Αντιγράφουμε απο την ιστοσελίδα του Κροκυλείου :

 

 

Το Χάνι του Πολύμερου

Χάνι Πολύμερου στο Κουμεντάρι.  Στην διασταύρωση του τότε εθνικού δρόμου Λιδορικίου –Ναυπάκτου και στη θέση Κουμεντάρι υπήρχε στα χρόνια της τουρκοκρατίας οικισμός τουρκαλβανών και ένα  χάνι.

Γνωρίζουμε από διάφορες μαρτυρίες και συγγράμματα ότι από τις αρχές του 1900 στη θέση Κουμεντάρι λειτουργούσε χάνι το οποίο ανήκε στην Κροκυλιώτικη οικογένεια του Δημητρίου Πολύμερου  (Χαραλαμπόπουλου) με την ονομασία:το καλύβι του Πολύμερου.

Το χάνι αυτό ήταν μια μικρή λιθόκτιστη  μονώροφη οικία με αποθήκη στη συμβολή του δρόμου προς το Κροκύλειο.

Προσέφερε εκείνη την εποχή καφέ, ποτά, φαγητό παράλληλα δε διέθετε και ζωοτροφή για τα ζώα των ταξιδιωτών, Ακόμα υπήρχε και η δυνατότητα διανυκτέρευσης  αυτών.

Το χάνι αυτό συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1957 από τον Γεώργιο Πολύμερο.

Μετά χτίστηκε ένα νέο κτήριο δυτικότερα από αυτό στην θέση πού βρίσκετε και σήμερα απέναντι από τις πέτρινες βρύσες στη διασταύρωση.

Το νέο αυτό κτήριο λειτούργησε αργότερα ως σημείο ανταπόκρισης της συγκοινωνίας με τα χωριά που εξυπηρετούνταν από το δρόμο του Κροκυλείου.

Στην θέση Κουμεντάρι  και γύρω μέχρι  χαμηλά  στο  ποτάμι υπήρχαν πολλά  ποτιστικά  περιβόλια  πού καλιεργούσαν καλαμπόκια, και διάφορα κηπευτικά, ενώ υπήρχαν οπωροφόρα δέντρα αλλά και πολλά αμπέλια.

Σε όλη την περιοχή υπήρχαν πέτρινες ταράτσες (καλύβες) όπου και διέμεναν όλο το χρόνο οι ιδιοκτήτες των κτημάτων για να τα καλλιεργούν αλλά και να  είναι κοντά στα  ποιμνιοστάσια τους

Αντιγράφουμε απο την ιστοσελίδα του Κροκυλείου :

Ο δρόμος Κουμεντάρι - Κροκύλειο

Δρόμος  Κουμεντάρι- Κροκύλειο . Από την θέση Κουμεντάρι και δεξιά της τότε εθνικής οδού Λιδορικίου-Ναυπάκτου άρχισε το 1931 η κατασκευή του δρόμου προς το Κροκύλειο, το έργο ολοκληρώθηκε το 1937.

Η απόσταση από το χάνι του Πολύμερου και μέχρι το Κροκύλειο σε ευθεία γραμμή ήταν 4 χιλιόμετρα .

Η μεγάλη όμως υψομετρική διαφορά απαιτούσε δρόμο οφιοειδή με 11 στροφές των 180 μοιρών και η απόσταση του να φτάνει  πλέον τα 10 χιλιόμετρα .

Το έργο αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και κατασκευάστηκε με υπεράνθρωπη προσπάθεια των κατοίκων του χωριού αλλά και την βοήθεια των γειτονικών χωριών Ζοριάνο, Αλεποχωρίου που εξυπηρετούνταν από αυτό το δρόμο.

Τα εγκαίνια του δρόμου έγιναν την 28 Αυγούστου το 1937 στο Κροκύλειο με την συμμετοχή όλων των κατοίκων του χωριού Ακριβώς εκείνη την περίοδο συνδέθηκε και το Κροκύλειο με συγκοινωνία από το Κουμεντάρι.

Οταν έφτασε δε το πρώτο λεωφορείο στο χωριό το 1950 στήθηκε ολονύκτιο γλέντι στην πλατεία του χωριού.

Η απουσία του τότε Κράτους για το έργο αυτό ήταν επιφανείς διότι ο τότε Νομάρχης δεν ήθελε να χαρακτηρίσει τον δρόμο αυτό νομαρχιακό για να μην έχει την ευθύνη συντηρήσεως του.

Από το Κροκύλειο ξεκινούν αργότερα αμαξωτοί δρόμοι προς το Κουπάκι ,Ζοριάνο Αλεποχώρι και μέσω του υψώματος της Θεοτόκου προς  Πενταγιοί, Αρτοτίνα και άλλα χωριά.

Ο Γάμος ήθη και έθιμα του χωρίου Κόκκινος Λιδωρικίου, της επαρχίας Δωρίδος, του νομού Φωκίδος.

Αύξων αριθμός χειρογράφου:

570

Συλλογέας:

Γ. Δ. Ανέστος

Έτος κατάθεσης εργασίας:

1968

Περίοδος συλλογής υλικού:

1968

Γεωγραφική Περιοχή:

Στερεά Ελλάδα - Φωκίδα

Πόλη / Χωριό:

Κόκκινος Λιδωρικίου Δωρίδος Φωκίδος

Πηγές:

επιτόπια έρευνα

Τύπος Αντικειμένου:

dl.folklore.notebooks.notebook [Εργασία]

Μόνιμη Διεύθυνση:

http://pergamos.lib.uoa.gr/dl/object/uoadl:4855

Αντιγράφουμε απο την ιστοσελίδα του χωριού:

Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία Ιστορικά στοιχεία

Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη των αιώνων. Κατοικήθηκε τον 6ο και 7ο αιώνα από περιπλανώμενους κτηνοτρόφους σλαβικής καταγωγής. Στην αρχαιότητα ακολούθησε την Αιτωλική Συμπολιτεία μέχρι της καταστροφής της Καλλίπολις από τους Γαλάτες. Μετά ακολούθησε την ηγεμονία της πόλης Φύσκο σημερινό Μαλανδρίνο. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους γνώρισε ευημερία καθόσον οι κάτοικοι της Δωρίδος είχαν το προνόμιο να κατατάσσονται ως μισθοφόροι στις ρωμαϊκές λεγεώνες.. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους άρχισε η παρακμή. Ο τόπος ερημώθηκε. Οι κάτοικοι έφυγαν για τη νέα πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη. Σεισμοί, επιδημίες, λιμοί και επιδρομές βαρβάρων κατέστρεψαν την περιοχή . Οι κάτοικοι με κέντρο τη νέα πρωτεύουσα "Λιδωρίκι" κράτησαν τη γλώσσα, τη θρησκεία και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Στην επανάσταση του 1821 το χωριό έδωσε 4 αγωνιστές. Καραμπέτσος Τριαντάφυλλος αριθμ. 14174 χειρόγραφο εθνικής βιβλιοθήκης Ανάστος Γεώργιος αριθμ. 14319 χειρόγραφο εθνικής βιβλιοθήκης Κοράκης Δημήτριος αριθμ. 14320 χειρόγραφο εθνικής βιβλιοθήκης Λούτσοβος Δημήτριος αριθμ. 23922 χειρόγραφο εθνικής βιβλιοθήκης Από αυτούς τους Αγωνιστές κατάγονται οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού.

Exact Matches (5)

Name of Passenger

Residence

Arrived

Age on Arrival

Passenger Record

Ship Manifest

Ship Image

1.

Athanassios Bertsias

Greece

1914

26

View

View

View

2.

Constantinos Bertsias

Loutsovo, Greece

1912

38

View

View

View

3.

Georgios Bertsias

Somansti, Greece

1912

19

View

View

View

4.

Gregorios Bertsias

Surastion, Doris

1910

21

View

View

View

5.

Panagiotis Bertsias

Loutsovos, Greece

1910

18

View

View

View

Πρώτοι μετανάστες με το όνομα μπερτσιας στις ΗΠΑ στις αρχές του προηγούμενου αιώνα

Παλιοί γάμοι : Έκδοση  αδείας : 30 – 10 – 1905

Κωνστ. Δημ.Μπερτσιάς – Λούτσοβο – ετών  20

Μαρία θυγ. Θεμιστ. Κοράκη – Λούτσοβο – ετών 18

Αθαν. Τριανταφυλλίδης

Α’- Κοίμηση Θεοτόκου – Λούτσοβο

παπα Χαρ. Τριανταφύλλου

Τέλεση  γάμου : 6 – 11- 1905

γιορτή του μοσχαριού

OOO













Anna-Maria Demetriades και ο Harry Demas ετέλεσαν τους γάμους στην Νέα Υόρκη το Σάββατο 31/5/2014

o  HARRY έχει καταγωγή από το Κόκκινο είναι γιός του Θέμη Δημητρακόπουλο

Στο γάμο παρευρέθηκαν και η Έφη και η Έλλη Κρανιά  καθώς και η Θεανώ Μπερτσιά που ταξίδεψαν ειδικά για το γάμο στην Νέα Υόρκη .

Οδοιπορικό στα ορεινά χωριά της Δωρίδας (Βαρδούσια)

Posted: 01 Jun 2014 02:05 AM PDT

Από την πλούσια και ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα του Συλλόγου Κουπακιωτών αναδημοσιεύουμε ένα όμορφο οδοιπορικό σε ορεινά χωριά των Βαρδουσίων (και της Ομοσπονδίας Συλλόγων ΒΔ Δωρίδας). Αξίζει να συνεχίσετε την περιήγησή σας και στην ιστοσελίδα http://coupaki.gr και να γνωρίσετε καλύτερα το γραφικό Κουπάκι:

Από την 'Άμφισσα θα αρχίσουμε το ταξίδι μας στα χωριά της Ορεινής Δωρίδας. Την Άμφισσα, τα ιστορικά Σάλωνα, που όλα στην όμορφη πόλη μυρίζουν ιστορία και λεβεντιά. Μια πινακίδα μας καθοδηγεί: Προς Λιδορίκι. Περνάμε ανάμεσα από ελιές (ποιος δεν ξέρει για τις ελιές Αμφίσσης και τον ιστορικό πια ελαιώνα της!) και οδεύουμε προς το φράγμα του Μόρνου. Η Αγία Ευθυμία, πατρίδα του συγγραφέα Γιάννη Σκαρίμπα, είναι το πρώτο χωριό που συναντάμε. Κι ύστερα η ιστορική Βουνιχώρα, που ρωτάει τους διαβάτες, αν είδαν τον ήρωά της τον Βλαχοθανάση.

Τρία πουλάκια κάθονταν ψηλά στη Βουνιχώρα

τόνα τηράει τη Λιάκουρα και τ’ άλλo την Κωστάρτσα

το τρίτο το καλύτερο ρωτάει τους διαβάτες.

Διαβάτες που διαβαίνετε, στρατιώτες που περνάτε

μην είδατε τσ’αρματολούς και τον Βλαχοθανάση

που γέρασε αρματολός στους κλέφτες καπετάνιος

(δημοτικό)

Σε λίγo φτάνουμε στο φράγμα του Μόρνου, όπου καταλήγουν εκτός από τα νερά του Μόρνου, κι όλα τα νερά των παραποτάμων και του Ευήνου. Σταματάμε για λίγο στη γέφυρα για να δούμε, αν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή, τις στέγες των σπιτιών του μικρού χωριού Καλλίου, που θάφτηκε στα νερά της λίμνης. Κι ακόμα μπορούμε να δούμε και το παλιό πέτρινο γιοφύρι, που κι αυτό έπεσε θύμα του φράγματος.

 

Λίμνη Μόρνου

 Είναι το ίδιο γιοφύρι που αναφέρει ο Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά» του. Γεννημένος στο διπλανό χωριουδάκι Αβορίτι, τον πήρε μωρό ακόμα η μάνα του για να σωθούν όλοι από τους διωγμούς των Τούρκων. Έπρεπε όμως να περάσουν το γιοφύρι και τα κλάματα του μωρού θα πρόδιδαν όλους : «αποφάσισαν να περάσουνε από το γιοφύρι και ως βρέφος εγώ μικρό, να μην κλάψω και χαθούνε όλοι, αποφάσισαν και με πέταξαν εις το δάσος, εις τον κόκκινο επονομαζόμενων και προχώρησαν δια το γιοφύρι. Τότε μετανογάει η μητέρα μου και τους λέγει : «Η αμαρτία του βρέφους θα μας χάσει τους είπε περνάτε εσείς και σύρτε εις το τάδε μέρος και σταθείτε... το παίρνω κι αν έχω τύχη και δεν κλάψει διαβαίνομεν... Η μητέρα μου και ο Θεός μας έσωσε» (Μακρυγιάννης). Ο Θεός έσωσε τον μικρό Μακρυγιάννη και μας τον ανέδειξε μεγάλο ήρωα της επανάστασης του ’21 και μεγάλο παιδαγωγό και πατριώτη.

Μετά τη γέφυρα του φράγματος στρίβουμε αριστερά στο δρόμο που οδηγεί στη Ναύπακτο. Δεν θα πάμε μέχρις εκεί, γιατί σε λίγο στρίβοντας δεξιά πορευόμαστε προς το Κροκύλειο. Ο δρόμος, ανηφορικός και ελικοειδής, ζορίζει λίγο και το αυτοκίνητο και τον οδηγό. Όσο αναβαίνουμε τόσο πιο όμορφη είναι η θέα προς τα κάτω. Υπάρχει όμως κι η άλλη όψη: αγροτικοί οικισμοί σε καλλιεργήσιμα χωράφια έχουν  από χρόνια εγκαταλειφθεί. Καλύβες, ταράτσες, στρούγκες, δέματα πέσανε. Αμπέλια και χωράφια φαγώθηκαν από τις νεροποντές, «ξεσάρισαν» από τη βροχή, τα χιόνια και τα χώματα. Κι όλα φαντάζουν ρουμάνια αδιαπέραστα, γεμάτα πουρνάρια, πετροχώραφα τώρα έχουν να λένε για των ανθρώπων το μόχθο. Κι όμως ένας οικισμός έγινε διαχρονικός χάρη στο σπαθί και την πένα του Μακρυγιάννη, είναι το Αβορίτι, όπου γεννήθηκε ο ήρωάς μας. «Η πατρίς της γεννήσεώς μου... χωριό του Λιδορικίου ονομαζόμενο Αβορίτι.. πέντε καλύβια... Εγώ γεννήθηκα έξω σε ένα χωράφι μας ονομαζόμενο «Κρύα Βρύση». Είχε πάει η μητέρα μου να μαζώξει καλαμποκιές για τα ζώα και με γέννησε εκεί και με τύλιξε με τις καλαμποκιές και με πήγε στο σπίτι» (Μακρυγιάννης).

Το Αβορίτι σήμερα έρημο. Μόνο ο Μακρυγιάννης ζει με την ιστορία και το έργο του.

Δίπλα του βρίσκεται το  μεγαλοχώρι  Κροκύλειο,. Πανέμορφο χωριό, με άφθονα νερά και πλούσια βλάστηση, με παραδοσιακά κτίσματα και μνημεία τέχνης (εκκλησία, σχολείο, μεγάλη βρύση, κ.ά.) Τα ίχνη του Κροκυλείου χάνονται στα βάθη των αιώνων, ενώ ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι αυτό καταστράφηκε το καλοκαίρι του 426 π.Χ. από τον Αθηναίο στρατηγό Δημοσθένη.

Ο άγγλος περιηγητής Λήικ (Leak) που επισκέφθηκε την περιοχή στη 10ετία του 1850 αναφέρει ότι στη σημερινή θέση του ναού του Σωτήρος υπήρχε αρχαίος ναός και ότι οι κάτοικοι είχαν αποφασίσει να χτίσουν στη θέση του ορθόδοξο ναό με τα ίδια υλικά. Με αρχαία υλικά είναι επίσης χτισμένος και ο ναός του Προφήτη Ηλία.

 

Κροκύλειο

Υπήρξε η Καλλικρατική έδρα του Δήμου Βαρδουσίων και έχει ένα όμορφο ξενώνα για όσους θέλουν να ξεκουραστούν και να επισκεφθούν τις όμορφες εκκλησίες και το Λαϊκό Μουσείο του χωριού. Και όποιος διψάσει πρέπει να δροσιστεί στις πέντε βρύσες, η μια δίπλα στην άλλη –που τα στόμιά τους απεικονίζουν πρόσωπα παλαιών αρχόντων της κωμόπολης.

Τόπος παλικαριάς το Κροκύλειο γιορτάζει κάθε χρόνια τα «Μακρυγιάννεια» προς τιμή του μεγάλου στρατηγού.

Προχωρώντας θα δούμε αριστερά μας το Κουπάκι. Κτισμένο στην πλαγιά  μιας από τις κορυφές των Βαρδουσίων ορέων, τον Πύργο (1100 μ) ,αμφιθεατρικά χτισμένο μέσα σε ένα πυκνό δάσος, 1000 περίπου στρεμμάτων από έλατα , βελανιδιές, καστανιές κ.α., με ανοικτό ορίζοντα προς τις σχεδόν μόνιμα χιονισμένες κορυφές των Βαρδουσίων της Γιώνας, αλλά και προς τον ποταμό Μόρνο.  Τα σπίτια του χωριού, χτισμένα τα περισσότερα τον 18ο & 19ο αιώνα, είναι κατασκευασμένα με ντόπια πέτρα από ντόπιους αλλά και Ηπειρώτες μαστόρους.

Ο κεντρικός ναός του χωριού, χτισμένος το 1858, με δαπάνη και προσωπική εργασία των ίδιων των   κατοίκων του , είναι αφιερωμένος στον πολυούχο Αγ. Γεώργιο. Είναι ρυθμού ''Βασιλικής'' και κοσμείται από ένα θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στο Χωριό υπάρχει αξιόλογο Λαογραφικό μουσείο, ξενώνας και Ταβέρνα.

Συνεχίζοντας δούμε και τον Ζωριάνο. Ένα άλλο δωρικό χωριό, κτισμένο στα 800 μ. στα Βαρδούσια.

  

Ζωριάνος

Στον Ζωριάνο μπορούμε να δούμε προεπαναστατικά κτίσματα, λημέρια αγωνιστών του 1821 και τα ξωκκλήσια του Ι. Προδρόμου, του Αγίου Ιωάννου καιν της Αγίας Σοφίας.

Για το τελευταίο ξωκκλήσι, οι κάτοικοι λένε πως όταν κάποτε αυτό ερειπώθηκε, οι κάτοικοι προσπάθησαν να ξεκαρφώσουν την εικόνα της Αγίας, αλλά αυτή δυο φορές έσπασε το σκεπάρνι των μαστόρων. Αυτό ήταν σημάδι πως η Αγία Σοφία ήθελε να ξανακτιστεί το ξωκκλήσι της, όπως και έγινε.

Πιο πάνω θα δούμε το Αλποχώρι. (υψόμ. 990 μ.) 

 

Αλποχώρι

  

Έχει πανοραμική θέα προς τα βουνά της Ναυπακτίας, τη Βαρνάκοβα, τα Παληοξάρια και τον Πατραϊκό. Το Αλποχώρι όπως και άλλα χωριά, αποδεκατίστηκε πληθυσμιακά στον εμφύλιο, όταν οι κάτοικοί του έζησαν τραγικές καταστάσεις. Στο χωριό βλέπεις ίχνη μιας ζωής που κάποτε έσφυζε. Βρίσκεις παλιές εκκλησίες και ξωκκλήσια, δύο υδραγωγεία, νερόμυλους ξύλινα γιοφύρια και μια νεροτριβή. Σήμερα υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις ξενώνας και παραδοσιακή ταβέρνα ,που είναι στέκι των κυνηγών όλη την κυνηγετική περίοδο και όχι μόνο.

Γυρνώντας λίγο πίσω και στρίβοντας αριστερά πάνω από το Κροκύλειο παίρνοντας τον δρόμο προς την Πενταγιού, βρίσκουμε δεξιά μας τον Κόκκινο. 

Μοναδικό σε θέα χωριό απολάμβανε κάποτε την ροή του Μόρνου και σήμερα την μαγευτική λίμνη του. Ο αρχαίος οικισμός κατεστράφη το 279 πΧ από Γαλάτες επιδρομείς , όπως και το γειτονικό Κάλλιο.

 Συνεχίζοντας όμως φτάνουμε στο χωριό Πενταγιοί.

 

Πενταγιοί

Ένα χωριό μέσα στα έλατα και απέναντι από τις μεγαλειώδεις κορφές των Βαρδουσίων. Πνιγμένο στην πυκνή βλάστηση με άφθονα τρεχούμενα νερά. Διάσημο λόγω της Μαρίας. Της πολυτραγουδισμένης Μαρίας Πενταγιώτισσας, κρίκος αντάξιος στην αλυσίδα των όμορφων της ελληνικής μυθολογίας, εμπνέει και τον Παλαμά που την αποκαλεί ‘’Γέννα μαρμάρινη της Αφροδίτης’’ σε στίχους ποιήματός του εμπνευσμένο από τον θρύλο της. Κάντε μια βόλτα στο χωριό και απολαύστε την πέτρινη βρύση, τα αρχοντικά, τους μύλους και το παλαιό μοναστήρι του Αγ. Παντελεήμονα.

Περιδιαβαίνοντας την ορεινή περιοχή, δεξιά και αριστερά του κεντρικού οδικού άξονα, βρίσκουμε πολλά χωριά της ορεινής Δωρίδας.

Το Τρίστενο, (υψόμ. 940 μ.)  και αυτό με ιστορία που ανάγεται στους αρχαίους χρόνους, αφού παλαιότερα έχουν επισημανθεί ίχνη αρχαίου οικισμού. Αξιόλογο από αρχιτεκτονικής πλευράς, είναι το κτίριο του (πρώην) Δημοτικού σχολείου.

Το Ψιλό χωριό, κτισμένο στα 1200 μ. κατακλύζετε από πελώριες καρυδιές , αναρίθμητες βρύσες και πηγές.

Την Κερασιά, (υψόμ. 1.340 μ.)

 

Κερασιά

Γραφικό χωριό μέσα στα έλατα με παραδοσιακά κτίρια, εκκλησίες και πετρόκτιστες παλαιές βρύσες. Το ηλικίας άνω των 100 ετών παραδοσιακό κτίσμα του σχολείου, είναι σήμερα το Πνευματικό κέντρο του χωριού.

Το Διχώρι, (υψόμ. 1.150 μ.) όπου αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν την παρουσία αρχαίου οικισμού. Με μεγάλη συνεισφορά των κατοίκων του στον αγώνα του 1821, όπως και όλα τα χωριά της Δωρίδας. Στην εκκλησία του χωριού υπάρχει αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Το Κριάτσι, (υψόμ. 1.200 μ.), πανέμορφο χωριό με θέα σε παραπόταμο του Φείδαρη (Εύηνος) και γραφικά ξωκλήσια.

Προχωρώντας προς το τέλος της διαδρομής μας και πριν από τις πηγές του Εύνου ή Φείδαρη (προσωνυμία που μας πάει στον μυθικό γενάρχη της περιοχής μας, τον Οφίονα), φτάνουμε στην Αρτοτίνα, στα 1350 μ. 

 

Αρτοτίνα

Το χωριό έχει θέα στα Βορειοδυτικά Βαρδούσια μπροστά στις κορυφές Πλάκα, Πάνω και Κάτω Ψηλό, Αλογόραχη, Νεραϊδάλωνο, Σούφλες, όλες πάνω από 2000 μέτρα, και γι'αυτό πολλές φορές είναι ορμητήριο ορειβατικών και αλπινιστικών ομάδων. Είναι από τα γνωστότερα χωριά και ‘’πρωτεύουσα’’  ‘όπως χαρακτηρίζεται, των Βαρδουσίων. Ένα καπετανοχώρι τριγυρισμένο από καταπράσινα τοπία. Στο μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη του Προδρόμου, χτισμένο στις αρχές του 18ου αιώνα, (χώρος αναψυχής των επισκεπτών και αναβίωσης της ιστορικής μνήμης) όπου μόνασε ο Αθανάσιος Διάκος, μπορούμε να δούμε το κελί του και στο χωριό να επισκεφτούμε το σπίτι του. Οι μνήμες από την Επανάσταση του ΄21 έρχονται συνεχώς στο προσκήνιο, αφού από εδώ κατάγονταν πολλοί ακόμα ήρωες και οπλαρχηγοί του Αγώνα. Ανατολικά του χωριού, πέρα από τη χαράδρα, υπάρχουν λείψανα αρχαίου οικισμού. Υπάρχει επίσης τάφος μακεδόνικος.  Η πανέμορφη βουνίσια φύση είναι σε αρμονία με το στήσιμο των σπιτιών που κυρίως είναι πετρόχτιστα, δίπατα, με κεραμοσκεπές ή και τα παλιότερα με παραδοσιακές σκεπές από σχιστόλιθο (στερφογάλαρα), που οι ντόπιοι τεχνίτες έδιναν το χαρακτηριστικό ύφος της Αρτοτίνας. Στο χωριό υπάρχει Ιστορικό και Λαογραφικό μουσείο.

Στις πολλές Πολιτιστικές Εκδηλώσεις και Λαϊκά Πανηγύρια (Μακρυγιάννεια, Διάκεια, Γιορτή του τσίπουρου, Δωρικό Αντάμωμα, κ.α) που οργανώνονται σε πολλά χωριά της περιοχής καθ΄ολη την διάρκεια του έτους μπορούμε να γευθούμε τα καταπληκτικά τοπικά κρέατα (ειδικός το αρνάκι) στην σούβλα ή στα κάρβουνα, τις πίτες (σπεσιαλιτέ της περιοχής) καθώς και καλό κρασί τυρί φέτα και πρόβειο γιαούρτι. 

Πηγή: http://coupaki.gr/

1946 τα αδέλφια Δημήτρης και Θεμιστοκλής Μπερτσιάς 

Δεκαετία 80 Πάσχα στο χωριό  το ψήσιμο στο παραδοσιακό λάκο οικογένεια Γ Μπερτσιά

άποψη του χωριού

Δεκαετία 80  , ο Νικόλαος Κοράκης  με την γυναίκα του Βασίλω

Δεκαετία 80 απόγευμα στο Καραούλι

---

Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας. Ποιούς τελικά εκλέξαμε: Με μεγάλη αποχή στην Ορεινή Δωρίδα ολοκληρώθηκε την Κυριακή 25ης Μαΐου, η δεύτερη κατά σειρά εκλογική μάχη για την Τοπική αυτοδιοίκηση.  Οι εκλεγμένοι της Περιφέρειας, του Δήμου και των χωριών μας είναι οι παρακάτω: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Περιφερειάρχης Μπακογιάννης Κώστας με Αντιπεριφερειάρχη Φωκίδας τον Ράμο Ιωάννη   ΔΗΜΟΣ ΔΩΡΙΔΑΣ Δήμαρχος: ΚΑΠΕΤΖΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Δημοτικοί Σύμβουλοι Περ. Βαρδουσίων: ΑΣΗΜΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑ (Συνδυασμός Καπεντζώνη)  ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη)   ΠΑΛΑΣΚΩΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΦΛΕΤΟΥΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Δημοτικοί Σύμβουλοι Περ. Λιδωρικίου: ΥΦΑΝΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη)  ΤΣΙΛΙΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη)  ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΚΡΙΚΕΛΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΓΛΥΜΙΤΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Συνδυασμός Αρτινόπουλου) Δημοτικοί Σύμβουλοι Περ. Ευπαλίου: ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΦΛΕΓΓΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΚΑΛΛΙΑΜΠΕΤΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΚΟΥΛΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΚΑΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΑΡΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Συνδυασμός Αρτινόπουλου) ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ (Συνδυασμός Τριανταφύλλου)  Δημοτικοί Σύμβουλοι Περ. Τολοφώνος: ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΦΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΖΕΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) ΜΑΜΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη)   ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) ΓΚΙΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα)   ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ Αλποχώρι ΜΠΡΟΥΜΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) Αρτοτίνα ΚΑΠΠΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Δάφνος ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) Διακόπι ΞΗΡΟΜΑΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα)  Διχώρι ΚΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Ζοριάνο ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κάλλιο ΓΕΡΟΔΗΜΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κερασιά ΓΚΑΝΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κόκκινος ΑΝΕΣΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κονιάκος ΜΑΡΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κουπάκι ΖΟΥΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κριάτσι ΦΛΩΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Κροκύλειο ΑΥΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Πενταγιοί ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Περιβόλι ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Τρίστενο ΚΟΛΟΝΕΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (Συνδυασμός Κουλούλα) Ψηλό Χωριό ΒΡΕΤΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Συνδυασμός Καπεντζώνη) Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας

Στις όχθες της λίμνης Μόρνου

Στις παλιογκορτσιές ο Νίκος Κοράκης του Γεωργίου και ο Νίκος Μπερτσιάς του Γεωργίου στο τέλος της δεκαετίας του 80 .

Ο Χαράλαμπος Κοράκης ( Καραγκούνης ) μπροστά από το μαγαζί του γαμπρού του  γύρω στο 1990

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΕΣΤΟΣ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ
αιώνια η μνήμη του...
το παρακάτω κείμενο είναι από το εξαίρετο blog του Κ ΚΑΨΑΛΗ ΤΟ ΛΙΔΩΡΙΚΙ

21.5.14

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ

   Ένας  ακόμα  παλιός  αγαπητός  φίλος  και  χωριανός  , έφυγε  πρόσφατα  απ’τη ζωή  και  τάφηκε  στο  χωριό  μας , ο Κώστας Ανέστος , ποτ έγραψε  ιστορία  στη  Δωρική  αυτοκινητιστική  αγορά αφού  όλα  του  τα  χρόνια  τα..” έφαγε “ στα αυτοκίνητα , φορτηγά  και  επιβατικά . Απ’ ό.τι  θυμάμαι .ξεκίνησε  πρώτα  απ’τα  φορτηγά και σιγά – σιγά  αγόρασε  μισό λεωφορείο στην  αρχή  και  μετά  το έκανε  ολόκληρο .
   Μάλιστα , αν  δεν  κάνω λάθος , ‘ηταν  απ’ τα  πρώτα , αν  όχι το  πρώτο “ κουτσομούρικο “ και  επειδή ο  αξέχαστος  φίλος  Κώστας  , μας  έκανε  όλα  τα..χατίρια , παίρναμε  πάντα  αυτόν  στις  εκδρομές  , μέχρις  ότου πήγε  στο  ΚΤΕΛ Αττικής , οπότε ανέλαβε  τις  εκδρομές  μας  ο  αείμνηστος Θόδωρος  Τσώτας .
   Θυμάμαι , κάποια  Πρωτομαγιά , στα  μέσα της  δεκαετίας  του ‘60 , είχαμε  πάει  ημερήσια  εκδρομή  οι  Λιδοικιώτες και  επιστρέφοντας  περάσαμε  κι’ απ’ τηε  Ερατεινή , που  είχε  κάτι  σαν..πανηγύρι , σταματήσαμε  και  συνεχίσαμε  το  γλέντι , στο  οποίο συμμετείχε  και ο Κώστας που  ήταν  μερακλής και..χορευταράς .
   Αφού  λοιπόν  έπρεπε  να  φύγουμε , μπήκαν  μέσα  στο  αμάξι ..δυσανασχετούντες  όλοι οι  επιβάτες  χορεύοντας  και  τραγουδώντας και  μαζί  κι’ ο  Κώστας , που  μισοκαθόταν  στη  θέση  του  οδηγού , αλλά  ήταν και..μισοόρθιος  και  χόρευε , τώρα  το  πως  τα  κατάφερνε , μόνο αυτός  το ήξερε ..
   Κοινωνικός και ανοιχτός  στις  παρέες , ήταν παρών σε κάθε  κοινωνική  εκδήλωση , κάτι  που  τον έκανε αγαπητό  σε  όλους , στα Λιδορικιώτικα  δε  πανηγύρια ήταν  πάντα  εκεί  με  την  οικογένειά  του
   Πολλά , πάρα  πολλά έχω  να  θυμάμαι  φίλοι  μου για τον  καλό  φίλο  τον  Κώστα , αλλά χρειάζονται..ώρες  πολλές  , ελπίζουμε  κάποια  άλλη  βραδιά να  θυμηθούμε παλιές  όμορφες Λιδορικιώτικες  ιστορίες  με  τον Κώστα  και τους  συναδέλφους  του .
    Η  σελίδα  μας ,  αυτή  τη  δύσκολη  στιγμή , στέλνει  τα  πιο  θερμά της  συλλυπητήρια  στην  αγαπητή  κυρία  Ελένη , τη σύζυγό του  και στα  παιδιά του , με  την  ευχή , να  ζήσουν  να  τον  θυμούνται πάντα  γελαστό  , όπως ήταν .
   Όσο  για  τον  αγαπητό  μας  φίλο , προσευχόμαστε  γι’ αυτόν να  είναι  καλοτάξιδος  και  αναπαυμένος , οι  γέιτονες  , οι  χωριανοί  και  οι  φίλοι  θα  τον  θυμόμαστε  πάντα με  αγάπη
   Καλό  ταξίδι   φίλε  Κώστα

ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ 2014 ,ΔΗΜΟΣ ΔΩΡΙΔΑΣ
ΚΑΠΕΝΤΖΩΝΗΣ 51,36%
ΚΟΥΛΟΥΛΑΣ 36,11%
ΑΡΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ 6,33%
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ 6,20%

Εκδρομή του Συλλόγου Κοκκινιωτών στην Περαχώρα , δεξιά διακρίνεται ο τότε πρόεδρος , αξέχαστος Δημήτρης Κοράκης του Πέτρου

Από εκδρομή του Συλλόγου Κοκκινωτών στον Παρνασσό,  ο Γεώργιος Μπερτσιάς και ο Χαράλαμπος Καραδήμας 

Γλέντι στην  αυλή του  μαγαζιού του Γιάννη Καραμπέτσου ,Δεκαπενταύγουστο πολλά χρόνια πρίν.