Χρήστος Καραδήμας

 

Ο αείμνηστος Χρήστος σε νεαρή ηλικία 

Ζύμωμα ψωμιού στην παραδοσιακή σκάφη

 

Η Κατίνα σύζυγος του Σπύρου Μπερτσιά ζυμώνει το ψωμί της βδομάδας (στο τέλος της δεκαετίας  του 60)

1949 στην σχολή χωροφυλακής στην Σουδα Χανίων.

 

Δ.Παπαδημητριου με καταγωγή από Άβορο.

Η αγαπημένη γιαγιά

Η αγαπημένη μου γιαγιά Τασία Καραδήμα.Είχε 19 εγγόνια,πέντε παιδιά τρία κορίτσια και δύο αγόρια.ΟΙ θείοι μου Θύμιος και Σπύρος είχαν εγκατασταθεί στην Άμφισσα,και μαζί τους και η γιαγιά μου.Εμείς μέναμε στο χωριό. Κάθε φορά που πηγαίναμε να την δούμε η αγκαλιά της ήταν πολύ μεγάλη.Καθόμουν στο πάτωμα και αυτή στην καρέκλα της έβαζα το κεφάλι μου στην ποδιά της με χάιδευε στο κεφάλι μου και με ρωτούσε για το χωριό το σχολείο μου πως περνούσαμε κ.λ.π.Το χάδι και τα ωραία και γλυκά της λόγια τα θυμάμαι ακόμα και τώρα που είμαι παππούς.

Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ!!!!!!! 

Αθανάσιος Στέφος 

Παλιά φωτο.

 Ο Χρήστος ο Καραδήμας (ζει εδώ και δεκαετίες στον Καναδά) με την μάνα του.

Καβάλα στο μουλάρι ο μικρός είναι ο Κώστας Μπερτσιάς του Σπύρου και της Κατίνας.

Στα Χάνια του Καραπιστόλη

 1972, ο Σπύρος Μπερτσιάς, επιστάτης του δασικού φυτωρίου, στα Χάνια του Καραπιστόλη διαβάζει με ενδιαφέρον την εφημερίδα 

Καφενείο:σοβαρό θέμα και αφορά όλα τα ορεινά χωριά

 Ο Μωυσής Ελισάφ και τα ..καφενεία

•Ο Μωυσής Ελισάφ δεν είναι τυχαίος ανθρωπος.Δήμαρχος Ιωαννίνων αλλά με πορεία στην ιατρική. Καθηγητής Παθολογίας. Δεν τον γνωρίζω αλλά ακούω από παντού τα καλύτερα.

Πως μου ήρθε; Διάβαζα προ ολίγου στα Νέα ένα άρθρο του. Έπεσε στα μάτια μου εν μέσω της σαββατιάτικης βαρειάς αρθρογραφίας ο τίτλος: «να κρατήσουμε ανοιχτά τα καφενεία». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

Τι είναι τούτο; Όταν το διάβασα συνειδητοποίησα για μια ακόμα φορά το πως ένας άνθρωπος που διένυσε βίο σε επάγγελμα και όχι σε κομματικά γραφεία μπορεί να διακρίνει, κάτω από την επιφανεια, το ζωτικό και το ουσιωδες για τον συμπολιτη και να προτείνει δημιουργικά. Χωρίς ίχνος φόβου μη του πουν οι «αριστοκράτες». Μα με αυτό βρήκες να ασχοληθείς;

•Στο νου του ο άνθρωπος του χωριού και της μικρής πόλης ιδίως το χειμώνα.Γράφει

«Τα έχουν αποκαλέσει μικρά κοινοβούλια. Τα καφενεία…Στα χωριά όμως είναι αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους. Όσο πιο μικρά είναι τα χωριά τόσο πιο σημαντικός ο ρόλος του καφενείου. Είναι αυτά που κρατούν ζωντανές τις μικρές κοινωνίες. Φέρνουν γύρω από τη σόμπα το χειμώνα ή κάτω από το πλάτανο το καλοκαίρι τους μεγάλους και τους νεότερους.Θα συζητήσουν,θα διαφωνήσουν για τα πολιτικά και τα κόμματα,θα πούνε ιστορίες, θα καβγαδίσουν για τις ποδοσφαιρικές ομάδες και στο τέλος θα φύγουν όλοι αγαπημένοι». Και το πιο σοβαρό: «Υπάρχουν περιπτώσεις όπου το κλείσιμο του καφενείου καταδίκασε στην ερημιά ένα ολόκληρο χωριό.»

Αναλύει το πρόβλημα διεξοδικά για την ασφυξία των μικρων αυτών επιχειρήσεων καταλήγοντας: «ένα από αυτά τα απλά είναι η στήριξη των καφενείων. Η αλλαγή στο ασφαλιστικό καθεστώς δεν θα αποτελέσει σίγουρα απειλή για το προϋπολογισμό της χώρας».

Έτσι ώστε να μην υπάρχουν τόποι ελληνικοί όπου οι να περνούν μέρες χωρίς να μπορούν οι άνθρωποι «να ανταλλάξουν μια καλημέρα».

•Η απλότητα, η γνώση και το μεράκι είναι πάντα το απόγειο και η κατάληξη της αληθινής σοφίας στη πολιτική δράση.

Πάνος Μπιτσαξής 

Ο αρχαιολόγος Πέτρος Θέμελης θυμάται.

 ΚΑΛΛΛΙΟΝ η ΚΑΛΛΙΠΟΛΙΣ, η αρχαία αιτωλική πολιτεία που πυρπολήθηκε από τους Κέλτες (Γαλάτες) εισβολείς  στις αρχές του 3ου αι. π.Χ., κείτεται εδώ και πενήντα περίπου χρόνια βυθισμένη στη λάσπη της τεχνητής λίμννης  του Μόρνου που κατασκευάστηκε για να ξεδιψάσει το άστυ των Αθηνών. Οι προσπάθειές μας να σωθεί η αρχαία πολιτεία που με όλες μας τις δυνάμεις και με την ουσιαστική συμβολή κατοίκων (κυρίως γυναικών) του επίσης πνιγμένου χωριού Βελούχωβου φέραμε στο φως έπεσαν δυστυχώς στο κενό. Δύο ντοκυμαντέρ, ένα του αείμνηστου φίλου Κώστα Βρεττάκου και ένα δεύτερο του σκηνοθέτη Α, Κωβότσου αποτυπώ νουν τον αγώνα και την αγωνία μαςόσο τα νερά της λίμνης του φράγματος ανέβαιναν απειλητικά. Θα έλεγε κανείς ότι θρηνούμε την κάθοδο της Κόρης στον Άδη!! Η φωτογραφία απεικονίζει ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα της ανασκαφής, που κοσμεί σήμερα το Μουσείο της Άμφισσας, το ακέραιο άγαλμα της Κόρης Περσεφόνης που ήλθε στο φωςε πεσμένο μέσα στο ναό της. Η συγκίνηση, ο ενθουσιασμός και ταυτόχρονα η θλίψη για την απομάκρυνση του έργου μεταξύ των συνεργατών, των εργαζόμενων του ιερέα και άλλων που αποθανατίστηκαν μαζί του ήταν έντονη. Το Κάλλιον στον Μόρνο όπως το Ζεύγμα στον Ευφράτη είχαν την ίδια τραγική μοίρα: Τιμωρήθηκαν χωρίς οίκτο σε θάνατο με πνιγμό.

Παλιά φωτό

 Στην μέση η ευθυμία Καραδήμα σύζυγος του Γιώργου Καραδήμα (Χαρχαγγελος) με τα δυο παιδιά της: την Κατίνα και τον Χρήστο, που ζει χρόνια στον Καναδά.