο τουΠριν μεσημεριάσειεί­δαν χωροφύλακες να κατηφορίζουν στο λόγγοΤο Χρήστοτον έκαψαν τα κρεμμύδια αλλά είχε και μια ελπίδα μήπως οι χωροφυλακές δεν πρό­σεξαν τα αρχικάτου γράμματα στο όπλο και έρ­χονταν τώρα για άλλη υπόθεσηΟ δε Θάνος τους καλοδέχτηκε μηξέροντας ο δόλιος τι περί­μενε κι αυτόν χωρίς πολλή χρονοτριβή συνέλαβαν το Χρήστο ο οποίοςόπως ήταν φυσικό έπε­σε σε αντιφάσειςδιότι δε γνώριζε τι είπε ο Καρράς.
Τον συνέλαβαν τον πήγαν στο Μεσολόγγι με την ίδια κατηγορία με τον Καρρά και τον έκλει­σανστο ίδιο κρατητήριοΈνας χωροφύλακας παρέμεινε να ασχοληθεί με τον ανυποψίαστο ΘάνοΤιείχε όμως συμβεί;
Ο Θάνος είχε υπογράψει κάποτε ένα γραμ­μάτιοστο γνωστό τότε δανειστή χρημάτων ΚωνΚοσσίδαπου είχε λήξει και διαμαρτυρηθείχωρίς ακόμα να το έχει πληροφορηθεί ο ΘάνοςΠριν οιχωροφύλακες φτάσουν στα δυο αδέλ­φιαείχαν περάσει από το Καλύβι του Κασσίδα νατακτοποιήσει και τις δικές του υποθέσειςχω­ρίς ο χωροφύλακας να δώσει εξηγήσεις στο Θά­νοτονσυνέλαβε καιαφού ελήφθη μέριμνα για την εξασφάλιση των γιδοπροβάτων των δυο αδελφώντον τράβηξαν κατευθείαν για την Άμφισσαμε χειροπέδεςΦαίνεται ότι τον είχε ζωγραφίσει καλάο Κασσίδας...
Έφτασαν όλη νύχτα στην Άμφισσαχωρίς να εξηγηθεί στο Θάνο γιατί πάει κρατούμενοςΠριν μπειστο κρατητήριο του ανακοίνωσαν την κατη­γορίαΚρατήθηκε υπόδικος σχεδόν ένα μήναΚατά τηδίκη κάποιοι εγγυήθηκαν και αφέθηκε ελεύθερος.
Οι δυο έγκλειστοι στο κρατητήριο Μεσολογ­γίου ανέμεναν την εκδίκαση της υπόθεσηςΠληροφορήθηκαν όμως ότι στο Μεσολόγγι υπηρε­τούσε ένας αξιωματικός της χωροφυλακής από το ΕυπάλιοΑθανΑναγνωστόπουλοςΤου ζήτη­σαν τη βοήθεια να μεσολαβήσει για την αποφυ­λάκιση τουςαλλά εκείνος δεν έδωσε τόση σημα­σίαΑνάθεσαν σε δυο διακεκριμένους δικηγό­ρους την υπόθεση τους οποίους καλοπλήρωσανΚατά την εκδίκαση τους εκδόθηκε η παράδοξη απόφαση:
Καταδικάστηκαν για το βόδι του Τειχίου που δεν έκλεψαν και αθωώθηκαν για εκείνο τηςΒαρνάκοβας που έκλεψανΤην παραπάνω περιπέ­τεια διηγήθηκαν σε ανύποπτο χρόνο στο καφε­νείο του Γερακάρη ο ένας των πρωταγωνιστών Καρράςμε τον αδελφό του άλλουΘάνου.
Και δεν ήταν η πρώτηΘα μπορούσαμε να συμπληρώναμε ολόκληρους τόμους αν ήταν δυ­νατόννα καταγράφουμε τέτοια γεγονόταπου διαιωνίζονταν από παππού σε εγγονό και σκια­γραφούσαν τον τρόπο ζωής σε ένα κομμάτι του Ελληνικού λαού.

Πηγή: «ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΣ», Οκτώβριος 2003
Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου