Άγος Αθανάσιος

 

Αποχαιρετισμός αναχωρησάντων (Ανδριανή Β. Μετάνια)

Στις 12 Ιουλίου άλλη μια απώλεια για το χωριό μας.

Η Ανδριανή, νύφη του χωριού μας, μας αποχαιρέτησε..

Η Ανδριανή, ετών 86, ανώτερη υπάλληλος του υπουργείου Μεταφορών ,ήταν σύζυγος του Βασίλη Μετάνια, αδελφού του αείμνηστου Παπαδημήτρη.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στο κοιμητήριο του χωριού μας.

Αιώνια η μνήμη της, θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια της. 

Αποχαιρετισμός αναχωρησάντων (Χαράλαμπος Κ. Καραδήμας)

 Χθες το μεσημέρι (18/7)  συγγενείς και φίλοι αποχαιρέτησαν στο νεκροταφείο του χωριού μας  τον αγαπητό μας συγχωριανό Μπάμπη ετών 91.

Ο Χαράλαμπος Καραδήμας ήταν ο τελευταίος της γενιάς του, που πήρε το δρόμο που δεν έχει επιστροφή. Ο Μπαμπης μαζί με όλους τους αξέχαστους παλιόφιλους, τον Γιώργο, τον Σπύρο, τον Θύμιο, τον Γιάννη, άφησαν έντονα το στίγμα τους στην κοινωνία του χωριού μας. Ήταν άνθρωπος που δεν πέρασε απαρατήρητος απο αυτό τον κόσμο. Άριστος οικογενειάρχης, σωστός άνθρωπος και όλοι μας τον αποχαιρετούμε με ιδιαίτερη λύπη και ταυτόχρονα θα μείνει για πάντα στην μνήμη μας για το θετικό αποτύπωμα που άφησε στην κοινωνία.

Αιώνια η μνήμη του, θερμά συλλυπητήρια  στην οικογένεια του 

Στα Μπλόιθια το 2021 μαζί με την γυναίκα του την Μαρία 

Χαράλαμπος Στέφος

 ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΑΚΤΙΚΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ (ΟΣΕΛ):

Ο Χαράλαμπος Στέφος  (1932 – 2009) – ζωγράφος από τον Κόκκινο Δωρίδας - ανακηρύχτηκε Τακτικό Μέλος της Οικουμενικής Σχολής Ελεύθερου Λόγου στις 12 Αυγούστου 1995.

Στις 6 Αυγούστου 20022, η Οικουμενική Σχολή Ελευθέρου Λόγου (Ο.Σ.Ε.Λ.) θα παρουσιάσει στο Πνευματικό Κέντρο Άμφισσας το βιβλίο-λεύκωμα «Χαράλαμπος Στέφος: Κατοχή Πείνα / 1940-1944» για να τιμήσει τη μνήμη του ζωγράφου.

Τα νερά του Βαρδουσιών!

 Τα νερά του Βαρδουσιού

«Κίνησαν δυο άνθρωποι να πάνε να μετρήσουνε τα νερά του Βαρδουσιού. Κι΄ αφού πήγαν, όλη μέρα μέτραγαν. Μέτρησαν, μέτρησαν, το βράδυ έγειραν, χάθηκαν. Τους έφαγε το στοιχειό του Βαρδουσίου. Ξανά πήγαν άλλοι την άλλη μέρα, το ίδιο έπαθαν κι΄ αυτοί. Ξανά πηγαίνουν κι άλλοι, τα ίδια κι αυτοί. Δεύτερα πήγαν άλλοι δύο κι’ έγειραν σταυρωτά. Έβαλαν τα ποδάρια αντάμα – αντάμα και τα κεφάλια τους χώρια και φαίνονταν σαν άνθρωπος με δύο κεφάλια. Πήγε το στοιχείο του Βαρδουσιού να τους φάει και τούρθε θάμασμα και τότε μαρτύρησε τα νερά κι είπε: «Μα τα εβδομήντα δυο νερά του Βαρδιουσιού, ανθρώπου με δυο κεφάλια δεν ματαείδα!» Και τότε έμαθε ο κόσμος το πώς το Βαρδούσι έχει εβδομήντα δυο νερά, σαν να λέμε βρύσες. 

(Πολίτη Γ.Νίκου1904: Παραδόσεις, μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού, τόμος Α΄, σελίς 264, εκδ. Ιστορική έρευνα). Και τότε έμαθε ο κόσμος το πώς το Βαρδούσι έχει εβδομήντα δυο νερά, σαν να λέμε βρύσες. (Πολίτη Γ.Νίκου1904: Παραδόσεις, μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού, τόμος Α΄, σελίς 264, εκδ. Ιστορική έρευνα).

Τα Χάνια πνίγονται

1979: το νερό της λίμνης του Μόρνου  σκεπάζει τα Χάνια του Στενού, ένας όμορφος μικροοικισμός εξαφανίζεται για πάντα…η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του αείμνηστου Πάνου «η νερομάννα της Αθήνας».

…

 

Μια τριλογία ανάπλασης για αριστείο!

 

Διαβάζουμε στην αγγλική Wikipedia τον ορισμό της τριλογίας:

«Η τριλογία είναι ένα σύνολο τριών έργων τέχνης που συνδέονται και μπορούν να θεωρηθούν είτε ως ένα μόνο έργο είτε ως τρία μεμονωμένα έργα. Βρίσκονται συνήθως στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τα βιντεοπαιχνίδια και είναι λιγότερο συνηθισμένα σε άλλες μορφές τέχνης».

Αν οι συντάκτες της Wikipedia είχαν υπόψη τους τα τρία έργα ανάπλασης στο ορεινό χωριό Κόκκινος με την πανοραμική  θέαση στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου θα είχαν αβίαστα προσθέσει στη λήμμα τριλογία Λούτσοβος! Υπερβολικό θα πει κάποιος και ίσως και  άκρως σοβινιστικό.

Καθένας μπορεί να έχει την γνώμη του αλλά όσοι δουν την ολοκληρωμένη εικόνα των παρεμβάσεων στην πλατεία του Αγίου Βασίλειου, στη βρύση & Καραούλι και στην ανατολική είσοδο του χωριού στα Μπλόιθια 

θα χαρούν ιδιαίτερα για την καλαισθησία, το συμμετρικό αρχιτεχνικό μοτίβο και το απόλυτο δέσιμο των έργων με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον. Χάρμα ιδέστε!!

Βέβαια το έργο έχει ονοματεπώνυμο:ο αγαπητός Σπύρος Καραδήμας, στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας, είναι ο ιθύνων νους και ο χρηματοδότης αυτού του υπέροχου έργο. 

Ο Σπύρος, ένας υπέροχος άνθρωπος με σεμνότητα και ανιδιοτέλεια προσφέρει στην γενέτειρα του και όλοι εμείς οι συγχωριανοί του του είμαστε ευγνώμονες!!

Οι φωτο είναι από το τελευταίο έργο στην βρύση του χωριού. 

Οι ελαιώνες των Σαλώνων

Η ίδρυση της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας και οι ελαιώνες των Σαλώνων!

Προκειμένου να αντιμετωπίσει ο Κυβερνήτης Καποδίστριας  την οικονομική ανόρθωση της χώρας επεδίωξε να συγκεντρώσει τα ανενεργά κεφάλαια πλούσιων ιδιωτών. Γι’ αυτό, στις 2 Φεβρ. 1828, δημιούργησε την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, πρώτη ελληνική Τράπεζα, με διευθύνοντα σύμβουλο τον πρόβουλο της Οικονομίας Γ. Κουντουριώτη και σύμβουλους τους Γ. Σταύρου και Αλεξ. Κοντόσταυλο. Μάλιστα για να δώσει παράδειγμα, κατέθεσε ο ίδιος 1.000 τάληρα. Ο τόκος ορίστηκε στο 8%. Μέτοχοι μπορούσαν να γίνουν και εκείνοι που δεν είχαν ρευστό, αλλά προς πώληση προϊόντα. 

Το υψηλό επιτόκιο ερμηνεύεται από τις μεγάλες χρηματικές ανάγκες της χώρας. Πρόθεση του συντάκτη του οργανισμού της Τράπεζας ήταν να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού προς αυτό το πιστωτικό ίδρυμα. Αυτή λοιπόν η Τράπεζα σχηματίζεται με ιδιωτικά κεφάλαια, αλλά είναι φανερή η παρέμβαση του κράτους, κάτι που ήταν στις προθέσεις του Καποδίστρια. Αυτό έγινε με διάταγμα της 29 Μαρτίου 1828, με το οποίο υπήχθη στο Τμήμα της Οικονομίας του Πανελληνίου. Η δημιουργία αυτής της Τράπεζας απέβλεπε στην αντιμετώπιση των επειγουσών αναγκών της χώρας, έως ότου φθάσουν από το εξωτερικό τα αναμενόμενα χρήματα. Η εμπιστοσύνη όμως του λαού στην Τράπεζα κλονίστηκε, γιατί η άσχημη κατάσταση της οικονομίας τον έκανε να πιστεύει ότι θα συνεχιζόταν η επέμβαση του κράτους σ’ αυτήν και η «αρπαγή» των κεφαλαίων της για την κάλυψη κρατικών αναγκών. Γι’ αυτό οι εκκλήσεις του Καποδίστρια δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.

Επίσημοι ντόπιοι και ξένοι κατέθεσαν χρήματα, αλλά ο Καποδίστριας δεν έμεινε ικανοποιημένος από τις καταθέσεις των προκρίτων, ιδίως των Υδραίων. Κατά τον Βακαλόπουλο, η απροθυμία των μεγαλοκτηματιών για κατάθεση χρημάτων στην Τράπεζα δεν οφειλόταν μόνο στην παράλειψη του Κυβερνήτη να ασφαλίσει τους μετόχους με υποθήκευση εθνικών κτημάτων, αλλά και σε άλλους λόγους: στην εξανέμιση κεφαλαίων εξαιτίας του μακροχρόνιου πολέμου ή στη φυγάδευσή τους στο εξωτερικό και στο ότι ο τρόπος καταβολής των κεφαλαίων στην Τράπεζα θεωρήθηκε ως ένα είδος καταναγκαστικού δανείου. Άλλωστε, οι πρόκριτοι είχαν δυνατότητα να δανείζουν χωρικούς με τόκο πέντε φορές μεγαλύτερο, ασφαλίζοντας τα δανειζόμενα χρήματα με υποθήκευση των κτημάτων των δανειζόμενων. Έπειτα, δεν φαινόταν στον ορίζοντα η προοπτική σύναψης νέων δανείων από το εξωτερικό. Έτσι, είτε κρύβουν τα χρήματά τους είτε τα επενδύουν σε αγορές γαιών ή τα δανείζουν με ενυπόθηκα δάνεια και υψηλούς τόκους. Για αύξηση των κεφαλαίων της ψηφίστηκε στις 3. 2. 1830 να δοθούν στην Τράπεζα για υποθήκευση οι σταφιδάμπελοι Κορίνθου και Βοστίτσας (Αιγίου), οι ελαιώνες των Σαλώνων (Άμφισσας), τα σμυριδωρυχεία και οι αλυκές της Νάξου και τα ορυχεία και οι αλυκές της Μήλου. Εντούτοις, οι εργασίες της δεν βελτιώθηκαν· αντίθετα παρατηρήθηκε μείωση των κεφαλαίων της και μαρασμός, παρά την ευχάριστη είδηση (Απρίλιος 1830) ότι η συνδιάσκεψη του Λονδίνου είχε απφασίσει να δοθεί στην Ελλάδα δάνειο ύψους 60.000.000 φράγκων. Μάλιστα, πολλοί καταθέτες άρχισαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους, ενώ από τα μέσα του 1830 η Τράπεζα αδυνατούσε να αποδώσει στους καταθέτες πάνω από 50 τάλιρα. Τελικά, η Τράπεζα, ορθότερα η Κυβέρνηση, βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών της, επιστρέφοντας τα κατατεθέντα κεφάλαια, δηλ. είχε ουσιαστικά πτωχεύσει, κάτι που πίκρανε τον Καποδίστρια. Γι’ αυτό διαλύθηκε το 1834 από την οθωνική Αντιβασιλεία. Εντούτοις, η διάθεσή του να δημιουργηθεί μία αξιόπιστη Τράπεζα ήταν έκδηλη λίγους μήνες πριν από τη δολοφονία του. 

Πηγή: Γ. Β. ΝΙΚΟΛΑΟΥ Αναπληρωτής καθηγητής

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ (1828-1831)

 

Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του Γ Ανέστου: σκέψεις και κουβέντες από ένα καραούλι των Βαρδουσίων