Πηγή:fb. Χρήστος Μποκόρος ζωγράφος
Ο Πέτρος Θέμελης, νεαρός τότε δεξιά με το καπέλο, συζητάει με τον πατέρα μου που είχε πάει να φωτογραφήσει τα ερείπια πριν εγκαταλειφθεί η ανασκαφή στο Κάλλιο της Φωκίδας, 1976-77, το φράγμα ήταν έτοιμο, το νερό του Μόρνου ανέβαινε κάθε μέρα, το νέο χωριό είχε απαλλοτριωθεί, οι κάτοικοι του είχαν ήδη φύγει, ο αρχαιολόγος μόνο έμενε με λίγους εργάτες μέχρι τελευταία στιγμή να σώσει και να καταγράψει ότι προλάβει απ' την αρχαία πόλη πριν πνιγεί στη λίμνη... έχουν μια μυστήρια αγάπη κάποιοι άνθρωποι για τους αρχαίους χώρους, μετέχουν ολόψυχα στη ζωντανή αιωνιότητα, παλεύουν την αθανασία, να στήσουν τόπο, να συγκρατήσουν το υλικό του χρόνου, πονούν για τ΄άψυχα, τις πέτρες και τα χώματα, μίλαγαν και πίσω απ' τα μαύρα τους γυαλιά κυλούσαν δάκρυα, θυμάμαι.
Χ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου