ΚΑΛΛΙΣΤΗ

«Επιτέλους, τελείωσε,» έγγραφα, εκεί γύρω στο 2007, σχεδόν 20 χρόνια από τότε που άρχισε, δηλαδή μια μέρα του φθινοπώρου του 1987, σε μια Ελλάδα ανίσχυρη, παραδομένη σε μια πρωτοφανή, παρατεταμένη ανομβρία:τη μέρα που αντίκρισα σε μία εφημερίδα κρεμασμένη στο περίπτερο εκείνη την παράδοξη εικόνα.

Χωρίς τίποτα φυσικό ή αληθοφανές,έμοιαζε περισσότερο με έργο εικαστικής αναζήτησης. Ήταν όμως μια φωτογραφία.ενός αγροτικού σπιτιού, που δεν φαινόταν ούτε καινούργιο ούτε παλιό ούτε κατεστραμμένο. Ήταν ένα από τα σπίτια του χωριού που βυθίστηκε κάτω από τα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου και με την παρατεταμένη ανομβρία αναδύθηκε ξανά. Η βαθιά αίσθηση που μου προκάλεσε μεγάλωσε περισσότερο, όταν από φίλη ακριβή των χρόνων του σχολείου πληροφορήθηκα πως λιγοστοί ηλικιωμένοι κάτοικοι κατέβαιναν και καθόταν στις αυλές των παλιών σπιτιών τους. Τότε γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα για αυτή την ιστορία. Μερικές πρώτες σημειώσεις βρήκαν ύστερα θέση σε ένα συρτάρι «για ευθετότερο χρόνο».

Έδωσα στο δικό μου χωριό το όνομα Καλλίστη, για να πληροφορηθώ πολύ αργότερα το όνομα του άλλου χωριού: Κάλλιο-αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος αιφνιδιασμός.

Η πρώτη σελίδα από την νουβέλα:

Καλλίστη

το χρονικό μιας ανομβρίας της Αννίτας Παναρέτου. Εκδόσεις Αλφειός.