Φώτης Αλεξ. Κατσούδας: «Ντοπιολαλιές στη Δωρίδα» κριτική της Στέλλας Πριόβολου

• Εκτύπωση
• Email

κείμενο: Στέλλα Πριόβολου

Ο φιλόλογος Φώτης Κατσούδας, με εξαιρετική ευαισθησία στις παραδόσεις της πατρίδας του –το Παλαιοξάρι Δωρίδας– και στη λαλιά της, παρουσιάζει στο βιβλίο του με τίτλο Ντοπιολαλιές στη Δωρίδα τα αποτελέσματα μιας έρευνας, που άρχισε ως φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1971-1972.

Συγκέντρωσε, λοιπόν, ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό που στηρίχτηκε στις αφηγήσεις παππούδων και γιαγιάδων και –όπως ο ίδιος επισημαίνει στον πρόλογό του– «ήταν εκείνοι που πολέμησαν με τον Μακρυγιάννη, τον Διάκο, τον Σαφάκα και άλλους στην Εθνεγερσία του 1821 για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά μας». Έτσι, του γεννήθηκε η ιδέα να ασχοληθεί με την τοπική διάλεκτο όχι μόνον του χωριού του, αλλά της ευρύτερης περιοχής της Δωρίδας. Στον πρόλογό του, εξάλλου, περιγράφει με ειλκρίνεια, γλαφυρότητα και γλωσσική ευαισθησία πώς ρούφαγε τις αφηγήσεις, τις έδενε με τα πρόσωπα και κατέγραφε στη μνήμη του τις λέξεις με την ιδιόμορφη προφορά τους. Τις λέξεις αυτές ο συγγραφέας τις ονομάζει χαρακτηριστικά «φωτογραφίες της μνήμης, που έχουν το δικό τους μπόι, μεγαλύτερο από τον άνθρωπο που τις εκφέρει». Αναφέρεται, για παράδειγμα, στη λέξη «μπλαρ», που είναι η μονοσύλλαβη απόδοση της λέξης «μουλάρι» και ανατρέχει στο συγκεκριμένο μπλαρ, που του έδωσε κάποτε μια κλοτσιά και παραλίγο να τον αφήσει στον τόπο... Είναι η ντοπιολαλιά που τον συνδέει με το περιβάλλον του αλλά και με το παρελθόν του, και αυτήν θέλει να αναδείξει και αυτήν θέλει να διασώσει. Πιστεύει ότι όσο και αν η τεχνολογία έχει προοδεύσει, εντούτοις δεν μπορεί να αποδώσει τη ρουμελιώτικη προφορά των λέξεων όπως: ουλνούς=όλους, εκνούς=εκείνους, γμαρ=γομάρι, μνι=μουνί κ.ά.

Ο Φώτης Κατσούδας ενσωμάτωσε μέσα στην ντοπιολαλιά και ονομασίες τοποθεσιών που έχουν ιστορική σημασία, όπως το τοπωνύμιο «Σκαλτσά τα Δέντρα», που βρίσκεται δυτικά του Παλαιοξαρίου. Εκεί ήταν ο χώρος, όπου ο οπλαρχηγός της Επανάστασης του ’21 Σκαλτσοδήμος είχε το στρατόπεδό του και υπερασπιζόταν από τη θέση αυτή το περίφημο Μοναστήρι της Βαρνάκοβας από τουρκικές επιθέσεις.

Είναι αναμφισβήτητα εξαιρετική η πρωτοβουλία του Δήμου Δωρίδας, που υπό την αιγίδα του παρουσιάστηκε το βιβλίο αυτό από τις Εκδόσεις Πληθώρα.

Από το μικρό, ουσιαστικά, λεξικό των ντοπιολαλιών της Δωρίδας αξίζει, πιστεύω, να παρατεθούν μερικές χαρακτηριστικές και αυθεντικές λέξεις:

αβάρετος=ακούραστος, αγαθομούνα=απονήρευτη, αποτωρούλια=πριν από λίγο, (γ)κιοτεύω=δειλιάζω, έγκωσα=χόρτασα, θεοπούντι=παγωνιά, ιπρουχτές=προχθές, καταντίπ = εντελώς, κουκουνιάζω=τρέμω από το κρύο, κούσιαλο=το γεροντάκι, κωλοσφούγγι=χαρτί υγείας, νωρούλια=νωρίς, πιοτής=αυτός που πίνει πολύ, πισπιρίγκω=έξυπνη γυναίκα, σκουρέμπω=το μικρό κοριτσάκι, σχασιά=αηδία, τοσλάκι=τόσο δα, τσιούπα – τσπι=το κορίτσι, φαρμακοτρίφτης=φαρμακοποιός, χαμούρα=πρόσωπο εξευτελισμένο, χερχερείτε=κάνετε γρήγορα.

Ντοπιολαλιές στη Δωρίδα
Φώτης Αλεξ. Κατσούδας
Εκδόσεις Πληθώρα
192 σελ.
Τιμή € 12,00