«Το ξερίζωμα», βιβλιοκριτική από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (αναφορά στις ‘’ανεπανόρθωτες’’ ζημιές από την λίμνη του Μόρνου)

«Θαμμένα όνειρα, ζωντανές αναμνήσεις»

Το ξερίζωμα  

 

Απο το Βήμα της Κυριακής. Γράφει ο Γρηγόρης Μπέκος:

Το ξερίζωμα.

1990.Δυο φίλοι, με τις συζύγους τους, ξεκινούν με το αυτοκίνητο από την Αθήνα και, μετά από ένα ταξίδι τεσσάρων ωρών, φτάνουν στη λίμνη του Μόρνου. Όμως δε βλέπουμε όλοι τα ίδια πράγματα, ακόμη και όταν αντικρίζουμε κάτι όμορφο. «Στα δικά μου μάτια, αυτή η πανέμορφη εικόνα, που εσείς θαυμάζετε, μοιάζει σαν τεράστιο νεκροταφείο στο οποίο έχει θαφτεί ένα ειδυλλιακό τοπίο, μια παραδεισένια κοιλάδα και, να προσθέσω το σημαντικότερο, ό,τι πιο πολύτιμο μπορεί να έχει ο άνθρωπος: Οι αναμνήσεις και τα βιώματά του. Μην ξεχνάτε ότι στον βυθό αυτή της λίμνης ήταν το σπίτι που γεννήθηκα και μεγάλωσα, σε αυτό το βυθό έχουν θαφτεί τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μου..». Εν προκειμένω, στο πρώτο διήγημα της συλλογής Θαμμένα όνειρα, Ζωντανές αναμνήσεις, ο αφηγητής ταυτίζεται με τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Γ. Μπερτσιά. Η τεχνητή λίμνη που καλύπτει μία έκταση 16 χιλιάδων τετρ. χιλιομέτρων στο κέντρο σχεδόν του νόμου Φωκίδος, άρχισε να κατασκευάζεται το 1972 και από το 1981 εξασφάλισε την υδροδότηση σε εκατομμύρια κατοίκους της Αττικής και όχι μόνο. Το βιβλίο αυτό διερευνά το τίμημα που έχει το συγκεκριμένο έργο για εκείνο τον τόπο και τους ανθρώπους του, ένα τίμημα, πολιτισμικό και υπαρξιακό, πέραν της οικολογικής παραμέτρου. Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι αφηγήσεις αυτές, όχι μόνο επειδή εποπτεύουν το ιστορικό υπόβαθρο αλλά και γιατί δείχνουν πως ένα δεδομένο τραύμα, ένα ξερίζωμα σκεπασμένο από νερό, διαμορφώνει ταυτότητες, ατομικές και συλλογικές. Ο Γιώργος Σεφέρης διαποτίζει τις σελίδες: «να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό».

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ
Το ΒΗΜΑ /ΒΙΒΛΙΟ. ΚΥΡΙΑΚΗ 26/12/2021.