Ο γνωστός ιστορικός και ονοματολόγος Α. Μηλιαράκης, ηγετική μορφή του αγώνα κατά των μετονομασιών [των πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών και οικισμών], έγραφε σχετικώς το 1892: «Τὰ γεωγραφικὰ ὀνόματα, τιθέμενα ὑπὸ τοῦ λαοῦ, πρέπει νὰ μένωσιν ἀναλλοίωτα, ἐφ’ ὅσον οὗτος ἐν τῇ ἱστορικῇ ἐκδηλώσει τὰ ἀποδέχεται… Δὲν εἶναι ἔργον οὔτε ἑνὸς ἀτόμου οὔτε κυβερνήσεως ἡ μεταβολή. Τοιαῦτα ὀνείδη δὲν ἐξαλείφονται διὰ μίας μονοκονδυλιᾶς ἀλλὰ δι’ ἄλλων ἐργασιῶν καὶ μόχθων καὶ θυσιῶν…
Ο ίδιος έγραφε αργότερα:
«Ἂν τὰ ὀνόματα ταῦτα εἶναι ἴχνη διαβάσεως ξένων φυλῶν, τὶς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διαγράφῃ τὰ ἴχνη ταῦτα ἐκ τῆς ἱστορίας; Ἂν θεωρῇ τὰ ἴχνη ταῦτα βάρβαρα, ἂς ὑψώσῃ αὐτὸς παρ’ αὐτὰ τὰ ἔνδοξα μνημεῖα τοῦ νεωτέρου πολιτισμοῦ του».
Και σε εφημερίδα της εποχής τόνιζε:
«Πᾶσα ἀντικατάστασις σημερινῶν ὀνομάτων δι’ ἀρχαίων καὶ πᾶσα μεταβολὴ ἔτι τῆς ρίζης ἢ τῶν καταλήξεων αὐτῶν, ἐπιχειρουμένη ὑπὸ τῶν γεωγραφούντων ἢ ὑπὸ τῶν διοικητικῶν ἀρχῶν ἄνευ μελέτης, ἰσοδυναμεῖ πρὸς καταστροφὴν ζωντανῶν μνημείων, μνημείων τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας καὶ γλώσσης» (πρβλ. Μ. Τριανταφυλλίδης, 1981, 576).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου