Απο το blog του ΚΩΣΤΑ ΚΑΨΑΛΗ το Λιδωρικι www.lidoriki.com
Γάλλος περιηγητής Gaston Deschamps το 1898 .
…………“ Ανεχωρήσαμεν εν μέσω συναυλίας ευχών και ευλογιών .
Ο δρόμος ήτο ο αυτός , πλήρης λίθων , και ο " Καράς " και ο " Κίτσος " εκίνουν τα ώτα των μετά δισταγμού , παρά τας κραυγάς του Αναστάση , ο οποίος επέσπευδε την πορείαν των διά σπανίων αλλ' ισχυρών πληγμάτων του μαστιγίου του . Ολίγον προ της αφίξεως εις το χωρίον Μαλανδρίνον , εκάμαμεν στάσιν εις τινα ερείπια . Καταρρέουσα Βυζαντινή εκκλησία , την οποίαν οι βοσκοί του χωρίου ονομάζουν Άγιον Απόστολον , εκάλυπτε τα ερείπια αρχαίου ναού , τα οποία διεκρίνοντο επί της επιφανείας της γης .
Υψηλότερον αρχαιοελληνικόν τείχος θαυμασίας κατασκευής και σχηματίζον ανά τακτικά διαστήματα τετραγώνους πύργους περιέζωνε την κορυφήν της ακροπόλεως . Ποία ήτο η κατεστραμμένη πόλις ; Δεν γνωρίζω εάν θα μας αποκαλύψουν το όνομά της αι επιγραφαί αι οποίαι έχουν σωρευθεί εις τα κτίρια του χωρίου .
Εγευματίσαμεν εις το Μαλανδρίνον εις καλύβην εκ φυλλωμάτων , την οποίαν απεκάλουν περίπτερον εάν η ονομασία δεν απετέλει παραφωνίαν εις τον χώρον εκείνον . Εφάγαμεν σφιχτά αυγά και ημίσειαν οκάν κρέατος την οποίαν ανεκάλυψεν , άγνωστον πως , ο Χαράλαμπος .
Δεν γνωρίζω πως ο αγαθός και ικανός Χαράλαμπος είχεν εύρει αυτό το κρέας εις περιοχήν κατοικουμένην υπό κατ' εξοχήν χορτοφάγων ανθρώπων . Το φαγητόν εμοιράσθημεν μετά του προέδρου της κοινότητος και του παπά .
Ο ιερεύς εκείνος ήτο εις εκ των ρυπαροτέρων ανθρώπων τους οποίους έχω ιδεί .Το καλυμμαύκι του εφαίνετο κολλημένον επί της αηδούς κόμης του . Το ανοικτόν μαύρον ράσον του άφηνε να φανεί εσωτερικός χιτών εκ κυανού χονδροειδούς υφάσματος , ο οποίος είχε σφιχθεί εις την οσφύν με ζώνην στρατιώτου . Ο παπάς αυτός ήτο παραλλήλως και ο διδάσκαλος του χωριού . Η γενειοφόρος μορφή του ήτο αγαθή και απλοϊκή . Ωμολόγει ειλικρινώς την άγνοιαν των συμπατριωτών του και εαυτού.
Το ταχυδρομείον ουδέποτε έφθανεν εκεί , όταν εις εκ των χωρικών μετέβαινεν εις το Λιδορίκι , το κεφαλοχώριον της περιοχής , ηρώτα τον ταχυδρόμον εάν υπήρχον επιστολαί διά το Μαλανδρίνον , πράγμα το οποίον σπανίως συνέβαινεν . Ο παπάς κατά το γεύμα μας εκείνο , ηρώτα , μετά περιεργείας , τον Χαράλαμπον περί των πολιτικών πραγμάτων και μάλιστα περί του προταθέντος υπό του Τρικούπη νέου Νόμου περί των ιερέων .
Ο πολιτικός αυτός διάλογος διεξήγετο εις ωραιότατον τοπίον . Αι κλιτύες , γύρω , εκαλύπτοντο υπό συστάδων μικρών δένδρων ,αι οποίαι προσέθετον πράσινα στίγματα εις την εικόνα . Εις τον ελαφρόν και διαυγή αιθέρα διεκρίνετο ο βόμβος των μελισσών... Ήτο τέλος Ιουνίου , εποχή καθ' ην οι Αθηναίοι ήδη υποφέρουν εκ της υπερβολικής θερμότητος , αλλ' εις εκείνα τα πλατώματα έπνεεν εαρινή αύρα , ομοία προς τους ανέμους του Απριλίου .
Ο ιερεύς μας συνώδευσεν επί τι διάστημα μέχρι μιάς πηγής η οποία εσχημάτιζε μικρόν καταρρακτην επί των λίθων υπό μεγάλον πλάτανον . Τα ύδατα ήσαν τόσον διαυγή ώστε ευκόλως ηδυνάμεθα να μετρήσωμεν τους λίθους εις το βάθος της κοίτης . Ο ιερεύς εκαθρεπτίσθη μετ' αυταρεσκείας εις την επιφάνειαν της πηγής . Ευτυχώς δεν φοβούμαι μήπως καταλήξει ως ο Νάρκισσος ! “
…………“ Ανεχωρήσαμεν εν μέσω συναυλίας ευχών και ευλογιών .
Ο δρόμος ήτο ο αυτός , πλήρης λίθων , και ο " Καράς " και ο " Κίτσος " εκίνουν τα ώτα των μετά δισταγμού , παρά τας κραυγάς του Αναστάση , ο οποίος επέσπευδε την πορείαν των διά σπανίων αλλ' ισχυρών πληγμάτων του μαστιγίου του . Ολίγον προ της αφίξεως εις το χωρίον Μαλανδρίνον , εκάμαμεν στάσιν εις τινα ερείπια . Καταρρέουσα Βυζαντινή εκκλησία , την οποίαν οι βοσκοί του χωρίου ονομάζουν Άγιον Απόστολον , εκάλυπτε τα ερείπια αρχαίου ναού , τα οποία διεκρίνοντο επί της επιφανείας της γης .
Υψηλότερον αρχαιοελληνικόν τείχος θαυμασίας κατασκευής και σχηματίζον ανά τακτικά διαστήματα τετραγώνους πύργους περιέζωνε την κορυφήν της ακροπόλεως . Ποία ήτο η κατεστραμμένη πόλις ; Δεν γνωρίζω εάν θα μας αποκαλύψουν το όνομά της αι επιγραφαί αι οποίαι έχουν σωρευθεί εις τα κτίρια του χωρίου .
Εγευματίσαμεν εις το Μαλανδρίνον εις καλύβην εκ φυλλωμάτων , την οποίαν απεκάλουν περίπτερον εάν η ονομασία δεν απετέλει παραφωνίαν εις τον χώρον εκείνον . Εφάγαμεν σφιχτά αυγά και ημίσειαν οκάν κρέατος την οποίαν ανεκάλυψεν , άγνωστον πως , ο Χαράλαμπος .
Δεν γνωρίζω πως ο αγαθός και ικανός Χαράλαμπος είχεν εύρει αυτό το κρέας εις περιοχήν κατοικουμένην υπό κατ' εξοχήν χορτοφάγων ανθρώπων . Το φαγητόν εμοιράσθημεν μετά του προέδρου της κοινότητος και του παπά .
Ο ιερεύς εκείνος ήτο εις εκ των ρυπαροτέρων ανθρώπων τους οποίους έχω ιδεί .Το καλυμμαύκι του εφαίνετο κολλημένον επί της αηδούς κόμης του . Το ανοικτόν μαύρον ράσον του άφηνε να φανεί εσωτερικός χιτών εκ κυανού χονδροειδούς υφάσματος , ο οποίος είχε σφιχθεί εις την οσφύν με ζώνην στρατιώτου . Ο παπάς αυτός ήτο παραλλήλως και ο διδάσκαλος του χωριού . Η γενειοφόρος μορφή του ήτο αγαθή και απλοϊκή . Ωμολόγει ειλικρινώς την άγνοιαν των συμπατριωτών του και εαυτού.
Το ταχυδρομείον ουδέποτε έφθανεν εκεί , όταν εις εκ των χωρικών μετέβαινεν εις το Λιδορίκι , το κεφαλοχώριον της περιοχής , ηρώτα τον ταχυδρόμον εάν υπήρχον επιστολαί διά το Μαλανδρίνον , πράγμα το οποίον σπανίως συνέβαινεν . Ο παπάς κατά το γεύμα μας εκείνο , ηρώτα , μετά περιεργείας , τον Χαράλαμπον περί των πολιτικών πραγμάτων και μάλιστα περί του προταθέντος υπό του Τρικούπη νέου Νόμου περί των ιερέων .
Ο πολιτικός αυτός διάλογος διεξήγετο εις ωραιότατον τοπίον . Αι κλιτύες , γύρω , εκαλύπτοντο υπό συστάδων μικρών δένδρων ,αι οποίαι προσέθετον πράσινα στίγματα εις την εικόνα . Εις τον ελαφρόν και διαυγή αιθέρα διεκρίνετο ο βόμβος των μελισσών... Ήτο τέλος Ιουνίου , εποχή καθ' ην οι Αθηναίοι ήδη υποφέρουν εκ της υπερβολικής θερμότητος , αλλ' εις εκείνα τα πλατώματα έπνεεν εαρινή αύρα , ομοία προς τους ανέμους του Απριλίου .
Ο ιερεύς μας συνώδευσεν επί τι διάστημα μέχρι μιάς πηγής η οποία εσχημάτιζε μικρόν καταρρακτην επί των λίθων υπό μεγάλον πλάτανον . Τα ύδατα ήσαν τόσον διαυγή ώστε ευκόλως ηδυνάμεθα να μετρήσωμεν τους λίθους εις το βάθος της κοίτης . Ο ιερεύς εκαθρεπτίσθη μετ' αυταρεσκείας εις την επιφάνειαν της πηγής . Ευτυχώς δεν φοβούμαι μήπως καταλήξει ως ο Νάρκισσος ! “
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου