όλη η ομάδα που βοήθησε στο έργο επισκευής της αυλής του Σχολείου σε αναμνηστική φώτο

ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΚΟΚΚΙΝΙΩΤΩΝ ΔΩΡΙΔΑΣ έργο του δάσκαλου Θεμιστοκλή Κοράκη

η λίμνη ΜΟΡΝΟΥ περιφερειακά από την μεριά του ΔΙΑΚΟΠΙΟΥ

Ζωγραφικός πίνακας.
έργο του ζωγράφου BRICKMAN, είναι η κατοικία της οικογένειας Κ ΜΠΕΡΤΣΙΑ στο κάμπο πριν την λίμνη του ΜΟΡΝΟΥ

Αριστείδης ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ του Κωνσταντίνου

με εθελοντική εργασία επιδιορθώνεται η μάνδρα του Δημοτικού Σχολείου

από το έργο επιδιόρθωσης της μάνδρας του σχολείου με εθελοντική εργασία.Διακρίνονται από αριστερά:.Κ Δ ΚΟΡΑΚΗΣ ,Π Δ ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ, ο δάσκαλος Γ ΑΝΕΣΤΟΣ, Α Κ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ,& Χ Κ ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ.

Κρανιάς  Γιώργος και Ελλη και ο Δ Μπάκας,
γαμπρός στον Κόκκινο έχει παντρευτεί τη ΦΡΌΣΩ του Γιάννη και της Δήμητρας Καραμπέτσου.

αρραβώνες Κ Ε Καραγιάννη

Κ  Γ Μπερτσιάς το 1972 στην θέση Μαρμαράκι στον ΚΆΜΠΟ πριν γίνει η λίμνη ΜΟΡΝΟΥ.
 

ο νέος είναι ο Ν Μπερτσιάς με το σκυλί του την κανέλλα στο κάμπο στην θέση Μαρμαράκι όπου είχαν και το σπίτι τους, 1972

μπάνιο στην λίμνη Μόρνου 1992

στο κέντρο δίπλα στο ποτάμι το χάνι του Καραπιστόλη

γνωρίζοντας τους γειτόνους...

Άβορος

Από το 1836 το χωριό ανήκει στο Δήμο Αιγιτίου ως Άβουρος και από το 1869 ως Άβορος. Στα 1912 αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα. Βρίσκεται στην πλαγιά της Αετοράχης σε υψόμετρο 750 μ., και περιβάλλεται από δάσος με δρυς και καστανιές, έχοντας στα πόδια του συστάδες από πουρνομαζιές, ρείκια, κουμαριές, αριές, μέλεγες, ακακίες καθώς και υπεραιωνόβια ψηλά πλατάνια, γι’ αυτό η περιοχή τους αποκαλείται «Βαθιά πλατάνια». Αγναντεύει τις βουνοκορφές της Γκιώνας, της Οίτης, των Βαρδουσίων και τμήμα της λίμνης του Μόρνου. Η ίδρυση του χωριού άγνωστη, χάνεται βαθιά στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Κατά την παράδοση, το παλιό χωριό βρισκόταν στη θέση Κυράσοβο, κοντά στο Μόρνο και στο σημερινό φράγμα, όπου σώζονται υπολείμματα παλαιών κτισμάτων. Οι άνεμοι και η υγρασία ανάγκασαν τους κατοίκους να μετεγκατεσταθούν στη σημερινή θέση, όπου εξασφάλισαν άφθονο νερό. Κάποιες οικογένειες πέρασαν απέναντι σε τοποθεσία πριν από το Παλαικάτουνο (σημερινό Κροκύλειο), όπου δημιούργησαν μικροοικισμό, τον Αβορίτη (μικρός Άβορος).

Μία από αυτές τις οικογένειες, ο Δημήτριος και η Βασιλική Τριανταφύλλου, υπήρξαν οι γονείς του Γιάννη Μακρυγιάννη, του θρυλικού αγωνιστή, στρατηγού του 1821 και ιστοριογράφου. Στο σημείο αυτό είχε στηθεί η προτομή του ήρωα, η οποία τώρα έχει μεταφερθεί στην είσοδο του Κροκυλείου. Η παράδοση πάλι αναφέρει ότι ο Άβορος υπήρξε μετόχι της μονής της Βαρνάκοβας και η άποψη αυτή ενισχύεται από τοποθεσία «Μετόχι», όπου υπήρχαν ίχνη ναΐσκου. Κοντά εκεί σώζεται και η ονομασία «κελί».

Το όνομα του χωριού δεν άλλαξε, αν και αρχικά θεωρήθηκε σλαβικής προέλευσης η ονομασία του. Κατά τους ντόπιους για την ετυμολογία της λέξης υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία φέρει τη λέξη προερχόμενη από τη λέξη βορός, που σημαίνει μαντρί βοοειδών και με το στερητικό α σημαίνει τόπο ακατάλληλο για μαντριά βοοειδών, όπως και είναι. Η άλλη θέλει τη λέξη σχετιζόμενη με το ρήμα βιβρώσκω (τρώγω), παράγωγο = βορά = τροφή, βορός, αχόρταγος και με το α, όχι αχόρταγος, χορτάτος. Ο Άβορος διέθετε πέντε νερόμυλους και οι κάτοικοι ήταν χορτάτοι από ψωμί, αλλά και από κτηνοτροφικά προϊόντα. Η εκδοχή αυτή θα είχε κάποια πιθανότητα, αν την ονομασία την έδιναν φιλόλογοι. Πάντως, στο Σερβο – Ελληνικό λεξικό βρήκαμε τη λέξη βουρός, που ερμηνεύεται ως πέτρινο περιτοίχισμα για σταυλισμό βοοειδών. Είναι η πιθανότερη εκδοχή, γιατί το 1836 το χωριό φέρεται με την ονομασία Άβουρος.

Όπως αναφέρει ο Κ. Δημόπουλος στο βιβλίο του «Δήμος Σκαλτσάς», ο Άβορος και τα κτήματά του ήταν τσιφλίκι του Φερχάτ Εφέντη, πρώην διοικητή του Λιδωρικίου και κατά το 1821 βοεβόδα των Σαλώνων. Περί το τέλος της επαναστάσεως επανήλθε στο Λιδωρίκι, αγόρασε με πειθαναγκασμό τον Άβορο και αγωνιζόταν έκτοτε να αναγνωριστεί η κυριότητα αυτή των Τούρκων. Κοντά στο Αβορόρεμα οι Τούρκοι είχαν αποθήκες και αποθήκευαν τα εισοδήματά τους από τη φορολογία (δεκάτη). Η θέση ονομαζόταν «μαγαζιά». Τα ίχνη των κτηρίων αυτών σκεπάστηκαν από τα νερά της λίμνης.

Η παλαιά εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που φέρεται κι αυτή σαν μετόχι της Βαρνάκοβας, έφερε την ονομασία «λόντζα» και θα πρέπει να υπήρξε ένα είδος κατακόμβης, γιατί ήταν σχεδόν υπόγεια και κατέβαιναν 10 – 12 σκαλοπάτια για να μπουν μέσα. Μη γνωρίζοντας οι χωριανοί την αξία της, την κατεδάφισαν και κατασκεύασαν νέα ομώνυμη στη θέση της το 1898, χρησιμοποιώντας υλικά και από την παλαιά. Ένα αγκωνάρι της παλαιάς που εντοιχίστηκε στη νέα, φέρει φθαρμένη σκαλιστή χρονολογία 292. Πρόκειται μάλλον για 1292 και έχει σβηστεί το ένα (1). Το ζωγραφιστό τέμπλο της παλαιάς εκκλησίας με ανεξίτηλα μέχρι σήμερα χρώματα, τοποθετήθηκε στα εξωκλήσια Άγ. Ιγνάτιο και Άγ. Γεώργιο. Υπάρχουν και τα εξωκλήσια Μεταμόρφωση του Σωτήρος και το πρόσφατα χτισμένο στην Αβορόραχη, αφιερωμένο στον Προφ. Ηλία και Αγ. Αθανάσιο.

Την παραμονή, ανήμερα της 15ης Αυγούστου και την επομένη γίνεται στον Άβορο το παραδοσιακό και μοναδικό πανηγύρι στην περιοχή στην μεγάλη πλατεία. Την τρίτη ημέρα κλείνει με διασκεδαστικά δρώμενα, όπως τραγούδια, τολμηρούς χορούς (πανωζέ), επίκαιρα σκετς, ο χορός του στολισμένου γαϊδάρου, τρίψιμο του πιπεριού και το σπάσιμο της κολοκύθας

Θέση ΜΑΡΜΑΡΑΚΙ στον κάμπο πριν την λίμνη Μόρνου

οι γέφυρες στο ΣΤΕΝΟ στο βάθος διακρίνεται ο κάμπος του Κόκκινου

Στο βάθος το Κάστρο και το Στενό λίγο πριν σκεπαστεί η περιοχή από τα νερά της λίμνης 

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ

Ο Γιάννης Καράς (τσέλιος)  ταχυδρόμος στο επάγγελμα απο Πενταγιοί σε επίσκεψη στο Κόκκινο μαζί με την Μαρία Μπερτσιά νύφη στο χωριό, απο Κρήτη ,γυναίκα του Κ Μπερτσιά του Γιώργου.Ο Καράς είχε συγγενείς στο Κόκκινο,μια ήταν η αδελφή του Μαρία που είχε παντρευτεί τον Κώστα Μπερτσιά ( Κατσαβός) και ο Γιώργος και Σπύρος Μπερτσιάς ήταν πρώτα ανήψια του.

ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ : ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΜΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ

21.8.13

ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ : ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΜΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ

  Στην  πλαγιά της  Πλέσσιβας , κάτω  απ’ τις  κεραίες  των  τηλεοπτικών σταθμών και  πάνω  ακριβώς απ’ το  χωριό  Δωρικό , στη  θέση  “ Πύρνος “ μαίνεται  πυρκαγιά , που  καίει  δασική  περιοχή .
από το blog lidoriki.

Λίγο πριν τα νερά του Μόρνου σκεπάσουν τα πάντα....

Στόχοβα,δέσποζε σε όλο τον κάμπο της σημερινής λίμνης Μόρνου και ήταν το φυσικό ρολόι για τους κατοίκους, τα απόσκια της Στόχοβας έδειχναν σε όλους την ακριβή ώρα.Όταν, το καλοκαίρι ,έπερναν τα απόσκια η ώρα ήταν ακριβώς 12 και δινότανε το σύνθημα για μια μικροδιακοπή από τις δύσκολες αγροτικές εργασίες για το λιτό γεύμα των ανθρώπων που πάλευαν να βγάλουν τον επιούσιο.....

Σχολείο του χωριού Κόκκινου πίσω είναι η εκκλησία της Θεοτόκου

Αρραβώνες Γιώργου Κοράκη

με Ανθούλα Κοράκη στο Μπερτσείκο σπίτι στο χωριό.

Το σοκάκι που οδηγεί στην εκκλησία της ΚΟΊΜΗΣΗΣ της ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

πέριξ της λίμνης από την πλευρά του Κλίματος

Στον Αγιο Βασίλειο το 2012  

Σεπτέμβριος 1972 στο σπίτι του Κ Δ Μπερτσιά στην θέση Μαρμαράκι ,διακρίνεται ο Νίκος Μπερτσιάς με το σκυλί του με το όνομα Κανέλα δοκιμάζουν μάλλον καρύδια...

 

θέση Μπαϊρια στον κάμπο το 1971,ξεκινούσε απο την ένωση όπου ο δρόμος Ναυπάκτου Λιδωρικίου συναντούσε το επαρχιακο δρόμο που οδηγούσε στον Κόκκινο Πενταγιοί Αρτοτίνα.

 

Στο πένθος βυθίστηκε η Άμεση Δράση, Έχασε τον καλύτερο εκφωνητή της

 

Η πίεση και το άγχος της κοινωνικής ευθύνης ως απόρροια του υψηλού καθήκοντος νίκησε την καρδιά του Θανάση Καραδήμα.

Ο εκφωνητής της τέταρτης αλλαγής της Άμεσης Δράσης, έφυγε το βράδυ της Παρασκευής από το πόστο του φορτωμένος και με τα προβλήματα των ανθρώπων που αποτάθηκαν τις

προηγούμενες ώρες στο 100 ζητώντας την αστυνομική αρωγή και συνδρομή, αλλά και με εκείνη της καθοδήγησης με ψυχραιμία και ασφαλείς οδηγίες στους συναδέλφους του που επιχειρούσαν σε όλα τα μέτωπα πάταξης ή περιορισμού της εγκληματικότητας ή της κοινωνικής έντασης.

Ο ευσυνείδητοςαστυνομικός, αισθάνθηκε μια μικροαδιαθεσία κι ένα πονοκέφαλο μόλις έφτασε στο σπίτι και στη συνέχεια τάση προς εμετό. Ενημερώθηκε το ΕΚΑΒ, υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση στην άφιξη κι όταν έφτασε το πλήρωμα, ο Θανάσης είχε πια ταξιδέψει.

Το bloko.gr εύχεται στη σύζυγο και στα δύο παιδιά του που είναι φοιτητές, θερμά συλληπητήρια και να διατηρήσουν άσβεστη τη μνήμη του.

.

Αγία Μονή .Φαίνεται το πρόχειρο κατάλυμα -τσαρδάκι- που οι κάτοικοι του χωριού έφτιαχναν για να προστατευθούν από τον ήλιο γιατί με τα τέλος της λειτουργίας θα έστρωναν τραπέζι και θα διασκέδαζαν μέχρι αργά το απόγευμα .Η εκκλησία γιόρταζε στις 23 Αυγούστου.Η φωτογραφία είναι από αρχές δεκαετίας 1960

Αθανάσιος Καραδήμας

Εξόδιος ακολουθία Αθανασίου  Καραδήμα.Πλήθος κόσμου,συγγενείς,φίλοι ,χωριανοί & συνάδελφοι  αποχαιρέτησαν σήμερα τον αστυνόμο Αθανάσιο Καραδήμα του Δημ.που έφυγε ξαφνικά προχθές το πρωΐ.αιώνια η μνήμη του....