Από το βιβλίο του Δ. Γρ. Καμπούρογλου

Τοπωνυμικά Παράδοξα .

Ο Δημήτριος Καμπούρογλου εξετάζει  ψύχραιμα την ετυμολογία και τις μεταπλάσεις παλαιών και "παράδοξων" τοπωνυμίων της Ελλάδας (Μωργιάς/Πελοπόννησος, Λιδορίκι, Καρβασαράς/Αμφιλοχία, Φιλιατρά/Καλάβρυτα, Μιστράς, Γιαννιτσά, Κομπαρέα/Βαθύ της Ιθάκης) και ιδιαίτερα της Αττικής (Τρελλός/Υμηττός, Αλωπεκή/Αμπελόκηποι, Πατίσια, Βασιλικά/Καθήμια/Ακαδημία Πλάτωνος, Σωπόλια, Κολοκυθού). 

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο συγγραφέας ανακαλύπτει ελληνική ρίζα στις λέξεις που οι ζηλωτές υποπτεύονται για εθνικά επικίνδυνες. 

Σκοπός του είναι να αποδείξει ότι "με το ν' ατυχήση μία χώρα εις το όνομά της δεν σημαίνει ότι έχασε και τον φυλετικό της χαρακτήρα". 

Με άλλα λόγια, ότι η γλωσσική ετερότητα δεν σημαίνει την απώλεια της ελληνικότητας του ελληνικού χώρου. Ο λόγιος συγγραφέας αντιτίθεται στην πρακτική που υιοθετήθηκε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 να μεταλλαχθούν τα "αλλόφυλα και κακόφωνα τοπωνύμια" της Ελλάδας επί το ελληνικώτερον ούτως, ώστε "επί της Ελληνικής γης δεν πρέπει να μείνη τίποτε μη Ελληνικόν".

 Ο Καμπούρογλου καταλήγει ότι πρέπει να εξακριβωθεί και να διαφυλαχθεί "ο ιστορικός λόγος πάσης τοπωνυμίας".

Ας δούμε τι γράφει για το Λιδορίκι 

Λιδορίκι 

Διά το Λιδορίκι , περί του οποίου ο λόγος ήδη, λόγιος Γυμνασιάρχης , περιώνυμος καταστάς διά τας παραδόξους ετυμολογίας  του, προσπαθεί να μας πείση είς τι σύγγραμμα του, ότι : "Λοιδορίκοι σημαίνει ,τους λίαν η κατ' εξοχήν δωρικούς προς διάκρισιν των εν Σπάρτη Δωριέων .

Επομένως το λοι προέρχεται εκ του επιτακτικού αχωρίστου μορίου λα και δύναται γραφήναι ή τη οι κατ αναλογίας του κάρανος προς το κοίρανος ή τω η επικώς και Ιωνικώς .  Πιθανότατα δε κατα δωρικόν και αιολικόν ιδίωμα ωνομάζιντο Λαιδωρίκοι, γράφοντες τη αι την συλλαβήν λαι , ει μη τις υπολάβοι το λ δίγαμμα , κατ αναλογίαν του λείβω και είβω κ.λ.".

Κατακρίνει δε τους παράγοντας το όνομα εκ του λοιδορώ, και τους εκ του ιταλικού gli Dorici αντί του l Doritsi .

Παρ’όλα ταύτα κάποια σκέψις ημών δύναται να οδηγήσει  ού μόνον εις το συμπέρασμα, ότι προυπήρξεν η τοπωνυμία του επωνύμου, αλλά και να διαφωτίσει ημάς κάπως δια την προέλευσιν του τοπωνυμικού Λιδορίκι.

Γνωστόν είναι ότι αί Πάτραι έν τη μεταγενεστέρα ιστορία χαρακτηρίζονται ως Παλαιαί Πάτραι προς διαστολήν από των Νέων Πατρών ( εκ των Παλαιών , ως φαίνεται , δημιουργηθεισών μετά της φυσικής σημασίας των μικροτέρων), της σημερινής δηλαδή Υπάτης και ότι , η Υπάτη αυτή , κοινώς λέγεται δια τούτο Πατρατζίκι.

Την αυτήν έννοιαν αποδίδομεν και εις το Σαλωνίκι της Πάρνηθος ( εκ των Σαλώνων) και εις το Σπατατζίκι, το μεταξύ Τατοίου και Μαραθώνος (εκ του Σπάτα).

Παράδοξον εξήγησιν δια το Σαλωνίκι τούτο δίδει παλαιός τοπογράφος : ότι δηλ. ωνομάσθη ειρωνικώς από τους φιλοσκώμμονας Αθηναίους , λέγοντας <<τι Σαλία (αντί Θαλία=Αιθαλία του αρχαίου Δήμου) τι Σαλονίκι δηλ. Θεσσαλονίκη , κατά το <<τι  Μέγαρα, τι Πόλις>>, <<τι Χασία, τι Βενετία>>.

Γνωστόν είναι επίσης , ότι διαμέρισμα της Αρκαδίας απ’ αιώνων ήτο γνωστόν ως Λιοδόρα.

Γενομένου δε λόγου περί της ωραίας Λιοδόρας- την γράφουν και Λεοδώραν και Λειοδώραν – δε θεωρούμεν περιττόν να σημειώσωμεν τινα.

Οι θεωρούντες εαυτούς υποχρεωμένους να δίδουν πάντοτε κάποιαν ερμηνείαν εις τα σκοτεινά και τα άγνωστα εδημιούργησαν άρχον τα τινά. Λεόδωρον ή Λιόδωρον , όν κατώκισαν μάλιστα και εις την Παναγιάν της Ηραίας , ένδεκα χωρία της οποίας απετέλουν, ως βεβαιούται , την περιοχήν της Λιοδόρας.

Άλλοι παράγουν την λέξιν εκ του Ηροδώρα = δώρα της Ήρας ! και άλλοι τέλος διαφωνούντες εκ του Ήλιος και δώρα…

Ο κάτοικος ελέγετο Λιοδορίτης και Λιοδορίσιος , και η γυνή – είχε μάλιστα σχετικήν  τινα επί καλλονή φήμην – Λιοδορίτισσα.

Κατά την Επανάστασιν και ικανά προ αυτής έτη, η Λιοδόρα ήτο μικροδυναστεία της πολεμικής οικογενείας Πλαπούτα.

Αν και εις το Σημείωμα τούτο πρόκειται μόνον περί του ονόματος  του Λιδορικίου , δια το οποίον φρονούμεν ότι προήλθεν από την Λιοδόραν ταύτην της Πελοποννήσου, όπως το Πατρατζίκι από τας Πάτρας , και ότι απλώς και μόνον σημαίνει Νέα Λιοδόρα, εν τούτοις δεν θεωρούμεν άσκοπον να προσθέσωμεν ενταύθα , ότι ως προς την τοπωνυμίαν Λιοδόρα κλίνομεν να πιστεύσωμεν, ότι οφείλει το όνομα της εις δένδρον , ονοματίσαν αρχικώς μικράν μικράν τοποθεσίαν , επεκταθείσαν κατόπιν δι’ ειδικόν άγνωστον λόγον.

Τούτο πολλάκις , ως γνωστόν , συμβαίνει , ώστε να ονοματίση τόπον τινά δένδρον σπάνιον εις το είδος του , υπερμέγεθες , παλαιόν , ή μόνον αυτό ευρισκόμενον εις ασκεπή γήν.

Πρόχειρον, αλλά περιφανές, προς τούτο παράδειγμα έχομεν τον ηρωικόν Αναγνωσταράν , όστις εγεννήθη εις το Αγρίλι και δή εις το Κισσάγριλον , χωρίον της Αμφίας, και όχι εις Λιοντάριον, όπως πιστεύεται κοινώς.

<<Λιοδοριά λοιπόν και αλοιδοριά >> (διατί όχι λιδοριά) ονομάζεται , ως βεβαιοί ο Βαλαωρίτης εις τας περί του Θανάση Διάκου Σημειώσεις του , είδος δρυός αειθαλούς, την περί της οποίας παράδοσιν , ως περί δένδρου χρησιμοποιηθέντος δια την Σταύρωσιν του Ιησού Χριστού και παραθέτει.

Τώρα , αν η λιδοριά της Ρούμελης λέγεται λιοδοριά ή λιοδόρα εν Πελοποννήσω τούτο ενισχύει έτι μάλλον την γνώμην ημών, ακλόνητον οπωσδήποτε , και μη τυχόν υφισταμένης της γλωσσικής ταύτης διακυμάνσεως.

Αυτά λέει ο Καμπούρογλου , να δούμε τώρα και την γνώμη ενός μεγάλου Δωριέα του αείμνηστου Γιώργου Καψάλη όπως την μεταφέρει ο εξαίρετος φίλος Κώστας Καψάλης   στον ιστότοπο πολιτιστικός όμιλος Λιδορικίου (15/2/2009) :   

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ

Πολλά έχουν αγαπημένοι μας φίλοι , ειπωθεί και γραφτεί , κατά καιρους , από πολλούς και διάφορους..γλωσσολόγους - ερευνητές (!) γιά την προέλευση του ονόματος του χωριού μας , και διάφορες , λιγότερο η περισσότερο , απίθανες εκδοχές έχουν δει το φως της δημοσιότητας προκαλώντας ποικίλλες αντιδράσεις και σχόλια .

   Τελευταία , το ζήσαμε κι' αυτό , ο Δήμος μετά από..εμπεριστατωμένες μελέτες των ειδικών του στελεχών..αποφάσισε πως το όνομα του χωριού μας γράφεται με γιώτα και όμικρον- Λιδορίκι-γιατί κατά την ...γνώμη τους ( ποιών ; ) παλιά μας αποκαλούσαν , τους Δωριείς , λιμοδωριείς λόγω της φτώχειας μας , και κατ' ακολουθίαν και εμάς τους Λιδορικιώτες , λιμολιδορικιώτες , και με την μέθοδο ότι..περισσεύει ..κόβει , κόβουμε το -λιμο- και ότι μένει είναι το όνομα του χωριού μας...

   Bέβαια υπάρχει μιά..μικρούλα λεπτομέρεια , που διέφυγε της προσοχής των..μελετητών – ερευνητών , πως την εποχή στην οποία αναφέρονται οι..σύντροφοι , τότε που μας έλεγαν δηλαδή ..λιμοδωριείς , εμείς δεν ήμασταν…Δωριείς , αλλά…Λοκροί Οζόλες , αλλά ποιός τα σκέφτεται όλα αυτά , ναι αλλά η ιστορική αληθεια ε’ιναι , δυστυχώς γιά κάποιους , ΜΙΑ  ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ..

   Έφάρμοσαν λοιπόν …παναστατική μέθοδο ..ετυμολογικής διερεύνησης , κι' έτσι , με την...συμπαράσταση των γνωστών..κολαούζων και..παπαγαλακίων , το σέρβιραν με τυμπανοκρουσίες , και μέσω...Παλμού παρακαλώ , σαν την μεγαλύτερη ανακάλυψη , μετά το..τηλέφωνο , και οι Δημοτικοί μας ...άρχοντες , μη ..Λιδορικιώτες όντες , δεν είχαν καν τη στοιχειώδη ευθιξία να καλέσουν τους ΝΤΟΠΙΟΥΣ , τους Λιδορικιώτες δηλαδή , σε μιά συζήτηση σχετική πριν προχωρήσουν σ' όλη αυτή τη..φανφάρα , ν' ακουστούν και οι απόψεις των αμέσως ενδιαφερομένων , των Λιδορικιωτών .

   Τέλος πάντων , ας ήταν το μόνο πρόβλημά μας αυτό , με την παρούσα Δημοτική αρχή , εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μιά εικόνα της όλης κατάστασης , θα αναφέρουμε όλες τις εκδοχές που..παίζουν , θα περιμένουμε και την καινούργια που ανήγγειλε πέρυσι η Γκιώνα , δηλώνοντας πως θα λύσει οριστικά το πρόβλημα , που δυστυχώς τό 'λυσαν οι..μελετητές του Δήμου , και τότε απο κοινού..μαζί ..αντάμα ..όλοι μας οι ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ , κι' όχι οι..αλλοχωρίτες συνδημότες μας , θα αποφασίσουμε , και θα γίνουν , βεβαίω..βεβαίως , και οι σχετικές πλακετο..βραβεύσεις .....

   Ας σοβαρευτούμε όμως , κι ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους , πρώτα-πρώτα , ας δούμε ποιοί είναι οι άνθρωποι που σοβαρά , δούλεψαν , προσπάθησαν , μόχθησαν , ξόδεψαν χρόνο και χρήματα γι' αυτό το σκοπό : Αυτοί , αδέρφια , είναι οι εξής..ένας , ο Λιδορικιώτης Γιώργος Καψάλης , όπως αυτός είναι που ..ξέθαψε την Επισκοπή Λιδορικίου , που μερικοί την έκαναν..παντιέρα τους , βέβαια κατά καιρούς εμφανίστηκαν διάφοροι ..ερευνητές..αντιγραφείς , με διάφορες απόψεις , που δεν αντέχουν καν σε κριτική , εμείς θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε μιά πλήρη εικόνα , κι' εσείς θα κρίνετε και θ' αποφασίσετε .

   Ξεκινάμε απ' τις υπάρχουσες , σε βάθος χρόνου , γραφές , που είναι : Λιδορίκι , Λιδωρίκι , Λοιδωρίκι , Λοιδορίκι , και είναι επίσης γεγονός πως οι διάφορες γραφές , εμφανίστηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους , και συνήθως όχι ταυτόχρονα , αυτό κάτι σημαίνει , φυσικά , άλλά αυτά θα τα πούμε αργότερα .

  Ξεκινάμε λοιπόν απ' την...πηγή , από ένα σχετικό άρθρο του αξέχαστου Γιώργου Καψάλη , στην εφημερίδα " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " , αριθ.φύλλου 34 - Σεπτεμβρίου 1984 , διαβάστε το :

" ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ "

   Το Λιδωρίκι , καρδιά κι' ανασασμός της Ρούμελης , χωμένο εκεί που σμίγουν η Γκιώνα και τα Βαρδούσια , σέρνει στα χρόνια - άλυτο μυστήριο -τ' όνομά του.

   Πολλοί καταπιάστηκαν στο να βρουν τη ρίζα , αλλά κανένας - ως τώρα τουλάχιστον - δεν έδωσε μιά εξήγηση τέλεια , απόλυτα σωστή . Ο Καμπούρογλου , εξετάζοντας πολλά " Τοπονυμικά παράδοξα " , λέει πως - τούτο το όνομα - πιθανό είναι νάχει σχέση με την Αρκαδική περιφέρεια της Λεοδώρας η Λειδώρας .

   Από μιά άποψη , αυτή η γνώμη δεν είναι και τόσο ευκολόδιωχτη , γιατί και στην μυθολογία να ψάξουμε , βλέπουμε σχέσεις ανάμεσα στους Αρκάδες τους παλιούς , και τους Αιτωλούς , κατοίκους της σημερινής Δωρίδας .

  Ίσως , λοιπόν , απ' το δένδρο λοιδοριά η αλοιδοριά η λιδοριά να βαφτίστηκε έτσι το Πελοποννησιακό εκείνο μέρος , κι' ύστερα , άποικοι που πέρασαν την αντίπερα μεριά του Κορινθιακού , κουβάλησαν και τ' όνομα μαζί τους ( μπορεί νάγινε και τ' αντίθετο ).

   Πάλι , είναι δυνατό , να μη χρωστιέται στο δέντρο Λιδοριά , όπως λέει - πάντα - ο Καμπούρογλου , αλλά σε μιά άλλη αιτία , όπως π.χ. στα Δώρα της Ήρας ( Ηροδώρα , Λιοδώρα , Λειδώρα ) .

   Ο Αραβαντινός - από τους πρώτους που ασχολήθηκαν με την Ήπειρο - το αποδίδει αλλού .

   Της Αιτωλοδωρικής χώρας - γράφει - σιγά -σιγά τ' όνομα " φαγώθηκε " κι' έμεινε κάτι απ' τη μέση της , ένα " Λοδωρίκη " , που στην αρχή , σήμαινε κομμάτι της Αιτωλίας - Δωρίδας , κι' ύστερα έμεινε μόνο στη Δωρίδα . Τούτο είναι το πιό λαθεμένο απ' όλα .

   Φτάνει μονάχα να πούμε πως , Αιτωλοδωρική χώρα δεν υπήρξε ποτέ και ότι η σημερινή Δωρίδα - παλιά χώρα των Λοκρών - ονομάστηκε με το τωρινό όνομά της μετά την Επανάσταση του '21 , γιά να φανή πόσο μεγάλη είναι η απόστασή του απ' την πραγματικότητα .

   Κείνο πούναι γεγονός , είναι πως το Λιδωρίκι - είτε σαν όλης της περιφέρειας , είτε σαν του χωριού όνομα - είναι γνωστό απ' τον 8ο αιώνα μετά τη γέννηση του Χριστού . Και κει πάνω πρέπει να σταθούν οι σκέψεις . Ο Γιάννης Βλαχογιάννης - το καμάρι της Ναυπακτίας - το αποδίδει σε μιά λατινική οικογένεια GEODORIX , που πιθανώς νάζησε στα μέρη τούτα της Ρούμελης κι' άφησε - κληρονομιά στο χρόνο - τ' όνομά της .

   Δεν ξέρω που το στήριξε ο μεγάλος αυτός γείτονας . Αν όμως εννοεί , πως εκείνα που γράφει γίνηκαν με την κάθοδο των Φράγκων στην Ελλάδα , γιατί , όπως ξανάπαμε , τετρακόσια χρόνια πριν τους φίλους σταυροφόρους , τόλεγαν Λιδωρίκι το μέρος ;

   Ο Λέων ΣΤ' ο Σοφός ( Αυτοκράυορας του Βυζαντίου 886-912 μ.Χ. ), στον κατάλογο των Επισκοπών , αναφέρει και την Επισκοπή Λιδωρικιού , υπαγόμενη στην Μητρόπολη της Λάρισας . Τότε πάλι , ο Επίσκοπος Καισάρειας Αρέθας ( 850-932 μ.Χ. ) , γράφοντας γιά το που ήταν η αρχαία Πυλαία , Λιδωρίκι το λέει το μέρος . Μ' αυτά , πέφτει η θεωρία εκείνων που το αποδίδουν στους Φράγκους και μένει μόνο - που μπορεί νάχη σχέση το ψάξιμο - μήπως πάρθηκε η ονομασία από το Λατινικό GLIDORISI ,δηλαδή οι Δωριείς .

   Αν δεχτούμε πως αυτό έγινε στις σταυροφορίες , γιά τους παραπάνω λόγους , σβήνει η εκδοχή . Κι' αν πούμε ακόμα , πως βάπτισαν οι Λατίνοι το μέρος πριν έλθουν εδώ , κι αύτό δεν έχει γερές βάσεις , γιατί - μάλλον - δε θα κάνουν λάθος και πουν έτσι μιά περιοχή που δεμ ήταν η Δωρίδα , ούτε θάμενε απ' τους αγράμματους Αιτωλολοκρούς το νέο επώνυμο ίσα με τα σήμερα .

   Δεν υπάρχει , δηλαδή , περίπτωση νάχουμε νουνό απ' την ιταλική χερσόνησο . Απ' τους ξένους , κείνοι που ίσως , βάλαν το χεράκι τους είναι οι Σλάβοι . Τούτοι κατέβηκαν στον τόπο που λέμε γύρω στα 540 μ. Χ. και κάναν τις συνηθισμένες δουλίτσες τους . Μείναν χρόνια εδώ ( μέχρι το 800 πηγαινοερχόντουσαν ) και στο σημερινό Δωρικό χώρο , άφησαν ονόματα που μαρτυρούν το πέρασμά τους ( Βαρδούσια , Πλέσιβα , Γκιώνα κλπ. ) . Γεννιέται , λοιπόν , η απορία : Μήπως και το " Λιδωρίκι¨είναι Σλαβικό ;

   Πάνω από πατριωτισμούς και διαμαρτυρίες - γιά όσους σπεύσουν να φωνάξουν αντίθετα - πρέπει να ψαχτή το θέμα ( Η Ιστορία - καμιά φορά - δεν θέλει πατριωτισμό ) . Αφού βγάλαμε από τη μέση τους ξένους , ας κοιτάξουμε να δούμε μήπως κάνουμε κάτι καθαρά Ελληνικό ( το πιό πιθανο ) .

   Ύστερα απ' τον ισχυρισμό του Καμπούρογλου - που φέρνει την ονομασία απευθείας από τ' αρχαία χρόνια - δυό λύσεις - άλλες υπάρχουν . Η να το πήρε από άνθρωπο , ήρωα , διοικητή , γνωστό τέλος πάντων , η από άλλο λόγο .

   Γιά τον άνθρωπό που θάδινε τ' όνομά του σε μιά μεγάλη περιοχή κάτι θάλεγε η παράδοση .

   Δεν μας λέει τίποτα . Οι μόνοι που κάτι μπορούν νάχουν , οι γνωστοί Λιδωρίκηδες , βαφτίστηκαν έτσι όταν βρέθηκαν μακρυά από την πατρίδα τους γιά να τους ξεχωρίσουν , όπως και σήμερα γέμισε η Αθήνα " Λιδωρικιώτες " , απ' τα μέρη του Λιδωρικιού . Αυτοί -οι Λιδωρικιώτες - ήταν δυό κλάδοι και λέγονταν , ο ένας Τούντας η Ππαδογεωργόπουλος , κι' ο άλλος Σκαρλάτος . ( Γιά να μη μένη αφορμή γιά διαμαρτυρία όσων θίγονται απ' αυτό , μεταφέρω τι γράφει ο Θανάσης Λιδωρίκης στ' απομνημονεύματά του :

" Ωνομαζόμην Αθανάσιος Νικολάου Σκαρλάτος , επειδή δε οι Αλβανοί συνηθίζωσιν ίνα δίδωσιν τα ονόματα των τόπων με ωνόμαζον Θανάση από το Λιδωρίκι " ).

   Δεν υπάρχει λοιπόν - απ' ό,τι ξέρουμε - γνωστός επιφανής άνδρας ( η οικογένεια ) να βαφτίσουν μιά επαρχία ολόκληρη . Κι' έτσι , μένει " ο άλλος λόγος " .

   Είναι σκέψη δική μου , απλή , που ίσως είναι το αυγό του Κολόμβου .

  Οι Βυζαντινοι λέγαν " Λιδωρίκιον " ένα είδος αμυντικού μέσου , κάτι σαν θώρακα . Αυτό τους ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ από τα ακόντια και τα βέλη . Αν τούτο δω το χαρακτηριστικό , το μεταφέραν στην περιοχή που τα βουνά της - οι λίθοι - την προστατεύουν και φτιάξαν το ΛΙΘΟΔΩΡΙΚΙΟΝ , δηλαδή λίθινη ( πέτρινη , βουνίσια ) ασπίδα ;

   Δεν ξέρω τι αντιρρήσεις μπορεί να γεννηθούν σ' αυτό το λογιμό . Το βλέπω όμως - χωρίς ψαχουλέματα και απίθανες εκδοχές - τύπου μακαρίτη Αραβαντινού - ως το πιό σταθερό .

Κι' είναι και τ' άλλο .

   Ο Αρέθας - πούπαμε παραπάνω - αναφέρει το Λιδωρίκι γυρεύοντας να βρη που είναι η Πυλαία , οι Θερμοπύλες οι γνωστές . Λέει ο Δεσπότης , " Κατά την Φωκίδα δε γην ην αύτη η Πυλαία . Οίμαι δε ταύτην είναι το νυν καλούμενον Λιδωρίκην ".

Γιατί "Οίμαι...λοιδορίκη " ;

   Γιατί απλούστατα , το Λιδωρίκι , όλο βουνά , έχει πολλά κοινά με το μέρος που μαζεύονταν οι Αμφικτύονες , μέρος ασφαλές , αδιάβατο , άτρωτο .

   Είναι κλεισμένο - δηλαδή - μ' ένα ΛΙΘΟΔΩΡΙΚΙΟΝ που το καλύπτει απ' όλες τις πλευρές και τούτο ο Αρέθας θα τόξερε πιό καλά γιατί το βάφτισμά του έγινε και γνώριζε το τι εσήμαινε τ' όνομα .

   Όσο γιά το πως από ΛΙΘΟΔΩΡΙΚΟΝ γίνηκε όπως το λέμε τώρα , δεν χρειάζονται πολλά . Είναι καθαρά , λόγοι προφοράς .

   Τούτη η λέξη ήταν μεγάλη και δύσκολη γιά την τραχειά γλώσσα των κατοίκων και με τη μανία πούχουμε να τα κάνουμε όλα απλά , κόψαν , συγχώνευσαν δυό γράμματα και τάβαλαν όλα στο σημερινό καλούπι , απ' όπου βγήκε το Λιδωρίκι , το γνωστό Λιδωρίκι που τόσα και τόσα έχει προσφέρει στην Ελλάδα .

   Αυτά έγραφε ο Γιώργος Καψάλης σε άρθρο του που πρωτοδημοσιεύτηκε στην ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών " ΒΡΑΔΥΝΗ " στο φύλλο της 1-2-1965 , και αργότερα , όπως προείπαμε , στην εφημερίδα " ΛΙΔΩΡΙΚΙ ".

   Σε άλλα σχόλιά μας θα δώσουμε και όποιες άλλες σχετικές πληροφορίες , έχουμε και θα θέλαμε και από σας φίλοι μου , νάχουμε τις όποιες απόψεις σας , που ευχαρίστως προβληθούν στη Λιδορικιώτικη σελίδα .

   Μελετήστε όλα τα στοιχεία που σας δώσαμε σήμερα , σχηματίστε την άποψή σας και την περιμένουμε .