Όπως είναι γνωστό η λίμνη του Μόρνου έχει σκεπάσει μια εύφορη κοιλάδα που το μεγαλύτερο μέρος της ανήκε στους κατοίκους του Κόκκινου , οτιδήποτε ήταν δυτικά του ποταμού Κόκκινου και βόρεια της όχθης του Μόρνου ήταν περιουσίες των Λουτσοβιωτών. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι , οι περιουσίες αυτές άνηκαν οι περισσότερες μέχρι τις στις αρχές του περασμένου αιώνα κατα κύριο λόγο σε κατοίκους του Λιδωρικίου ,του Κλήματος , του Βελουχιού , του Σεβεδίκου και του Αβόρου. Οι κάτοικοι του Λούτσοβου φιλοπρόοδοι άνθρωποι και πολύ εργατικοί σιγά σιγά απέκτησαν το σύνολο της έκτασης και έγιναν πολύ καλοί  γεωργοί και κατάφερναν να επιβιώνουν σχετικά καλά ιδιαίτερα τα χρόνια της κατοχής.Παράλληλα με την κτηνοτροφία και η καλλιέργεια της γης τους έδοσε ένα σημαντικό πλεονέκτημα εκείνα τα δύσκολα χρόνια...

Το πιο κάτω συμβόλαιο αποδεικνύει την πώληση ενός αγρού το 1891 από το Θεόδωρο Λαλαγιάννη κάτοικο Λιδωρικίου στον Δημήτρη Μπερτσιά κάτοικο Λουτσόβου, το τίμημα ήταν 740 δρχ ,ο συμβολαιογράφος λεγόταν Μαρίνος Παναγιωτόπουλος και μάρτυρες ήσαν οι  Β Πουρνιάς και Κ Παδόπουλος κάτοικοι Λιδωρικίου.Στον Κάμπο του Λούτσοβου υπήρχε περιοχή που λεγόταν Λαλαγιαννέικα και μάλιστα στις αρχές της δεκαετίας του 60 η περιοχη πλημμύρισε απο τα νερα του Μόρνου και του Κόκκινου και τα κτήματα έπαθαν μεγάλες ζημιές ...