Στον πάνω μαχαλά, στα καραπλέικα οι σκάλες.... θα δυσκολευτούν να ανεβάσουν τους φευγάτους νοικοκυραίους  στο μπαλκόνι με την εξαίρετη θέα...

ο παππούς ο Νικολός Κοράκης και ο μικρός Γιάννης στην ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

στης Σωτήρος το μνήμα  στο ρέμα της Μανώλαινας ακριβώς κάτω από τον Α Γεώργιο,ο Νικολός Κοράκης γνωστός και ως Κατσαμπίνης είχε ένα μικρό κηπάριο όπου καλλιεργούσε τα πάντα ...οι φήμες έλεγαν ότι είχε και φυτεία καπνού για ιδιόχρηση, μιας και ήταν θεριακλής καπνιστής ,κάπνιζε τσιμπούκι από εννέα χρονών μέχρι και τα ενενήντα εννιά του ,που πέθανε...

σε δεκαπενταυγουστιώτικο πανηγύρι στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ο Γιώργος Μπερτσιάς πρωτοχορευτής με συμπαραστάτη τον Χ Καραδήμα και τα άλλα καλά παιδιά...

Στην αυλή του ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ο Ε Καραγιάννης .Κ Κολοκυθάς και ο Α Καραδήμας

από Άμφισσα προς Κόκκινο με το kadett  ο ΓΙΏΡΓΟΣ και η ΕΥΘΥΜΙΑ ΜΠΕΡΤΣΙΑ και ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ

φωτογραφία του 1977-1978,η λίμνη του ΜΟΡΝΟΥ έχει σχηματιστεί και σιγά σιγά το νερό σκεπάζει τα πάντα,σπίτια ,δένδρα,κτήματα,όνειρα σχέδια ,οι κάτοικοι φεύγουν παίρνοντας μαζί τους μόνο τις  αναμνήσεις και τα βιώματα τους.....φαίνεται η γέφυρα του Κόκκινου μισοσκεπασμένη από τα νερά.

Άγιος Γεώργιος ,Κώστας Καραγιάννης,Κώστας Μπερτσιάς και Κώστας Καραδήμας.

1976 ,Κάτω από τον Άγιο Γεώργιο Νίκος και Κώστας Κοράκης και Κώστας Μπερτσιάς 

1975  το κοπάδι του  Καμάρα  κοντα στο ποτάμι Κόκκινος .

1975 στην σκάλα του σπιτιού του Μπερτσιά στον Κάμπο ,θέση Μαρμαράκι.

Στην φωτογραφία ο Κώστας Κολοκυθάς του Μήτσου που είχε το Χάνι στην γέφυρα του Κόκκινου και ο Νίκος Μπερτσιάς κάτω από τα αυτοσχέδια γκολποστ  κοντα στην αγροικία του Κοράκη του Μήτσου (Καμάρα)  και στην καλύβα του Βαγγέλη του Ανέστου .

Φωτογραφία του 1972 από τα ψηλαμπέλια στο βάθος τα Βαρδούσια 

Φωτογραφία του 1972 τραβηγμένη απο τα ψηλάμπέλια,διακρίνονται ο λευκώνας των καραμπετσέων και τα κτήματα του Μπερτσιά,του Καραμπέτσου και του Κολοκύθα στο βάθος το ποτάμι.

Αγία Μονή

Τα ερείπια της παλιάς Μονής της Θεοτόκου γνωστή και ως Αγία Μονή,κτίστηκε μάλλον από Ενετούς όταν είχαν την επικυριαρχία της περιοχής με έδρα την Ναύπακτο Λεπάντο (1407- 1499  ) και που είχαν κτίσει και το Κάστρο στο Βελούχι.Είναι πολύ πιθανό να προϋπήρχε η Μονή και να είχε κτιστεί από τους Βυζαντινούς.Δίπλα και βόρεια είχε κτιστεί η νεότερη εκκλησία που γιόρταζε τον Αύγουστο στις 23.Στα νότια σε απόσταση περίπου 150 μέτρα περνούσε ο δημόσιος δρόμος που οδηγούσε στη Ναύπακτο ,παράλληλα με τον Μόρνο ποταμό.Δυστυχώς δεν υπήρξε πρόνοια να μεταφερθούν εκτός λίμνης τα παλιά κιονόκρανα που υπήρχαν στα παλιά ερείπια .

Κοκκινιώτες σε εκδρομή στην θέση Κοκκίνι πίσω απο το τσιμεντάδικο ΤΙΤΑΝ στο  δρόμο προς τα Δερβενοχώρια.Οι οικογένειες Ε Καλμαντή ,Γ Μπερτσιά ,Ε Καραγιάννη και Γ Κοράκη έχουν στρώσει τραπέζι  κάποια Καθαρή Δευτέρα γύρω στο 1975 και δισκεδάζουν όλοι  μαζί.

Φωτογραφία απο τον γάμο του Σπύρου Κ Μπερτσιά που πραγματοποιήθηκε στη Αμφισσα και όχι στο χωριό,μάλλον για οικονομικούς λόγους (αποφυγή γλεντιών κτλ.).Νύφη ήταν η Αικατερίνη Γ Καραδήμα.Ολοι οι παρευρισκόμενοι καλέσμενοι φαίνονται στη φωτογραφία.Αριστερα του γαμπρού ο πατέρας του Κώστας δίπλα η νύφη τους Ευθυμία ,του Γιώργου ,που έλειπε γιατί ήτα φαντάρος.Ο μικρός ειναι ο Κώστας του Γιώργου Μπερτσιά.

Πασχαλινό Σούβλισμα στην αυλή του Κοράκη Νίκου  μάλλον το 1975 .Φαίνεται  η Βασιλική Κοράκη κατά κόσμον Νικολού και ο Κώστας Κοράκης (του Καμάρα)

Σεπτέμβριος 1972 .Κάμπος ,θέση Μαρμαράκι ,φαίνεται το κτήμα του Κολοκυθά Γιώργου (αγροφύλακας) και λίγο το σπίτι από δυτικά του Κ Δ Μπερτσιά  ,στο βάθος το Κάστρο και το Στενό

1972 στην αυλή του σπιτιού του ο Κ Δ Μπερτσιάς ,πίσω τα εγγόνια του Κώστας ,Νίκος  Γιώργος και τα γειτονόπουλα του Καραμπέτσου  του Κώστα.

1 5 1967 γλέντι στο μαγαζί του Ε ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

1975, θέση Τσαμπάδες στο βάθος φαίνεται η θέση ΛΙΘΟΣ όπου είχε τα μαντριά του ο Χ Φλώρος.Επάνω στο δένδρο, στο κέντρο, μισοδιακρίνεται ο Κ Σ Μπερτσιάς.

οικία Κ Δ ΜΠΕΡΤΣΙΑ στην θέση Μαρμαράκι στο κάμπο.Φωτογραφία του 1972 ,φαίνεται η ανατολική πλευρά.

Πηγάδι στην θέση Μαρμαράκι ,εξυπηρετούσε τις ανάγκες της κατοικίας Μπερτσιά .Ανοίχθηκε από Τον Γιώργο Μπερτσιά και την Χαράλαμπο Κορακη  (Στάμπολο) γύρω στο 1965 .Ειχε βάθος περίπου 10 μέτρα ,είχε καλο νερό μόνο που όταν το αυλάκι που άρδευε  τα παρακείμενα  χωράφια είχε νερό τροφοδοτούσε και το πηγάδι και χάλαγε η ποιότητα του νερού ,ευτυχώς το αυλάκι δεν είχε συνέχεια νερό,μια και το τροφοδοτούσε ο ποταμός Κόκκινος που από το τέλος Ιουνίου στέρευε.Πριν απο το άνοιγμα του πηγαδιού πόσιμο νερό το έφερναν από τις λουγκιές όπου δίπλα στον Μόρνο πήγαζαν κρύα νερά (ποτέκια) και οι κάτοικοι σχημάτισαν μικρές γούρνες (άμπλες) και όπου γέμιζαν τα ειδικά δοχεία νερού (στάμνες,μπαρδάκες).

Στη φωτογραφία που είναι του 1972 διακρίνεται η μικρη τότε Μαρία Μπερτσιά που πλένει....

Φούρνος ετοιμάζεται στο Κόκκινο.............

ΚΑΜΠΟΣ

1972 .Θέση Τσαμπάδες, διακρίνεται το αμπέλι του Ρέντζου (Καραμπέτσου )που είχε αγοραστεί απο τον Νίκο Κοράκη που φαίνεται στην φωτογραφία να κόβει τριφύλλι  στο βάθος το αβορόρεμα .

Στο πλάτανο στην ΑΓΊΑ ΜΟΝΗ όπου οι πανηγυριώτες μετά την λειτουργία έστηναν τα υπαίθρια τραπέζια τους και διασκέδαζαν μέχρις αργά τα απόγευμα.Η εκκλησία γιόρταζε στις 23 Αυγούστου.Στην φωτογραφία που είναι μάλλον τυ 1964 τα πιτσιρίκια ειναι των ΜΠΕΡΤΣΙΑΔΩΝ

από τις καλοκαιρινές συναθροίσεις των κατοίκων στο χωριό ,οι περισσότεροι είναι ουσιαστικά επισκέπτες μια και οι μόνιμοι είναι ελάχιστοι.Στην φώτο βλέπουμε ένα μόνιμο κάτοικο δεύτερος από δεξιά και είναι ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΣ

το καλοκαίρι το χωριό αποκτά ζωή,πολλοί άνθρωποι κάνουν ολιγοήμερες διακοπές στο χωριό .Τις ανάγκες διατροφής τους καλύπτονται από  κινητά καταστήματα όπως αυτό που βλέπουμε έξω από το σπίτι της Βασιλωκώσταινας.....

Χαράλαμπος Κ Καραδήμας

μαθαίνοντας τους γειτόνους μας

Δωρικό

Το χωριουδάκι Δωρικό βρίσκεται σε πράσινη πλαγιά λόφου σε υψόμετρο 740 μέτρων, με θέα προς τη λίμνη του Μόρνου. Από το 1836, ανήκε στο Δήμο Αιγιτίου με το όνομα Σεβεδίκος, που είναι σλαβικής προελεύσεως. Αναγνωρίστηκε ως ανεξάρτητη Κοινότητα το 1912 και μετονομάστηκε σε Κοινότητα Δωρικού το 1958.

Κτηνοτροφικό κυρίως χωριό, αλλά αρκετοί κάτοικοί του ασχολούνται και με τα γεωργικά. Είχαν και μερικά ποτιστικά χωράφια κοντά στο Μόρνο, που τώρα τα έχει καλύψει η λίμνη. Παλιότερα κοντά στο Δωρικό υπήρχαν και τρεις νερόμυλοι που εξυπηρετούσαν και κατοίκους γειτονικών χωριών, όμως οι δύο καλύφτηκαν από τα νερά της λίμνης, ο ένας ανήκε στο Γιώργο τον Υφαντή (Σόλας) και ο τρίτος έχει εγκαταλειφθεί
.O μύλος του Σόλα λειτουργούσε με τον μυλαύλακα που τροφοδοτιόταν με νερό από τον δέση που ήταν στην θέση Α Βασίλειος κοντά στο Στενό.

Ενά  χιλιόμετρο μακριά από το Στενό, στον Αϊ – Βασίλη του Δωρικού, επισημάνθηκαν τα λείψανα ορθογωνίου «τεμένους». Κατά τη γνώμη των ειδικών, πρόκειται για κεντρικό ιερό, τόπο συγκεντρώσεως των Οφιονέων, Αποδοτών και Βωμιέων Αιτωλών. Σε μια πέτρα υπήρχαν χαραγμένες οι λέξεις: ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ, ΝΙΚΑΤΑΣ, ΜΟΛΥΣΧΡΙΟΣ, ενώ στο χωριό βρέθηκαν και δύο αρχαίοι τάφοι, που χρονολογούνται από τον 3ο π.Χ. αιώνα.

Οι γέφυρες στο Στενό 

Νικόλαος Κοράκης στην θέση Κρανιές 

Στις οχθες της λίμνης  θέση παλιογκορτσιές ο Χρ. Καραδήμας που ζει στο Καναδά  με τα ανιψια του και άλλα παιδιά από το χωριό αρχές δεκαετίας 90

Αποψη του χωριού ,το σπίτι που φαίνεται είναι του Παναγιώτη και της Αθηνάς Κολοκυθά (Γκεκα) ,η Αθηνά σκοτώθηκε απο κεραυνό στις θέση τριμώνες ,που έβοσκε το κοπάδι της στις αρχές της δεκαετίας του 60 .Είχαν δύο παιδιά τον Γιώργο που σκοτώθηκε στα έργα της λίμνης και την Ασπασία που είναι παντρεμένη με το Ανδρέα Καραδήμα και ζουν στο Λιδορίκι.

Πελεκάνια

Θέση Πελεκάνια, ότι απέμεινε μετά  την λίμνη ,η πηγή τρέχει ακόμη νεράκι αλλά όπως λέει η Πυθεία

«Είπατε τώ βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και το λάλον ύδωρ»,

δηλαδή

«Πείτε στον βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε»

Πραγματικά απουσιάζουν οι σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι ,οι οικογένειές Νικολάου Κοράκη  (Κατσαμπίνη) και Αθανασίου Κοράκη (Πατερά ).Οι οικογένειες αυτές είχαν εκεί τα περιβόλια τους και τις ταράτσες τους που σκεπάστηκαν εξ ολοκλήρου απο τα νερά της λίμνης.

Η θέση Πελεκάνια ήταν στρατηγικής σημασιάς μιας και ήταν επάνω στο μονοπάτι που ξεκινούσε απο την γέφυρα του Κόκκινου που ήταν και το Χάνι του Γκέκα (Μήτσος Κολοκυθάς )και οδηγούσε στο χωριό περνώντας απο τα κτήματα του Νίκου του Λούτσουβου.

Ειχε πηγή που το νερό της ήταν αρκετό να ποτίσει τα περιβόλια με τα οποία ζούσαν οι οικογένειες αυτές ιδιαίτερα στην κατοχή.

Είχε επίσης φοβερή θέα μιας έβλεπε ένα πολύ μεγάλο μέρος του κάμπου πέριξ του ποταμού Κόκκινου.

Ο μπαρμπανίκος Κοράκης εδώ περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του γιατί πραγματικά υπέρ αγαπούσε αυτό το μέρος.Μάλιστα πριν σκεπαστεί το μέρος με τα νερά της λίμνης ξερίζωσε πολλα απο τα δένδρα του κήπου και τα μετέφερε στο άλλο περιβόλι του στης Σωτήρος το μνήμα ,που ειναι κάτω απο τον Αιγιώργη στη ρεματιά του Μανολενωρέματος.Μεταξυ αυτών και μια τεράστια ελιά που υπάρχει ακόμη στην νέα της θεση,και όλα αυτά έγιναν αποκλειστικά με τα δικά του χέρια παρόλο που ήταν τότε σχεδόν ογδόντα χρονών......