Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013
Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013
Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013
Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013
Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013
Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013
Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013
Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013
από το blog ΛΙΔΩΡΙΚΙ του Κ ΚΑΨΑΛΗ
OI ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ ΜΑΝΑΒΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ “ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΟ “ΒΕΛΟΥΧΙ ….
.
Βέβαια , για να είμαστε ..ειλικρινείς , οι μανάβηδες αυτοί δεν ήταν ακριβώς ..Λιδορικιώτες , γιατί κακά τα ψέματα , εκείνο τον καιρό το Λιδορίκι δεν είχε νερό ούτε για να πιεί , όχι να ποτίσει και κήπια ..
Οι μανάβηδες αυτοί λοιπόν ήταν απ’ το παραδεισένιο Βελούχι και το Λούτσοβο , αλλά καλλιεργούσαν και διέθεταν τα προϊόντα τους αποκλειστικά και μόνο στο Λιδορίκι , όπου καταφτάνανε κάθε πρωί
Σαν έμπαινε λοιπόν ο Αύγουστος , κι’ άρχιζαν να..ροδίζουνε οι ντομάτες , κάθε πρωί κατέφθαναν οι πλανόδιοι μανάβηδες , απ’το Βελούχι και το Λούτσοβο , με τα μουλάρια φορτωμένα , κι’απ’ τις δυο μεριές , με κοφίνια μεγάλα ή ξύλινα βαθιά κασόνια , γεμάτα με όλων των ειδών, ολόφρεσκα , λαχταριστά ..ζαρζαβατικά .
Βέβαια , η δουλειά αυτή γινόταν χειμώνα καλοκαίρι , αλλά προσωπικά λόγω..ιδιαίτερου “ ντοματο..πάθους “ , γνωστό άλλωστε στο σόι μας , έχω το νου καρφωμένο σε κείνο τον καιρό , που οι ντομάτες ήταν σαν..” καρπούζια “ , χωρίς υπερβολή …
Χόρταινε το μάτι σου , κι’ ευχαριστιόταν η ψυχή σου , βλέποντας τα καλούδια απ’ το παραδεισένιο Βελούχι , αλλά κι’ απ’ το Λούτσοβο , όπως είπαμε .
Πρωί – πρωί λοιπόν κατέφθαναν με τις πραμάτειες τους , ντομάτες , μελιτζάνες , πιπεριές , αγγούρια , κολοκυθάκια , χορταρικά , μυριστικά , ό,τι τράβαγε η ψυχή σου , οι μανάβηδες , που ξεκίναγαν , αναγκαστικά , απ’ τις Λάκκες και τράβαγαν το δρόμο , μέχρι να ξεπουλήσουν , κάτι βέβαια που γινόταν συνήθως πολύ γρήγορα , και σπάνια έφταναν μέχρι τη Βαθιά .
Οι κυριότεροι τακτικοί μανάβηδες ήταν : Λουκάς Καράντζαλος , Θυμιος Καραπιστόλης , Ασημακογιάνναινα , απ’ το Βλούχι , και Μήτσος Καραμπέτσος απ’ το Λούτσοβο . Βέβαια ευκαιριακά έρχονταν και άλλοι , αλλά αυτοί ήταν οι τακτικοί , οι..σταθεροί , κι’ ο καθένας τους είχε φυσικά την πελατεία του , αλλά και ξεχωριστή ποιότητα στα ζαρζαβατικά του , ιδιαίτερα στις ντομάτες , που λόγω σπόρου , είχαν διαφορετική γεύση αλλά και όψη .
Αν θυμάμαι καλά , ο πρώτος που έβγαλε τις ροζέ μεγάλες ντομάτες , ήταν ο Μήτσος ο Καραμπέτσος , και ενώ στην αρχή , οι πελάτες ήταν λίγο επιφυλακτικοί , γιατί δεν τις ξέραμε ακόμα , σιγά – σιγά γίνονταν ..¨ανάρπαστες “ , κι’ έτσι οι μανάβηδες κάναν το κουμάντο τους και κράταγαν καβάντζα για τους τακτικούς πελάτες τους ..
Βέβαια , όπως είπαμε και πριν , οι ντόπιες ντομάτες , Βελουχοβιώτικες και Λουτσοβιώτικες , “ γίνονταν “ τον Αύγουστο , θυμάμαι μάλιστα στις 6 Αυγούστου , που πηγαίναμε στο πανηγύρι του “ Σωτήρος “ κάτω στη ποταμιά στο Λουτσοβιώτικο , και ως γνωστόν ήταν , τότε τουλάχιστον , νηστεία , η ντοματοσαλάτες με τα ολόφρεσκα αγγούρια , τις πιπεριές και το κρεμμυδάκι τους έδιναν και έπαιρναν , κάποιες μάλιστα παρέες , που είχαν και..” αλιευτικές “ ικανότητες , έπιαναν στο ποτάμι ψάρια , κάτι μικρά ψαράκια , δρομίτσες και ..χαμοσύρτια και έτσι το γεύμα τους γινόταν πιο..πλούσιο .
Η αφεντιά μου , σεσημασμένος..” ντοματάς “ , πέρναγα το ποτάμι κάθετα , την εποχή εκείνη είχε ελάχιστο νερό , και πήγαινα ακριβώς απέναντι , όπου ήταν το χ’ανι του μπάρμπα Μήτσου Καραπιστόλη , του Ντακουίνου , όπως τον λέγαμε , με τον οποίο είχαμε συγγένεια , και με το θάρρος αυτό λοιπόν πήγαινα ( ο μπάρμπα Μήτσος βέβαια ήξερε το σκοπό της επίσκεψής μου ) και αφού με καλωσόριζε ο μπάρμπα Μήτσος , μου ‘ λεγε μόνος του να πάω να μαζέψω ντομάτες και αγγούρια , κι’ έτσι και γινόταν .
Για να πάρετε μια ..γεύση , απ’ τα προϊόντα της εποχής εκείνης , δημοσιεύουμε μια φωτογραφία , που ναι μεν εικονίζει Λιδορικιώτικα , ντόπια πράγματα , αλλά σύγχρονα , και μάλιστα απ’ τον κήπο της κυρίας Μαρίας Χαρ. Χούσου , που είχε την καλοσύνη να μας τα προσφέρει το καλοκαίρι , κάπως έτσι λοιπόν ήταν και οι ντομάτες των μανάβηδων της εποχής , και κυρίως του Μήτσου Καραμπέτσου .
Μετά , πέρναγα πάλι απέναντι , κουβαλώντας το..πολύτιμο φορτίο μου , σε κοφίνι που κουβαλούσα μαζί μου , γιατί τότε δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί οι…πλαστικές τσάντες , γι’ αυτό και τα τόπια μας ήταν καθαρότερα ..
Οι ίδιοι σχεδόν Βελουχοβιώτες μανάβηδες , έφερναν και στο τέλος της άνοιξης , τα περίφημα κεράσια , μόνο που προστίθονταν και κάποιοι άλλοι , κυρίως η παπαδιά του πάπα Καράντζαλου , αδελφού του Λουκά , που είχε μπόλικες κερασιές , ενώ τις περισσότερες , αν θυμάμαι καλά , τις είχε ο Κώστα Παπανδρέου , ο Λαζοκώστας με το γιο του το Γιάννη .
Τελειώνοντας λοιπόν τα κεράσια , άρχιζαν τα βύσσινα , και οι κερνοικοκυράδες ( ..υπήρχαν..τότε ) , αφού είχαν φκιάξει το γλυκό τους το κεράσι , άρχιζαν το βύσσινο και τη βυσσινάδα .Είναι πολύ δύσκολο αγαπημένοι μου φίλοι , να μπορέσω να σας περιγράψω με λόγια , τις γεύσεις εκείνες , των γλυκών του κουταλιού , αλλά και της βυσσινάδας , που οι νοικοκυράδες την είχαν “ πρώτο παραχέρι “ και φίλευαν τους μουσαφίρηδες αλλά και τους απλούς επισκέπτες .
Πρόπερσι το καλοκαιράκι , φίλοι μου , είχα την μεγάλη τύχη , να ματαξαναφάω..Βελουχοβιώτικα κεράσια , μάλιστα όπως το ακούτε , χάρη στην ευγενική καλοσύνη της χήρας του αείμνηστου Λουκά Καράντζαλου , που νου έφερε μια τσάντα απ’ τα δικά της .
Κ ΚΑΨΑΛΗΣ
Μεταφέρουμε από το blog του Κ ΚΑΨΑΛΗ το Λιδωρίκι
ΤΟ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΟΥ Ε.Ο.Τ
Αμέσως , λοιπόν , μετά τη γέφυρα του Στενού , σε απόσταση 5-6 χιλιομέτρων απ’ το Λιδορίκι , και λίγο παραπέρα , απ’ το σημείο που ήταν , παλιότερα , το Χάνι του Κωσταντελάκη , πάνω στο δρόμο Λιδορικίου – Ναυπάκτου , ο Ε.Ο.Τ , έφτιαξε ένα τουριστικό περίπτερο , έτσι το χαρακτήριζαν , ένα είδος Motel , κατά τα ξένα..πρότυπα .
Ήταν ένα σύγχρονο διώροφο κτίριο , που έγινε , για να εξυπηρετεί , τους περαστικούς ταξιδιώτες , που κινούνταν στο δρόμο Άμφισσας – Λιδορικίου – Ναυπάκτου – Ιωαννίνων , επίσης και τους ξένους τουρίστες , που απ’ τους Δελφούς , θα ήθελαν να επισκεφτούν και την Ολυμπία , μιάς και τότε η διαδρομή , μέσω Λιδορικίου , ήταν η μοναδική .
Το Motel του Μόρνου , πρόσφερε πρόχειρο φαγητό , αναψυκτικά , καφέδες και διέθετε και έξι κρεβάτια , για την περίπτωση διανυκτέρευσης , υπεύθυνος για τη λειτουργία του , ήταν ο Θανάσης Κολοκύθας , απ’ τον Κόκκινο ( Λούτσοβο ) .
Πιστεύουμε , πως αν υπήρχε κατάλληλο προσωπικό , το περίπτερο , μέχρι και τη δεκαετία του 60 , θα δούλευε καλά , γιατί εκείνη την εποχή , απ’ το Λιδορίκι , προς Ναύπακτο και Ιωάννινα , περνούσαν πολλά , αυτοκίνητα , και την καλοκαιρινή δε περίοδο , όλα τα τουριστικά λεωφορεία , που πήγαιναν επισκέπτες από Δελφούς προς Ολυμπία , περνούσαν από εκεί , και σταματούσαν στο Λιδορίκι , γιατί, τελικά , δεν κατάφερε , για τους λόγους που αναφέραμε , να γίνει σταθμός των περαστικών , έλειπε ο επαγγελματισμός και το κατάλληλο προσωπικό .
Βέβαια , όταν πιά έγινε ο παραλιακός δρόμος Ναυπάκτου , μέσω Ερατεινής , η κίνηση των τουριστικών λεωφορείων , κόπηκε σχεδόν τελείως , με αποτέλεσμα το περίπτερο να..μαραζώσει ..
Πάντως , η επιλογή , να γίνει το περίπτερο στη θέση αυτή , αποδείχθηκε λανθασμένη , ενώ , αντίθετα , αν γινόταν στο Λιδορίκι , η τύχη του , ίσως , να ήταν διαφορετική , καλύτερη , βέβαια μετά την ενοικίασή του σε ιδιώτη , ξέφυγε απ’ τον…προορισμό του , και..φυτοζωούσε , αφού και πάλι δεν είχε ειδικευμένο προσωπικό , και λειτουργούσε , ούτε καν σαν…χάνι …΄
Κ Καψάλης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)