Λούτσοβος, παλιά ονομασία του χωριού ΚΟΚΚΙΝΟΣ, που βρίσκεται σε προνομιάκη θέση, έχοντας την λίμνη ΜΟΡΝΟΥ πραγματικά στα πόδια του. Ουσιαστικά τα πόδια του χωριού η εύφορος κοιλάδα του Μόρνου, σκεπάστηκε από τα νερά της τεχνητής λίμνης και ανάγκασε τους κατοίκους να φύγουν και να εγκατασταθούν σε άλλα μέρη κυρίως στην ΑΘΗΝΑ.
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014
Χαιρετισμός αναχωρησάντων
Απο το blog του ΚΩΣΤΑ ΚΑΨΑΛΗ το Λιδωρικι www.lidoriki.com
…………“ Ανεχωρήσαμεν εν μέσω συναυλίας ευχών και ευλογιών .
Ο δρόμος ήτο ο αυτός , πλήρης λίθων , και ο " Καράς " και ο " Κίτσος " εκίνουν τα ώτα των μετά δισταγμού , παρά τας κραυγάς του Αναστάση , ο οποίος επέσπευδε την πορείαν των διά σπανίων αλλ' ισχυρών πληγμάτων του μαστιγίου του . Ολίγον προ της αφίξεως εις το χωρίον Μαλανδρίνον , εκάμαμεν στάσιν εις τινα ερείπια . Καταρρέουσα Βυζαντινή εκκλησία , την οποίαν οι βοσκοί του χωρίου ονομάζουν Άγιον Απόστολον , εκάλυπτε τα ερείπια αρχαίου ναού , τα οποία διεκρίνοντο επί της επιφανείας της γης .
Υψηλότερον αρχαιοελληνικόν τείχος θαυμασίας κατασκευής και σχηματίζον ανά τακτικά διαστήματα τετραγώνους πύργους περιέζωνε την κορυφήν της ακροπόλεως . Ποία ήτο η κατεστραμμένη πόλις ; Δεν γνωρίζω εάν θα μας αποκαλύψουν το όνομά της αι επιγραφαί αι οποίαι έχουν σωρευθεί εις τα κτίρια του χωρίου .
Εγευματίσαμεν εις το Μαλανδρίνον εις καλύβην εκ φυλλωμάτων , την οποίαν απεκάλουν περίπτερον εάν η ονομασία δεν απετέλει παραφωνίαν εις τον χώρον εκείνον . Εφάγαμεν σφιχτά αυγά και ημίσειαν οκάν κρέατος την οποίαν ανεκάλυψεν , άγνωστον πως , ο Χαράλαμπος .
Δεν γνωρίζω πως ο αγαθός και ικανός Χαράλαμπος είχεν εύρει αυτό το κρέας εις περιοχήν κατοικουμένην υπό κατ' εξοχήν χορτοφάγων ανθρώπων . Το φαγητόν εμοιράσθημεν μετά του προέδρου της κοινότητος και του παπά .
Ο ιερεύς εκείνος ήτο εις εκ των ρυπαροτέρων ανθρώπων τους οποίους έχω ιδεί .Το καλυμμαύκι του εφαίνετο κολλημένον επί της αηδούς κόμης του . Το ανοικτόν μαύρον ράσον του άφηνε να φανεί εσωτερικός χιτών εκ κυανού χονδροειδούς υφάσματος , ο οποίος είχε σφιχθεί εις την οσφύν με ζώνην στρατιώτου . Ο παπάς αυτός ήτο παραλλήλως και ο διδάσκαλος του χωριού . Η γενειοφόρος μορφή του ήτο αγαθή και απλοϊκή . Ωμολόγει ειλικρινώς την άγνοιαν των συμπατριωτών του και εαυτού.
Το ταχυδρομείον ουδέποτε έφθανεν εκεί , όταν εις εκ των χωρικών μετέβαινεν εις το Λιδορίκι , το κεφαλοχώριον της περιοχής , ηρώτα τον ταχυδρόμον εάν υπήρχον επιστολαί διά το Μαλανδρίνον , πράγμα το οποίον σπανίως συνέβαινεν . Ο παπάς κατά το γεύμα μας εκείνο , ηρώτα , μετά περιεργείας , τον Χαράλαμπον περί των πολιτικών πραγμάτων και μάλιστα περί του προταθέντος υπό του Τρικούπη νέου Νόμου περί των ιερέων .
Ο πολιτικός αυτός διάλογος διεξήγετο εις ωραιότατον τοπίον . Αι κλιτύες , γύρω , εκαλύπτοντο υπό συστάδων μικρών δένδρων ,αι οποίαι προσέθετον πράσινα στίγματα εις την εικόνα . Εις τον ελαφρόν και διαυγή αιθέρα διεκρίνετο ο βόμβος των μελισσών... Ήτο τέλος Ιουνίου , εποχή καθ' ην οι Αθηναίοι ήδη υποφέρουν εκ της υπερβολικής θερμότητος , αλλ' εις εκείνα τα πλατώματα έπνεεν εαρινή αύρα , ομοία προς τους ανέμους του Απριλίου .
Ο ιερεύς μας συνώδευσεν επί τι διάστημα μέχρι μιάς πηγής η οποία εσχημάτιζε μικρόν καταρρακτην επί των λίθων υπό μεγάλον πλάτανον . Τα ύδατα ήσαν τόσον διαυγή ώστε ευκόλως ηδυνάμεθα να μετρήσωμεν τους λίθους εις το βάθος της κοίτης . Ο ιερεύς εκαθρεπτίσθη μετ' αυταρεσκείας εις την επιφάνειαν της πηγής . Ευτυχώς δεν φοβούμαι μήπως καταλήξει ως ο Νάρκισσος ! “
Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014
Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014
Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
Η πατρίς της γεννήσεώς μου είναι από το Λιδορίκι, χωριό του Λιδορικιού ονομαζόμενον Αβορίτη, τρεις ώρες είναι από το Λιδορίκι μακρυά το άλλο το χωριό, πέντε καλύβια. Οι γοναίγοι μου πολύ φτωχοί και η φτώχεια αυτείνη ήρθε από την αρπαγή των ντόπιων Τούρκων και των Αρβανίτων του Αλήπασσα. Πολυφαμελίτες οι γοναίγοι μου και φτωχοί και όταν ήμουνε ακόμα εις την κοιλιά της μητρός μου, μίαν ημέρα πήγε δια ξύλα εις τον λόγκον.
Φορτώνοντας τα ξύλα 'σ το νώμο της, φορτωμένη εις τον δρόμον, εις την ερημιά, την έπιασαν οι πόνοι και γέννησε εμένα μόνη της η καϊμένη και αποσταμένη εκιντύνεψε και αυτείνη τότε και εγώ. Ξελεχώνεψε μόνη της και συγυρίστη, φορτώθη ολίγα ξύλα και έβαλε και χόρτα απάνου εις τα ξύλα και από πάνου εμένα και πήγε εις το χωριόν. Σε κάμποσον καιρόν έγιναν τρία φονικά εις το σπίτι μας και χάθη και ο πατέρας μου.
Οι Τούρκοι του Αλήπασσα θέλαν να μας σκλαβώσουνε. Τότε δια νυχτός όλη η φαμελιά και όλο μας το σόι σηκώθηκαν και έφυγαν και ήθα παγαίνουν εις την Λιβαδειά να ζήσουνε εκεί. Θα πέρναγαν από 'να γιοφύρι του Λιδορικιού ονομαζόμενον Στενό, δεν πέρναγε από άλλο μέρος το ποτάμι. Εκεί φύλαγαν οι Τούρκοι να περάσουν να τους πιάσουνε, και δεκοχτώ ημέρες γκιζερούσαν εις τα δάση όλοι κ' έτρωγαν αγριοβέλανα και εγώ βύζαινα κ' έτρωγα αυτό το γάλα. Μην υποφέρνοντας πλέον την πείνα, αποφάσισαν να περάσουνε από το γιοφύρι, και ως βρέφος εγώ μικρό, να μην κλάψω και χαθούνε όλοι, αποφάσισαν και με πέταξαν εις το δάσος, εις τον Κόκκινον ονομαζόμενον, και προχώρεσαν δια το γιοφύρι. Τότε μετανογάει η μητέρα μου και τουςλέγει, "Η αμάρτία του βρέφους θα μας χάση, τους είπε, περνάτε εσείς και σύρτε εις το τάδε μέρος και σταθήτε... το παίρνω κι' αν έχω τύχη και δεν κλάψη, διαβαίνομε κι' ο Θεός μας έσωσε. Αυτά όλα τα 'λεγε η μητέρα μου και οι άλλοι συγγενείς. Σηκωθήκαμεν όλη η φαμελιά και συγγενείς και πήγαμεν εις Λιβαδειά και μας περασπίστηκαν οι φιλάνθρωποι άρχοντες εκεί κάμποσον καιρόν, όσο οπού πιαστήκαμεν και κάμαμεν εκεί σπίτια, υποστατικά.
Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014
Απο το blog του ΚΩΣΤΑ ΚΑΨΑΛΗ το Λιδωρικι www.lidoriki.com
Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014
επιφανείς συμπατριώτες μας: π. ΔΗΜ.ΜΕΤΑΝΙΑΣ
Απο το blog του ΚΩΣΤΑ ΚΑΨΑΛΗ το Λιδωρικι www.lidoriki.com
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Απο το blog του ΚΩΣΤΑ ΚΑΨΑΛΗ το Λιδωρικι www.lidoriki.com
Ο Πετρος Κοράκης καταγόταν από το Κόκκινο ( Λουτσοβο )
Αντιγραφή απο το blog του Κ Καψαλη το Λιδωρικι
Ο μπάρμπα Πέτρος Κοράκης , πρώτος αριστερά , δίπλα ο γιος του Γώργος , ο Βώττας , απ’ τον Κονιάκο και ο μπάρμπα Θανάσης Λατσούδης ( τα στοιχεία του..κατσικιού , δυστυχώς , δεν τα έχουμε ) , φυσικά μόνο ο Γιώργος βρίσκεται στη ζωή και είναι και μια χαρά , και έτσι να είναι πάντα…
* *
Στο Λιδορίκι , λίγο μετά το Αλωνάκι , πηγαίνοντας προς τις Λάκκες , στο δεξιό μέρος του δρόμου , απέναντι ακριβώς απ’ την τότε Αστυνομία , που στεγαζόταν στο Καψαλαίϊκο σπίτι , ήταν μια απ’ τις ωραίες , παραδοσιακές , που θα’λεγαν κάποιοι φίλοι μας , Λιδορικιώτικες ταβέρνες της δεκαετίας του ‘50 , που λένε πως έφταναν τον αριθμό 13 , γρουσούζικος μεν , πραγματικός δε..το όνομά της : “ Οινοκρεοπωλείον τα πέντε Φ “ …
Τα Πέντε Φ , λοιπόν , στεγάζονταν στο ισόγειο του Ανεσταίϊκου σπιτιού , και ήταν ιδιοκτησίας δυο ξαδερφιών , του Πέτρου και του Μήτσου Κοράκη . Θα αναρωτιέστε βέβαια τι ακριβώς σήμαινε αυτό το πέντε Φ , να σας το πω για να μη σπάτε το μυαλό σας …Σήμαινε : Φίλε , Φέρε , Φίλους , Φάε …Φύγε , τόοοοσο απλό …
Yπήρχε ακόμα και ένα ταμπλό , ένα πινακάκι στον τοίχο , που έγραφε την παρακάτω προτροπή – προειδοποίηση της …Διεύθυνσης του καταστήματος , προφανώς ..
“ Όταν έχεις φίλε , πίνε
κι’ αν δεν έχεις , πάλι πίνε ,
μα αν έχεις και δεν ..δίνεις
να μην έρχεσαι να..πίνεις …”
Το “ ρητό “ αυτό ήταν κρεμασμένο φάτσα – κάρτα όπως έμπαινες στο μαγαζί , επάνω στο μεσότοιχο που χώριζε το μαγαζί απ’ την κουζίνα .
Η ταβέρνα συστεγαζόταν και με το..κρεοπωλείο , της ίδια επιχείρησης και δεν είχε υπαλλήλους , εξυπηρετούνταν απ’ τα δυο ξαδέρφια , τον Πέτρο , που είναι στην παραπάνω φωτογραφία , ο πρώτος από αριστερά , και τον Μήτσο …στην κάτω φωτογραφία ..
..και βέβαια ο καθένας τους είχε συγκεκριμένα καθήκοντα . Ο Μήτσος π.χ , ήταν επί του..εσωτερικού , μαγείρεμα , σερβίρισμα , τραγούδι κλπ ,σαν να λέμε υφυπουργός εσωτερικών ,αλλά και..πολιτισμού , το γιατί θα το πούμε παρακάτω .
Ο Πέτρος , έσφαζε τα ζώα , τα λιάνιζε και πουλούσε το κρέας , βοηθούσε βέβαια κι’ αυτός στο σερβίρισμα και τις άλλες εσωτερικές δουλειές , αλλά είχε την αποκλειστικότητα , στους μεζέδες , κοκορέτσια , σπληνάντερα , κοντοσούβλια κλπ , και μιλάμε για ..εφέτη στους μεζέδες , είχε να το πει όλος το χωριό και όχι μόνο , γιατί την εποχή εκείνη ,που δεν υπήρχε ο παραλιακός δρόμος ,όλα τα πούλμαν με τους τουρίστες που πήγαιναν από Δελφούς στην Ολυμπία και αντιστρόφως , περνούσαν αναγκαστικά απ’ το Λιδορίκι .
Πλησιάζοντας στην ταβέρνα , “ λιποθυμούσαν “ οι άνθρωποι απ’ τις θεσπέσιες ..μυρωδιές του κοκορετσιού και του σπληνάντερου , άκουγαν και τον μπάρμπα Πέτρο να διαλαλάει την πραμάτεια του , με τη χαρακτηριστική του φράση : “ Δεν πούλαει τ΄μανούλα τ’ “ σε άψογη Λιδορικιωτορουμελιώτικη διάλεκτο , και κάνανε μια στάση , δοκίμαζαν , αν περνούσαν για πρώτη φορά , και όποτε ξαναπερνούσαν ήξεραν και άραζαν για μεζεδάκι …
Αν μάλιστα ήταν τυχεροί , και έπεφταν πάνω σε..” μουσικό διάλειμμα “ του Μήτσου , απολάμβαναν και την υπέροχη ..απέραντη , τενορίσια φωνή του , κάτι σαν του..Παβαρότι , αν όχι..καλύτερη ..
Έξω λοιπόν απ΄τα 5Φ , και πάνω στο πεζοδρόμιο υπήρχε η κλασσική ταβερνιάρικη ψησταριά , όπου γίνονταν οι..” σπονδές “ και όσοι..αρταίνονταν μια φορά , ..κόλλαγαν , για να μιλάμε και λίγο..σύγχρονα .
Όσοι μέναμε εκεί γύρω , Καψαλαίοι , Βουλγαραίοι , Πετραίοι , και Καλαπτσαίοι , μεθάγαμε καθημερινά απ’ τις Κορακαίϊκες ευωδιές , την τσίκνα των μεζέδων..αυτό γινόταν τις καθημερινές , τις απογευματινές ώρες , αλλά τις Κυριακάδες , είχε και..πρωινή παράσταση , μετά τη λειτουργία φυσικά ..και στις πρωινές ..παραστάσεις , έβλεπες ουρά την πιτσιρικαρία , με το πενηνταράκι στο χέρι , να περιμένουν στη σειρά λες και θα’ παιρναν..αντίδωρο , με τόση ευλάβεια ..περιμέναμε … αλλά και τι μεζέ όμως τρώγαμε…, τι κρουασάν , τι..πίτσες και παραμύθια , μιλάμε για..Θεϊκά εδέσματα …
Κ Καψάλης