Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024
Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024
1972 ψάρεμα στον Μόρνο!
Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2024
περίπτωση Αράχωβας-Δελφών
Από τον Δαλαρούγκα Ν
Στο εξωτερικό μια αντίστοιχη περίπτωση Αράχωβας-Δελφών, θα ήταν ένα προϊόν που θα το πρόσεχαν σαν κόρη οφθαλμού. Στην προκειμένη περίπτωση, μιλάμε από τη μία, για έναν προορισμό παγκόσμιας εμβέλειας και επισκεψιμότητας που κατατάσσεται στην 3άδα μαζί με την Ακρόπολη και την Αρχαία Ολυμπία και από την άλλη, για το κορυφαίο χειμερινό προορισμό της χώρας.
Δεν θα ξεκινήσω από το γεγονός πως η Αράχωβα και από ιστορικής και γεωμορφολογικής άποψης ουδέποτε είχε σχέση με τη Βοιωτία αλλά με την Φωκίδα, θα πάω κατευθείαν στα σημερινά αστέρια της σημερινής Διοίκησης που έχουν κάνει αχταρμά τον Πολιτικό χάρτη της χώρας. Γαντζωμένη αυτή η χώρα στον αφόρητο επαρχιωτισμό των στενόμυαλων τραχανοπλαγιάδων, χωρίς καμία πνοή ευελιξίας και ανανέωσης, το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν είναι να συντηρούν την τσοπανοβλαχιά σε πρόσωπα και νοοτροπία στη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πείτε μου σε ποια άλλη χώρα και σε απόσταση 10 χλμ μεταξύ των, με ένα λιμάνι από κάτω (Ιτέα) και ένα Γαλαξίδι κόσμημα στις ακτές του Κορινθιακού κόλπου, δε θα είχαν κάνει αυτό το τουριστικό προιόν μοναδικό? Ας συνεχίσουμε λοιπόν να τρωγόμαστε τα χωριά μεταξύ μας και να βυθιζόμαστε κοινωνικά, οικονομικά, τουριστικά και άλλο στο βούρκο της αδράνειας και των παθογενειών.
Μας πήραν το Αστυνομικό Τμήμα, τον ΟΤΕ και τον παπά του χωριού και τις γνωστές cult ιστορίες που ακούω συνέχεια από ανθρώπους που μέχρι εκεί μπορούν να σκεφτούν. Μου ήρθαν και κάτι μηνύματα από ακόλουθους της σελίδας που διαχειρίζομαι στο Facebook, που αντί να δείχνουν το πρόβλημα με τις σοβαρές επιπτώσεις σε όλη την περιοχή, με μυαλό ανηλίκου προσπαθούν να μετρήσουν πόσο θα χάσει η Αράχωβα και πόσο οι Δελφοί και με μένος για την Αραχωβα. Μου θύμισε λίγο την περσινή ανάρτηση του Συλλόγου του χωριού Αγίας Ευθυμίας, που σταύρωνε την Αράχωβα για την υπόθεση με τον σκύλο. Κατάντια πραγματικά.
Για τους φίλους που με ρωτούν τις τελευταίες ημέρες πότε θα ανοίξει ο δρόμος, την απάντηση θα πρέπει να την λάβουν από την Πυθία. Προσωπική μου εκτίμηση και αν θέλουμε ασφαλή πρόσβαση σε μια περιοχή ευρωπαϊκού κράτους, είναι πιο πιθανό να γίνει πρώτα Μετρό στη Λάρισα παρά ο δρόμος. Με δουλειές του ποδαριού έργα δε γίνονται και όπως λέει και η θεια μου η Λελούδα, με πορδές αυγά δεν βάφονται.
Μπορεί να ενοχλεί λίγο το ύφος μου στην εν λόγω ανάρτηση, αλλά μου γυρνούν τα μάτια όταν βλέπω ανθρώπους που τόσα χρόνια σε θέσεις ευθύνης έχουν γαμήσει μια περιοχή ολόκληρη. Θα μου πείτε μόνο σε εμάς συμβαίνουν αυτά? Ολόκληρη η χώρα είναι στο γύψο. Έπρεπε να περάσουν 10ετίες και να σκοτωθεί κόσμος και κοσμάκης για να γίνει κλειστός αυτοκινητόδρομος το πέταλο του Μαλλιακού στην Φθιώτιδα. Και όλα αυτά για 5 σάπιες ζαμπονοτυρόπιτες σε τιμή χρυσού.
Ν Δαλαρούγκας
Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2024
1957 στο πανηγύρι της Σωτηρος
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024
Το Πέτρινο Γεφύρι του Στενού. Λιδωρίκι Φωκίδας.
Φωτ. 1955, Από το βιβλίο THIS IS GREECE, του OTTO SIEGNER, εκδότης Ludwig Simon Verlag - Munich-Pullach.
Η γέφυρα είναι μεσαιωνική και ίσως κατασκευάστηκε από τους Ενετούς ή τους Φράγκους, των οποίων η βαρωνία των Σαλώνων έφτανε μέχρι το κάστρο του Βελούχοβου ( Καλλίου) και πέραν αυτού εκτείνετο η επικράτεια του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Το κάστρο είχε καταστραφεί ολοσχερώς από τους Γαλάτες και από τότε οι Φράγκοι το ανακατασκεύασαν. Το Στενό ήταν από την αρχαία εποχή πέρασμα από την Ανατολική Ελλάδα, ακόμη και από τη Θεσσαλία μέσω Υπάτης - Καστριώτισσας, προς τη Ναύπακτο, πόλη των Δυτικών Λοκρών, και το εσωτερικό της Αιτωλίας.
Η γέφυρα μαζί το εκπληκτικό τοπίο, καταστράφηκε από τα έργα για την κατασκευή της λίμνης. Όλη η περιοχή σήμερα είναι σκεπασμένη από τα νερά της λίμνης..
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024
Πέθανε ο πρώην αρχηγός της πυροσβεστικής Δημήτρης Καλαντζής
Αποχαιρετισμός στον αρχηγό Δημήτρη Καλαντζή από τον υφυπουργό Δικαιοσύνης Ιωάννη Μπούγα:
🇬🇷🇬🇷Καλό ταξίδι Αρχηγέ....
Συγκίνηση και θλίψη σκόρπισε σε ολόκληρη τη Φωκίδα το άγγελμα του θανάτου του Δημητρίου Καλαντζή.
Ο Δημήτριος Καλαντζής γεννήθηκε στη Φιλοθέη Δωρίδας το 1943.
Το έτος 1966 κατετάγη στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Οι ηγετικές αρετές του, η φιλοπατρία, το ήθος, η συνέπεια, η αντικειμενικότητα, η ευπρέπεια, ο συνετός και μειλίχιος λόγος του, ιδίως η προσήλωσή του στο καθήκον, τον ξεχώρισαν γρήγορα μεταξύ των συναδέλφων του και τον κατέστησαν ιδιαίτερα αγαπητό.
Έτσι στις 6.Μαρτιου.1993 επαξίως επελέγη από το ΚΥΣΕΑ, υπό την Προεδρεία του τότε Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Αρχηγός του ΠΣ.
Προσωπικά είχα την τιμή να τον γνωρίζω 35 χρόνια περίπου και συνεργαστήκαμε ως εκλεγμένοι νομαρχιακοί σύμβουλοι Φωκίδας την τετραετία 1995-1998, όπου εκτίμησα ιδιαίτερα την αγάπη και το ενδιαφέρον του για τον τόπο μας και τους συμπατριώτες μας, που πάντα πρόθυμα συνέδραμε σε κάθε τους ανάγκη.
Στη οικογένειά του, που υπεραγαπούσε και στους οικείους του, εύχομαι η αγαθή του μνήμη να απαλύνει τον πόνο της απώλειάς του.
Ιωάννης Μπούγας
Απίστευτο! Ανεμογεννήτριες στα Βαρδούσια ..
Σε μια προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura έπεσαν οι υπογραφές για να κατασκευαστεί ένας αιολικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, παρόλο που υπήρξε βροχή αρνητικών γνωμοδοτήσεων από φορείς και υπηρεσίες για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του έργου.
«Ένα έργο παράλογο και αδιανόητο»;
«Τα Βαρδούσια είναι γνωστά σε όλους τους φυσιολάτρες, πεζοπόρους και εκδρομείς για τη σχεδόν ανέγγιχτη φύση τους και τα υπέροχα αλπικά τους τοπία και αποτελούν σημαντικό βιότοπο όχι μόνο για σημαντικά και απειλούμενα είδη πουλιών, όπως ο χρυσαετός, αλλά και για άλλα σπάνια είδη, όπως το αγριόγιδο», λέει στη LiFO o Αποστόλης Καλτσής, υπεύθυνος Δράσεων Διατήρησης και Περιβαλλοντικής Πολιτικής στην Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Και προσθέτει: «Το να αδειοδοτηθεί ένα τόσο επιβαρυντικό έργο, όπως ένας αιολικός σταθμός, σε υψόμετρο 1800 μ. (!) στα Βαρδούσια είναι εντελώς παράλογο από μόνο του. Το να δίνεται αυτή η άδεια και με τέτοια εξόφθαλμη μεθόδευση και ανύπαρκτα στοιχεία είναι απλά αδιανόητο».
Πηγή: lifo.gr
Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024
Πέθανε ο Ρουμελιώτης συγγραφέας, κριτικός θεάτρου, μεταφραστής και στιχουργός Κώστας Γεωργοσόπουλος
Απόσπασμα από την συνέντευξη του στην lifo
Γεννήθηκα στη Λαμία. Η καταγωγή μου είναι από το ευρύτερο ρουμελιώτικο γεωγραφικό φάσμα: η μητέρα μου ήταν από την Αταλάντη, ο παππούς από τον Δομοκό, ο προπάππους από την Υπάτη. Ο πατέρας μου, Χρήστος, ήταν φιλόλογος.
Είχε πάει εξορία τα χρόνια του Εμφυλίου και στη συνέχεια, για να μας συντηρήσει, παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα κρυπτόμενος στην Αθήνα. Επανήλθε στο σχολείο με τα μέτρα επιεικείας του Πλαστήρα κι έγινε το 1951 γυμνασιάρχης στην Καλαμπάκα. Εμείς, η μάνα μου και τα δυο μου αδέλφια (ο ένας είναι αρχιτέκτων και ο άλλος φυσικός), μείναμε στη Λαμία, όπου και τελείωσα το γυμνάσιο.
Περάσαμε πολύ δύσκολα τα χρόνια του Εμφυλίου. Το σχολείο μου το είχαν επιτάξει και είχαν μετατρέψει σε τάξη το οστεοφυλάκιο. Όταν πρωτοπήγα και είδα το μακάβριο θέαμα, είπα της μάνας μου ότι σχολείο δεν ξαναπάω. Και τότε με πήρε και με πήγε στο μοναδικό ιδιωτικό που είχε η Λαμία (μόνο δημοτικό), τη Σχολή
• Ο Θανάσης Παπαρούπας μου έμαθε τα γράμματα, όσα ξέρω ακόμα. Έμπαινε στην τάξη το πρωί, εν μέσω Εμφυλίου, άνοιγε τα «Νέα» και μας έλεγε: «Για να δούμε τι γράφει σήμερα ο Ψαθάς» ή «για να δούμε τι γράφει ο Παλαιολόγος». Με χρονογράφημα ξεκίναγε η μέρα μας. Αυτός ο μέγας δάσκαλος, της γλώσσας πάνω απ' όλα, στην Έκτη Δημοτικού μας είπε: «Όποιοι θέλετε το Σάββατο (που τελειώναμε στις 12 το μεσημέρι), μετά το φαγητό, στις 3 μ.μ., να έρχεστε στο σχολείο με την πένα, το μελανοδοχείο και το στυπόχαρτο. Στην Α2 θα έχω αφήσει κόλλες πάνω στην έδρα και θα σας έχω γράψει στον πίνακα 10 θέματα, να διαλέξετε και να γράψετε όποιο θέλετε».
Ε, σας πληροφορώ ότι από τους 60 μαθητές, οι 55 πηγαίναμε. Ο δε Παπαρούπας, απ' όλον αυτό τον όγκο κειμένων που συγκεντρώθηκαν από τον Οκτώβρη μέχρι το Πάσχα, επέλεξε 100 κι όταν το καλοκαίρι πήγαμε να πάρουμε τα χαρτιά μας, μας τα έδωσε σε τόμο τυπωμένο στον Πεχλιβανίδη στην Αθήνα (εκδότη τότε των Κλασικών Εικονογραφημένων)! Σ' εκείνη τη συλλογή, που είχε τίτλο Τ' Αγρολούλουδα, εγώ είχα τη μερίδα του λέοντος: από τις 100 εκθέσεις, οι 12 ήταν δικές μου. Με τέτοιους ανθρώπους μεγάλωσα και σ' αυτούς οφείλω τα πάντα.
• Βρήκα μια μεγάλη βιβλιοθήκη, φιλολογική και μαρξιστική, από τον πατέρα μου – αυτή ήταν η μεγάλη μου περιουσία. Ήταν σπουδαίος φιλόλογος, και δεν το λέω εγώ, το λένε οι μαθητές του. Τουλάχιστον 18 έγιναν στην πορεία καθηγητές στο πανεπιστήμιο. Να σκεφτείς ότι στην κηδεία του αιφνιδιαστικά ζήτησε να πάρει τον λόγο ο τότε πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Τώρα πια έχω κρατήσει μόνο τα απαραίτητα βιβλία. Τη βιβλιοθήκη μου, 9.000 βιβλία, τη δώρισα στην Αταλάντη, τον τόπο της μάνας μου. Δεν μπαίνω καν στο Ίντερνετ – και εξακολουθώ να γράφω στο χέρι.
και στιχουργός ο Κώστας Γεωργουσόπουλος (Κ. Χ. Μύρης) (1937-2024)
Και ποιος δεν έχει σιγοτραγουδήσει το πιο κάτω τραγούδι -στίχοι του Κ Γεωργοσόπουλου-
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά
Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας
δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2024
With Knowledge and Virtue by Themi H. Demas
Dear Friends: After a long and intense work the book described below is completed and published.
Title: With Knowledge and Virtue: To Save the Earth from Global Warming and Nuclear War
by Themi H. Demas(Θέμης Δημητρακόπουλος)
Book Cover in English/ Εξώφυλλο Βιβλίου στα Ελληνικά
Hard copies are available now (see below), e-copies will be available in about a month.
Technology continues to advance ... and so do our problems.
Two of our biggest threats are global warming and nuclear war, and we must eliminate these threats. Fortunately, cost-effective technology exists to reduce global warming, but we must be smart enough to use it.
The author offers a detailed proposal for combating climate change, building a more robust economy by creating jobs, eliminating oil imports, stabilizing energy prices, and cutting back on pollution and its detrimental effects on society--all by using clean, renewable energy αυξάνονται.
He also tackles reducing the threat of nuclear war, which will require us to tame the savageness of man. This must be done via international institutions, cooperation, and a commitment to shared values.
Tackle two of the world's greatest problems--global warming and the threat of nuclear war--and consider how to address overpopulation, world hunger, and other problems along the way With Knowledge and Virtue(Excellence). In addition, a detailed description of Knowledge and Virtue is presented, as these are the essential elements and the key to the eventual success.
Η τεχνολογία συνεχίζει να σημειώνει πρόοδο... αλλά και συγχρόνως τα προβλήματά μας αυξάνονται.
Δύο από τις μεγαλύτερες απειλές του ανθρώπου είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη και ο πυρηνικός πόλεμος και πρέπει να εξαλειφθούν και οι δύο. Ευτυχώς, υπάρχει οικονομικά αποδοτική τεχνολογία για τη μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά πρέπει να δείξουμε αρκετή ευφυΐα για να τη χρησιμοποιήσουμε.
Προτείνεται μια λεπτομερή πρόταση για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, την οικοδόμηση μιας πιο ισχυρής οικονομίας, την εξάλειψη των εισαγωγών πετρελαίου, τη σταθεροποίηση των τιμών της ενέργειας και την περικοπή της ρύπανσης και των επιζήμιων επιπτώσεών της στην κοινωνία - με τη χρήση καθαρών και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ο συγγραφέας επίσης αντιμετωπίζει την απειλή του πυρηνικού πολέμου, η οποία θα απαιτήσει από εμάς να δαμάσουμε τον άγριο χαρακτήρα του ανθρώπου. Αυτό πρέπει να γίνει μέσω διεθνών οργανισμών, συνεργασίας και δέσμευσης για κοινές αξίες.
Xρειάζετε Γνώση και Αρετή(Αριστεία) για να αντιμετωπίσουμε τα δύο από τα μεγαλύτερα προβλήματα - την υπερθέρμανση του πλανήτη και την απειλή του πυρηνικού πολέμου – και να σκεφτούμε πώς να αντιμετωπίσουμε τον υπερπληθυσμό, την πείνα στον κόσμο και άλλα προβλήματα που ίσως προκύψουν στην πορεία. Επιπλέον, παρουσιάζεται μια λεπτομερής περιγραφή της Γνώσης και της Aρετής, διότι αυτά είναι τα βασικά στοιχεία και το κλειδί για την τελική επιτυχία.
Amazon: https://www.amazon.com/s/ref=nb_sb_noss…
Book sold by: iUniverse https://www.iuniverse.com/Bookstore/BookSearchResults.aspx…
Barnes & Noble: https://www.barnesandnoble.com/w/with-knowledge
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2024
Οδοιπορικό στην Δωρίδα από την ΕΦΣΥΝ
Η βυζαντινή μονή Βαρνάκοβας
ΑΠΟ
Ενα οδοιπορικό για ανήσυχους και ψαγμένους ταξιδευτές που θα θελήσουν να γνωρίσουν έναν μαγευτικό βουνίσιο τόπο που συγκλονίζει με τη φυσική ομορφιά και συναρπάζει με τις ιστορίες των ανθρώπων του.
Είναι γνωστή, εδώ και 12 χρόνια, η προτίμηση αυτής της στήλης στη βιωματική περιήγηση και στην παρουσίαση και προβολή περιοχών τις οποίες επιμελώς αποφεύγουν να αναδείξουν οι κατευθυνόμενοι προβολείς της τουριστικής βιομηχανίας. Ακολουθώντας λοιπόν για ακόμα μία φορά την επιλογή μας να σας παρουσιάζουμε και άγνωστα ταξιδιωτικά μονοπάτια, θα περιηγηθούμε στην Ορεινή Δωρίδα, έναν τόπο κατάστικτο από όμορφα χωριά, κρυμμένο στην αγκαλιά μιας ανεπιτήδευτης φύσης, για να αναζητήσουμε τα σημάδια που άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι του παρελθόντος.
Αφετηρία της ορεινής μας διάσχισης, η οποία σημειωτέον μπορεί να έχει πολλές στροφές αλλά πραγματοποιείται στο σύνολό της σε ασφάλτινους δρόμους, θα είναι το σημαντικό μοναστήρι της Βαρνάκοβας. Στη συνέχεια, ακολουθώντας πορεία περίπου 35 χιλιομέτρων προς τα ανατολικά, θα διατρέξουμε το πλούσιο ορεινό ανάγλυφο που έχει χαράξει εδώ και αιώνες η ροή του ποταμού Μόρνου και θα κατευθυνθούμε προς τα χωριά Τείχιο, Παλιοξάρι, Ποτιδάνεια, Περιθιώτισσα και Στίλια.
Είναι πραγματικά κρίμα τέτοια μέρη, όπου η φύση δίνει τον καλύτερο εαυτό της και οι άνθρωποι για αιώνες έχουν βρει ασφαλές καταφύγιο για να στήσουν τη ζωή τους, σήμερα να ρημάζουν ξεχασμένα και να ανακαλύπτονται μόνο από τις αδηφάγες εταιρείες ενέργειας, οι οποίες καταφτάνουν εδώ με σκοπό να λεηλατήσουν και να ισοπεδώσουν ό,τι έχει απομείνει, στήνοντας τα μεταλλικά ανοσιουργήματά τους που τα βαφτίζουν με τον αθώο τίτλο «Αιολικά Πάρκα».
Μονή Βαρνάκοβας: ένα με την ιστορία του τόπου
Ανηφορίζοντας από τη Ναύπακτο ή από το Ευπάλιο, ακολουθώντας τη γνωστή και πολλές φορές προτεινόμενη από εμάς διαδρομή προς τα χωριά της Ορεινής Ναυπακτίας, μετά τη θέση «Χάνι Φασούλα» θα δείτε αριστερά τον δρόμο που οδηγεί στο ιστορικό μοναστήρι της Βαρνάκοβας (7 χλμ.). Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα μοναστηριακά συγκροτήματα στον Ελλαδικό χώρο, αφού ιδρύθηκε το 1077 μ.Χ. από τον Οσιο Αρσένιο τον Βαρνακοβίτη επί Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ' Δούκα (1071-1078). Το μοναστήρι βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων, αγκαλιασμένο από ένα αειθαλές δάσος από δρυς και καστανιές. Δυστυχώς, αυτό το σημαντικό θρησκευτικό και πολιτιστικό μνημείο έχει απειληθεί δύο φορές τα τελευταία δέκα χρόνια (2017 και 2020) από πυρκαγιές, οι οποίες κατέστρεψαν σημαντικά κειμήλια, το πολύτιμο αρχείο της μονής και την εικόνα της Παναγίας, έργο του 10ου αιώνα!
Το μοναστήρι έχει συνδέσει το όνομά του με πολλές στιγμές της πρόσφατης Ιστορίας μας. Ισως η πιο γνωστή και τραγική είναι αυτή που διαδραματίστηκε εδώ μετά τη θρυλική Εξοδο του Μεσολογγίου, όταν ο Κίτσος Τζαβέλας και αρκετοί διασωθέντες από το Μεσολόγγι ζήτησαν καταφύγιο στο οχυρωμένο κτίσμα της. Το 1826, ο Κιουταχής με 4.000 στρατιώτες πολιορκεί τη Βαρνάκοβα, αλλά αδυνατεί να την καταλάβει. Οι Τούρκοι ξεκινούν να σκάβουν τούνελ για να ανατινάξουν τα τείχη και να κάμψουν την αντίσταση των πολιορκημένων. Ομως, το μυστικό τους προδόθηκε. Οι έγκλειστοι αποφασίζουν ηρωική έξοδο και οι περισσότεροι διαφεύγουν. Στη συνέχεια, ο Κιουταχής ανατίναξε το μοναστήρι, το οποίο χτίστηκε ξανά μετά το 1831. Σήμερα η μονή, παρά τις καταστροφές από τις φωτιές και τους σεισμούς αλλά και τις αταίριαστες νεωτεριστικές επεμβάσεις, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο. Επιτύμβιες επιγραφές φανερώνουν ότι εδώ έχουν ενταφιαστεί κάποιοι από τους άρχοντες του Δεσποτάτου της Ηπείρου, της οικογένειας των Αγγελώνυμων Κομνηνών.
● Πληροφορίες για το μοναστήρι αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Δωρίδας θα βρείτε στον ενδιαφέροντα ιστότοπο: https://visitdorida.gr/
Τείχιο, Παλαιοξάρι, ο δρόμος για τα έλατα
Από τη Βαρνάκοβα επιστρέφουμε στον κεντρικό δρόμο που ανηφορίζει για τα χωριά της Ορεινής Ναυπακτίας. Λίγο πριν βγούμε στη θέση «Χάνι Ρέρεση» θα δούμε δεξιά μας τη διασταύρωση για τα χωριά Τείχιο, Παλιοξάρι και Ποτιδάνεια. Το πρώτο χωριό που θα συναντήσουμε είναι το Τείχιο (παλαιότερα ονομαζόταν Λυκοχώρι), χτισμένο στα 650 μέτρα υψόμετρο με θαυμάσια θέα στα ναυπακτιώτικα βουνά. Πιθανότατα βρίσκεται στη θέση της αρχαίας αιτωλικής πόλης Τείχιον, την οποία κατέλαβε ο Αθηναίος στρατηγός Δημοσθένης το 426 π.Χ. Το Τείχιο, γενέτειρα και τόπος έμπνευσης της μουσικοσυνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου, είναι ένα όμορφο χωριό που βυθίζεται σε μια θάλασσα από πράσινο. Εδώ, εκτός από τον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου (1898), διασώζονται αρκετές πετρόχτιστες παραδοσιακές κατοικίες, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Λαογραφικό Μουσείο. Αν πεινάσατε, στο χωριό μπορείτε να φάτε στην ταβέρνα «Βλάχος». Δύο χιλιόμετρα ανατολικά, σε υψόμετρο 700 μέτρων, σε σημείο με άφθονα πηγαία νερά, συναντάμε το Παλιοξάρι. Πρόκειται για ένα παλιό και ακμάζον χωριό, το οποίο αναφέρουν οι περιηγητές του 19ου αιώνα, όπως ο Αγγλος Leak και ο Γάλλος Πουκεβίλ. Εδώ θα βρείτε την εξαιρετική ταβέρνα της «Γιώτας».
Αγνωστη Ορεινή Δωρίδα
Συνεχίζοντας την πορεία μας προς τα ανατολικά, πάντα σε ασφάλτινο αλλά με αρκετές στροφές δρόμο, φτάνουμε μετά από 4 χιλιόμετρα στην Ποτιδάνεια με την ανεμπόδιστη θέα στα Βαρδούσια και την Γκιώνα. Το χωριό πιθανόν να οφείλει το όνομά του στους αρχαίους Αποδοτούς και είναι σκαρφαλωμένο σε ύψος 850 μέτρων, στην κατάφυτη ράχη του όρους Τρίκορφο (υψόμ. 1.550).
Ενας δασικός δρόμος, βατός μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, οδηγεί από την Ποτιδάνεια στην κορυφή του Τρίκορφου, όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Αϊ-Θόδωρου. Στην Ποτιδάνεια αξίζει να κάνετε μια στάση για τσίπουρο, μεζεδάκια από ντόπια κρέατα ή για έναν καφέ και γλυκό στο εξαιρετικό «Μελόκεδρος» όπου ο Θανάσης και η Τόνια θα σας περιποιηθούν και θα σας διηγηθούν ιστορίες από τον τόπο τους.
Η απόσταση που χωρίζει την Ποτιδάνεια από το επόμενο χωριό, την Περιθιώτισσα, δεν είναι πάνω από 10 χιλιόμετρα. Ο δρόμος, όμως, καθώς σκαρφαλώνει σε μεγαλύτερα υψόμετρα (1.000-1.100 μ.) έχει αρκετές στροφές, ενώ το πυκνό δάσος από έλατα κάνει αισθητή την παρουσία του.
Στην Περιθιώτισσα, αφού ξεκουραστείτε στην όμορφη πλατεία του Αγίου Δημητρίου με τις δύο κρήνες και τον θεόρατο πλάτανο, θα κατηφορίσετε πάντα σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο μέχρι την πλατανοσκέπαστη κοίτη του ποταμού Μόρνου. Αν θέλετε να συνεχίσετε την εξερεύνησή σας, προτείνουμε να πάτε στο απόμερο χωριό Στίλια ή Στύλια (5 χλμ. ασφάλτινος δρόμος), το οποίο βρίσκεται σε ύψος 850 μέτρων, σε μια πλαγιά γεμάτη θεόρατες βελανιδιές, καστανιές και έλατα με ανεμπόδιστη θέα στη λεκάνη του ποταμού Μόρνου.
♦ Στην περιοχή που παρουσιάζουμε υπάρχουν καταλύματα, αλλά μόνο βραχυχρόνιας μίσθωσης, τα οποία θα βρείτε στις γνωστές πλατφόρμες του διαδικτύου. Εναλλακτικά μπορείτε να μείνετε στα ξενοδοχεία της Ορεινής Ναυπακτίας ή σε αυτά της Λίμνης Μόρνου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)