Απόστολος Παντέλης ο βαρδουσιώτης φωτογράφος

Απόστολος Παντέλης φωτογράφος

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Ο «Βαρδουσιώτης» Φωτογράφος-Λογοτέχνης

[Του Γιάννη Σαντάρμη-Ποιητή]

Κοπάδι από τραγιά στα Βαρδούσια 1960

Εργοτάξιο χωριανών του Ψηλού Χωριού Ιούλιος 1956

Ο Αποστόλης Παντέλης γεννήθηκε στην Κάτω Μουσουνίτσα της Φωκίδας το 1917 και πέθανε στις 7-9-2003 στην Αθήνα. Ήταν υψηλόσωμος άνδρας, αρρενωπός. Υπηρέτησε, ως κληρωτός, τη στρατιωτική του θητεία στο 420 Σύνταγμα Ευζώνων Λαμίας με το βαθμό του υποδεκανέα. Τελειώνοντας το στρατιωτικό, αυτοστρατολογήθηκε, κατά τα τέλη του Νοεμβρίου 1942, και κατατάχθηκε στα  στρατιωτικά τμήματα της αντιστασιακής οργάνωσης του καπετάνιου Ναπολέοντα   Ζέρβα, ετών 25 τότε, με το ψευδώνυμο Βαρδουσιώτης και υπηρέτησε έως τις 12 Φεβρουαρίου 1945, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, έχοντας, ως διοικητής πυροβόλων, 30 άνδρες στις διαταγές του. Πολέμησε γενναία τους εισβολείς Γερμανούς και Ιταλούς στα βουνά της Ηπείρου, της Αιτωλοακαρνανίας και των Αγράφων. Για την πολεμική του γενναιότητα του απονεμήθηκαν 2 πολεμικοί σταυροί και 1 χρυσό αριστείο ανδρείας.

     Στη συνέχεια, επιστρατεύθηκε και υπηρέτησε την πατρίδα 17 ακόμα μήνες στο 11^οΣύνταγμα Τεθωρακισμένων, στην Κηφισιά.

Ενθύμιο από το σκληρό, αλλά όμορφο αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας στην Εθνική Αντίσταση.
Νοέμβριος 1942-Φεβρουάριος 1945. Διμοιρίτης πολυβόλων Ανθυπολοχαγός έφεδρος στο 2ο Τάγμα Γενικού
Αρχηγείου Σ.Ο.Ε.Α. του Στρατηγού Ζέρβα

Αποστόλης Παντέλης

Ύστερα, έκανε πολλά επαγγέλματα βιοποριστικά, αλλ’ εκείνο που τον καθιέρωσε και τον κατέστησε πανελλήνια γνωστό, ιδιαίτερα όμως στην ευρύτερη Ρούμελη, ήταν το επάγγελμα του φωτογράφου. Χωρίς να ειδικευθεί στην τέχνη της φωτογράφισης, ήταν προικισμένος για τη δουλειά αυτή. Ήξερε τι έπρεπε να κλείσει και τι όχι σε μία φωτογραφία, για να θέλγει. Ό,τι και να φωτογράφισε, μιλά με μία βουβή, αλλά βροντερή, γλώσσα. Φωτογράφισε και τη σύγχρονη ζωή, αλλά κυρίως μας άφησε χρυσή κληρονομιά την παλιά ζωή που έζησε στο χωριό του, την Κάτω Μουσουνίτσα, και στον πλατύτερο γεωγραφικό χώρο, κάνοντας. τη δουλειά του φωτογράφου. Είχε οίστρο μέσα του, γι'αυτό αποθανάτισε τόσο παραστατικά την παραδοσιακή ζωή. Γάμους παλιούς, συμπεθερικά να περνούν καβάλα στ' άλογά τους, βαφτίσια, πανηγύρια, νυχτέρια, ξεφλουδίσματα στις αυλές, θερίσματα στα χωράφια - εκείνο τ' αλώνισμα απ' τον αλωνιστή Κώστα Τσαπάρα με τα έξι άλογα, ψηλά στο Μαυρολιθάρι της Φωκίδας, αλήθεια, τι πανοραμικό πράμα είναι, μιλάει η φωτογραφία, κατακάθαρη, με φόντο τα Βαρδούσια κι ας βγήκε το 1960. 

Παραδοσιακό αλώνισμα 1960 στα Βαρδούσια. Αλωνίζει ο Κώστας Τσαπάρας

    Πόσες και πόσες φωτογραφίες δεν έχει για γεγονότα κοινωνικά, για πρόσωπα ανθρώπων, για ζώα, για δένδρα, για βρύσες, για γεφύρια, για ό,τι φαντασθεί κανείς που να είναι παραδoσιακό. Οι φωτογραφίες του που αναφέρονται σε γεγονότα κάνουν τις στιγμές να υπάρχουν και μέσ’ απ’ τη στατικότητά τους αισθανόμαστε ότι ο χρόνος είναι υπαρκτός. Διoρατικός  voυς, γι’ αυτό, σαν καλή μέλισσα, μας κατέλειπε στην φωτογραφική του κυψέλη πλούσιο μέλι. 

    Τ’ όνομά του, σαν καλού φωτογράφου, έγινε από στόμα σε στόμα πασίγνωστο. Πολλοί επιφανείς άνθρωποι των γραμμάτων προτιμούσαν αυτόν για κάποια εκδούλευση φωτογράφισης. Μου είπε κάποτε ο Παντέλης πως ο μακαρίτης Σεραφείμ Τσιτσάς, ο άλλοτε δασάρχης της Ρούμελης και λογοτέχνης, αυτόν κάλεσε για μία φωτογράφιση κι ύστερα, διαπιστώνοντας την καλή δουλειά του, όπου ο δασάρχης πήγαινε με τους συνεργάτες του έπαιρνε και τον Παντέλη μαζί του, για να φωτογραφίζει, τον οποίον, εκτός από τη φωτογράφιση, του πλήρωναν και τα έξοδα διατροφής και διαμονής. Πολλοί, λοιπόν, Ρουμελιώτες έτρεχαν στο σπίτι του στο Λόφο Αξιωματικών, στο Περιστέρι της Αθήνας, κι έβρισκαν παραδοσιακέ; φωτογραφίες που ήθελαν. Το απέριττο ατελιέ του ήταν πηγή φωτογραφικού πλούτου. Χρέωνε τις φωτογραφίες στο κόστος, σχεδόν τις χάριζε. 

Τα Βαρδούσια το Μάη. Έχουν ακόμα χιόνια

    Οι φωτογραφίες του κοσμούν βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, σπίτια και γραφεία. 

   Είχε τόση φλόγα μέσα του για τη δουλειά του που κάποτε, όταν, λόγω σύνταξης, έκλεισε το μαγαζάκι του, κόντεψε να σκάσει απ' τη στενοχώρια του.  Το κράτησε µερικές µέρες κλεισµένο, αλλά το ξανάνοιξε, µόνο και µόνο να το βλέπει και να το χαίρεται και να είναι παράλληλα εκθετήριο παραδοσιακής φωτογραφίας για το κοινό. 

Γάμος στα Βαρδούσια 1960

Μεταφορά προικιών στα Βαρδούσια

    Δεν ήταν µόνον ικανός φωτογράφος ο Παντέλης, ήταν και καλός λογοτέχνης. Εγώ, µικρό παιδί, γυµνασιόπαιδας, τον έβλεπα µε τη φωτογραφική µηχανή, γιατί ζούσαµε στην ίδια γειτονιά. Δεν έτυχε όµως να γνωριστούµε. Τον γνώρισα αργά. Όταν πήγα µε τον Κώστα Μάρκο, τον εκπαιδευτικό, συγγραφέα και µουσικολόγο, απ’ το Κονιάκο της Φωκίδας, στο ατελιέ του και άκουσε τα’ όνοµά µου ότι είµαι ο Σαντάρµης που τα ποιήµατά µου διάβαζε, καταχάρηκε, θυµάµαι. Από τότε πήγαινα τακτικά στο σπίτι του. Μ' έτρωγε απ' το τηλέφωνο να τον επισκέπτοµαι πιο πολύ στο σπίτι του, να µου δείξει ετούτο, να µου δείξει τ' άλλο, να µου πει και να µου πει και να µου πει. Κι εγώ µεθούσα απ’ τη χαρά µου απ' όσα έβλεπα κι απ' όσα άκουγα. Πόσο ευγενικό ς ήταν απέναντί µου.

    Ευγενική και καλή κι η γυναίκα του, η Ευθυµία. Εκεί µου είπε ότι ασχολείται και µε το γράψιµο. Μου έδειξε κάποια κείµενα πεζά. Είδα πως στην πένα του είχε τη σφραγίδα της δωρεάς του ικανού λογοτέχνη. Κάτοχος λίγων γραµµάτων, εγώ
εκπλησσόµουν διαπιστώνοντας πόσο καλά έγραφε. Ήξερε τι να γράψει και τι ν' αποσιωπήσει. Είδα πολλά διηγήµατά του. Στα γραπτά του δεν υπάρχει κενό και
ασάφεια, είναι όλα σοφά δοµηµένα. Ό,τι έγραψε είναι γύρω σχεδόν απ' την παλιά
ζωή της επαρχίας, την ποιµενική, τη γεωργική, την κοινωνική κι από τη φύση και τον κόσµο της. Του εξέφραζα τον ειλικρινή θαυµασµό µου για τα εναργή κείµενά του.
Χαιρόταν. 

    -Έχεις µεράκι λογοτεχνικό µέσα σου, Αποστόλη, του είπα. 

    -Άχ, µου απάντησε, αργήσαµε να γνωριστούµε. Αν σε γνώριζα λίγο νωρίτερα, δε θα ήµουν ένας µεγάλος Παπαδιαµάντης, θα ’µουνα όµως ένας µικρός Παπαδιαµάντης! 

    Πολλά κείµενά του, που ελάχιστα τα ευπρέπισα, δηµοσιεύθηκαν στα περιοδικά Στερεά Ελλάδα και στις Φωκικές Σελίδες. Χαιρόταν που έβλεπε τη συγγραφή του δηµοσιευµένη. 

    Ήταν νοσταλγός του χωριού του κι έκανε σαν µικρό παιδί, όταν έφθανε το καλοκαίρι, να πάει να παραθερίσει στα βαρδουσιώτικα χώµατα. Επέστρεφε στην
άνοστη Αθήνα ξαναγεννηµένος. 

    Το ακόλουθο δεν το γνώριζα. Όταν πέθανε και ήδη ήταν δημοσιευμένο το παραπάνω κείμενο στις «Φωκικές Σελίδες», η μικρή προσωπογραφία, με πληροφόρησε η καλοτάτη γυναίκα του πως, μετά από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την πατρίδα, θα γινόταν ιερέας. Καθαρός άνθρωπος, αγνή ψυχή, για να έχει τέτοιο θείο ζήλο. Για τη σκέψη του ότι ήθελε να γίνει παπάς δεν μου το είπε. Πόσα πολλά άλλα μου είπε…

    Σαν κατακλείδα, αναφέρω ότι ήταν ένας άνθρωπος µε τρυφερή παιδική ψυχή, άδολος, ντροπαλός, έντιµος στο έπακρο, συναισθηµατικός πολύ και πονόψυχος ακόµα και σ’ αυτά τα µυρµηγκάκια, 

    Τον ευχαριστούµε πολύ για το φωτογραφικό του κληροδότηµα. 

 

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Στη µνήµη του Αποστόλη Παντέλη (Βαρδουσιώτη).

Ω νοσταλγέ της όµορφης κι απλοϊκής ζωής,

                                    πια οι καιροί σου πέρασαν και η ζωή σου εδιάβη,                                     ο ανασασµός σου έσβησε, σαν φύσηµα πνοής,
                                    τέλειωσε το ταξίδι του του βίου σου το καράβι. 

                                    Μες στης ζωής τη θάλασσα, µε το καράβι αυτό,                                     που τάχα δε σιργιάνισες και που δεν πήγες τάχα,                                     µα ένα δροµάκι σ' άρεθε, δροµάκι ζηλευτό, 

                                    αυτό στ' αγαπηµένο σου χωριό που πάει µονάχα . 

.                                    Τον εαυτό σου εύρισκες εκεί τον παιδικό, 

                                     των Βαρδουσιών χαιρόσουνα τ' άγρια τα κορφοβούνια,                                      µα πιο πολύ αναγάλλιασµα στα στήθια είχες γλυκό
                                     όταν βελάσµατα άκουγες κι αχούς από κουδούνια. 

                                    Για την πατρίδα σου άδραξες, για τη γλυκιά σου γη,                                     σαν κλέφτης, µες στ' αντρίκιο σου το χέρι το τουφέκι,
                                    παλικαρίσια χίµαγες µε λιονταρίσια οργή 

                                    µες στου πολέµου τη φωτιά και µες στ' αστροπελέκι.

                                    Αθώα ψυχή! Την όµορφη που έζησες ζωή 

                                    να την αφήσεις, σκέφτηκες, να τη θωρούνε κι οι άλλοι,                                     φακό στο χέρι άρπαξε ς και κίναες το πρωί 

                                    κι ως τη νυχτιά κουβάλαγες σοδειά πολύ µεγάλη. 

                                    Με το φακό σταµάτησες τους παλιακούς καιρούς,                                     κοπάδια φωτογράφισες µε τους τσοπαναραίους 

                                    και γάµους ρουµελιώτικους και νύφες και γαµπρούς
                                    να ροβολάν απόκοντα µε τους συµπεθεραίους. 

                                    Νύχτες φεγγαροπλούµιστες και νύχτες απαλές,                                     νύχτες που οι κωλοφωτιές φωτίζουν οι φωτίστρες,                                     νυχτέρια, ξεφλουδίσµατα στις σπιτικες αυλές 

                                    και κορασιές που τραγουδάν σαν βρύσες κελαηδήστρες. 

                                    Βόιδια να οργώνουν, θεριστές στο θέρο τον ξανθό,                                     αλώνια όπου οι αλωνιστές µε τ' άλογα αλωνίζουν,                                     βουνά µε χιόνια και βουνά µε ροδαµίσιο ανθό,                                     γιοφύρια τοξοκάµωτα, πηγές που γαργαρίζουν. 

                                    Πόσα ακόµα δεν άφησες, αµέτρητα πολλά, 

                                    ω έναν κόσµον άφησες, τον κόσµο το δικό σου
                                    και έβαλες τη βούλα σου σ' αυτά να µας µιλά, 

                                    για κάτι που λαµποκοπά σαν στάλαµα λες δρόσου. 

Παρατηρήσεις

1. Όλες οι φωτογραφίες του Αποστόλη Παντέλη που δημοσιεύονται παραπάνω είναι πρωτότυπες και δωρήθηκαν από τον ίδιο στο Γιάννη Σαντάρμη και στον Γιάννη Μάκκα που ευγενικά μάς τις παραχώρησαν.

2.Οι λεζάντες είναι αυθεντικές, γραμμένες από το χέρι του φωτογράφου.  

3.Μετά το θάνατό του οι περισσότερες φωτογραφίες έμειναν στα αζήτητα και δυστυχώς παραμερίστηκαν και χάθηκαν.

4.Το παρόν αφιέρωμα στο Βαρδουσιώτη φωτογράφο Αποστόλη Παντέλη είναι το μοναδικό που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

5.Ευχαριστούμε τους αγαπητούς φίλους  Γιάννη Σαντάρμη και Γιάννη Μάκκα για τη συνεργασία ώστε να δημιουργηθεί αυτό το άρθρο.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

πηγή, tymfristos.bogspot.com

Νέο ΔΣ

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΚΚΙΝΙΩΤΩΝ ΕΙΝΑΙ

Καλλιαντερη Βάσω    Πρόεδρος
Καραμπετσου Αποστολιά  Αντιπρόεδρος
Κοντογιαννη Τώνια  Γεν Γραμματέας
Κολυνδρη-Κρανια Αννα  Ειδ,Γραμματέας
Καραγιαννης Παναγιώτης Ταμίας
Καραδημα Ξένια  Β.Ταμίας
Αγγελακος Δημήτρης  Έφορος
Κολοκυθα Τασία Μέλος
Μπερτσια-Μπεκου Μαρία Μέλος

      ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ Δ,Σ

Καραδημα Χριστίνα
Κοντογιαννη -Σπανου Πόπη
Κωνσταντοπουλου Μαρία
Παπαλαμπρου-Κρανια Νιτσα

   ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Κρανιας Μπάμπης  Πρόεδρος
Φλωρος Σάκης  Γραμματέας
Καραμπετσος Σάκης Μέλος


τις θερμότερες ευχές για μια καλή θητεία για το καλό του χωριού μας

Κ.Γ.Μ.  

ο ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ στο σπίτι του  ξαδέλφου του ΘΕΟΧΑΡΗ από Κερασιά στην παραλία του Ευπάλιου .
Σύμφωνα με την διήγηση του πατέρα μου σε αυτά τα μέρη η οικογένεια του ξεχειμώνιασε 'υποχρεωτικά' το 1947

χαρης Θεοχάρης

ο Χάρης ο Θεοχάρης είναι συμπατριώτης και  έλκει την καταγωγή του από την Κερασιά Δωρίδας.

---

5 Ιουνίου 2014. Οι συντάκτες του οικονομικού ρεπορτάζ πηγαίνουμε στο Υπουργείο Οικονομικών, όπου ο Χάρης Θεοχάρης θα ανακοίνωνε την παραίτησή του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων. Ήταν τότε οι πρώτες προσπάθειες της τρόικας να ιδρυθεί μία ανεξάρτητη αρχή για τη συλλογή των δημοσίων εσόδων η οποία δεν θα άλλαζε από την εκάστοτε κυβέρνηση και πρώτος επικεφαλής είχε τεθεί ο Χάρης Θεοχάρης. Το κλίμα ήταν έντονα φορτισμένο και οι περισσότεροι ήταν μουδιασμένοι. Γνωρίζαμε καλά πως ο Θεοχάρης στον 1μιση χρόνο της θητείας του πήρε φορολογικές δομές προβληματικές και, βήμα-βήμα, τις έχτισε από την αρχή. Στην κρισιμότερη χρονική στιγμή και στο αποκορύφωμα της δημοσιονομικής κρίσης, υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Κλήθηκε να ανορθώσει τη φορολογική και τελωνειακή διοίκηση για να περάσει στην ηλεκτρονική εποχή.

Μας ζητάει να κλείσουμε τις κάμερες και μας μιλάει από καρδιάς. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον συγκρατημένο τεχνοκράτη να συγκινείται και να σπάει. Σήμερα, που του θυμίζω εκείνη τη στιγμή, μου εκμυστηρεύεται πως, αν και δεν του φαίνεται, «είμαι πολύ εκδηλωτικός και στα όμορφα και στα άσχημα. Κλαίω για παράδειγμα στις ταινίες, συγκινούμαι εύκολα». Όσοι τον γνωρίζουν καλά μου μιλούν για έναν γνήσια ευγενικό άνθρωπο, χαμηλών τόνων, που όμως δεν διστάζει να τσακωθεί προκειμένου να στηρίξει όσα πιστεύει.

Από εκείνο το μεσημέρι του 2014 ακολούθησαν πολλά. Η υποψηφιότητά του με το Ποτάμι, η εκλογή του στη Β΄ Αθήνας, οι διαφωνίες με τον Σταύρο Θεοδωράκη, η ανεξαρτητοποίησή του και η προσχώρηση στη ΝΔ. Στις επερχόμενες εκλογές θα είναι υποψήφιος με τη ΝΔ στον δύσκολο Νότιο τομέα της Β ΄Αθήνας. Όπως εξηγεί στην AV «αποφάσισα να συστρατευθώ μαζί με όλες τις κεντρώες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να γίνει ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, γιατί είναι ο πρώτος και ο μόνος εν δυνάμει πρωθυπουργός που αντιστέκεται στο ένστικτο –που είναι ένα ανθρώπινο ένστικτο–, του να υπόσχεται πράγματα που δε θα μπορέσει να κάνει». Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ;

Τα παιδικά χρόνια, η οικογένεια, η επαγγελματική διαδρομή
Ο Χάρης Θεοχάρης είναι το τρίτο παιδί μίας μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του Θανάσης, στρατιωτικός γιατρός, είχε από την πρώτη στιγμή ιδιαίτερη αδυναμία στον πρωτότοκο. Η μητέρα του Γεωργία διατηρούσε μαγαζί και μεγάλωσε με μεγάλη φροντίδα τα 3 της αγόρια, τον Χάρη, τον Κώστα και τον Δημήτρη. Η μητέρα του ή ο πατέρας του τον επηρέασαν περισσότερο ως προσωπικότητα;

«Δύσκολη ερώτηση. Μεγάλωσα σε μια κλασική οικογένεια, στην οποία η μητέρα ήταν πάντοτε παρούσα όταν ήμασταν παιδιά. Ήταν το συνεχές “μη” και η απαγόρευση –με μια τρυφερότητα όμως– που έκανε τα αδέλφια μου και μένα να τρέχουμε σε αυτή στις δύσκολες στιγμές. Τον πατέρα μου, από την άλλη, τον βλέπαμε πολύ λιγότερο, γιατί είχε και το πρωί υποχρεώσεις στο νοσοκομείο της Αεροπορίας και το βράδυ στο ιατρείο και συνεπώς δούλευε πολλές ώρες. Τις λίγες στιγμές, ιδιαίτερα τις Κυριακές, που περνούσαμε μαζί ήταν πολύ όμορφα, αλλά πάντοτε τον έχω στο μυαλό μου ως αυστηρό κριτή».

Μεγαλώνει στου Παπάγου. Καλός μαθητής, φοιτά στα Ανάβρυτα: Τι του έχει μείνει από τότε; «Ήμουν εσωτερικός, που σημαίνει ότι από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή έμενα στο σχολείο και αυτό μου έμαθε να έχω μια πειθαρχία, στρώναμε τα κρεβάτια μας, κάναμε δραστηριότητες κοινές, είχαμε παιδαγωγούς που μας καθοδηγούσαν και γενικότερα ήταν πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι είχα συνηθίσει μέχρι τα 15 μου χρόνια. Μάλιστα, βλέπω συχνά τον παλιό μου παιδαγωγό, έρχεται στο γραφείο, νιώθω πολλή αγάπη για εκείνον και είναι ένα από τα όμορφα πράγματα που η πολιτική μου έδωσε, να ξαναβρεθώ με ανθρώπους της παιδικής μου ηλικίας».

Σπούδασε μηχανικός λογισμικού στο Imperial College του Λονδίνου. Διετέλεσε υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά δούλεψε και σε νεοσύστατες εταιρίες καινοτομίας (start-up). Στη Lehman Brothers, καταφέρνει να αναλάβει τη θέση του αντιπροέδρου, ηγούμενος της ευρωπαϊκής ομάδας πληροφορικής μετοχικών παραγώγων της εταιρίας. Πριν βρεθεί στην πολιτική είχε συμπληρώσει πολλά ένσημα και σε άλλες θέσεις του ιδιωτικού τομέα. Η αρχή της πολιτικής διαδρομής χρονολογείται ουσιαστικά από το 2009 με την ανάληψη της θέσης συμβούλου του τότε Γενικού Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων, Διομήδη Σπινέλλη. Για σύντομο χρονικό διάστημα πριν την έναρξη της θητείας του ως ΓΓΠΣ, διετέλεσε σύμβουλος του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών. Έχει δύο κόρες, την 11χρονη Στέλλα από τον πρώτο του γάμο, και τη μόλις 2 ετών Ζορζέτ από τον δεύτερο, ο οποίος έγινε μόλις πριν λίγους μήνες υπό άκρα μυστικότητα στην Κύθνο. Άλλωστε, ο ίδιος κρατά πάντα την προσωπική του ζωή μακριά από τα φλας των φωτογράφων. 

Τεχνοκράτης ή πολιτικός; 
Δεν είναι αντίθετα αυτά τα δύο, μάλλον συμπληρωματικά είναι. Όταν απουσιάζει το ένα ή το άλλο, τότε υπάρχει ανισορροπία. Όταν ο τεχνοκράτης δεν έχει μέσα του την πολιτική αίσθηση για να καταλάβει τις συνέπειες των πράξεών του, τότε προκαλεί αδιέξοδα και δε δίνει λύσεις όσο κι αν ακαδημαϊκά ή στο χαρτί νομίζει πως λύνει προβλήματα. Όταν, από την άλλη, ο πολιτικός θεωρεί ότι χωρίς τεχνοκρατική επάρκεια μπορούν να προκύψουν βιώσιμες επιλογές, και αυτός σφάλλει.

Μπήκατε στην πολιτική σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Έτυχε ή απλώς άργησε να έρθει; 
Έτυχε σίγουρα. Η προσωπική μου φιλοσοφία λέει ότι η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του καθενός, όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην επαγγελματική και στην οικογενειακή ζωή ακόμα, συνεπώς, δεν θα μπορούσα να πω πως δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο και στην περίπτωσή μου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήρθε να συναντήσει κάποιες καταβολές ή κάποιες ανησυχίες που είχα μέσα μου αλλά δεν είχαν βρει την ευκαιρία να εκφραστούν.

Η πιο δύσκολη απόφαση που έχετε πάρει; 
Η πιο δύσκολη απόφαση ήταν όταν έφυγα από το Ποτάμι. Κατάλαβα νωρίς τα πολιτικά αδιέξοδα – κάτι που ήταν πολύ δύσκολο να τα δει ο περισσότερος κόσμος, είτε από τους ψηφοφόρους, είτε από τους συνεργάτες, είτε από τα στελέχη του Ποταμιού, και είχα συναίσθηση πως θα πίκραινα φίλους και συνοδοιπόρους. Πίστευα όμως πάντα και πιστεύω ότι όταν συνειδητοποιείς μέσα σου ότι μια προσπάθεια δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει όσα ήθελες, οι λύσεις πρέπει να είναι καθαρές.

Γιατί με τη Νέα Δημοκρατία; 
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένα κόμμα που έχει γυρίσει σελίδα, δεν έχει καμία σχέση με τον 20ό αιώνα, κοιτάζει σταθερά και προσανατολισμένα στον 21ο. Αυτό το έχουμε ανάγκη συνολικά για το πολιτικό σύστημα και ελπίζω να το καταφέρουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι, αλλά, επειδή είναι μια δύσκολη διαδικασία, στην οποία πρέπει όλοι μας να συνεισφέρουμε, αποφάσισα να συστρατευθώ μαζί με όλες τις κεντρώες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στο πλευρό του Κυριάκου.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα τον κάνουν κατά τη γνώμη σας καλό πρωθυπουργό; 
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, γιατί είναι ο πρώτος και ο μόνος εν δυνάμει πρωθυπουργός που αντιστέκεται στο ένστικτο –που είναι ένα ανθρώπινο ένστικτο– του να υπόσχεται πράγματα που δεν θα μπορέσει να κάνει. 

Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε την αγανάκτηση που ένιωθε ο λαός για να τον εξαπατήσει κυνικά.

Η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα ποια είναι; 
Ένας πολιτικός ικανός στην τακτική και στη διαχείριση των ανθρώπων τους οποίους χρησιμοποιεί πολιτικά κι όταν δεν του χρησιμεύουν πια τους αφήνει στην άκρη –το είδαμε σε πάρα πολλές περιπτώσεις με τελευταίο παράδειγμα τον κ. Καμμένο–, ταυτόχρονα χρησιμοποίησε την αγανάκτηση που ένιωσε μέσα στην κρίση ο ελληνικός λαός για να εξαπατήσει με κυνικό τρόπο τους πολίτες.

Ποια είναι τα 5 πρώτα ζητήματα που πρέπει να μπουν στην κορυφή της ατζέντας τις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησης της ΝΔ; 
Πρώτα απ’ όλα η μείωση της φορολογίας, άμεσα, δεύτερον, η ενίσχυση της ρευστότητας, ιδιαίτερα για όσους πολίτες και επιχειρήσεις έχουν ληξιπρόθεσμα, τρίτον η έναρξη μεγάλης κλίμακας έργων υποδομής για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που θα σηματοδοτήσουν ότι η Ελλάδα μπαίνει στον 21ο αιώνα, τέταρτον το ζήτημα της ασφάλειας ως δικαίωμα του πολίτη και τέλος άρση της πολιτικής αβεβαιότητας με αλλαγή του εκλογικού νόμου, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές μιας και έχουμε και το ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στην πολιτική μπορεί κανείς να κάνει πραγματικές φιλίες; 
Στην πραγματικότητα πολύ λίγες είναι οι δυνατότητες για πραγματικές φιλίες. Η πολιτική υπερβαίνει τα άτομα και πολύ συχνά τα άτομα θυσιάζονται στον βωμό κάποιου υψηλότερου στόχου ή ιδανικού. Αυτό σε όσους είναι απ’ έξω φαίνεται απάνθρωπο, είναι όμως κάτι που όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν με την πολιτική, θεωρώ πως το αποδέχονται.

Κάποτε τα παρατήσατε όλα και γυρίσατε τον κόσμο για 6 μήνες. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση; 
Ήμουν 31 ετών, επέστρεφα από το Λονδίνο όπου εργαζόμουν και θα ξεκινούσα μια νέα δουλειά στην Ελλάδα. Επέλεξα, λοιπόν, να πάω ένα ταξίδι στην Ασία για έξι μήνες για δύο λόγους: Ο ένας ήταν ότι ζώντας στο Λονδίνο, ήταν κάτι που το έκαναν αρκετοί και ήταν πολύ πιο φυσικό σε σχέση με το αν ήμουν εδώ στην Ελλάδα. Σπάνια στη χώρα μας το κάνουν αυτό νεαρά παιδιά. Και δεύτερον, ένιωθα πως ήθελα να αποκτήσω εμπειρίες από άλλους πολιτισμούς, πολύ διαφορετικούς από τον δυτικό πολιτισμό, γιατί κακά τα ψέματα η Δυτική Ευρώπη πάνω-κάτω μοιάζει μεταξύ της. Βρέθηκα στη Μογγολία στις στέπες και έμεινα σε μια σκηνή, στους καταρράκτες στο Λάος ή στους ναούς στο Άνγκορ-Βατ στην Καμπότζη, εμπειρίες που δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ.

Πώς θέλετε να σας θυμούνται μετά από μερικά χρόνια, όταν θα έχετε φύγει από την πολιτική; 
Ως άνθρωπο που έκανε έργο, που έχει αφήσει πίσω του κάτι, βελτίωσε τη ζωή των ανθρώπων και στην καθημερινότητα και σε μεγαλύτερα ζητήματα, ως έναν άνθρωπο με αίσθηση του καθήκοντος.

Πού βλέπετε τον Χάρη Θεοχαρη σε 10 χρόνια; 
Σπίτι μου. Δεν πιστεύω ότι στην πολιτική πρέπει να μένεις ως το τέλος της ζωής σου.

Παιδικός σας ήρωας; 
Ο Aστερίξ, γιατί τα έβαζε με τους δυνατούς και του άρεσαν οι περιπέτειες.

Στις κόρες σας διαβάζετε παραμύθια ή ιστορίες; 
Ναι, βέβαια. Έχουν μεγάλη διαφορά οπότε στη Στέλλα, που είναι πια 11 χρονών, διάβαζα παραμύθια το βράδυ. Η Ζορζέτ είναι ακόμα πολύ μικρή, της αρέσει να της λες ιστορίες αλλά δεν μπορεί ακόμα να εστιάσει στα βιβλία και τα χρησιμοποιεί μόνο για να σκίζει τις σελίδες. Συνεπώς οι ιστορίες είναι πιο εύκολες.   

10 γρήγορες ερωτήσεις-10 γρήγορες απαντήσεις

Κλαίτε συχνά; Είσαστε εκδηλωτικός ή εσωστρεφής; 
Είμαι πολύ εκδηλωτικός άνθρωπος και στα όμορφα και στα άσχημα. Κλαίω για παράδειγμα στις ταινίες, συγκινούμαι εύκολα. Ντρέπομαι να το πω –αλλά θα το πω–, έκλαψα για παράδειγμα στον Τιτανικό.

Όταν έχετε ένταση, πώς χαλαρώνετε; 
Τώρα που έχω μια μικρή κόρη, παίζω μαζί της και οι πιο ωραίες στιγμές είναι το πρωί που ξυπνάει, έρχεται στο κρεβάτι δίπλα μου και είναι πολύ τρυφερή μαζί μου.

Αγαπημένος τρόπος διασκέδασης; 
Χορός.

Μαγειρεύετε, και μαγειρεύετε συχνά. Αγαπημένη συνταγή; 
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι να ζυμώνω, οπότε οτιδήποτε έχει ζυμάρι όπως πίτες, πίτσες και ψωμιά. Ανοίγω και φύλλο για τις πίτες.

Σχέση με social media, τα χειρίζεστε ο ίδιος; Δέχεστε επιθέσεις; Κάνετε block; 
Τα χειρίζομαι ο ίδιος, δέχομαι αρκετές φορές επιθέσεις, χωρίς όμως παράπονο και δεν κάνω σχεδόν ποτέ block.

Τι ακούτε στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στη δουλειά; 
Ενημερωτικές εκπομπές.

Τι ώρα ξεκινάει η μέρα σας; 
Στις 7.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο ανακοινώσατε ότι θα είσαστε υποψήφιος με τη ΝΔ; 
Ο αδελφός μου.

Η αντίδρασή του; 
Ουδέτερη μάλλον. Με στηρίζει ό,τι και να αποφασίσω.

Πότε και πού γνωρίσατε για πρώτη φορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη; 
Τον γνώρισα ως υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και είχαμε μια εξαιρετικά καλή συνεργασία.

Λάκος το βορινότερο σημείο του χωριού όπου είναι τα καραγιανέικα και φαναρέικα σπίτια.  Από εδώ και π'ανω ξεκινά το ξινόγαλο ο λόφος που προστατεύει το χωριό από τα βορειοανατολικά. 

δεκαετία 80  γιαγιά ,παππούς και εγγονές !!

Σήμερα τελέστηκε στον ναό του Αγίου Δημητρίου στη Πετρούπολη το σαρανταήμερο μνημόσυνο του Γιώργου Κρανία παρουσία πολλών συγγενών και συγχωριανών  του
αιώνια η μνήμη του

Κτηματολόγιο: Ξεκινούν οι δηλώσεις στη Φωκίδα

Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας: 
Στους Καλλικρατικούς Δήμους: 
Α) ΔΩΡΙΔΟΣ 
Β) Από τον Δήμο ΔΕΛΦΩΝ οι προ-καποδιστριακοί ΟΤΑ:
ΑΓΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΣ, ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΑΣ, ΒΑΡΓΙΑΝΗΣ, ΒΟΥΝΙΧΩΡΑΣ, ΓΑΛΑΞΙΔΙΟΥ, ΓΡΑΒΙΑΣ, ΔΕΛΦΩΝ, ΔΕΣΦΙΝΗΣ, ΔΡΟΣΟΧΩΡΙΟΥ, ΕΛΑΙΩΝΟΣ, ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ, ΚΑΛΟΣΚΟΠΗΣ, ΚΑΣΤΕΛΛΙΩΝ, ΚΑΣΤΡΙΩΤΙΣΣΗΣ, ΛΙΛΑΙΑΣ, ΜΑΡΙΟΛΑΤΑΣ, ΜΑΥΡΟΛΙΘΑΡΙΟΥ, ΜΟΥΣΟΥΝΙΤΣΗΣ (ΚΑΤΩ ΜΟΥΣΟΥΝΙΤΣΗΣ, ΟΙΝΟΧΩΡΙΟΥ, ΠΑΝΟΥΡΓΙΑΣ, ΠΕΝΤΕΟΡΙΩΝ, ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΥ, ΠΡΟΣΗΛΙΟΥ, ΠΥΡΑΣ, ΣΚΛΗΘΡΟΥ, ΣΤΡΟΜΗΣ, ΤΡΙΤΑΙΑΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΗΣ:
Άμφισσα: Επί της οδού Ν. Κορδώνη 22, ΤΚ 33100.
Τηλ: 2100101010, e-mail: ktimatologio@chorometria.gr


Ωράριο λειτουργίας:
Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή από 8:30 έως 16:30
και κάθε Τετάρτη από 8:30 έως 20:30.


Γενικές Πληροφορίες:
Δευτέρα έως Παρασκευή από 8:30 έως 15:30 
στο τηλέφωνο 210-6505600 και στον ιστότοπο www.ktimatologio.gr

Ορεινή δωρίδα

στο πίσω μέρος της Κοίμησης της Θεοτόκου γύρω στα 1990

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΡΑΚΗΣ

Παλιαγκορτσιές 1993

2008

ΣΤΟΥ ΠΡΑΤΑ ΤΟ ΛΑΚΟ

2008

2008

Γιωργος Κοράκης

Αθλητές που έλκουν την καταγωγή από τον Κόκκινο .

Πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου, 2η ημέρα: ο Γιώργος Κοράκης τερμάτισε στον πρωινό προκριματικό των 200μ σε 23.70" επίδοση που αποτελεί ατομ. ρεκορ για τον αθλητή μας.
Αθλητικός σύλλογος Αμαρουσίου

Ο Γιώργος είναι γιος του Κώστα και της Ρούλας και εγγονός των αείμνηστων Γεωργίου και Ανθούλας Κοράκη .

Ο Γιώργος είναι πηγαίο ταλέντο που με την στοχοπροσήλωση του στον αθλητισμό σύντομα  θα γίνει ένας πολύ δυνατός  αθλητής  
Μπράβο Γιώργο και συνέχισε με σταθερότητα τη προσπάθεια σου 

ήθελε ο θεός και ζήσαμε

Η Πρωτομαγιά του 1964 συνέπεσε με την Μεγάλη Παρασκευή , ήταν μια από τις σπάνιες χρονιές που το Πάσχα θα το γιορτάζαμε Μάιο . Η άνοιξη είχε μπει για τα καλά στη κοιλάδα του ποταμού Ύλαίθου η Δαφνούς.
Το ποτάμι προσέφερε με τα πλούσια νερά του τη ζωή στις μικρές καλλιέργειες που υπήρχαν στους παρακείμενους αγρούς   και από τους οποίους οι κάτοικοι συγκομιδούσαν τα βασικά τους αγαθά.
Με το πέρασμα του χρόνου οι κάτοικοι άλλαξαν το όνομα του ποταμιού τους σε Μόρνο γιατί τα νερά του είχαν το ίδιο χρώμα με τα μούρα που ευδοκιμούσαν στις όχθες του , Μουρινός ποταμός , και όπως συμβαίνει με τα ονόματα κόψε από εδώ πρόσθεσε από κει κατέληξε να λέγεται εδώ και πολλά χρόνια Μόρνος .

Τα χωριά στα οποία ανήκε ο κάμπος είχαν κτιστεί πέριξ της κοιλάδας σε χώρους ηλιόλουστους καλά προστατευόμενους από την υγρασία του κάμπου και από τους βοριάδες . Οι παλιοί κάτοικοι διάλεγαν με προσοχή. που θα κτίσουν τον οικισμό τους , Τα κριτήρια τους ήσαν κυρίως η ασφάλεια και το καλό κλίμα που θα τους προφύλασσε από αρρώστιες
Αυτό βέβαια είχε  το μειονέκτημα ότι έπρεπε καθημερινά να πεζοπορούν τουλάχιστον μια ώρα  για να πηγαίνουν στα αγροκτήματα τους .
Κάποιοι είχαν προνοήσει να είχαν κατασκευάσει και τα αγροτόσπιτα τους εκεί ώστε να αποφεύγουν αυτό το καθημερινό βασανιστικό πήγαινε - έλα , ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες .
Μια από τις λίγες οικογένειες που είχαν αυτό το προνόμιο ήταν και η δικιά μου . Ο παππούς που είχε κάνει μετανάστης στην Αμερική για 25 χρόνια στις αρχές του εικοστού αιώνα είχε φροντίσει όταν γύρισε πίσω στην πατρίδα να αγοράσει μια συνεχόμενη έκταση 50 στρεμμάτων δίπλα στις όχθες του ποταμού . Εκεί έκτισε ένα δίπατο αγροτόσπιτο με όλα υποστατικά που ήσαν απαραίτητα για την αγροτική και κτηνοτροφική δραστηριότητα .
Ο πατέρας μου εδώ έφερε την μητέρα μου ως νύφη και μαζί με τον παππού και την γιαγιά καλλιεργούσαν την πλούσια γη κυρίως με καλαμπόκια , σιτηρά και κηπευτικά και βιοπόριζαν την οικογένεια τους . Σε αυτό το αγροτόσπιτο γεννήθηκα και μεγάλωσα εγώ , ο μεγαλύτερος , ο αδελφός μου και η αδελφή μου .

Εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή του 1964 ο πατέρας μου είχε τελειώσει με την σπορά  των χωραφιών που ήσαν γύρω από το σπίτι  με καλαμπόκι . Τα χρόνια εκείνα το όργωμα και η σπορά γινόταν με το παραδοσιακό τρόπο δηλαδή με τα άλογα η τα μουλάρια και με το αλέτρι του Ησίοδου ,ήταν μια δύσκολη δουλειά και για τον άνθρωπο και για ζώα .
Δεν έπρεπε ούτε σπυρί να πάει χαμένο ,για να πιάσει ο κόπος τόπο όπως έλεγαν χαρακτηριστικά οι άνθρωποι του μόχθου.
Στα φρέσκα οργώματα έπεφταν τα κάθε είδους πουλιά για να κλέψουν κανένα σπόρο. Οι επιδρομές δε των κορακιών ήταν η μεγάλη μάστιγα για τους γεωργούς και κατά την σπορά αλλά και μετά κατά την περίοδο της ωρίμανσης και συγκομιδής .
Για να μειώσουν αυτές τις επιδρομές οι γεωργοί έφτιαχναν με παλιά ρούχα κάποια σκιάχτρα και τα τοποθετούσαν στα χωράφια τους . Στην αρχή ήταν αποτελεσματικό μέτρο αλλά σιγά σιγά τα πουλιά εξοικειωνόντουσαν και στο τέλος καθόντουσαν και πάνω στα σκιάχτρα ..
Χρησιμοποιούσαν επίσης κάποιες αυτοσχέδιες κατασκευές από τενεκέδες που με τον άνεμο δημιουργούσαν έντονο θόρυβο και φόβιζε τα πουλιά .
Κάποιοι γεωργοί θεωρούσαν πιο αποτελεσματικό μέτρο  το να κρεμούν σε κάποιους στύλους μέσα στα χωράφια τους νεκρά πουλιά που είχαν τουφεκίσει.

Ο πατέρας μου  είχε ένα παλιό τυφέκιο  στρατιωτικό μακρύκανο ,τύπου γκρα, που το είχε μετατρέψει σε κυνηγετικό ,έπαιρνε κυνηγετικό φυσίγγιο στην θαλάμη αντί για σφαίρα λειτουργούσε με κινητό ουραίο .
εκείνο το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής το είχε  κατεβάσει από το ταβάνι του σπιτιού μας όπου το φύλασσε και το όπλισε και παραμόνευε στην αυλή μας ώστε όταν πέσουν τα πουλιά στα οργωμένα χωράφια να τα τουφεκίσει . Κάποια στιγμή κάπου θέλησε να πάει και άφησε το όπλο πάνω στον φράχτη και απομακρύνθηκε .
Εγώ με τα αδέλφια μου που παρακολουθούσαμε την σκηνή τρέξαμε και εγώ πήρα το όπλο και άρχισα να σημαδεύω πρώτα το αδελφό μου και μετά την αδελφή μου λέγοντας τους αστειευόμενος , σας "σκοτώνω'' ....πιστεύοντας μάλλον ότι δεν έχει φυσίγγι .
Το χαρακτηριστικό κλικ του επικρουστήρα ακούστηκε και στις δυο περιπτώσεις χωρίς να γίνει εκπυρσοκρότηση ....
μετά έστρεψα το όπλο προς τον ουρανό και ξαναπάτησα την σκανδάλη και ο εκκωφαντικός ήχος της εκπυρσοκρότησης ακόμη ακούγεται στα αυτιά μου ......

Κ Γ Μ
Φεβρουάριος 2019

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ ΚΟΡΑΚΗΣ φωτογραφία από το βιβλίο του δασκάλου Γ ΑΝΕΣΤΟΥ

αποχαιρετισμός αναχωρησάντων

Στην τελευταία του κατοικία ,στο νεκροταφείο Μπραχαμίου  ,συνόδεψαν σήμερα τον Λεωνίδα Καραδήμα του Αθανασίου οι συγγενείς , οι φίλοι και πλήθος  συγχωριανών του .

  Ο Λεωνίδας Καραδήμας γεννήθηκε πριν 91 χρόνια στο χωριό μας και ήταν γιος του Αθανασίου και της Αλεξάνδρας ,είχε αλλά τρία αδέλφια τον Γιώργο ,τον Μήτσο και τον Γιάννη (που ζει στην Αμερική).  

Ο Λεωνίδας έφυγε από το χωριό και έκανε καριέρα στο πυροσβεστικό σώμα . Δημιούργησε μια εξαίρετη οικογένεια ,η γυναίκα του κατάγεται από τα Πεντεόρια , απέκτησε δυο παιδιά το ένα του παιδί υπηρετεί ακόμη στη Πυροσβεστική .  

Άνθρωπος κοινωνικός και  πολιτικοποιημένος πάλευε για ένα καλύτερο κόσμο ,έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για την  γενέθλια γη και τους συγχωριανούς του  , υπηρέτησε δε με θέρμη για πολλά χρόνια στο σύλλογο  του χωριού μας .  

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του 

Καλό ταξίδι θείε Λεωνίδα .

Αποχαιρετισμός αναχωρησάντων (Γεώργιος Ι.Κρανιάς)

Γεώργιος Ι.Κρανιάς 

Τον τελευταίο καιρό πολλοί χωριανοί μας βάδισαν την οδό που δεν έχει επιστροφή .  Τελευταία απώλεια ο Γιώργος Κρανιάς που απεβίωσε στις 25/1 / 2019 και η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Δευτέρα 28/1/ στον Άγιο Δημήτριο Πετρούπολης .

Ο μπάρμπα Γιώργος γεννήθηκε το 1926 και ήταν παιδί του Γιάννη Κρανιά και της Αικατερίνης ( ρηνα) το γένος Μπερτσιά .
Μεγάλωσε στο χωριό με τις στερήσεις που είχαν όλα τα παιδιά της γενιάς του αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να προκόψει στη ζωή του . Έγινε άριστος τεχνίτης και διέπρεψε ως κτίστης,μάλιστα με τον πεθερό του τον Χαράλαμπο Κοράκη ( Καραγκούνης ) αναλάμβαναν δουλειές  σε διάφορα  χωριά του νομού μας και όχι μόνο . Από το 1965 ήλθε μόνιμα στην Αθήνα  και δούλευε στις  Οικοδομές . Στην συνέχεια στην εταιρία ύδρευσης και αποχέτευσης πρωτευούσης ( ΕΥΔΑΠ ) από που και συνταξιοδοτήθηκε .

Δημιούργησε μια ωραία οικογένεια με την Έλλη το γένος Κοράκη και απέκτησε δυο παιδιά τον Γιάννη και  τον Μπάμπη .
Συμμετείχε σε μάχες του εμφυλίου υπηρετώντας την θητεία του στον εθνικό Στρατό.
Εξαίρετος και δημιουργικοσ άνθρωπος ,άριστος οικογενειάρχης, μόνο φίλους είχε στο διάβα του από αυτόν τον Κόσμο .
Θα σε θυμόμαστε πάντα μπάρμπα Γιώργο με τις καλύτερες αναμνήσεις θα θυμόμαστε τις ιστορίες που μας έλεγες για εκείνα τα χρόνια του πολέμου και βέβαια τα γλέντια γιατί ήσουν και μεγάλος γλεντζές
Καλό ταξίδι καλό Παράδεισο και θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά και σε όλη την οικογένεια του
Αιώνια η μνήμη του .

στου Πρατά τον Λάκο

Παλιοί Λουτσοβιώτες

Από αριστερά όρθιοι:Ανδρέας Σ Καραδήμας,Σπύρος Κ Μπερτσιας,Κώστας Δ Κοράκης (Καμάρας),Κώστας Κοράκης (Κωστάκης),Κώστας Καραδήμας(Γρανίτσας),Θεμιστοκλής Καραδήμας(Μούστος ),Γιάννης Ε Καραμπέτσος(Βαγγελοιωαννος),Σπύρος Καραδήμας(Τσακατσούλας),Σάκης Χ Φλώρος

Καθιστοί:Ευάγγελος Καραμπέτσος ( Βαγγελάκης ), Γιώργος Καραμπέτσος (Πίγκας) Αποστόλης Κοράκης,Αθανάσιος Καραδήμας(Καραθανάσης)

Δήλωση υποψηφιότητας για το δήμο Δωρίδας από τον Τάσο Φλώρο

Ημερομηνία δημοσίευσης:17/01/2019

 

Αγαπητές Συμπατριώτισσες – Αγαπητοί Συμπατριώτες,

            Μετά την πολύχρονη ενασχόλησή μου με τα κοινά (πρόεδρος ομοσπονδίας συλλόγων, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων Δωρικής αδελφότητας, Νομαρχιακός Σύμβουλος, γραμματέας Νομαρχιακού Συμβουλίου, Εκπρόσωπος στην Ένωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδος και υποψήφιος Βουλευτής Φωκίδας) και ικανοποιώντας την επιθυμία και παρότρυνση των Συμπατριωτών μου, αποφάσισα να συνεχίσω τον αγώνα για την επίλυση των προβλημάτων της περιοχής μας και να θέσω τον εαυτό μου στην κρίση σας ως υποψήφιος Δήμαρχος Δωρίδος.

            Με ήθος, αποφασιστικότητα, συνέπεια, εμπειρία και γνώση και με γνώμονα το «ΕΜΕΙΣ» του συμπατριώτη μας στρατηγού Μακρυγιάννη, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε να παλέψουμε ώστε η Δωρίδα μας, με τον ασυναγώνιστο φυσικό της πλούτο συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα και με το αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει, το οποίο διαπρέπει παντού Πανελλήνια και απανταχού της γης, να βρεθεί στη θέση που πραγματικά της αξίζει.

            Με την πολύχρονη εκπαιδευτική μου ενασχόληση, προσκαλώ όλους τους νέους, τους οποίους και εμπιστεύομαι, να συμμετάσχουν ενεργά, να έχουν τον κύριο λόγο για την ανάπτυξη της περιοχής μας, την αντιμετώπιση των προβλημάτων με αμεσότητα και ευαισθησία και με βασικές προτεραιότητες την υγεία, την παιδεία, την καινοτόμο νεανική επιχειρηματικότητα, προστατεύοντας ταυτόχρονα το πανέμορφο φυσικό μας περιβάλλον.

            Ας συστρατευτούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ για να δώσουμε τον καλό αγώνα για την ανάπτυξη και την πρόοδο της Δωρίδας μας που όλοι αγαπάμε και νοιαζόμαστε.

Αναστάσιος Φλώρος – Υποψήφιος Δήμαρχος Δωρίδος

Επικοινωνία: Τηλ. 6945204090 και Email florosan@in.gr

Κωνσταντινος Δ Μπερτσιάς 1971

 

Διακρίνονται, ο Αριστείδης Κολοκυθάς, Κωνσταντίνος Μπερτσιάς, Κωνσταντίνος Καραγιάννης.

Χαιρετισμός αναχωρησάντων

Στις αρχές του χρόνου άλλη μια απώλεια για το χωριό μας . Η αγαπητή σε όλους μας Κωνσταντούλα σύζυγος του Δημήτρη Καραμπέτσου , του Γραμματέα , έφυγε από τον κόσμον  τούτου . Η Κωνσταντούλα , το γένος Στέφου , γενήθηκε το 1924 ,είχε παντρευτεί τον Δημήτρη Καραμπέτσο και είχαν δυο παιδιά τον Γιώργο και την Βιολέτα .
Η Κωνσταντουλα μια ήσυχη και καλοπροαίρετη γυναίκα έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από τους χωριανούς μας , πάλεψε σκληρά στην ζωή της μαζί με τον σύζυγο της δουλεύοντας στα αγροκτήματα που κυρίως διατηρούσαν στη θέση καλόπορο όπου είχαν κτίσει το αγροτόσπιτο τους .
Το σπίτι τους ήταν λίγο πιο κάτω από την Αι Μονή στα δεξιά του δρόμου πριν από την γέφυρα του λουτσοβορέματος .
Καλλιεργούσαν ντομάτες και αλλά  συναφή αγροτικά προϊόντα ,χρησιμοποιώντας πρωτοποριακές για την εποχή μεθόδους ,και τα εμπορευόντουσαν στο Λιδωρίκι .

Θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά της 

Λουτσοβός Ιωάννης

από το βιβλίο του δασκάλου Γ ΑΝΕΣΤΟΥ

φωτο του 1972 τραβηγμένη από την θέση Λάζος, κάτω από την Αγία Μονή , από το 1979 ολόκληρη η περιοχή είναι σκεπασμένη από τα νερά της λίμνης Μόρνου 

β. Καλμαντής

Από το fb αλιεύσαμε την παρακάτω ανάρτηση του Γ Πετσωτα την οποία αναδημοσιεύω γιατί θεωρώ ότι είναι η περιγραφή μιας κατάστασης που αντιπροσώπευε όλη την ορεινή Φωκίδα στα χρόνια μετά το πόλεμο μέχρι σχεδόν το 1970

1967 : Μετά απο ανωφέρεια 10%, χιόνι και πάγο το φορτοεπιβατηγό του πατέρα μου Ταξιάρχη -της άγονης γραμμής Στρώμη/Κάτω Μουσουνίτσα-Λαμία- φτάνει στην πλατεία της Στρώμης.

 Μαζί με άλλους αυτοκινητιστές της άγονης γραμμής των χωριών Πανουργιά, Μαυρολιθάρι, Πυρά και Αθανάσιος Διάκος, είχαν πολλές φορές σε συνεννόηση μεταξύ τους, διανοίξει με τα αυτοκίνητα το δρόμο στις Βρύζες (χιόνι 50 εκατοστά μέχρι 1 μέτρο στα "ανεμοσούρια"). 

Αλάτια και εκχιονιστικά άγνωστη λέξη τα χρόνια εκείνα. Κανείς τους δεν παραπονέθηκε για τον κρατικό μηχανισμό τότε,  αλλά μόνοι τους έβρισκαν τις λύσεις και εξασφάλιζαν συγκοινωνία με όλες τις συνθήκες σε χωματόδρομους, λάσπη, κατολισθήσεις και χιόνι. 

Με τσεκούρια, βαριοπούλες, πριόνια, συρματόσχοινα και κάθε εργαλείο, έσπαγαν βράχους, έκοβαν πεσμένα δέντρα και έχτιζαν μέχρι και αναχώματα σε πεσμένους δρόμους να περάσουν απο γκρεμούς τα αυτοκίνητα.

 Με το παραμικρό λάθος, κινδύνευαν να σκοτωθούν στο γκρεμό ή να χάσουν τη μοναδική τους περιουσία, το χρεωμένο με γραμμάτια αυτοκίνητο. Μια φορά ο πατέρας μου έκανε την απόσταση Συκιά-Στρώμη 12 χλμ 12 ώρες, αφού έσπασε πεσμένους βράχους, έκοψε πεσμένα δέντρα, έχτισε πεσμένο τμήμα δρόμου και πέρασε μέσα απο ρέματα, κόλλησε και ξεκόλλησε με τη βοήθεια γρύλου, μέσα σε λάσπες και θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. 

Αυτά προς σύγκριση με το σήμερα και ο νοών νοείτω!

G PETSOTAS

Η γέφυρα τησ Ρέρεσης στη δεκαετία του 80

Η ΣΗΡΑΓΓΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΕΥΗΝΟΥ- ΜΟΡΝΟΥ

Την κατάρα του Ποσειδώνα για τους κατοίκους της Αθήνας, ( και όχι μόνο ), έδιωξε οριστικά η δημιουργία της λίμνης του Μόρνου και η "βοηθητική"λίμνη του Φείδαρη (Εύηνος ) .Δέστε πως παροχετεύεται το νερό της στον ποταμό Κόκκινο και μετά στην λίμνη του Μόρνου. 



 Η σήραγγα μεταφοράς νερού έχει µήκος 29 km περίπου και διέτρεξε όλους σχεδόν τους γεωλογικούς σχηµατισµούς της ζώνης  της Πίνδου. Η σήραγγα µε εσωτερική διάµετρο 3.5m και διάµετρο εκσκαφής 4m περίπου, διανοίχθηκε µε χρήση τεσσάρων µηχανηµάτων ολοµέτωπης κοπής (ΤΒΜ) σε χρόνο ρεκόρ.
Η σήραγγα Εύηνου -Μόρνου τέθηκε σε λειτουργία την 8 Απριλίου 1995, είκοσι επτά μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας του πρώτου ΤΒΜ τον Ιανουάριο του 1993 . Λόγω των επιτακτικών αναγκών ενίσχυσης της ύδρευσης της Αθήνας και επειδή η σήραγγα Εύηνου – Μόρνου ολοκληρώθηκε αρκετά ενωρίτερα από το φράγµα, σχεδιάσθηκε και κατασκευάσθηκε προσωρινό έργο υδροδότησης που αποτελείτο από χαµηλό φράγµα από κυλινδρούµενο σκυρόδεµα και πλευρική υδροληψία, ανάντη του κυρίως φράγµατος αλλά µέσα στα όρια του ταµιευτήρα, δεξαµενή εξάµµωσης, αγωγό Φ2000 για τη µεταφορά µε βαρύτητα του νερού από τη δεξαµενή εξάµµωσης στη σήραγγα Εύηνου-Μόρνου. Η παροχετευτικότητα του έργου ήταν περίπου 12m3 /s. Το προσωρινό αυτό έργο λειτούργησε µεταξύ 1995 και 1999 τροφοδοτώντας τον ταµιευτήρα του Μόρνου µε πάνω από 100x106 m3 νερού ετησίως. 

Η σήραγγα Γκιώνας είναι η πρώτη στην Ελλάδα, στην κατασκευή της οποίας χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα ολομέτωπης κοπής

1 Η ΧΡΗΣΗ ΤΒΜ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ ΟΙ ΣΗΡΑΓΓΕΣ ΓΚΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΚΗΡΦΕΩΣ 

Η σήραγγα Γκιώνας είναι η πρώτη στην Ελλάδα, στην κατασκευή της οποίας χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα ολομέτωπης κοπής.
 Η σήραγγα αυτή, στην είσοδο της οποίας είναι και η υδροληψία από την λίμνη του Μόρνου, κατασκευάστηκε από την εργοληπτική εταιρεία ΕΔΟΚ Α.Ε. Η ανάθεση του έργου έγινε το 1969 μετά από μειοδοτικό διαγωνισμό στον οποίο δεν είχε συμμετάσχει άλλος εργολάβος, προφανώς λόγω της μεγάλης δυσκολίας του εγχειρήματος. Το μήκος της είναι 14.750 μέτρα, διασχίζει δε τον ορεινό όγκο της Γκιώνας.
Ως εκ της χαράξεώς της δεν ήταν δυνατή η δημιουργία μετώπων, παρά μόνον στην είσοδο (Λιδορίκι) και την έξοδό της (Άμφισσα). Η διάμετρος χρήσης είναι 3,60 m και η κλίση της είναι ενιαία 1,35 o /oo και αυτό γιατί αρχικά προβλεπόταν λειτουργία με ελεύθερη ροή του νερού. Η σήραγγα, μετά τις αλλαγές των μελετών που αφορούσαν όλο το υδραγωγείο του Μόρνου, τέθηκε υπό πίεση.
Στην είσοδό της έχει κατασκευαστεί η υδροληψία και το φρέαρ θυροφραγμάτων βάθους 64,75 μ. και διαμέτρου 6,0 μ. Στην έξοδό της έχει κατασκευαστεί φρέαρ αναπάλσεως βάθους 110 μ. και διαμέτρου 10 μ. και ακόμη, το τελευταίο προς την έξοδο τμήμα της, μήκους περίπου 300 μ. φέρει χαλύβδινη επένδυση πάχους χιλιοστών. Αυτή η χαλύβδινη επένδυση συνδέεται και με το φρέαρ αναπάλσεως και με τον διανομέα που έχει εγκατασταθεί αμέσως μετά την έξοδό της.
Ο διανομέας αυτός, έχει μήκος 50 περίπου μέτρων, κατασκευάστηκε από χαλυβδοελάσματα πάχους 52 χιλστ. και έχει 4 στόμια παροχής νερού είτε στο μικρό Υ/Η εργοστάσιο ισχύος 8,5 MW που έχει κατασκευάσει η ΔΕΗ είτε κατ ευθείαν στον ανοικτό αγωγό του υδραγωγείου. Επαρκής έρευνα, με γεωτρήσεις πλησίον του άξονα της σήραγγας, δεν είχε γίνει. Πιθανόν λόγω του μεγάλου κόστους.
Υπήρχαν κάποιες γεωτρήσεις αλλά όχι κοντά στον άξονα. Είχε γίνει όμως επιφανειακή χαρτογράφηση και η γεωλογική τομή της σήραγγας στην οποία είχε καταλήξει ο γεωλόγος κ. Γαλέος ανταποκρίνονταν με μεγάλη ακρίβεια στην πραγματικότητα.
Σε αμφότερα τα μέτωπα η σήραγγα διανοίχτηκε αρχικά εντός φλύσχη σχιστολιθικής μορφής, σκούρο γκρι, έντονα κερματισμένο και στον οποίο η παρουσία νερού ήταν μηδενική ή το πολύ στάγδην. Σπάνια παρουσιάστηκε λεπτή ροή νερού. Το υπόλοιπο της σήραγγας διανοίχτηκε στους μεσοζωϊκούς ασβεστόλιθους του όρους Γκιώνα με τα υπερκείμενα να ξεπερνούν στο μεγαλύτερο μήκος τα 1000 μέτρα και να φθάνουν τα 1500 και 1700 μέτρα. Οι ασβεστόλιθοι μεσοπλακώδεις έως παχυπλακώδεις είναι πολύ μικρής περατότητας με αποστράγγιση στην σήραγγα υπό μορφή εξιδρώσεων ή στάγδην.
 Όμως υπήρχαν ρήγματα, τα περισσότερα χωρίς μυλονιτιωμένη ή κερματισμένη ζώνη και στις θέσεις αυτών υπήρχε ροή νερού άλλοτε μικρή και άλλοτε μεγαλύτερη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ασβεστολίθων ήταν η απουσία καρστικών εγκοίλων. Συναντήθηκαν μικρά καρστικά στον ασβεστόλιθο του μετώπου της Άμφισσας και αυτά στις αρχές, όπου τα υπερκείμενα ήταν μικρού πάχους.
Στο υπόλοιπο τμήμα της σήραγγας συναντήθηκαν μόνο δύο μεγάλα καρστικά έγκοιλα στις χ.θ και χ.θ / 5

2 Οι παροχές νερού, αθροιστικά, ήταν της τάξεως των m 3 /h και ποσοστό άνω του 80% αυτών ήταν από το τμήμα μεταξύ των χ.θ και Στην περιοχή της έντονα μυλονιτιωμένης ζώνης των χ.θ έως η παροχή νερού ήταν της τάξεως των 400 m 3 /h.
 Ο υδροφόρος ορίζοντας ήταν σαφώς υψηλότερα της στάθμης της σήραγγας, σε όλο το κεντρικό τμήμα της. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, στην χ.θ (μετρώντας από την είσοδο Λιδορίκι) μετρήθηκε πίεση 13 bar σε μανόμετρο που είχε τοποθετηθεί σε οπή βάθους 6 μέτρων στο μέτωπο της σήραγγας. Ο αρχικός σχεδιασμός κατασκευής του έργου ήταν με διάτρηση και ανατίναξη από αμφότερα τα μέτωπα. Προς τον σκοπό αυτό είχε αγοραστεί ένα διατρητικό φορείο (Jumbo) της Ingersoll Rand το οποίο είχε τρεις βραχίονες με αεροκίνητες σφύρες. Η αποκομιδή είχε προγραμματιστεί να γίνεται με βαγόνια τύπου Hägglund της Atlas Copco και αυτά αεροκίνητα τα οποία θα έσυρε ηλεκτράμαξα SIG.
 Μία καλύτερη προσέγγιση του προς κατασκευήν έργου έδειξε ότι υπήρχαν σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα :
α) Η ενιαία κλίση της σήραγγας, αρνητική από το μέτωπο Λιδορικίου, σήμαινε αυξημένες δυσχέρειες στην διάνοιξη και μάλιστα όσο θα αυξάνονταν οι ποσότητες νερών.
β) Η χρήση εκρηκτικών απαιτούσε μεγάλης διαμέτρου αγωγούς και όχι μόνο αποστολή φρέσκου αέρα, αλλά και αναρρόφηση μολυσμένου. Αυτοί οι αγωγοί δεν χωρούσαν στην σήραγγα.
γ) Το πρόγραμμα κατασκευής του έργου δεν θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί σε κάποιον αποδεκτό χρόνο, για τους ανωτέρω λόγους αλλά και λόγω του μεγάλου μήκους.
Έτσι αποφασίστηκε η αγορά ενός μηχανήματος ολομέτωπης κοπής. Πώς επέλεξαν το ΤΒΜ της Robbins; Μετά από έρευνες καθοριστική ήταν η παρέμβαση του Διον. Κλαυδιανού συνιδιοκτήτου της ΕΔΟΚ με την ερώτηση: Τι μηχανήματα κυκλοφορούν στον κόσμο; Το 75% είναι Robbins. Τότε Robbins θα αγοράσουμε και εμείς. Έτσι έγινε η επιλογή!!
 Η διάνοιξη με συμβατικά μέσα, στην μεν είσοδο άρχισε στις αρχές Μαΐου του 1970, στην δε έξοδο στα τέλη Νοεμβρίου του Το ΤΒΜ έφτασε στο εργοτάξιο τον Ιούνιο του 1971 και για λόγους που δεν είναι του παρόντος, ενώ είχε σχεδόν συναρμολογηθεί, αποσυναρμολογήθηκε και μεταφέρθηκε στην σήραγγα Κιθαιρώνα την οποία κατασκεύαζε η εταιρία ΔΟΜΙΚΑ ΕΡΓΑ. Από εκεί, αφού διάνοιξε κάποιο μήκος, επέστρεψε στην Γκιώνα τον Μάρτιο του Συναρμολογήθηκε πάλι, μεταφέρθηκε εντός της σήραγγας και στις 22 Απριλίου 1972 άρχισε να διανοίγει σήραγγα από την χ.θ (Η συναρμολόγηση και μεταφορά διήρκησε 40 ημέρες).
Το μηχάνημα, ένα ανοικτό ΤΒΜ για σκληρό βράχο, είχε δύο πέλματα (Gripper) αριστερά και δεξιά και ανά ένα κάτω στο δάπεδο και επάνω στην οροφή. Ο έλεγχος της πορείας γινόταν με ακτίνα Laser που στόχευε σε δύο σταυρονήματα. Οι διορθώσεις της πορείας, στον συμπαγή ασβεστόλιθο της Γκιώνας, δεν ήταν καθόλου δύσκολες αρκεί να γίνονταν εγκαίρως.
 Το ΤΒΜ διάνοιγε σήραγγα διαμέτρου 4,25 μ. Κάνοντας κριτική εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, μπορούμε να πούμε ότι το μηχάνημα απέδωσε ίσως μόνο το 50% των δυνατοτήτων του σε μέτρα προχώρησης. Αυτό 2 / 5

3 επειδή το σύστημα αποκομιδής υστερούσε καταφανώς σε δύο σημεία και το μήκος της σήραγγας ήταν μεγάλο. Η αποκομιδή είχε πρόβλημα λόγω του είδους των βαγονιών. Τα Hägglund έχουν μεγάλο μήκος, μέχρι και 12 μ. και φέρουν μίαν αλυσσοταινία στον πυθμένα τους η οποία χρησιμεύει και για την φόρτωση και για την εκφόρτωσή τους.
Επειδή το ΤΒΜ έδινε μεγάλο ποσοστό λεπτόκοκκου υλικού, αυτό εισχωρούσε κάτω από τις ράβδους της αλυσσοταινίας και εμπόδιζε την κίνησή της. Οι φθορές και οι καθυστερήσεις από αυτόν τον λόγο ήταν πολύ μεγάλες. Καθυστέρηση όμως προκαλούσε και το γεγονός ότι αφού γέμιζε ένας συρμός, έπρεπε να φτάσει στην πλησιέστερη διακλάδωση για να ξεκινήσει από εκεί ο κενός συρμός και να έρθει προς φόρτωση στο ΤΒΜ. Στις μέρες μας κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει διότι τα ΤΒΜ σύρουν πίσω τους την διακλάδωση πάνω στην οποία υπάρχουν και πλήρη αλλά και κενά βαγόνια.
Στοιχεία σχετικά με τις αποδόσεις και τις μεγάλες καθυστερήσεις : - Η διάνοιξη άρχισε και τελείωσε την , δηλ. ανοίχτηκαν μέτρα σε 42,26 μήνες, ήτοι 223 μέτρα τον μήνα. - Η μέγιστη μηνιαία προχώρηση ήταν 590 μέτρα. - Την μέγιστη ημερήσια είχαμε σε τρεις συνεχόμενες ημέρες και ήταν 123 μέτρα. Από τις έως την που συναντήθηκε το πρώτο μεγάλο και μη ενεργό καρστικό έγκοιλο στην χ.θ ανοίχτηκαν μέτρα με καθυστερήσεις που έφθαναν τους 4 ½ μήνες. Αυτές ήταν εν πολλοίς δικαιολογημένες λόγω της απειρίας μας και οφείλονταν, σε τοπογραφικά σφάλματα και διόρθωσή τους, κατασκευή νέου συστήματος ταινιών πίσω από το ΤΒΜ και σκυροδέτηση του δαπέδου στα μέτρα που είχαν διανοιγεί με συμβατικά μέσα. - Η αντιμετώπιση του καρστικού εγκοίλου, που συνάντησε δεξιά και ελαφρώς εμπρός του το ΤΒΜ, έγινε με διάνοιξη μιας παρακαμπτηρίου και σκυροδέτηση μιας πλάκας δαπέδου και ενός τοιχείου που απομόνωσαν την σήραγγα από το καρστικό. Οι εργασίες αυτές κράτησαν από την έως τις δηλαδή 4 ½ μήνες. - Οι εργασίες διάνοιξης συνεχίστηκαν από την έως τις που συναντήθηκε δεύτερο καρστικό στην χ.θ Σ αυτό το τμήμα ο ασβεστόλιθος ήταν πάλι συμπαγής, με λίγα νερά κατά τόπους και μόνο με μία μεγάλη παροχή. Η μέση μηνιαία προχώρηση ήταν 412 μ. και η μέγιστη ημερήσια προχώρηση 33 μέτρα.
 Οι καθυστερήσεις που έφθασαν τον 1 ½ μήνα οφείλοντο σε κάποιες σοβαρές βλάβες του μηχανήματος. Το καρστικό της χ.θ έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στην διάνοιξη της σήραγγας. Ήταν ενεργό, με σημαντική ροή νερού και ίχνη από ιλύ, ψηλά στα τοιχώματά του, που έδειχναν ότι κάποτε είχε γεμίσει με νερό. - Η παράκαμψή του, δεν έγινε με τον λανθασμένο τρόπο της αντιμετώπισης του προηγούμενου.
Εδώ το ΤΒΜ οπισθοχώρησε 90 μέτρα και με την βοήθεια ενός τοίχου από beton έστριψε αριστερά παρακάμπτοντας το καρστικό και συνέχισε την διάνοιξη διαγράφοντας μία ανοικτή καμπύλη για να επανέλθει τελικά, μετά ένα σημαντικό μήκος καμπύλης, στον θεωρητικό άξονα της σήραγγας.
 Οι εργασίες της παράκαμψης του καρστικού χρειάστηκαν λιγώτερο από 2 μήνες ( έως ) έναντι 4 ½ μηνών του προηγούμενου καρστικού. Μία πρόταση έμφραξης του καρστικού δεν έγινε δεκτή από όλους τουςεμπλεκόμενους στο έργο με αποτέλεσμα την νύκτα της 20 ης Οκτωβρίου 1974 να εισρεύσει στην σήραγγα μία τεράστια ποσότητα νερού. Η παροχή αυτή ήταν της τάξεως των m 3 /h. 3 / 5

4 Θύματα δεν υπήρξαν, διότι στην θέση του καρστικού υπήρχε σιδηροδρομική διακλάδωση που κατά πάγια τακτική διέθετε τηλεφωνική συσκευή. Ο χειριστής της ηλεκτραμάξης, άκουσε τον φοβερό θόρυβο του νερού και ειδοποίησε το προσωπικό που εργαζόταν στο μέτωπο, το οποίο απείχε μόλις 700 μέτρα, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν εγκαίρως την σήραγγα. Όπως διαπιστώθηκε, το νερό έφτασε στην σήραγγα μετά από ισχυρή βροχόπτωση που είχε γίνει στα ορεινά πριν 8-10 ώρες.
 Μετά από αρκετές ημέρες, αφού έγινε πάλι επισκέψιμη η σήραγγα, κατασκευάστηκε πώμα από σκυρόδεμα στο εγκαταληφθέν τμήμα της σήραγγας και έτσι απομονώθηκε το καρστικό. Αργότερα, τον Ιανουάριο του 1975, και επειδή οι ποσότητες των υδάτων τα οποία εισέρεαν στην σήραγγα ήταν πολύ μεγάλες, διανοίχτηκε μία παρακαμπτήριος μικρού μήκους και μικρών διαστάσεων, με την οποία συνδέθηκε πάλι η κυρίως σήραγγα με το καρστικό.
Αυτή η παρακαμπτήριος σφραγίστηκε με πώμα από σκυρόδεμα στο οποίο ενσωματώθηκαν 4 χαλύβδινοι σωλήνες Φ250 που έφεραν και κλαπέ ώστε σε περίπτωση που έφερνε πάλι νερό το καρστικό να εμποδίσουν την είσοδό του στην σήραγγα. Στην θέση αυτή ακτασκευάστηκε υποσταθμός και αντλιοστάσιο. Έτσι αντιμετωπίστηκαν οι μεγάλες παροχές νερού που αλλιώς θα καθιστόύσαν αδύνατη την προχώρηση.
(Στην σήραγγα δεν χωρούσαν περισσότερα από 2-3 δίκτυα άντλησης.) Το καρστικό αυτό πλημμύρισε άλλη μία φορά και αυτό έγινε αντιληπτό γιατί σταμάτησαν να αντλούν οι αντλίες. Μετά το καρστικό του απέμεναν μ. σήραγγας. Το μέτωπο εισόδου είχε σταματήσει την προχώρηση στην χ.θ λόγω νερών.
Τα εγκατεστημένα δίκτυα άντλησης επαρκούσαν για την απομάκρυνση του νερού, αλλά η πίεσή του ήταν τέτοια, που κατά την διάτρηση υπερνικούσε τις 6,5-6,7 bar του πεπιεσμένου αέρα της διάτρησης και έφερνε τρίμματα ασβεστολίθου μέσα στις σφύρες. Επίσης ήταν αδύνατη η γόμωση των διατρημάτων γιατί το νερό πετούσε τα φυσίγγια της δυναμίτιδας έξω από τις οπές. Έτσι, διεκόπη η προχώρηση και άρχισαν οι εργασίες κατασκευής της τελικής επένδυσης.
Τα τελευταία αυτά μ. ήταν και τα δυσκολώτερα. Η μέση μηνιαία προχώρηση ήταν 207 μέτρα με μέγιστη ημερήσια τα 25 μ. Τα σημαντικώτερα προβλήματα προέρχονταν από τις συνεχώς αυξανόμενες ποσότητες νερού και μάλιστα μετά την χ.θ Οι μεγάλες ποσότητες νερού παρέσυραν υλικά από τις μεταφορικές ταινίες και τα έριχναν κάτω. Αυτά τα υλικά έφταναν μερικές φορές το 25-30% του φορτίου της ταινίας και έπρεπε να φορτωθούν χειρωνακτικά σε ζεμπίλια και αυτά να αδειάσουν στα βαγόνια.
Ακόμη τα τραίνα κινούντο διασχίζοντας το νερό, δηλαδή είχαν μικρή ταχύτητα αλλά και βλάβες. Η συντήρηση της σιδηροδρομικής γραμμής μέσα σε παγωμένο νερό ήταν έργο επίπονο και χρονοβόρο. Μετά την χ.θ αντί συμπαγούς ασβεστολίθου συναντήθηκε μία ζώνη μυλονιτιωμένου ασβεστολίθου εύρους περίπου 90 μ. και με παροχές νερού της τάξεως των 400 m 3 /h.
Εδώ χρειάστηκε να τοποθετηθούν αντλίες εμβαπτιζόμενου τύπου ακριβώς πίσω από την κεφαλή του ΤΒΜ. Το εύθρυπτο του υλικού και οι μεγάλες ποσότητες νερού έκαναν την προχώρηση όλο και πιο δύσκολη. Πίσω από την κεφαλή υπήρχαν συνεχώς εργάτες που απομάκρυναν μπάζα με ζεμπίλια και καθάριζαν αντλίες ώστε να μπορεί να λειτουργήσει το μηχάνημα. 4 / 5

5 Τελικά, επειδή απαιτείτο και υποστήριξη της σήραγγας, που δεν ήταν δυνατή με αυτές τις συνθήκες, διεκόπη η προχώρηση στην χ.θ , οπισθοχώρησε το μηχάνημα και ανοίχτηκε μία παρακαμπτήριος ώστε να έχουμε πρόσβαση στο τμήμα του μυλονιτιωμένουα σβεστολίθου. Στην συνέχεια άρχισε βήμα προς βήμα διεύρυνση της σήραγγας, ώστε η προσωρινή υποστήριξη να είναι εκτός διατομής, και εγκατάσταση των μέσων υποστήριξης που ήταν τοιχεία από σκυρόδεμα στις παρειές της σήραγγας και λαμαρίνες Bernold που κάλυπταν το ημικύκλιο του θόλου και τις συγκρατούσε το σκυρόδεμα των τοιχείων.
Αυτές οι λαμαρίνες ήταν και το καλούπι για την προεπένδυση του θόλου. Με αυτόν τον τρόπο υποστηρίχτηκαν 101 μ. σήραγγας έως το Οι εργασίες, μετά από αυτό το ρήγμα, συνεχίστηκαν κανονκά έως το ξετρύπημα της 1 ης Νοεμβρίου Ακολούθησε η μόνιμη επένδυση η οποία έγινε με άοπλο σκυρόδεμα Β160 εκτός από τα τμήματα της σήραγγας στον φλύσχη τα οποία ήταν οπλισμένα.
 Οι αποδόσεις στην σκυροδέτηση δαπέδων κυμαίνονταν μεταξύ 400 και μ./μήνα αναλόγως των νερών τα οποία υπήρχαν και του απαιτούμενου καθαρισμού. Οι αποδόσεις σκυροδέτησης του θόλου και των παρειών της κυκλικής διατομής ήταν της τάξεως των μ./μήνα. Λίγα λόγια για τα άλλα δύο ΤΒΜ του Μόρνου : Στην σήραγγα Κήρφεως, μήκους μ., της οποίας την κατασκευή είχαν αναλάβει οι εταιρείες ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ και ΣΚΑΠΑΝΕΥΣ και την διεύθυνση του έργου είχε η ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, αγοράστηκε ένα δεύτερο ΤΒΜ, όμοιο με της Γκιώνας το οποίο και διάνοιξε μέτρα.
Χαρακτηριστικά εδώ ήταν η πλήρης απουσία νερού, έστω και στάγδην και η πληθώρα μικρών καρστικών που συνήθως ήταν πλήρη αργιλικού υλικού. Μικρά προβλήματα υπήρχαν όποτε τα GRIPPER έπρεπε να πατήσουν πάνω στην άργιλο των καρστικών, οπότε έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τακαρίες. Ένα τρίτο ΤΒΜ της Atlas Copco, εγκαταστάθηκε στην σήραγγα Ελικώνα της οποίας την κατασκευή είχε η Ελληνική Τεχνική. Νομίζω ότι αυτό το μηχάνημα είχε διατεθεί επί ενοικίω. Ήταν μία δοκιμαστική προσπάθεια της Atlas Copco που δεν ευδοκίμησε. Στην κεφαλή υπήρχαν 4 μικρότερες κεφαλές με κοπτικά. Υπάρχει μία φωτογραφία που θα δούμε. Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ποιά, κατά την γνώμη μου, είναι η σημασία αυτού του ΤΒΜ Robbins που διάνοιξε την Γκιώνα.

Πιστεύω ότι και αν ακόμη επιτυγχάνετο η διάνοιξη με συμβατικές μεθόδους θα απαιτούσε τουλάχιστον 5 ακόμη χρόνια. Δηλαδή το έργο του Μόρνου αντί του 1979 θα τελείωνε το Δεν θα με ξένιζε όμως και αν τελείωνε αργότερα. Τι μαθήματα πήρα εγώ από αυτό το έργο; Πρώτον, θεωρώ το νερό τον μεγαλύτερο εχθρό στην διάνοιξη μιας σήραγγας και ειλικρινά το φοβούμαι. Δεύτερον, έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο δυναμικό του λαού μας, που επιτυγχάνει υπεράνθρωπα επιτεύγματα, όταν υπάρχει ομαδικό πνεύμα.


πηγη,

https://docplayer.gr/3858617-I-hrisi-tvm-stin-kataskeyi-toy-ydragogeioy-toy-mornoy

η Τασία Κοράκη στην αυλή του σπιτιού της