Ο Ιωάννης Κότταρης

Πηγή : Wikipedia.

Ο Ιωάννης Κότταρης ήταν Έλληνας παλαιός φουστανελοφόρος βουλευτής της Δωρίδας  ( Δάφνο Δωριδας) που έμεινε στην ιστορία παροιμιώδης.

Ιωάννης Κότταρης
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων(εκλογική περιφέρεια Φωκίδας)
δεδομένα (π • σ • ε )

Καταγόταν από τη Δωρίδα και την περίοδο 1874 - 1879 εκλέγονταν βουλευτής της περιοχής του, χωρίς να διευκρινίζεται αν ήταν προσκείμενος στη παράταξη του Α. Κουμουνδούρου, ή στην τότε αντίπαλη αυτού παράταξη, του Χ. Τρικούπη. Ήταν τελείως αγράμματος και στους λόγους του στη Βουλή, μιλώντας στη τοπική διάλεκτο της πατρίδας του ήταν ιδιαίτερα ευθύς, απότομος και καυστικός, χωρίς περιστροφές. Στην ελληνική πολιτική ιστορία το όνομά του έμεινε παροιμιώδες για την απλή αλλά και εκπληκτική απάντηση που έδωσε όταν προκλήθηκε από βουλευτή της αντίπαλης παράταξης.

Συγκεκριμένα όταν ανήλθε κάποτε να μιλήσει στο βήμα της Βουλής, (Παλαιά Βουλή), για την τότε παρατηρούμενη διαφθορά του δημοσίου, οι βουλευτές της ενάντιας παράταξης προσπάθησαν να τον αποτρέψουν σκώπτοντάς τον για την αγραμματοσύνη του. Ένας εξ αυτών, ο βουλευτής Κρεστενίτης σηκώθηκε και ζήτησε να μάθει από τον Κότταρη μέχρι ποίου σημείου της γραμματικής ακολούθησε μόρφωση. Τότε εκείνος χωρίς τη παραμικρή αίσθηση ενόχλησης ή κάποιου ενδοιασμού απάντησε απερίφραστα, με τη χαρακτηριστική διάλεκτο της πατρίδας του

- μέχρι του (ρήματος)  κλιέφτω, κλιέφτεις, κλιέφτει! Θέλοντας έτσι να δηλώσει ότι γνώριζε να διακρίνει τους κλέφτες του δημοσίου.

Η απάντηση αυτή που εξέπληξε όλους, αποτέλεσε κύριο θέμα πολλών τότε δημοσιογράφων, γελοιογράφων και σατυρικών της εποχής όπως και του Γ. Σουρή, που την εξέλαβαν σαν μια αφελή βουλευτική κυνική ομολογία. Από τότε και περισσότερο από ένα αιώνα γίνεται μνεία αυτής της φράσης κάθε φορά που οι πολιτικο-οκονομκές καταστάσεις της χώρας προκαλούν ίδιους συνειρμούς.

Αναφορά στον Ι. Κότταρη κάνει ο Γ. Σουρής στο ακόλουθο απόσπασμα με τα Λαυριωτικά, τον Συγγρό και το Πτωχοκομείο του:

Και ο ψωμάς κι ο φούρναρης και ο στοιχειοθέτης

σε μετοχαίς και Λαύρια τον οβολό του χάνει,

κι΄ εσκέφθη τότε ο Τσιγγρός, αυτός ο ευεργέτης,

για τους πτωχούς τω πνεύματι Κατάστημα να κάνει.

Κι΄ εις τούτο έτρεξαν πολλοί σαν να τους είχαν νέφτι

κι΄ εφώναξε ο Κότταρης το "κλιέφτω, κλιέφτεις, κλιέφτει".