Περιγραφή γάμου Δωριέων ομογενών που τελέστηκε το 1961.

 Από βιβλίο του Θανάση Βαλτινού: «Στοιχεία για την δεκαετία του 60».

Την Κυριακήν 22 Σεπτεμβρίου ετελέσθησαν έν Αθήναις οι γάμοι του εκλεκτού Ρουμελιώτου και εκ Πανόρμου Δωρίδος καταγόμενου κυρίου Αριστοτέλους Νικόλα Βιρμάνη,επιχειρηματίου εν Καλιφορνία Αμερικής, μετά της χαριτοβρύτου και εκπάγλου καλλονής δίδος Σου, θυγατρός Δημητρίου Παλαιοθόδωρού, εκ Παλαιοξαρίου Δωρίδος, επιχειρηματίου και μονίμως εγκατεστημένου εν Καλιφορνία Αμερικής. Το μυστήριον ετελέστη εις τον Ιερόν Ναόν Αγίας Ζώνης Κυψέλης επιβλητικώς ανθοστολισμένου, χοροστατούντος του αρχιμανδρίτου του ναού πλαισιωμένου και υπό πέντε ιερέων.

Η νύμφη έφερε πολυτελέστατον νυφικόν φόρεμα ερραμμένον εις ΗΠΑ και εις τον οίκον Jack Davis (Hollywood), όπου είχε φιλοτεχνηθεί και το νυφικόν της θυγατρός του πρώην αντιπροέδρου Νίξον, ο δε γαμβρός έφερεν σακάκι εκ βελούδου σαξ ηλέκτρικ, αποσπάσαντες αμφότεροι το θαυμασμόν, την αγάπην και τα θερμά συγχαρητήρια όλων των παρευρεθέντων. Παράνυμφος παρέστη ο εν Αμερική επίσης από μακρού εγκατεστημένος επιχειρηματίας και φίλος του ζεύγους κύριος Αναστάσιος Σκνίπας.

Κατά την τέλεσιν του μυστηρίου παρέστησαν περί τα 500 άτομα προσκεκλημένων, μεταξύ των οποίων και οι εν Αμερική άριστα αποκατεστημένοι Έλληνες επαγγελματίες κ.κ. Ιωάννης Μιγάκης, Λουίς Τουλούμης, Βασίλειος Καπάτσος, Παναγιώτης Παγούρης, Κωνσταντίνος Καραβασίλης, Χρήστος Θωμαΐδης και η ηθοποιός δεσποινίς Τέιλορ. Ο εν Αμερική μεγαλοεπιχειρηματίας και εκ Πανόρμου καταγόμενος θείος του γαμβρού κύριος Νεοκλής Βιρμάνης μη δυνηθείς, ως επιθυμεί, να παραστή εις τους γάμους μετά της συζύγου του, συνεχάρη τους νεόνυμφους δια θερμού τηλεγραφήματος. Μεταξύ των άλλων παρευρέθησαν οι γονείς του γαμπρού Νικόλας και Ασπασία Βιρμανή, ως και οι γονείς της νύφης Δημήτριος και Μαριγώ Παλαιόθοδώρου.

Την εσπέραν εδόθη δεξιώσις με πλούσιο γεύμα εις το εν Κηφισία,γνωστόν κέντρον «ο Μπάμπης» όπου παρεκάθησαν περί τα 400 άτομα προσκεκλημένων και όπου επηκολούθησε ρουμελιώτικο γλέντι μέχρι πρωίας υπό τους ήχους της μουσικής του κέντρου αλλά και ετέρας κομπανίας δημοτικής και καθαρώς ρουμελιώτικης μουσικής. Επεκράτησε γενική ευθυμία με επίκεντρον τους εκλεκτούς νεόνυμφους, οίτινές εχόρευσαν υπό τα ζωηρά χειροκροτήματα πάντων και οι οποίοι εδέχονται αλληλοδιαδόχως τα θερμά συγχαρητήρια και τας ευχάς όλων των παρευρισκομένων. Εις το ταιριασμένο αυτό ζευγάρι, το οποίο αρχίζει την νέαν ζωήν του υπό τους καλύτερους οιωνούς, ευχόμεθα βίον ανέφελον, ανθόσπαρτόν και κάθε ευτυχίαν.

Δ.Ι.Θωμαΐδης.

«Το ξερίζωμα», βιβλιοκριτική από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (αναφορά στις ‘’ανεπανόρθωτες’’ ζημιές από την λίμνη του Μόρνου)

«Θαμμένα όνειρα, ζωντανές αναμνήσεις»

Το ξερίζωμα  

 

Απο το Βήμα της Κυριακής. Γράφει ο Γρηγόρης Μπέκος:

Το ξερίζωμα.

1990.Δυο φίλοι, με τις συζύγους τους, ξεκινούν με το αυτοκίνητο από την Αθήνα και, μετά από ένα ταξίδι τεσσάρων ωρών, φτάνουν στη λίμνη του Μόρνου. Όμως δε βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα, ακόμη και όταν αντικρίζουμε κάτι όμορφο. «Στα δικά μου μάτια, αυτή η πανέμορφη εικόνα, που εσείς θαυμάζετε, μοιάζει σαν τεράστιο νεκροταφείο στο οποίο έχει θαφτεί ένα ειδυλλιακό τοπίο, μια παραδεισένια κοιλάδα και, να προσθέσω το σημαντικότερο, ό,τι πιο πολύτιμο μπορεί να έχει ο άνθρωπος: Οι αναμνήσεις και τα βιώματά του. Μην ξεχνάτε ότι στον βυθό αυτή της λίμνης ήταν το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα, σε αυτό το βυθό έχουν θαφτεί τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου..». Εν προκειμένω, στο πρώτο διήγημα της συλλογής Θαμμένα όνειρα, Ζωντανές αναμνήσεις, ο αφηγητής ταυτίζεται με τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Γ. Μπερτσιά. Η τεχνητή λίμνη που καλύπτει μία έκταση 16 χιλιάδων τετρ. χιλιομέτρων στο κέντρο σχεδόν του νόμου Φωκίδος, άρχισε να κατασκευάζεται το 1972 και από το 1981 εξασφάλισε την υδροδότηση σε εκατομμύρια κατοίκους της Αττικής και όχι μόνο. Το βιβλίο αυτό διερευνά το τίμημα που έχει το συγκεκριμένο έργο για εκείνο τον τόπο και τους ανθρώπους του, ένα τίμημα, πολιτισμικό και υπαρξιακό, πέραν της οικολογικής παραμέτρου. Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι αφηγήσεις αυτές, όχι μόνο επειδή εποπτεύουν το ιστορικό υπόβαθρο αλλά και γιατί δείχνουν πως ένα δεδομένο τραύμα, ένα ξερίζωμα σκεπασμένο από νερό, διαμορφώνει ταυτότητες, ατομικές και συλλογικές. Ο Γιώργος Σεφέρης διαποτίζει τις σελίδες: «να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό».

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ
Το ΒΗΜΑ /ΒΙΒΛΙΟ. ΚΥΡΙΑΚΗ 26/12/2021.

Οδοιπορικό στην ορεινή Δωρίδα και στα Βαρδούσια

 

Κωστάριτσα Βαρδουσίων από το: trekking adventures 

Πενταγιοί
Πενταγιοί-Τρίστενο παραποτάμια
Διχώρι
Ανάβαση στην Κωστάριτσα

Το να φτάσει κανείς στα ορεινά χωριά του νομου Φωκίδας είναι μια μικρή οδική περιπέτεια καθότι είναι αμέτρητες οι  φουρκέτες, οι ανηφόρες και οι κατηφόρες του οδικού δικτύου, που κάνουν τους επιβάτες του μικρού πούλμαν να κυττάζουν στο google map το πότε θα φθασουν. Και το χωριό Πενταγιοί, στα 950μ υψόμετρο μέσα σε μία πανδαισία χρωμάτων του ερυθρού στις αρχές του χειμώνα, είναι η ανταμοιβή αυτής της κουραστικής αλλά και εκστατικής διαδρομής.

  

Πενταγιοί 
Γιατί ονομάζεται έτσι, υπάρχουν πολλοί θρύλοι αφήνοντας τον επισκέπτη να διαλέξει αυτόν που του ταιριάζει: απο τους ακτινικούς πέντε δρόμους του χωριού(;;;) μέχρι και τους πέντε Αγίους και προστάτες του που θανατώθηκαν γύρω στο 300μΧ αν και το χωριό ιδρύθηκε γυρω το 16ο αιώνα.

Πινακίδα έξω απο το χωριό Πενταγιοί

Αυτό όμως που κλέβει την παράσταση δεν είναι η ονομασία του όσο η Μαρία Πενταγιώτισσα, μια γυναίκα θρύλος που προμήνυε τη γυναίκα του 20ου αιώνα αν και η ίδια έζησε την εποχή του Όθωνα και έμεινε γνωστή για την ομορφιά της αφενός και για τα ερωτικά της σκάνδαλα αφετέρου και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης θεατρικών έργων, κινηματογραφικών ταινιών αλλά και ποιημάτων. Πόσα παλληκάρια σφάκτικαν για τα κάλλη της, μιας και τα...άλλα κάλλη της οδηγούσαν σε  αιματηρά επεισόδια ανάμεσα στους επίδοξους μνηστήρες που τάραζαν την καθημερινότητα της συντηρητικής τότε κοινωνίας. Το Διαδίκτυο βρίθει λεπτομερειών της ερωτικής της ζωής και όπως γίνεται συνήθως, ο κάθε συγγραφέας δραματοποιεί τη ζωή της έτσι ώστε να είναι περισσότερο εύπεπτη απο τους ανθρωποφάγους αναγνώστες. 

 

Η αξιοθαύμαστη επίδραση του φωτός επικρατεί στη φύση. Κάθε ζώσα φυτική μορφή χρειάζεται το ημερήσιο φως για να αναπτυχθεί. Έτσι η φύση το εμπλούτισε με άπειρες χρωματικές διαβαθμίσεις, για να τις μοιράζει σε εκείνους που τις χρειάζονται. Έτσι, π.χ. τα φύλλα των δένδρων προσλαμβάνουν τις κυανές ακτίνες του, για την ανάπτυξή τους και τις κόκκινες για τη ρύθμιση και λειτουργία ενός «μικρού» εργοστασίου παραγωγής φωτοχημικών διεργασιών. Το πράσινο δεν το χρειάζονται γι’ αυτό το αντανακλούν πίσω στο περιβάλλον. Αυτός είναι και ο λόγος, που τα φύλλα των δένδρων είναι πράσινα. Το φθινόπωρο, όταν τα περισσότερα φυτά αρχίζουν να αναστέλλουν τη λειτουργία τους, το εργοστάσιο «σταματά» και τότε το πράσινο χρώμα αντικαθίσταται από κόκκινο και καφετί. Το φθινοπωρινό τοπίο σκεπάζει τη φύση με το μελαγχολικό του μανδύα, ενάντια στη χαρά του καλοκαιριού. Αυτή τη φθινοπωρινή πανδαισία χρωμάτων απολαμβάνουμε στο ορεινό σύμπλεγμα των Βαρδουσίων.

 

 

Το χωριό Πενταγιοί είναι χτισμένο αμφιθεατρικά και  “βλέπει” ανατολικά στα Βαρδούσια όρη. Κέντρο του χωριού είναι η πέτρινη πλατεία με το γερο-πλάτανο και το παραδοσιακό καφενείο,  το πέτρινο δημοτικό σχολείο του 1862 που σήμερα έχει διαμορφωθεί σε ξενώνα.

 

 

 

 Παραποτάμια διαδρομή Πενταγιοί-Τρίστενο

Στις αρχές του χειμώνα, ο ΕΟΣ Πατρών διοργάνωσε ένα εξαιρετικό διήμερο στα δυτικά Βαρδούσια. Αρχηγός ήταν η Αγγελική (έμπειρη ορειβάτισσα και δεινή αναρρηχήτρια) που μαζί με το Χρήστο αποτελούσαν ένα εξαιρετικό δίδυμο συνεργασίας και καθοδήγησης της 20μελούς ομάδας. Η 1η μέρα περιελάμβανε μια παραποτάμια διαδρομή κατά μήκος του κόκκινου ποταμού που εκβάλλει στη λίμνη του Μόρνου.

 

 

 

 

 

 

Η περιοχή αυτή έχει άφθονα νερά, που τροφοδοτούν το Μόρνο. Έτσι δεν αποφύγαμε το πλατσούρισμα μέσα απο τα κρύα νερά του Κόκκινου ποταμού, όπως αυτός ονομάζεται. Μετά τη διάσχιση, δεξιά μας είναι η σιδερένια γέφυρα, πλήρως εγκατελλειμένη και επικίνδυνη για διάσχιση και αριστερά μας ανηφορίζει ένα απότομο μονοπάτι.

Η σιδερένια γέφυρα

 

 

 

Μετά την ανηφόρα συναντάμε ένα μικρό εκκλησάκι, κάνουμε μικρό διάλλειμα και συνεχίζουμε το δασικό δρόμο μέχρι το Τρίστενο.

 

 

 

Διχώρι

Είναι ένα ορεινό χωριό του νομού Φωκίδας σε υψόμετρο 1.120 μέτρων στις πλαγιές των Βαρδουσίων και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς του νομού. Η παλαιότερη ονομασία του χωριού ήταν Κωστάριτσα (1927), που πήρε το όνομα απο το ομώνυμο βουνό των 2206μ. Το πιό χαρακτηριστικό στο χωριό, που ελάχιστοι το γνωρίζουν, είναι ότι διαθέτει έναν εξαιρετικό ξενώνα και μια ταβέρνα, τα οποία διαχειρίζεται μια νέα κοπέλλα απο την Αθήνα, η Μαρίνα, που περνα εδω πολύ χρόνο εξυπηρετώντας τους επισκέπτες, σχεδόν όλοι τους είναι ορειβάτες.

 

Θέα προς τα Βαρδούσια λίγο πριν να δύσει ο ήλιος

Ανάβαση στην Κωστάριτσα

Το ορεινό σύμπλεγμα Βαρδουσίων αποτελείται απο πολλες κορυφές, όπως η Πυραμίδα, η Σούφλα, η Πλάκα, το Βουνό της Χωμήριανης, η Αλογόραχη, η Κωστάριτσας και άλλες πολλές. Η 2η μέρα περιελάμβανε την Ανάβαση στην Κωστάριτσα με κυκλική επιστροφή απο το δασικό δρόμο.

Ξεκινάμε απο την πηγή, που απέχει απο το Διχώρι περίπου 30 λεπτά με τα πόδια

 

 

 

Είναι το πρώτο διασελο πριν την κορυφή και ατενίζουμε προς το Μόρνο

Αυτή η ποικιλία των Βαρδουσίων (ελατοδάση και αλπικά πεδία) την χαρακτηρίζουν ως μια μικρογραφία των Άλπεων. Πράγματι, τα Βαρδούσια είναι ένα βουνό αλπικό με απόκρημνες και δύσκολες κορυφές, αέρινα διάσελα, δύσκολα περάσματα και ορθοπλαγιές, αλλά και φωτεινά απέραντα λιβάδια. 

 

Θέα προς το Μόρνο και τα αλπικά λειβάδια

 

 

 

 

Η κορυφή της Κωσστάριτσας (2206μ) δεσπόζει πάνω από το Διχώρι. Η θέα προς τις υπόλοιπες κορυφές των Βαρδουσίων είναι εκπληκτική, κυρίως σε μια ηλιόλουστη και χωρίς υγρασία ημέρα.

 

Σούφλες και στο βάθος ο Κόρακας

 

 

 

Η επιστροφή γίνεται απο το διάσελο που οδηγεί προς τις Σούφλες, μέσα απο μια απότομη ορθοπλαγια με τη μορφή σάρας, στο τέλος της οποίας αρχίζει ένας δασικός δρόμος.

Κατάβαση απο κυκλική διαδρομή

Τελευταίο αγνάντι προς τις Σούφλες

 

Πανοραμική των Βαρδουσίων

Πολλές ευχαριστίες στον ΕΟΣ Πατρών και την αρχηγό για την επιτυχή διοργάνωση.

Πηγή: trekking adventures