Στην Αγία Μονή το 1965 με φόντο τον Μόρνο και το αβορόρεμα: Κώστας ,Κώστας ,Γιώργος και Νίκος Μπερτσιάς

Εργάτες στα έργα κατασκευής του δρόμου Λιδωρικιου Ναυπάκτου. απο δεξιά ο Γιώργος Μπερτσιάς,ο Αθανάσιος Καλμαντής  και πίσω ο Δημήτρης Καραμπέτσος  Γραμματέας και δύο απο κάποια άλλα χωριά.γύρω στο 1965

Ηρωες πολέμου

Aνθυπολόχαγός Aναγνωστόπουλος Eυθύμιος εκ χωρίου Σκαλούλα Δωρίδος έπεσεν ιρωϊκός στάς 13 Aυγούστου εις Kυρέζ ογλού Nτάζ.  Υπολοχαγός τριβιζάς Σπύρος Διοικητής του 10ου λόχου τραυματισθείς στας 13 Aυγούστου [τρ[αύ]μα τυφλον εις την Kεφαλήν τραυματίσθη εις Kιρέζ ογλού Nτάζ.

Tαγματάρχης Δερτύγκος χαρα[λαμπος] τραυματισθείς στάς 13 Aυγούστου Διοικόν τόν 30ν τάγμα επί 2 1/2 έτη.  Ιτο Γίρον τόν 50 ετόν αλλά διοικούσαι εκ τον καλητέρον ανωτέρον αξιωματικόν Kιρέζ ογλού Nτάζ.  Δεκανεύς παπαχαραλάμπου εκ χωρίον Λούτσοβο Δωρίδος εφονεύθη 15 Aυγούστου εις Kουζάλ Kουγιαντί.  Στρατιώτης Kόταρης Nικ[όλαος] τραυματίσθη βαρέος στην αριστερά βάσιν στάς 15 Aυγούστου εις Kουζάλ Kουγιαντή και μετεφέρθη εις το εκεί χειρουργείο και εκει επεβίωσεν στας 18 ιδίου.

	Eνθύμιον Πολέμου Eκστρατείας Mικράς Aσίας 1919-1922
	H ETAIPEIA OIKONOMIKHΣ KAI KOINΩNIKHΣ IΣTOPIAΣ THΣ EΛΛAΔAΣ Συμπεριλαμβάνει στην εκδοτική σειρά «IΣTOPIKEΣ ΠHΓEΣ» Το «Eνθύμιον Πολέμου Eκστρατείας Mικράς Aσίας 1919-1922» Συγγραφέας, Iωάννης Mεντζάλης Mεταγραφή, Eπιμέλεια, Πρόλογος:  Bίκυ Θεοδωροπούλου. Eκδόσεις EΛΛHNIKA ΓPAMMATA Aθήνα, 1994 Σελίδες 78 Tιμή – EΞANTΛHMENO ISBN 960-344-028-0

Ας γνωρίσουμε τους γείτονες μας...

Κλήμα (Υαίας)

Ιστορικό χωριό στις δυτικές πλαγιές των Βαρδουσίων, σε υψόμετρο 730 μέτρων. Κατά τα προεπαναστατικά χρόνια πολλοί καταδιωγμένοι έβρισκαν καταφύγιο σ’ αυτό. Τροφοδότησε τον αγώνα του ’21 με αγωνιστές και μεταπελευθερωτικά αρκετοί από τους κατοίκους του μετακινήθηκαν προς το Κάλλιο, το Λιδωρίκι, άλλα χωριά και αργότερα προς την Αθήνα.

Στο χωρίο βρίσκεται ο παλιός ναός των Τριών Ιεραρχών ενώ σώζονται ανακαινισμένα τα εκκλησάκια του Αγίου Νικολάου και Αγίου Γεωργίου. Ψηλά πάνω στα βράχια, σε σπήλαιο, σώζονται ερείπια της μονής της Αγίας Μαρίνας, στην οποία το 1826 φιλοξενήθηκε για λίγο τμήμα των εξωδιτών του Μεσολογγίου. Την ακμή του χωριού μαρτυρούν τα πολλά χαλάσματα σπιτιών και τα απομεινάρια αμπελιών, περιβολιών και οπωροφόρων. Τα δεκαπέντε περίπου σπιτάκια του οικισμού είναι όλα περιποιημένα και ο ωραίος ξενώνας, έργο του Πολιτιστικού Συλλόγου, περιμένει να φιλοξενήσει κάθε επισκέπτη.

Πρέπει να σημειωθεί ότι πολλές ιδιοκτησίες του κάμπου του Κόκκινου ανήκαν σε Κλημακιώτες και εξαγοράστηκαν από Λουτσοβιώτες,ένεκα και του ποταμού Κόκκινου που το χειμώνα χωρίς την ύπαρξη γέφυρας ήταν αδύνατο για τους Κλημακιώτες να προσεγγίσουν τα κτήματα τους....

από τα παλιάμπελα και κάτω ειναι σκεπασμένα από τα νερά της λίμνης

η περιοχή του κάμπου πριν σκεπαστεί από τα νερά της λίμνης Μόρνου

TOY ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟ ΛΟΥΤΣΟΒΙΩΤΙΚΟ …

5.8.13

TOY ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟ ΛΟΥΤΣΟΒΙΩΤΙΚΟ …

ΔΙΠΛΑ    ΣΤΟ   ΠΟΤΑΜΙ , ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ..ΔΕΝΤΡΑ..

   Τον  παλιό  καλό  καιρό , κάτω εκεί στο Λουτσοβιώτικο , στην όχθη του ποταμιού , υπήρχε ένα μκικρό εκκλησάκι χωμένο μέσα στα δέντρα , τ' Σουτήρους το λέγαμε , δίπλα απ' το ποτάμι και κάτω απ' τα δέντρα , για να δανειστούμε και ποιητικότερο τίτλο , απ' το ομώνυμο μυθιστόρημα του...Στάινμπεγκ (; ).....το εκκλησάκι αυτό λοιπόν , το ταπεινό , το ξεχασμένο μες στο  χρόνο ,  γιόρταζε  στις  6  Αυγούστου , της  μεταμόρφωσης  του  Σωτήρος  δηλαδή , της  Αγιά Σωτήρας  το λέγαμε  όλοι  τότε ,  και ανήμερα  γέμιζε  από  πιστούς απ’ τα  γύρω  χωριά , Βελούχι , Λούτσοβο , Λιδορίκι , Γρανίτσα , Αγλαβίστα κλπ και  μετά την  ταπεινή  λειτουργία , ακολουθούσε ένα  ονειρεμένο παραδοσιακό  οικογενειακό  πανηγύρι .
   Πρωί – πρωί  λοιπόν , κινάγαμε  απ' όλα τα γύρω χωριά μας και πηγαίναμε , ανάβαμε το κεράκι μας , παρακολουθούσαμε , ευλαβικά , τη θεία λειτουργία ,σεμνά και ταπεινά , χωρίς μικρομεγαφωνικές ...εγκαταστάσεις ...φρου-φρου ..κι' αρώματα , και μεις , παιδιά τότε , νοιώθαμε πως κάτι όμορφο συνέβαινε στη ...φτωχική αυτή εκκλησούλα , δεν σας κρύβω πως , πολλές φορές , συνεπαρμένος απ' την όλη ατμόσφαιρα , το λιγοστό φως , τα αναμμένα κεράκια και την έντονη ευωδιά του θυμιάματος , πίστευα πως όπου να ναι θα βγει απ' την ωραία πύλη ο ίδιος ο Χριστός  , έτσι όπως τον είχα πλάσει με την αθώα παιδική μου φαντασία , αδύνατος , με τα παλιά τριμμένα ...ρούχα του , ξυπόλυτος , θα μας αγκάλιαζε όλους με το γλυκό του βλέμμα και θα μας...ευλογούσε .....

   Δεν αποκλείεται να τον είχα δει και κάποια φορά , ποιός ...ξέρει , γιατί δεν  μπορεί , κάποια φορά ο Χριστός θα σταμάτησε και..στο...Λουτσοβιώτικο αυτό φτωχό και ταπεινό εκκλησάκι , είμαι σίγουρος πως κάνει τέτοιες ...επισκέψεις όπου υπάρχει αγάπη , πίστη στον άνθρωπο και κυρίως..ταπεινότητα και σεμνότητα ....
  Θα σας εξομολογηθώ , μεταξύ μας...βέβαια , πως το ίδιο ακριβώς συναίσθημα ένοιωσα όσες φορές πήγα στην Αρσαλή , στη Σκιά , και πήγα αρκετές , πάντα..μόνος στα μισοσκότεινα , άναψα το κεράκι μου , ταξίδεψε ο νους μου στη γαλήνη και.. στην ηρεμία , αισθάνθηκα την...έντονη..Θεϊκή ...παρουσία ....και ένοιωσα...ξαλαφρωμένος , ανάλαφρος γεμάτος χαρά κι' αγάπη για όλους και για...όλα , για πόσο...όμως.....
   Κακά τα ψέματα , αγαπημένοι μου φίλοι , όλοι , ναι όλοι , έχουμε μέσα μας ένα δικό μας , καταδικό μας Θεό , μόνο που..σπάνια απευθυνόμαστε σ' αυτόν...συνήθως τον..αγνοούμε και κάνουμε του...κεφαλιού μας...
   Ας γυρίσουμε όμως στο ...παγκύρ τ' Σουτήρους.....
   Αφού , λοιπόν , σχόλαγε η εκκλησία , όλοι οι προσκυνητές-επισκέπτες , αλληλοασπάζονταν , έδιναν κι' έπαιρναν ευχές , με γαληνεμένα μάτια και καρδιά , γίνονταν όλοι μια ..υπέροχη παρέα και πέρναγαν στο....καθιστικό...
   Θα πρέπει εδώ να σας πω , πως , παρέες – παρέες , είχαν πιάσει , από πριν , το...προσωπικό τους...δέντρο όπου και είχαν αφήσει τα κοφίνια με τα...πολυτελή και πανάκριβα..φαγητά , όλα νηστίσιμα όπως το...καλούσε η...μέρα , κολοκυθόπιτα , ελιές , ντομάτες , τότε είχαν αρχίσει να..βγαίνουν , ψωμάκι του Θεού..ζυμωτό , και αργότερα το ..μενού συμπληρωνόταν με..φρεσκοψαρεμένα...ποταμίσια ...ψάρια , χαμοσύρτια και δρομίτσες , όοοχι ..καπνιστό σολωμό δεν είχαμε γιατί μας έπεφτε λίγο...βαρύς , ούτε βέβαια και...χαβιάρι....γιατί είχε πλέον καταντήσει πολύ...λαϊκό...έδεσμα.... προσωπικά όμως , διέσχιζα κατά πλάτος το ποτάμι και πήγαινα στην απέναντι όχθη , εκεί ήταν το παλιό χάνι του μπάρμπα Μήτσου του Καραπιστόλη , του ...Ντακουίνου , το αναφερόμενο σε  πολλές περιπτώσεις , ως  “ του  Σκορδά  το  χάνι ,  ήταν συγγενής μας και μου δινε ωραίες κόκκινες , λαχταριστές ντομάτες , που μέχρι να γυρίσω στο πανηγύρι τις είχα...σχεδόν ...φάει , ντοματάς...ων.....   
   Τα παιδιά με ένα...κόθρο φρεσκοζυμωμένου ψωμιού και μια...Βελουχοβιώτικη κατακόκκινη ντομάτα στο χέρι...έπαιρναν το...μπρέκφαστ , όπως το..διαβάζετε...ακριβώς , μέσα στα πλατάνια και τα δέντρα παίζοντας , εξαπανέκαθεν στην περιοχή μας ακολουθούσαμε το...Μοντεσοριανό...εκπαιδευτικό...σύστημα...τρώγοντας και...παίζοντας... , ενώ απ' το΄...βάθος της...αίθουσας , δυο-τρία ...πλατάνια...παραπέρα , έφταναν οι πρώτες...νότες απ' τα όργανα της..μεγάλης μεικτής Δωρικής..συμφωνικής..ορχήστρας ( πνευστών , κρουστών τε και...εγχόρδων ) που έκανε τις...πρόβες της και...συντονιζόταν....μαγεία....πραγματική....
   Οι...σολίστες ήταν...διεθνώς....γνωστοί και...συγκεκριμένοι , Φαλιαμπάρας ( Αθ.Πίτσιος ) εκ..Καλλίου ..κλαρινέτο...συγγνώμη...κλαρίνο , Κατσόγιαννος , εκ Πενταγιών , ...βιολονίστας (...βιολιτζής...) , Καρμαίοι , εκ Σεβεδίκου , κλαρίνο-λαούτο , και...ενίοτε , σε ...εκτελέσεις...ειδικών...συμφωνικών...έργων η ορχήστρα ...εμπλουτιζόταν και με σαντούρι και κιθάρα , σολίστες οι Κακοπουλαίοι εκ...Σκαλούλης...βεβαίως -βεβαίως ....σε ..εξαιρετικές περιπτώσεις μετεκαλούντο και...διακεκριμένοι...σολίστες από διεθνούς φήμης ορχήστρες π.χ..της Σκάλας ...Πεντεορίων...Κολοβάτας και....Τριβιδίου....

Αφού τελείωναν οι...δοκιμές και η ορχήστρα ήταν πανέτοιμη..εμφανιζόταν ο...Δ/της ..της ..ορχήστρας με τη..μπαγκέτα ανά...χείρας (από...γνήσια...πουρναρόκλαρα...) ανέβαινε αργά..αργά και..επιβλητικά στο...πόντιουμ (...ηπισήμους...ηνδυδιμένους...) και ..άρχιζε η...μουσική...πανδαισία....
   Η ορχήστρα άρχιζε , κατά τα...ειωθότα , με ένα...μαρσάκι , όπως έλεγε ο μπάρμπας μου ο Φαλιαμπάρας , και συνέχιζε με...δημώδη..τοπικά..άσματα , ξέχασα να αναφέρω πως σε..παρακείμενο...πλάτανο , προετοιμαζόταν το...μπαλέτο , οι...πρίμες ...μπαλαρίνες και οι ...πρωτοχορευτές κάνοντας τα...σπαγγάτα και τις...πιρουέτες τους , και αμέσως χαμήλωναν τα...φώτα και..άρχιζε το...γλέντι.....τ' αϊκούς...μαυριδερούλα μου , κόψτην Ελένημ΄την ελιά...Πρωτομαγιά μου τα ριξες και άλλες...άριες από ...γνωστές...όπερες.....και...οπερέτες..

   Σιγά-σιγά έβγαιναν και τα παγούρια με το κρασί , άρχιζαν τα...κεράσματα και η...περιρρέουσα...ατμόσφαιρα πέρναγε πια στον...ονειρικό...χώρο...κάπως έτσι πρέπει να είναι ο...παράδεισος.....αν βέβαια...υπάρχει....
   Γνήσιο Ελληνικό γλέντι , γνήσιο λαϊκό πανηγύρι , ακριβώς σαν κι' αυτό που γίνεται τώρα στη...Βαθειά στα...πολιτιστικά...εννιάμερα ...συγγνώμη και πάλι , τριήμερα...ήθελα να..πω... με  “ λουλουδούδες “ , μαλλί  της  γριάς και..σουβλάκια ..
  'Ετσι πέρναγαν οι ώρες , με γλέντι , κέφι , πλούσιο...φαγητό , πιοτό και κυρίως...χορό  μέχρι  τελικής  πτώσεως , δυστυχώς  όμως , όλα  τα  ωραία  πράγματα στη ζωή τελειώνουν...γρήγορα , έτσι μόλις ο ήλιος..παραέγερνε , άρχιζε η διαδικασία της..επιστροφής , άλλος μπελάς αυτός , οι ...παρκαδόροι έλυναν τα...πολυτελή...πούλμαν , γμάρια...μπλάρια κ.λ.π , τα....σαμάρωναν και άρχιζε το φόρτωμα , κοφίνια , ταγάρια ,όοοχι σακ-βουαγάζια και τα ...παρόμοια δεν είχαν ακόμα...εφευρεθεί , και παρέες-παρέες , κατά χωριό , παίρναν το δρόμο της επιστροφής , με τραγούδια, γέλια και πειράγματα μέχρι το χωριό , σουρούπωμα φτάναμε , κατάκοποι αλλά και...τρισευτυχισμένοι , άλλη μια ονειρεμένη μέρα , μια μέρα..αξέχαστη , είχαμε..ζήσει , εξ' ου και .......
Ανοίγω το παράθυρο...χαράματα...
με..βαλαντώνει τ' αηδονιού η λαλιά..
Θεέ μου σου κάνω...χίλια..τάματα ,
γύρνα με πάλι ..πίσω στα...παλιά....
  Καλό  σας  βράδυ και  καλή  αυριανή
  Απ’ το πανέμορφο χωριό μας ..
ΤΟ…ΛΙΔΟΡΙΚΙ  ΜΑΣ..με αγάπη …Κ.Κ.-

τα Βαρδούσια πάνω απο την Γρανίτσα (Διακόπι)

 δωρικά τοπία

1965 στο πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο εξωκλήσι που ήτα στη θέση Κρανέικα δίπλα στις όχθες του ποταμού Κόκκινου απέναντι από τα Χάνι του Καραπιστόλη.Στην φώτο τα ξαδέλφια Μπερτσιά  ,του Γιώργου και του Σπύρου τα παιδιά.

Στον πάνω μαχαλά, στα καραπλέικα οι σκάλες.... θα δυσκολευτούν να ανεβάσουν τους φευγάτους νοικοκυραίους  στο μπαλκόνι με την εξαίρετη θέα...

ο παππούς ο Νικολός Κοράκης και ο μικρός Γιάννης στην ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

στης Σωτήρος το μνήμα  στο ρέμα της Μανώλαινας ακριβώς κάτω από τον Α Γεώργιο,ο Νικολός Κοράκης γνωστός και ως Κατσαμπίνης είχε ένα μικρό κηπάριο όπου καλλιεργούσε τα πάντα ...οι φήμες έλεγαν ότι είχε και φυτεία καπνού για ιδιόχρηση, μιας και ήταν θεριακλής καπνιστής ,κάπνιζε τσιμπούκι από εννέα χρονών μέχρι και τα ενενήντα εννιά του ,που πέθανε...

σε δεκαπενταυγουστιώτικο πανηγύρι στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ο Γιώργος Μπερτσιάς πρωτοχορευτής με συμπαραστάτη τον Χ Καραδήμα και τα άλλα καλά παιδιά...

Στην αυλή του ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ο Ε Καραγιάννης .Κ Κολοκυθάς και ο Α Καραδήμας

από Άμφισσα προς Κόκκινο με το kadett  ο ΓΙΏΡΓΟΣ και η ΕΥΘΥΜΙΑ ΜΠΕΡΤΣΙΑ και ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ

φωτογραφία του 1977-1978,η λίμνη του ΜΟΡΝΟΥ έχει σχηματιστεί και σιγά σιγά το νερό σκεπάζει τα πάντα,σπίτια ,δένδρα,κτήματα,όνειρα σχέδια ,οι κάτοικοι φεύγουν παίρνοντας μαζί τους μόνο τις  αναμνήσεις και τα βιώματα τους.....φαίνεται η γέφυρα του Κόκκινου μισοσκεπασμένη από τα νερά.

Άγιος Γεώργιος ,Κώστας Καραγιάννης,Κώστας Μπερτσιάς και Κώστας Καραδήμας.

1976 ,Κάτω από τον Άγιο Γεώργιο Νίκος και Κώστας Κοράκης και Κώστας Μπερτσιάς 

1975  το κοπάδι του  Καμάρα  κοντα στο ποτάμι Κόκκινος .

1975 στην σκάλα του σπιτιού του Μπερτσιά στον Κάμπο ,θέση Μαρμαράκι.

Στην φωτογραφία ο Κώστας Κολοκυθάς του Μήτσου που είχε το Χάνι στην γέφυρα του Κόκκινου και ο Νίκος Μπερτσιάς κάτω από τα αυτοσχέδια γκολποστ  κοντα στην αγροικία του Κοράκη του Μήτσου (Καμάρα)  και στην καλύβα του Βαγγέλη του Ανέστου .

Φωτογραφία του 1972 από τα ψηλαμπέλια στο βάθος τα Βαρδούσια 

Φωτογραφία του 1972 τραβηγμένη απο τα ψηλάμπέλια,διακρίνονται ο λευκώνας των καραμπετσέων και τα κτήματα του Μπερτσιά,του Καραμπέτσου και του Κολοκύθα στο βάθος το ποτάμι.

Αγία Μονή

Τα ερείπια της παλιάς Μονής της Θεοτόκου γνωστή και ως Αγία Μονή,κτίστηκε μάλλον από Ενετούς όταν είχαν την επικυριαρχία της περιοχής με έδρα την Ναύπακτο Λεπάντο (1407- 1499  ) και που είχαν κτίσει και το Κάστρο στο Βελούχι.Είναι πολύ πιθανό να προϋπήρχε η Μονή και να είχε κτιστεί από τους Βυζαντινούς.Δίπλα και βόρεια είχε κτιστεί η νεότερη εκκλησία που γιόρταζε τον Αύγουστο στις 23.Στα νότια σε απόσταση περίπου 150 μέτρα περνούσε ο δημόσιος δρόμος που οδηγούσε στη Ναύπακτο ,παράλληλα με τον Μόρνο ποταμό.Δυστυχώς δεν υπήρξε πρόνοια να μεταφερθούν εκτός λίμνης τα παλιά κιονόκρανα που υπήρχαν στα παλιά ερείπια .

Κοκκινιώτες σε εκδρομή στην θέση Κοκκίνι πίσω απο το τσιμεντάδικο ΤΙΤΑΝ στο  δρόμο προς τα Δερβενοχώρια.Οι οικογένειες Ε Καλμαντή ,Γ Μπερτσιά ,Ε Καραγιάννη και Γ Κοράκη έχουν στρώσει τραπέζι  κάποια Καθαρή Δευτέρα γύρω στο 1975 και δισκεδάζουν όλοι  μαζί.

Φωτογραφία απο τον γάμο του Σπύρου Κ Μπερτσιά που πραγματοποιήθηκε στη Αμφισσα και όχι στο χωριό,μάλλον για οικονομικούς λόγους (αποφυγή γλεντιών κτλ.).Νύφη ήταν η Αικατερίνη Γ Καραδήμα.Ολοι οι παρευρισκόμενοι καλέσμενοι φαίνονται στη φωτογραφία.Αριστερα του γαμπρού ο πατέρας του Κώστας δίπλα η νύφη τους Ευθυμία ,του Γιώργου ,που έλειπε γιατί ήτα φαντάρος.Ο μικρός ειναι ο Κώστας του Γιώργου Μπερτσιά.

Πασχαλινό Σούβλισμα στην αυλή του Κοράκη Νίκου  μάλλον το 1975 .Φαίνεται  η Βασιλική Κοράκη κατά κόσμον Νικολού και ο Κώστας Κοράκης (του Καμάρα)

Σεπτέμβριος 1972 .Κάμπος ,θέση Μαρμαράκι ,φαίνεται το κτήμα του Κολοκυθά Γιώργου (αγροφύλακας) και λίγο το σπίτι από δυτικά του Κ Δ Μπερτσιά  ,στο βάθος το Κάστρο και το Στενό

1972 στην αυλή του σπιτιού του ο Κ Δ Μπερτσιάς ,πίσω τα εγγόνια του Κώστας ,Νίκος  Γιώργος και τα γειτονόπουλα του Καραμπέτσου  του Κώστα.

1 5 1967 γλέντι στο μαγαζί του Ε ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

1975, θέση Τσαμπάδες στο βάθος φαίνεται η θέση ΛΙΘΟΣ όπου είχε τα μαντριά του ο Χ Φλώρος.Επάνω στο δένδρο, στο κέντρο, μισοδιακρίνεται ο Κ Σ Μπερτσιάς.

οικία Κ Δ ΜΠΕΡΤΣΙΑ στην θέση Μαρμαράκι στο κάμπο.Φωτογραφία του 1972 ,φαίνεται η ανατολική πλευρά.

Πηγάδι στην θέση Μαρμαράκι ,εξυπηρετούσε τις ανάγκες της κατοικίας Μπερτσιά .Ανοίχθηκε από Τον Γιώργο Μπερτσιά και την Χαράλαμπο Κορακη  (Στάμπολο) γύρω στο 1965 .Ειχε βάθος περίπου 10 μέτρα ,είχε καλο νερό μόνο που όταν το αυλάκι που άρδευε  τα παρακείμενα  χωράφια είχε νερό τροφοδοτούσε και το πηγάδι και χάλαγε η ποιότητα του νερού ,ευτυχώς το αυλάκι δεν είχε συνέχεια νερό,μια και το τροφοδοτούσε ο ποταμός Κόκκινος που από το τέλος Ιουνίου στέρευε.Πριν απο το άνοιγμα του πηγαδιού πόσιμο νερό το έφερναν από τις λουγκιές όπου δίπλα στον Μόρνο πήγαζαν κρύα νερά (ποτέκια) και οι κάτοικοι σχημάτισαν μικρές γούρνες (άμπλες) και όπου γέμιζαν τα ειδικά δοχεία νερού (στάμνες,μπαρδάκες).

Στη φωτογραφία που είναι του 1972 διακρίνεται η μικρη τότε Μαρία Μπερτσιά που πλένει....