Φωτο σπο συναντήσεις χωριανών 

Φωτο του 1972.

 

Πάσχα του 1972.Στο κέντρο ο Κωνσταντίνος Μπερτσιάς (γεννήθηκε το 1886), πλαισιούμενος  απο τους γιούς του Γιώργο και Σπύρο. 

Τασία Καραδήμα

 Από ανάρτηση στι fb του Θανάση Στέφου 

Η αγαπημένη μου γιαγιά Τασία Καραδήμα.Είχε 19 εγγόνια,πέντε παιδιά τρία κορίτσια και δύο αγόρια.ΟΙ θείοι μου Θύμιος και Σπύρος είχαν εγκατασταθεί στην Άμφισσα,και μαζί τους και η γιαγιά μου.Εμείς μέναμε στο χωριό. Κάθε φορά που πηγαίναμε να την δούμε η αγκαλιά της ήταν πολύ μεγάλη.Καθόμουν στο πάτωμα και αυτή στην καρέκλα της έβαζα το κεφάλι μου στην ποδιά της με χάιδευε στο κεφάλι μου και με ρωτούσε για το χωριό το σχολείο μου πως περνούσαμε κ.λ.π.Το χάδι και τα ωραία και γλυκά της λόγια τα θυμάμαι ακόμα και τώρα που είμαι παππούς.

Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ!!!!!!!

Αθανάσιος Στέφος 

 

απόσπασμα από το βιβλίο του ΓΕΣ με τίτλο «Η ΕΚΚΑΘΑΡΗΣΙΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΟΥ

  απόσπασμα από το καμένο βιβλίο του ΓΕΣ με τίτλο «Η ΕΚΚΑΘΑΡΗΣΙΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΕΛΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΟΥ», σελ. 75

Οΰτω άπο πρωίας της 4ης Μαίου τά τμήματα της Ι Μεραρχίας, κινηθέντα προς δίωξιν των Κ/Σ τοϋ Ελικώνος, ένεπλάκησαν εις αγώνα μετ' αυτών είς τάς περιοχάς τών υψωμάτων Κούκος καί Καρθάλι Λεβαδείας , εις το ΰψωμα Κορομηλιά, νοτιοδυτικώς Άμφικλείας και είς Δριμαίαν παρά τόν Καλλίδρομον. Αϊ απώλειαι των Κ/Σ έκ των ανωτέρων συγκρούσεων άνηλθον εΐς 49 νεκρους, 39 συλληφθέντaς καΐ 20 παραδοθέντας. Αί άπώλειαι των τμημάτων της Μεραρχιας άνηλθον είς 1 Δόκιμον άξιωματικόν νεκρόν και 3 όπλίτας καΐ είς 5 τραυματιας καϊ 2 αγνοούμενους όπλίτας. Έπισης είς.τόν χώρον της διεξαχθείσης κατα την προτεραίαν μάχης έπί της Γκιώνας ανευρέθησαν παρά τών τμημάτων της Χ Μεραρχίας 33 εισέτι νεκροί Κ/Σ καϊ έξηκριβώθη, ότι οί Κ/συμμαριται κατα τήν προσπαθειαν των τής 3ης Μαΐου, οπως διαφΰγωσι διά τών γραμμών εκλωβισμου των, ίνα μή προδοθώσι έκ τών κλαυθυρισμών τών νηπίων, τά οποια  "εφερον αι ακολουθουσαι αυτούς μητέρες, επνιξαν αυτά. Τοϋτο κατετεθη ύπό των συλληφθεισών μητέρων τών πνιγέντων νηττίων, Η έξερεύνησίς τών περιοχών ευθύνης τών μονάδων τοΰ Α' Σώματος Στρατου έσυνεχίσθη και κατά την 5ην Μαΐου, 

    Αρχεια ΓΕΣ εμφυλιου Πολέμου Τομος 7 εγγραφο 74 σελις 475

 Α΄ΣΣ

 ΓΡΑΦΕΙΟΝ Α1

 ---------------------

 Ε Κ Θ Ε Σ Ι Σ

 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΣ Η “ΧΑΡΑΥΓΗ”

 Από 14 Απριλίου με 26 Μαΐου 1948

ΕΞ.ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ

 ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ

 Α΄ΣΣ/Α1

 Α.Π.4019/Φ.95

 Β.Σ.Τ.900 τη 19.5.50

 ΠΡΟΣ: ΓΕΣ/Α1

 ΚΟΙΝ: Α΄ΣΣ/Α1/Φ.95

ΘΕΜΑ: Υποβολή Εκθέσεων Επιχειρ.

 ………………………………………………………………………………………………………

 27 Απριλίου 1948

 (ιιι) Χ Μεραρχία

  -Κατέχουσα την γραμμήν ΚΟΝΙΑΚΟΙ ΣΥΚΙΑ - υψ. 1394 (Υ.1321) -ΜΟΥΣΟΝΙΤΣΑ - ΚΑΡΑΤΖΑ ΡΑΧΗ (Υ.1532) - ΚΑΒΑΛΑΡΙΑ - ΧΑΝΙ ΖΑΓΑΝΑ περισφίγγει τους επί ΓΚΙΩΝΑΣ ΚΣ από δυσμών βορρά και ΒΑ.

  -Δι’ αύριον διετάχθη ερευνήση ΛΑΖΟΥ ΡΕΜΜΑ όπου πληροφορίαι φέρουν 300 περίπου ΚΣ μετά γυναικοπαίδων των και από βορρά ωθήση ισχυράς αναγνωρίσεις διά ΚΑΒΑΛΑΡΙ προς κορυφάς ΓΚΙΩΝΑΣ.

  -Επί τη αιτήσει της Χ Μεραρχίας και προς δημιουργίαν ετέρου βορειότερον της Χ φράγματος, διετάχθη 71 Ταξιαρχία όπως κινήση επειγόντως 613 Τάγμα προς περιοχήν ΚΟΤΡΩΝΙ-ΣΤΡΩΜΝΗ και φράζη διαβάσεις ΑΝΩ ΜΟΡΝΟΥ απαγορεύουσα διαφυγήν ΚΣ προς βορράν εν συνδέσμω εις γέφυραν ΜΟΡΝΟΥ με 37 Ταξιαρχίαν και εις ΣΤΡΩΜΝΗ με 35 τοιαύτην.

 28 Απριλίου 1948 

 (ιι) Χ Μεραρχία

  Εσυνέχισε περίσφιξιν ΓΚΙΩΝΑΣ από δυσμών, βορράν ΒΑ. Κατά εξερεύνησιν ΛΑΖΟΥ ΡΕΜΜΑ απηλευθερώθησαν 18 όμηροι, συνελήφθησαν 28 γυναικόπαιδα συμμοριτών, παρεδόθησαν 2 συμμορίται και περισυνελλέγησαν 108 ημίονοι και ίπποι, μετά πολλών υλικών, ραπτομηχανών, μηχανών υποδημάτων κλπ.

  -Περιοχήν ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙ ανευρέθησαν 3000 οκάδες σίτου συμμοριτών και διάφορα άλλα είδη.

 30 Απριλίου 1948

 (β) Κινήσεις-Συμβάντα:

  (ι) Υπό τμημάτων Χ Μεραρχίας και 51 Ταξιαρχίας εσυνεχίσθη έρευνα περιοχήν ΟΙΝΟΧΩΡΙ - ΧΑΝΙ ΖΑΓΑΝΑ - ΚΑΛΟΣΚΟΠΗ, βόρειαι προσβάσεις ΓΚΙΩΝΑΣ. Κατά εξερεύνησιν συνελήφθησαν 215 συμμορίται εις αθλίαν κατάστασιν ων 40 γυναίκας και εφονεύθησαν 5.

  -Εις χαράδραν ΛΑΖΟΥ ΡΕΜΜΑ ανευρέθησαν υπό 37 Ταξιαρχίας 66 γυναικόπαιδα και εις γέρων (πατήρ Αρχισυμμορίτου Διαμαντή) και παρεδόθησαν 3 συμμορίται.

4 Μαϊου 1948 

 (ιι) Χ Μεραρχία

  Χώρον χθεσινής μάχης ΓΚΙΩΝΑΣ ανευρέθησαν επί πλέον 33 νεκροί και συνελήφθησαν σήμερον 55. Εξηκριβώθη ότι συμμορίται χθές, ίνα μη αποκαλυφθώσι κατά την προσπάθειά των όπως διαφύγωσι μέσω των γραμμών, έπνιξαν μικρά παιδιά κλαίοντα. Τούτο εδηλώθη επισήμως από τας Συμμορίτισσας μητέρας των πνιγέντων τέκνων.

  -602 Τάγμα εμπλακέν με ΚΣ κατά εξερεύνησιν περιοχής ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ - ΑΡΓΥΡΙΑ εφόνευσε 11 συμμορίτας και συνέλαβε 1 τραυματίαν. ………………………………………………………………………………………………………………………………………

 (ιστ) Εις την διάθεσιν των απαραιτήτων δυνάμεων διά μιας τόσης εκτάσεως επιχειρήσεως και προ παντός εις την διάθεσιν υπό του ΓΕΣ του απαιτουμένου χρόνου όστις επέτρεψε εις το Σώμα Στρατού να χειρισθή ανέτως τας διατεθείσας αυτώ δυνάμεις προς πλήρη εξασθένησιν της συμμοριακής μάστιγος της ΡΟΥΜΕΛΗΣ.

Θ.ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ

 ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ

 Τ.Υ.

«Η Μάχη της Ρούμελης»,

 Απόσπασμα από το βιβλίο του Λογοτέχνη Μιχαήλ Περάνθη «Η Μάχη της Ρούμελης», σελις 34

"...Τό απόγευμα, επιστρέφει άπό την ανιχνευτική περιπολία της μιά διμοιρία. Οι φαντάροι είναι συγκινημένοι και μιλούν διαρκώς για τό περιστατικό πού τους έτυχε,

 Πάνω από τή Στρώμνη βρήκαν τό μεσημέρι ένα στραγγαλισμένο νήπιο. "Ενα ξανθό αγγελούδι, πού νόμίζες πώς κοιμάται ήσυχα-ήσυχα, ένω ένα μυρμήγκι έψαχνε στα ματάκια του. Οι φαντάροι άνοιξαν ενα λάκκο και τό έθαψαν, του εβαλαν ενα σταυρό και σκορπισαν αγριολούλουδα στον τάφο του. Ή συγκίνησί τους ήτο απερίγραπτη και τό περιστατικό άπετέλεσε τό μοναδικό θέμα τους.

Τό άκουσε και ό αιχμάλωτος «Λαός» και τότε ξαφνικά μιά από τις γυναίκες άρχισε νά κλαίει και νά οδύρεται. Ήταν ή Κωνσταντίνα Νυχτερίδα, ή μητέρα του. Ούτε αυτή όμως, ούτε ό άνδρας της. ό Γεώργιος Νυχτερίδας (άπό τις έγκληματικώτερες φυσιογνωμίες του συμμοριτισμού), ήθελαν νά πουν τίποτε. Και ό λόγος ήτο ότι μεταξύ των αίχμαλώτων εύρίσκετο και ό στραγγαλιστής, ό «λοχαγός Χαϊμάνης».

Ή άγανάκτησις τών στρατιωτών, μόλις συγκρατημένη άπό τή φρίκη, τήν οποίαν διήγειρεν εις τήν ψυχη τους τό θέαμα, άπεκορυφώθη και έξέσπασεν εναντίον τού ενόχου, πού εύρίσκετο εμπρός των, χωρίς καμμια φωνή και καμμιά διαταγή νά μπορή νά τους συγκρατήση. Κατόπιν αυτού έμίλησαν "ένοχοι και μαρτυρες» Ή Κωνσταντίνα Λυμπέρη, υποψήφιος... λοχίας τοϋ «ουλαμού ΑΦΦ» έδωσεν όλας τάς λεπτομέρειας τού έγκλήματος, πού είχε διαπραχθή μόλις κατά τήν χθεσινήν νύκτα. Τά κλάματα τού μωρού έκινδύνευαν νά προδωσουν τήν νυκτερινήν διελευσίν των και ό «λοχαγός» διέταξεν επανειλημμένως νά τό «κοιμήσουν» κι' αυτό. Ή μητέρα, όσο μπορούσε, τό απέφευγε, βουλώνοντας τό στόμα του μ' ενα πανί. Αλλ' ένω σέρνονταν κοντά στις θέσεις μας, τό μωρό άρχισε πάλι νά κλαίει. Τότε πατέρας και «λοχαγός» εξανέστησαν και διέταξαν τή μητέρα νά τό στραγγαλίσει. Ή μητέρα έδίσταζε κι έμεινε παραπισω, μήπως τό γλυτώσει. Άλλ' ό πατέρας επέμενε, λέγοντας ψύχραιμα ότι «θά φκιάσουν άλλα»>.

Τότε ό Χαϊμάνης διέταξε έναν «ουλαμίτη» 16 ετών, τόν Βαγγέλη Δημόπουλο, νά τό -πνιξη αυτός. "Ηταν άλλωστε μιά ευκαιρία νά βουτήξη στο αίμα και τους εκκολαπτόμενους άρνησιπάτριδας». Τό παίδι όμως αρνήθηκε. Αρνήθηκε και ό Δημητράκης, (άλλος ουλαμίτης, αγνώστου επωνύμου), στον όποιον άπετάθη ό ΐδιος ό πατέρας, Και ένω ό πατέρας έψαχνε γι άλλον στραγγαλιστή του παιδιού του, ό Χαϊμάνης έπρόλαβε καί τόν άπήλλαξεν άπ' τόν κόπο.

Άλλ' αυτό δέν ήταν παρά ένα μόνον επεισόδιο. "Ο,τι συνέβη μέ τό παιδί της Νυχτερίδα, εΐχεν έπαναληφθή σαράντα φορές προηγουμένως». Αναφορά τοϋ Λόχου άνέφερεν ότι άνεκαλύφθησαν πεταγμένα: στη χαράδρα του Μποτσικα δεκάδες νηπίων, σέ διάφορα σημεία. Τά νήπια έφεραν ακόμα τά μελανά στίγματα του στραγγαλισμού. Είναι φανερό πώς οί. φωνές τους ήμπόδιζαν τη σιωπηλή διαφυγή τών συμμοριτών καΐ χωρίς δισταγμό άπεφάσισαν, κάθε φορά πού τά πράγματα έστε-νευαν, λόγω της πλησιοχώρου παρουσίας τών έθνικων δυνάμεων, νά απαλλαγούν άπό τόν «λαό» τους, έν ονόματι του όποιου άνοσιουργούσαν.

 — Γι' αυτό, λοιπόν, λιγόστευαν ολοένα τά παιδιά, λέει με πονηρή αφέλεια ένας ψευδό καλόγερος, πού είχεν αναλάβει τήν έπιμελητεία του αρχηγείου και τώρα ακολουθεί τά τμήματά μας, γιά νά υποδεικνυει τις κρυψωνες τους..."

1950, δημοτικό σχολείο Κόκκινου.

 Από ανάρτηση του Θανάση Στέφου στο fb

Δημοτικό Σχολείο Κοκκίνου Σχ. Έτος 1950 παρευρίσκονται από δεξιά: Βασίλειος Καραμπέτσος (πρόεδρος), Κ.Καραγκούνης (δάσκαλος), Θ.Κοράκης, από αριστερά: Χαρ. Κοράκης, Νικ. Λούτσοβος 

 

Ο αείμνηστος Χρήστος Καραδήμας 

Προφήτης Ηλίας στον Κόκκινο

 

Φωτο από τα πολύ παλιά!

 

Άποψη της κοιλάδας από το χωριό Κόκκινο πριν την λίμνη .

Λουτσοβιώτες γυρω στο 1949 στην γέφυρα του Στενού 

Οι γέφυρες του Στενού 

Το Ξενία στο Στρνο 

Στέλιος Ξεφλούδας: ένας λησμονημένος συγγραφέας και στοχαστής

 

Ο  Στέλιος Ξεφλούδας  γεννημένος στη Άμφισσα το 1902  (με καταγωγή από το χωριό Καστέλλια) πέρασε τα γυμνασιακά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Οι φιλολογικές σπουδές του ξεκίνησαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκληρώθηκαν στο Παρίσι (Πανεπιστήμιο Σορβόννης), όπου ο Ξεφλούδας είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει από κοντά τα πνευματικά κινήματα του Μεσοπολέμου.

Έχοντας εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, ο Ξεφλούδας εμφανίστηκε στα λογοτεχνικά πράγματα το 1930 με το πρώτο βιβλίο του, «Τα τετράδια του Παύλου Φωτεινού», ένα πεζογράφημα που διακρίνεται για τη νεωτερική γραφή του, μια και ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την αφηγηματική μέθοδο της συνειδησιακής ροής (παράθεση σκέψεων χωρίς εμφανή λογικό ειρμό).

Ο Ξεφλούδας υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών και βασικών συνεργατών του πρωτοποριακού μηνιαίου λογοτεχνικού περιοδικού «Μακεδονικές Ημέρες», που πρωτοεκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932.

Το 1960, τιμάται με το Ά Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το Εσύ ο κύριος Χ κι ένας μικρός πρίγκιπας. Μέχρι το θάνατό του (27 Νοεμβρίου 1984) εκδίδει πολλά ακόμη μυθιστορήματα, που θεωρούνται ως πιο «βατά» για το ευρύ κοινό…

Νοσταλγικές αποσύρσεις …

 

Κάποτε εξυπηρετούσε τους κατοίκους της ορεινής Δωριδας ..

Το χωριό Κόκκινος από ψηλά!

 

 

 

Η κυρία Ελένη Χριστοπούλου καθηγήτρια φιλόλογος στο εξατάξιο γυμνάσιο Λιδωρικίου το 1970.

Η κυρία Ελένη ήταν πρωτίστως μια πρωτοπόρος παιδαγωγός και είμαστε ευτυχείς όσοι είχαμε την τύχη να είμαστε μαθητές της!

δεύτερο βιβλίο από τον Ηλία Θάνο !

 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ

κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του Ηλία Θάνου 

Μήνυμα του συγγραφέα  "Το παρόν πόνημα είναι ακριβώς αυτό. Ένα βιβλίο που εκδόθηκε με πολύ πόνο. Σαν συγγραφέας, ύστερα από παρότρυνση, αναλώθηκα στο να παρουσιάσω την αποτυχημένη εκστρατεία του Δερβίς πασά στην Ανατολική Ρούμελη. Ένα βιβλίο που μου κόστισε χρόνο και χρήμα, αλλά η ικανοποίηση του να γράψεις το πρώτο βιβλίο, σε παγκόσμια βάση, που να αφορά αποκλειστικά τον Δερβίς πασά και την εκστρατεία του, είναι τεράστια. Το παραδίδω στον Έλληνα αναγνώστη με την ελπίδα να γνωρίσει τους ανθρώπους της πατρίδας του που έδωσαν το αίμα τους για να είναι ελεύθερος σήμερα. Στο βιβλίο θα βρείτε ό,τι έχει ποτέ γραφτεί για τις μάχες Άμπλιανης, Πανάσσαρης και Σουβάλας. Επίσης, στο βιβλίο υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία έρχονται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα με πιο σημαντικά τον πλήρη κατάλογο των τραυματισμένων στη μάχη της Άμπλιανης, την πραγματική ημερομηνία και τοποθεσία της μάχης της Σουβάλας και – το πιο αξιόλογο κατά τη γνώμη μου – τους τραυματισμένους της μάχης της Σουβάλας. Όλα αυτά τεκμηριώνονται μέσα από εφημερίδες της εποχής καθώς και πρωτότυπα έγγραφα που γράφτηκαν από τους ανθρώπους που είδαν τα γεγονότα από κοντά αλλά και κείμενα μεγάλων ιστορικών. Δεν έχω σκοπό να προσβάλω κανέναν. Δεν παρουσιάζω την άποψή μου, αλλά τις απόψεις εγκυρότερων ιστοριογράφων από μένα. Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο πρέπει να βρίσκεται στη βιβλιοθήκη κάθε ανθρώπου που κατάγεται από την Φωκίδα ή έχει σχέσεις μαζί της. Έτσι, εν κατακλείδι, αφορά κάθε Ρουμελιώτη (Φωκίδα-Παρνασσίδα και Δωρίδα, Βοιωτία και Φθιώτιδα, Καρπενήσι και Αιτωλοακαρνανία), Σουλιώτη και απανταχού Έλληνα. Το γιατί, γίνεται ξεκάθαρο στο βιβλίο. Καλή ανάγνωση-μελέτη!

Το βιβλίο προλογίζει ο Δρ. Μελέτης Μελετόπουλος Meletis Meletopoulos II (Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Γενεύης, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής στην Ιόνιο Σχολή, Καθηγητής στη Σχολή Πολέμου της Πολεμικής Αεροπορίας και απόγονος Πελοποννησίων αγωνιστών του 1821).

Για να προμηθευτείτε το αντίτυπο επικοινωνήστε στο 6989847775 ή στο email hliasthanos2001@gmail.com ή με μήνυμα στο προφίλ μου στο Facebook Ηλίας Χρ. Θάνος."

1969. Καθηγητές γυμνασίου Λιδωρικίου.

 

Καθηγητές του εξεταξίου γυμνασίου Λιδωρικίου σε εκδρομή στο Κάλλιο το 1969.

Ελένη Μπαλαλωτη-μαθηματικός, Ελένη Χριστοπούλου -φιλόλογος, Κουτάντου-φυσικός,Ζωή Καραχάλιου-φιλόλογος, Σταύρος Θεοδώρου-φιλόλογος.

Φωτο από την αρχαιολογική ανασκαφή στην αρχαία Καλλίπολη

Λίγο πριν τα νερά της λίμνης του Μόρνου τα θάψει οριστικά…

Από το βιβλίο του Γ.Πάνου: η νερομάννα της Αθήνας 

 

 

Η ευθυμία Μπερτσιά σύζυγος του αείμνηστου Γιωργου Μπερτσιά καλλιεργεί το περιβόλι της στα Σκούρτα Βοιωτίας (πριν 10 χρόνια).

 

 Ο αξέχαστος Βασίλης Καλμαντής με τον ανηψιό του.

 

Από το βιβλίο του Γ.Πάνου: η νερομάννα της Αθήνας 

 Οικογένεια Χρήστου Καραδήμα του Γεωργίου , διαμένει μόνιμα στον Καναδά 

 

Δ’ ΚΟΣΕ : Από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα σε περιστατικό λαθροθηρίας στη Δωρίδα..

 

Άλλη μια επιτυχία καταγράφεται στο ενεργητικό των ομοσπονδιακών θηροφυλάκων των κυνηγετικών συλλόγων Λιδωρικίου, Ναυπάκτου και Ευπαλίου καθώς βραδινές ώρες της Δευτέρας 16 Σεπτεμβρίου κατάφεραν και συνέλαβαν δύο λαθροθήρες.

Η συνεργασία των θηροφυλάκων απέδωσε καρπούς καθώς αξιοποίησαν στο έπακρο τις πληροφορίες που είχαν και έθεσαν άμεσα σε εφαρμογή το σχέδιό τους.

Αρχικά παρακολούθησαν ένα όχημα που ξεκίνησε από την Κροκύλειο Δωρίδας. Οι τρεις επιβαίνοντες σε αυτό κυνηγούσαν παράνομα από την περιοχή εκείνη και αφού ακολούθησαν την πορεία Κόκκινος, Περιθωριώτισσα, Στύλια, έφθασαν στο πυροφυλάκιο της Ποτιδάνειας.

Εκεί οι θηροφύλακες έκαναν σινιάλο στον οδηγό να σταματήσει το όχημα. Αυτός δεν υπάκουσε και αφού εμβόλισε το υπηρεσιακό τζιπ της θηροφυλακής ανέπτυξε ταχύτητα.

Μάλιστα όπως αναφέρουν οι θηροφύλακες, τα λάστιχα του οχήματος των λαθροθήρων πέρασαν χιλιοστά μακριά από τα πόδια τους. Από την σύγκρουση προκλήθηκαν ζημιές στον προφυλακτήρα και το φτερό του τζιπ.

Τότε ξεκίνησε και η καταδίωξη με τους ομοσποδιακούς να έχουν ανάψει τον φάρο του οχήματος και να κάνουν συνεχώς σήματα με τα φώτα τους στους λαθροθήρες να σταματήσουν. Τελικά το όχημά τους εισήλθε στο χωριό Πύργος Δωρίδας. Εκεί οι δύο λαθροθήρες 20 και 21 ετών, προσπάθησαν να κρυφτούν αλλά δεν τα κατάφεραν και εντοπίστηκαν από τους θηροφύλακες. Στο σημείο μετέβη και προσωπικό του Αστυνομικού Τμήματος Ευπαλίου.

Στους δύο συλληφθέντες επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο ύψους 300 ευρώ ενώ κατασχέθηκαν το όχημά τους, φυσσίγια και άλλα κυνηγετικά σύνεργα. Ο τρίτος της παρέας, από ότι φαίνεται γνώριζε καλύτερα τα μονοπάτια της περιοχής και κατάφερε να ξεφύγει παρά τις αναζητήσεις των θηροφυλάκων.

Στη συνέχεια έγινε μια λεπτομερής έρευνα στο χωριό Πύργος και στην αρχή του σε περιοχή με δασική βλάστηση εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν 8 λαγοί και 3 ζαρκάδια που είχαν κρύψει οι λαθροθήρες. Στους δύο άνδρες που εντοπίστηκαν, κάτοικοι Πάτρας, ασκήθηκε μήνυση από το Δασαρχείο Λιδωρικίου που συνέταξε και την σχετική δικογραφία.

Αξιοσημείωτο είναι πάντως το γεγονός ότι οι λαθροθήρες από τις 11 το βράδυ της Δευτέρας έως τις 3 τα ξημερώματα της Τρίτης και σε μια απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων, κατάφεραν να χτυπήσουν 11 θηράματα, που σημαίνει ότι γνώριζαν αν όχι οι ίδιοι, κάποιος άλλος, καλά την περιοχή. Τα θηράματα εκποιήθηκαν σε δημοπρασία.

Στο δασικό φυτώριο στα Χάνια του Καραπιστόλη το 1973

 

 Φωτο συγχωριανών μας από εκδηλώσεις του Συλλόγου.

 

Ο θανασης Στέφος και ο αείμνηστος αδελφός του Κώστας.

Μαθητές δημοτικού στην δεκαετία του 60

 

Αγία Μονή

 

Σε πρώτο πλάνο η οικογένεια του Σπύρου Μπερτσιά .

Δωρικά τοπία

 

Η τσιμεντένια γέφυρα του Στενού

 

Κατασκευάστηκε   το 1933 και κατεστράφει το 1944 από Άγγλους σαμποτέρ κατά την αναχώρηση των Γερμανών . 

(Σπο το βιβλίο του Πάνου:η νερομάννα της Αθήνας)

Η έκθεση του έπαρχου Κ.Καλαμίδα το 1849 για την δωρίδα

 Περιελθών μετά την απ' Αρτοτίνης αναχώρησίν μου πολλά χωρία , δεν απήντησα αλλού αρχαιοτήτας , ειμή εις την θέσιν Βελούχιον , το τερπνόν και το κάλλος της οποίας περιέγραψα υπό την επιγραφήν " Συνοικισμοί " .

  Αυτόθι περί την ανατολικήν κλίσιν εντός λόφου υψηλού φαίνονται σειραί τετραγώνου περιτειχίσματος , αρχομένου από μιάς γεφύρας , ωκοδομημένης κατ' έθος αρχαικόν , και ενουμένης προς άρκτον και μεσημβρίαν , με λαμπράν ακρόπολιν , κειμένην επί της κορυφής του λόφου , της οποίας σώζονται έτι και νυν πολλά , επείπια μεν , αλλά μεγαλοπρεπή μνημεία της δόξης των προγόνων μας . Τα μακρά τείχη δεικνύουσιν , ότι η πόλις , ήτο πολυάνθρωπος , η δ' ακρόπολις , ότι κατωκείτο και υπό πλουσίων ανδρών . Αλλά μολονότι κατέβαλον πολύν κόπον διά να δυνηθώ να δώσω εις αυτήν αρχαίον τι όνομα , δεν ηδυνήθην , διότι , ως παρετήρησα , καμμιά εκ των απαρτιζουσών την τετράπολιν τεσσάρων πόλεων , Ερινεού , Βοίου , Πίνδου και Κυτινίου δεν δύναται να υποτεθή αυτόθι , κατά το υπ 'όψιν μου Γεωγραφικόν Λεξικόν του Λωρέντου , λέγοντος , ότι ο μεν Ερινεός κείται περί το όρος Πίνδον , το δε Βοίον πλησίον του Ερινεού επί του όρους Παρνασσού , η δε Πίνδος , επί του ομωνύμου ποταμού , όστις κατά Στραβ.βιβλ.θ' κεφ , 3 & 10 . " παραρρεί αυτήν , εμβάλλων εις τον Κηφισσόν , ου πολύ της Λιλαίας άπωθεν " και το Κυτίνιον επί του όρους Παρνασσού .

   Η ακρόπολις της ανωτέρω ηρειπωμένης αρχαίας πόλεως κείται επί της γεφύρας ενός ποταμού , το οποίον κοινώς μεν ονομάζουσι Μόρνον , ο δε Σκαρλάτος Βυζάντιος επικαλεί Πίνδον . Ο Πίνδος δε ποταμός , κατά τον Στράβωνα , εμβάλλει εις τον Κηφισσόν , ου πολύ της Λιλαίας άνωθεν , κειμένης εις την Φωκικήν χώραν , εν ω ο Μόρνος πηγάζει μεν από το όρος Οίτην , εμβάλλει δε εις τον Κρισσαίον κόλπον μεσημβρινώς της Ναυπάκτου . Ενδέχεται όμως να ήναι εις και ο αυτός ποταμός υπό το ίδιον όνομα , και να διαιρήται εις δύο κλάδους , εξ ων ο εις εμβάλλει εις τον Κηφισσόν της Φωκίδος , και ο έτερος εις τον Κριοσσαίον κόλπον .

   Αν υπιτεθή τούτο , τότε είναι πολύ πιθανόν να είναι εσφαλμένη η εν τω Λεξικώ του Λωρέντη γραφή ." Ερινέος πόλις Δωρική περί το όρος Πίνδον " αντί " περί τον ποταμόν Πίνδον " διότι το όρος , Πίνδος ( τανύν Μέτζοβον ) είναι το μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου , και απέχει πολύ της Δωρικής χώρας . Τότε ίσως επιτρέπεται εις τινα να χαρακτηρίση τα περί ων πρόκειται αρχαία ερείπια ως την αρχαίαν πόλιν Ερινεόν , τοσούτω μάλλον , καθόσον , αν η Πίνδος προσδιορισθή ως κειμένη επί της Οίτης , κατά το ανωτέρω Λεξικόν , θεωρείται ως υπερκείμενος του Ερινεού ( υπέρκειται δε Πίνδος του Ερινεού , Στραβ. )

   Εις τον τοίχον ενός των κατά την θέσιν Βελούχιον υπαρχόντων Μύλων παρετήρησα και μίαν επιγραφήν , έχουσαν ούτω , " ΕΥΑΝΔΡΑ ΕΙΛΕΙΟΥ ΔΙ...." η επιγραφή αύτη ήτον βεβαίως Επιτάφιος , αλλ' έμενεν έκτοτε ατελής .

   Αναχωρήσας εκείθεν μετέβην εις το παραποτάμιον χωρίον Λευκαδίτι , εισελθών μεσημβρινώς , κάτωθεν αυτού παρά την κοινήν οδόν ψαύει ο διαβάτης μικράν τινα σειράν αρχαίου τείχους , αλλά δεν διακρίνει , αν το μέρος εκείνο ηδύνατο να εκλεχθή ως κατοικία πολλών . Επειδή δ' ο Στράβων ονομάζει τας τέσσαρας Δωρικάς πόλεις μικράς και λυπροχώρους , ( τέως μεν ουν ήσαν εν αξιώματι αι πόλεις , καίπερ μικραί και λυπρόχωροι  ) . Ενδέχεται να υπήρχεν αυτόθι το Βοίον , καθόσον μάλιστα περιγράφεται από τα Γεωγραφικά Λεξικά , ως κείμενον πλησίον του Ερινεού , αν Ερινεός θεωρηθή η εν Βελουχίω ηρειπωμένη πόλις , κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα , και καθόσον το Λευκαδίτιαπέχει του Βελουχίου δύο ώρας , κείται εις τας δυτικάς υπωρείας όρους υψηλού " Γκιόνας " καλουμένου , και αποτελούντος ένα κλάδον του Παρνασσού .

   Αν τα εν Βελουχίω ερείπια χαρακτηρισθώσιν ως η πόλις Ερινεός , τα δε κατά το χωρίον Λευκαδίτι , ως το Βοίον , τότε έρχεται κατά σειράν η πόλις Πίνδος , κειμένη περί την εσπερίαν πλευράν της Οίτης , και ου μακράν η πόλις Κυτίνιον , οποίον θεωρείται πιθανώς σήμερον το χωρίον Μαυρολιθάρι , όπου υπάρχουν , ως μοι είπον , πολλαί αρχαιότητες , και όπερ είναι ήδη η πρωτεύουσα του Δήμου Κυτινίου της Επαρχίας Παρνασσίδος .

   Άλλας αρχαιότητας δεν απήντησα , πλην μόνον εις την αρκτικήν πλευράν του χωρίου Λιδωρικίου , και ταύτας συνισταμένας ανώτερον μεν εις ένα πύργον , εγγύτερον δε εις τάφους , εις τινας των οποίων , ως έμαθον , ανευρέθησαν μετ' ανασκαφήν και πολύτιμά τινα είδη .

   Ενταύθα περατούται η περιγραφή των κατά την Δωρίδα υπαρχουσών αρχαιοτήτων . Αν δε παρέλειψα τυχόν και τινας , η έλλειψις αύτη ας αποδοθή εις την αθλιότητα των κατοίκων , μη όντων εις κατάστασιν να μοι χορηγήσωσιν ακριβεστέρας πληροφορίας .

                                                     Κ . ΚΑΛΑΜΙΔΑΣ .

Χρόνια πολλά πατριώτες!! σήμερα γιορταζε η Παναγία η προστάτιδα του κάμπου μας στην Αγία Μονή.

 

Το πανηγύρη της Αγίας Μονής στο κάμπο του Κόκκινου 

23 Αυγούστου σήμερα και γιόρταζε το εξωκκλήσι μας η Αγία Μονή που εδώ και 45 χρόνια είναι θαμμένη στα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου .  Η Αγία Μονή ήταν αφιερωμένη στη Παναγία. Από τα ερείπια που υπήρχαν αλλά και από διάφορες ιστορικές πηγές πιθανολογείται οτι προϋπήρξε μεγάλο μοναστήρι στα βυζαντινά χρόνια και  στα χρόνια της ενετικής κατοχής μετατράπει σε καθολικό. Η θέση που ήταν κτισμένη ήταν κομβική , οριοθετούσε το δυτικό άκρο της εύφορης κοιλάδας του Μόρνου και του Κόκκινου και ταυτόχρονα ήλεγχε την είσοδο , από πλευράς Ναυπάκτου , στο κάμπο το άλλο σημείο στην ανατολική πλευρά ήταν το Στενό . 

Στο σημείο που ήταν κτισμένη ,στο μικρό λόφο που ήταν δεξιά του ποταμιού και περνούσε και ο αμαξιτός δρόμος προς Ναύπακτο , η κοίτη του ποταμιού γινότανε πολύ στενή . Μαρτυρίες των παππούδων μας ανάφεραν οτι στην εποχή των δικών τους παππούδων ήταν τόσο στενή που μπορούσαν πηδώντας να βρίσκονται στην απέναντι όχθη .  Με την πάροδο του χρόνου τα νερά κατέστρεψαν τα γόνιμα χωράφια που υπήρχαν και στις  δυο όχθες και μεγάλωσε αρκετά την κοίτη .

Το πανηγύρι αποτελούσε την αφορμή να μαζευτούν οι κάτοικοι όχι μόνο του Κόκκινου αλλά και των γειτονικών χωριών ( Αγλαβιστα , Άβορος, Σεβεδίκο, Βελούχι, Γρανίτσα, Κλίμα, Πενταγιοί, Λιδωρίκι )  για να προσκυνήσουν αλλά και να διεσκεδάσουν . Με τα μουλάρια η τα άλογα τους  έφθαναν πρωί πρωί συν γυναιξί και τέκνοις αλλά και με κοφίνια γεμάτα πεντανόστιμα φαγητά , έπιαναν τις θέσεις τους που κατείχαν ΅κληρονομικώ δικαίω΅ στα γύρω της εκκλησίας πλατάνια και βελανιδιές , παρακολουθούσαν με ευλάβεια την θεία  λειτουργία και με το σχόλασμα της εκκλησίας βιαζόντουσαν να αρχίσουν το γλέντι.  Η ορχήστρα με τους τοπικούς οργανοπαίχτες ενίσχυε την γιορτινή διάθεση και ανέβαζε το κέφι των πανηγυριστών στα ύψη !!

Προβατίνα ψητή , κοντοσούβλι, κοκορέτσι και  κρύα μπύρα προσφερόταν άφθονα και απο τα δυο μαγαζιά που είχαν μεταφερθεί από το χωριό ,ειδικά για το πανηγύρι , του Καραμπετσου  του Γιάννη και του Καραγιάννη του Θύμιου. 

Μάλιστα ειδικά για το πανηγύρι είχαν έλθει και πολλοί μετανάστες κυρίως απο την Αθήνα ( ο σύλλογος των εν Αθήναις Κοκκινιωτών πολλές φορές έβαζε και πούλμαν )  αλλά και από Αμερική και Καναδά. Και για τον νεαρόκοσμο το πανηγύρι ήταν μεγάλο γεγονός και ένα επιπρόσθετο λόγο , είχε την δυνατότητα ( αν και τα χρήματα εκείνα τα χρόνια ήταν δυσεύρετα) να αγοράσει απο το υπαίθριο πάγκο απο σουγιάδες ,σφεντόνες, σφυρίχτρες ,καθρεφτάκια μέχρι αυτοκινητάκια ). Το γλέντι κρατούσε μέχρι αργά το απόγευμα όταν η κάθε οικογένεια έπαιρνε  το δρόμο της επιστροφής στην δύσκολη καθημερινότητα ....

Αγία Μονή στον Λουτσοβιώτικο κάμπο.

 

Ο Σπυρος και η Κατίνα Μπερτσιά με τα παιδιά τους Κώστα και Γιώργο.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο εξωκλήσι  της Παναγίας (Αγία Μονή) στον κάμπο του Κόκκινου, πιθανώς το 1962 στις 23 Αυγούστου, ανήμερα της γιορτής, Σήμερα η περιοχή είναι σκεπασμένη  από τα νερά της λίμνης..