Επαρχία Δωριδας το 1890

82) ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΙΤΙΟΥ (επαρχία Δωρίδος).

–Δήμαρχος Βασ. Κ. Ανδρίστου.

–Χωρία 10, πρωτ. Λιδωρίκιον.

–Πληθ. τω 1870: 3.117, τω 1879: 3.582, τω 1889: 4.104.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Σιτηρά, όσπρια, αμπελώνες, λαχανόκηποι, αμυγδαλέαι και πλείσται βοσκαί διά κτηνοτροφίαν ακμάζουσαν.

–Οικον. Εφορία. Ταμείον. Ταχ. και τηλ. γραφείον ηνωμένον.

–Ειρηνοδικείον Δωρίδος (Πρωτοδ. Αμφίσσης).

–Επισκ. Φωκίδος.

–Ελλην. Σχολ. πλήρες (μαθ. 80), Δημοτικά 5 (μαθ. άρρ. 120), Γραμματοδ. 1.

–Συγκοινωνία δι’ Αμφίσσης, Ιτέας (όρα Άμφισσαν).

83) ΔΗΜΟΣ ΥΛΙΑΣ (επαρχ. Δωρίδος).

–Δήμαρχος Γεωργ. Γαρδίκης.

–Χωρία 6, πρωτ. Γρανίτσα.

–Πληθ. τω 1870: 3.021, τω 1879: 3.281, τω 1889: 2.944.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Σιτηρά, αμπελώνες και βοσκαί.

–Επισκ. Φωκίδος.

–Ελλ. Σχολ. μη λειτουργούν τακτικώς, Δημοτικά 3 (μαθ. άρρ. 125).

–Συγκοινωνία δι’ Αμφίσσης, Ιτέας.

84) ΔΗΜΟΣ ΚΡΟΚΥΛΙΟΥ (επαρχ. Δωρίδος).

–Δήμαρχος Αναστ. Σακαρέλος.

–Χωρία 7, πρωτ. θερ. Πενταγιοί, χειμερ. Παλαιοκάτουνον.

–Πληθ. τω 1870: 3.131, τω 1879: 3.649, τω 1889: 3.246.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Σιτηρά, κυρίως αραβόσιτος, όσπρια, αμπελώνες, καρποφόρα δένδρα, λαχανόκηποι, βοσκαί.

–Ειρηνοδικείον (Πρωτοδ. Αμφίσσης).

–Επισκ. Φωκίδος.

–Ελλην. Σχολ. (ταξ. 1 μαθ. 20), Δημοτικά 4 (μαθ. άρρ. 200).

–Συγκοινωνία διά Βιτρινίτσης, Αμφίσσης, Ιτέας και διά Ναυπάκτου.

85) ΔΗΜΟΣ ΒΩΜΕΑΣ (επαρχ. Δωρίδος).

–Δήμαρχ. Μιλτ. Ι. Κουτσαγγέλης.

–Χωρία 6, πρωτ. Αρτοτίνα.

–Πληθ. τω 1870: 3.089, τω 1879: 3.475, τω : 1889: 2.703.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Σιτηρά, όσπρια, αμπελώνες και βοσκαί.

–Η Αρτοτίνα είναι έδρα θερινή του Ειρηνοδικείου Κροκυλίου.

–Επισκοπή Φωκίδος.

–Δημοτικά Σχολ. 4 (μαθ. άρρ. 140), Γραμματοδ. 2.

–Συγκοινωνία δι’ Αμφίσσης, Ιτέας.

86) ΔΗΜΟΣ ΠΟΤΙΔΑΝΙΑΣ (επαρχ. Δωρίδος).

–Δήμαρχος Κ. Ηλιόπουλος.

–Χωρία 6 και μονή «Βαρνάκοβα», πρωτ. Άνω Παλαιοαξάριον.

–Πληθ. τω 1870: 2.177, τω 1879: 2.118, τω 1889: 2.141.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Σιτηρά, όσπρια, αμπελώνες, λαχανόκηποι, και πλείσται υπέρ πάντα άλλον δήμον βοσκαί διά κτηνοτροφίαν λίαν ανεπτυγμένην.

–Ταχυδρ. γραφείον.

–Ειρηνοδικείον (Πρωτοδ. Αμφίσσης).

–Επισκ. Φωκίδος.

–Δημοτικά Σχολ. 4 (μαθ. άρρ. 120), Γραμματοδ. 2.

–Συγκοινωνία διά Βιτρινίτσης κυρίως, διά Ναυπάκτου και δι’ Αμφίσσης Ιτέας.

87) ΔΗΜΟΣ ΕΥΠΑΛΙΟΥ (επαρχ. Δωρίδος).

–Δήμαρχος Γ. Σεπεντζής.

–Χωρία 15, πρωτ. Μπασταίοι, συνοικ. του χωρίου Κλιμακίου.

–Πληθ. τω 1870: 2.431, τω 1879: 3.132, τω 1889: 3.495.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Σίτος, αραβόσιτος, κριθή, φασόλια, ολίγοι σταφιδώνες, βοσκαί.

–Ταχυδρ. γραφείον Σουλέ.

–Επισκ. Φωκίδος.

–Δημοτικά Σχολεία 9 (μαθ. άρρ. 65), Γραμματοδ. 7.

–Συγκοινωνία ένθεν μέν διά Βιστρινίτσης ένθεν δε διά Ναυπάκτου, ών μικρόν απέχει, σχεδόν εξ ίσου.

88) ΔΗΜΟΣ ΤΟΛΟΦΩΝΟΣ (επαρχ. Δωρίδος).

–Δήμαρχος Αγησίλαος Δρόσου.

–Χωρία 10, πρωτ. Βιτρινίτσα, πολίχνη παράλιος εν τω Κορινθιακώ.

–Πληθ. τω 1870: 3.221, τω 1879: 3.541, τω 1889: 4.102.

–Έδαφος: Ασβεστόλιθοι, σχιστόλιθοι, ψαμμίτης.

–Γεωργία: Κριθή κυρίως, σίτος, αραβόσιτος, αμπελώνες, ολίγοι σταφιδώνες, ελαιώνες.

–Ταχ. και τηλ. γραφείον ηνωμένον.

–Χειμερινή έδρα του ειρηνοδικείου Ποτιδανίας.

–Επισκ. Φωκίδος.

–Ελλην. Σχολ. (ταξ. 2 μαθ. 20), Δημοτικά 5 (μαθ. άρρ. 140), Γραμματοδ. 1.

–Συγκοινωνία διά των ατμοπλοίων της Ελλ. Ατμ. των γραμμών Κορινθιακού (όρα συγκ. Αμφίσσης, Πατρών και Κορίνθου).»

ΠΗΓΗ

Χ.Μακρίδου, Οδηγός της Ελλάδος. Μετά ημερολογίου και προσαρτήματος αγγελιών εμπορικών, βιομηχανικών, τραπεζικών, εκπαιδευτικών και άλλων καταστημάτων και εταιριών. Έτος Δ΄ 1890. Μέρος Α΄. Εν Αθήναις 1889, σελίδες 136-149.

Στο Κόκκινο .  Κοντοσούβλι και τυρόπιτα έτοιμα από μαστόρους του είδους !!!

 2.12.1980 από αριστερά: Χ.ΦΛΩΡΟΣ, Γ. ΚΟΡΑΚΗΣ, Α.ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ, Ε. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ .

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ

Στο μαγαζί του Γιάννη Καραμπέτσου (δεκαετία 60) 

1972 πριν ο κάμπος του χωριού Κόκκινος σκεπαστεί από τα νερά της λίμνης .

Φαίνεται ο λόφος και το κάστρο του Βελουχιού , η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από την θέση Μαρμαράκι του λουτσοβιώτικου κάμπου .

Με αφορμή την ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού που οι αγρότες έκαναν αγιασμό στα χωράφια και στα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν για το ΟΡΓΩΜΑ, παρουσιάζω ένα έργο τέχνης του αδελφού μου ζωγράφου  Χαράλαμπου Στέφου  (1932-2009).  Απεικονίζει το ΞΥΛΙΝΟ ΑΛΕΤΡΙ με τα εξαρτήματα για  ΖΕΨΙΜΟ.  Το σκάψιμο της γης με το  ΑΛΕΤΡΙ  μια πανάρχαια διαδικασία που  προκάλεσε την πρώτη  πολιτισμική  επανάσταση  της  άνθρωποτητας,αφού επέτρεψε στον άνθρωπο να  καλλιεργήσει  τη  γη, να μεταβληθεί από  τροφοσυλλέκτης σε μόνιμο κάτοικο και να δημιουργήσει τις πρώτες πόλεις!!!   Για να δείτε περισσότερα έργα του ζωγράφου  για την τότε αγροτική ζωή της ΡΟΥΜΕΛΗΣ  

Αθανάσιος Στέφος 

  www.charalabosstefos.gr

Ο πατριώτης μας Χαράλαμπος Στέφος το 1978 στην αναδρομική έκθεση του  στην Αμφισσα.

Φωτό Mary Stefou

 1975  λίμνη  μόρνου.
αγιασμός στα εγκατα της γκιώνας κατά την συνάντηση των δυο μετώπων διάνοιξης της σύραγγας απο Αμφίσσα και Λιδωρίκι ο Παπα-γιάννης Μποβιάτσης και ο  Γιώργος Υφαντής από το Σεβεδικο / Δωρικό.

Φωτό του Κ Υφαντή 

Ο ιερεύς Κωνσταντίνος Διαμαντής από το Διακόπι ( Γρανίτσα ) που κάποια χρόνια λειτουργούσε και στο χωριό μας .

ΛΙΔΩΡΙΚΙ  1949, Α. Στέφος ( δεξιά)  και ο Κωσταντίνος Καραμπέτσος του Βασιλείου

Φωτό του Α Στέφου .

Πυρκαγιά κοντά στο Μαλανδρίνο Φωκίδας

, 29 Αυγούστου 2017, 00:44

3

Πυρκαγιά σε δύσβατη περιοχή κοντά στο Μαλανδρίνο Φωκίδας και συγκεκριμένα στη θέση Παντελιά ξέσπασε πριν λίγη ώρα. Σύμφωνα με πληροφορίες του Nafpaktianews.gr δεν κινδυνεύει κατοικημένη περιοχή. Στο σημείο βρίσκονται ισχυρές πυροσβεστικές δυνάμεις.

Συγκεκριμένα πέντε οχήματα με δέκα άνδρες πεζοπόρο τμήμα ,ενώ αυτή τη ώρα κινούνται στο σημείο σπεύδουν άλλα πέντε οχήματα με δέκα άνδρες. Αξίζει να αναφέρουμε πως οι δυνάμεις που ενίσχυσαν την Π.Υ. Ναυπάκτου στη χθεσινή φωτιά μεταξύ Μολυκρείου και Μακύνειας επιστρέφουν στις θέσεις του για να συμμετέχουν στην πυρόσβεση της φωτιά στη θέση Παντελιά.

Σαν σήμερα το 1944, το Λιδωρίκι (Φωκίδας) κάηκε από τους Γερμανούς, όπως και το Αιγίτιο, και αποτελούν σύμβολα του αγώνα και της αντίστασης στους Γερμανούς εισβολείς.

Για να εκδικηθούν τη δεινή ήττα που υπέστησαν από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στη φονική μάχη των Καρουτών στις 5 Αυγούστου του 1944, οι Γερμανοί κατακτητές, κατέλαβαν το ανταρτοκρατούμενο τότε Λιδωρίκι και το έκαψαν στις 29 Αυγούστου του 1944. Πυρπόλησαν 489 κτήρια (320 σπίτια και 169 αχυρώνες και στάβλους) και σκότωσαν πέντε ανήμπορους ηλικιωμένους που παρέμειναν στα σπίτια τους, νομίζοντας ότι θα τους σεβαστούν. Οι άλλοι κάτοικοι είχαν καταφύγει στα βουνά και σε άλλα χωριά. 

Παρόλα αυτά, πάνω από τα ερείπια και τις στάχτες που άφησαν τα ναζιστικά στρατεύματα, το χαρακτηρισμένο ως «Μαρτυρικό Χωριό» Λιδωρίκι ξαναχτίστηκε, με σεβασμό στις ιστορικές καταβολές και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική (πηγή: http://bit.ly/1ll3GKu).

_____________________________________

[Κείμενο: Στοιχεία σύγχρονου Γερμανικού πολιτισμού (http://ellinoistorin.gr/?p=26169)]

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/]

o αείμνηστος συντοπίτης μας Χ. Στέφος .
φωτο Μ Στεφου

Έκθεση του Χαράλαμπου Στεφου στον Παρνασσό στην Αθήνα το 1972.
Μαζί του η σύζυγος του Κατερίνα και η νύφη του , Χρυσούλα Τζεμου- Στεφου.

Φωτό Mary stefou

ντοπολαλιά

Δε καλοσκέρ’σα μια καταψιά:

Δεν δοκίμασα πρώτος μια μπουκιά φαί.

Ιγώ μαϊέρεψα κι δε καλοσκέρ’σα μια καταψιά φαί. Δεν άφ’καν τίπουτας τα λιμασμένα, σα να μη ματαξάειδαν φαί.

Αγία Μονή σαν σήμερα γιόρταζε 

Τώρα πνιγμένη στα νερά της λίμνης ....

Χρόνια πολλά πατριώτες !!

Ντοπολαλιά..

Πού σ’ είχα, στούν έργο;

Έργος, σημείο σε χωράφι που πρέπει κάποιος να σκάψει. Ειρωνική έκφραση για κάποιον πού καμώνεται ότι είναι κουρασμένος απο βαριά εργασία.

Τι μ’ καθέσι φαρδύς πλατύς; απού τι κουράσκις; πού σ’ είχα, στούν έργο; άϊ σήκου κι κάνι καμιά δλειά!

Στη θέση Α'Ι' ΒΑΣΙΛΗΣ κάτω από την Στόχοβα  στην απέναντι όχθη του Μόρνου υπήρχε ο νερόμυλος  του Σιόλα .Εκει ζούσε η οικογένεια του Γιωργου και της Παρασκευής Υφαντή . Η Παρασκευή φαίνεται στην φωτογραφία με την κόρη της Ελευθερία .

Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Κώστα Υφαντή.

Τα αδέλφια Υφαντή , Χαράλαμπος & Κώστας , από Το Δωρικό  με τον Θέμο Δημητρακόπουλο , σήμερα στο προαύλιο της Κοίμησης της Θεοτόκου

Στα μπλόιθια 

Αεροφωτογραφία του 1953 . φαίνεται ένα μέρος του κάμπου του Κόκκινου (  Λουτσοβο )  και το Βελούχι.   φωτογραφία του Κ Υφαντή από το Σεββεδίκο 

Χρόνια πολλά πατριώτες 

Να εδώ πιο κάτω γεννήθηκα στην Τσαπουρνιά ήταν το σπίτι μας ....

Φωτό από την θέση παλιογκορτσιές

Το νεκτροταφείο του χωριού

Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ ΚΑΡΑΔΗΜΑΣ Δ (ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ)

ΑΝΤΑΜΩΜΑ 2008

15 8 2008 ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

(χωρίς τίτλο)

Η ιστορία ενός τραγουδιού που ήταν αρκετά δημοφιλές στην Δωρίδα .

Μια άγνωστη ιστορία αγάπης που κατέληξε σε φόνο και το δημοτικό τραγούδι γι΄αυτή

Το Nafpaktianews.gr σας παρουσιάζει μια άγνωστη ιστορία αγάπης που τελείωσε με φόνο την 1 Μαρτίου του 1925.Το τραγούδι  γράφτηκε από τον άνδρα που σκότωσε την γυναίκα που αγαπούσε έχει διαδοθεί με πολλές παραλλαγές σε ολόκληρη την Ελλάδα όμως η ιστορία είναι αυτή που αναφέρουμε με μαρτυρίες οι οποίες περνούν από γενιά σε γενιά.

«Βάτους και αγκάθια πάτησα»

Δημοτικό τραγούδι για την όμορφη Βασίλω 

Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για μια κοπέλα από το Τρίκορφο Ναυπακτίας την Βασιλική Δημοπούλου που δυστυχώς δεν υπάρχει καμία φωτογραφία της, το μόνο που υπάρχει είναι το δαχτυλίδι που φορούσε.. 

Κάπου σε αυτό το μονοπάτι έγινε η δολοφονία

Η Ιστορία της Βασίλως από το βιβλίο του Ιερώνυμου Δελημάρη.

Η Βασιλική Κων. Δημοπούλου ήταν μια σεμνή, πολύ καλοφτιαγμένη και όμορφη κοπέλα, άσπρη σαν λεύκα λένε οι παλιότεροι. Την ήθελε και τη ζήτησε σε γάμο ο χωριανός μας Ιωάννης Πολύζος. Επειδή όμως ήταν φτωχή δεν την ήθελε ο πατέρας του Δημήτριος Πολύζος  και έτσι δεν προχώρησε το συνοικέσιο αυτό. Μετά από λίγο καιρό έγινε νέο συνοικέσιο για κάποιον Μιλτιάδη Μπούρο από  τη Σταμνά Μεσολογγίου. Ο Μπούρος, καλός και τίμιος άνθρωπος , ρώτησε τον Ιωάννη Πολύζο αν συνεχίζει να ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη κοπέλα, πήρε όμως αρνητική απάντηση.Γι’ αυτό  δέχτηκε το συνοικέσιο, έγιναν  αρραβώνες και κανονίστηκε η προίκα (μερικά γιδοπρόβατα). Μετά από λίγο άλλαξαν γνώμη οι Δημοπουλαίοι και ενημέρωσαν το Μπούρο ότι χαλάνε τον αρραβώνα χωρίς να του δώσουν καμία εξήγηση. Η διάλυση του αρραβώνα μάλλον έγινε ή διότι άλλαξαν γνώμη οι Δημοπουλαίοι  ή διότι επανήλθε στο αίτημα ο Ιωάννης Πολύζος. Ο Μπούρος που είχε αγαπήσει την Βασιλική , αποφάσισε ή να την κλέψει ή να την σκοτώσει. Ίσως να θίχτηκε από τη συμπεριφορά των Δημοπουλαίων, ίσως να προσβλήθηκε από τα πειράγματα των συγχωριανών του, πάντως έβαλε σε ενέργεια το σχέδιο του και παραφύλαγε να την ξεμοναχιάσει. Οι Δημοπουλαίοι τη φύλαγαν και κάθε μέρα που έβγαινε για δουλειές άλλαζε φορέματα ή μαντήλια για να μην αναγνωρίζεται. Τελικά κάποια μέρα που επέστρεφε μαζί με τη θεία της τη Δημοπουλίνα από τη Γυρβουλιά όπου είχε πάει για να πάρει το γάλα, τη σταμάτησε ο Μπούρος στην περιοχή Τρόχη στο Ξερόρεμα και της είπε <<διάλεξε ή θα ‘ρθεις μαζί μου ή θα σε σκοτώσω>>. Η Βασιλική ξεκίνησε να πάει μαζί του. Τότε η θεία της της φώναξε <<που πάς μωρή, θα μας ντροπιάσεις όλους>>. Δείλιασε τότε  η κοπέλα και ξαναγύρισε προς τη θεία της. Ο Μπούρος ήταν φαίνεται αποφασισμένος και έριξε και τη σκότωσε . Πήγε μάλιστα, μάλλον την άλλη μέρα και παραδόθηκε μόνος του στις αρχές. Από το γεγονός αυτό που συνέβη την 1η Μαρτίου 1925 βγήκε το τραγούδι <<Βάτους κι αγκάθια πάτησα Βασίλω μου>> το έγραψε ο Μπούρος μέσα στη φυλακή  και μάλιστα ο Μπούρος μέχρι που πέθανε φορούσε μαύρο πουκάμισο, το τραγούδι αυτό τραγουδιέται μέχρι και σήμερα στο χωριό μας γεμίζοντας  μας συγκίνηση.

Οι στοίχοι του τραγουδιού:

Βάτους  κι αγκάθια πάτησα, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν Βασίλω, όσο να σ’αγαπήσω’

Και τώρα που σ’αγάπησα, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν Βασίλω, μου λένε να σ’αφήσω.

Μου λένε να σ’αφήσω και να σε παρατήσω.

Φέτος τα στάρια χάλασαν, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν, Βασίλω και τι ψωμί θα φάμε

στο δρόμο που θα πάμε.

Φέτος τ’αμπέλια χάλασαν, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν, Βασίλω, και τι κρασί θα πιούμε

Όταν στεφανωθούμε;

Κάλλιο να΄ιδώ το αίμα σου, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν, Βασίλω, στη γη να κοκκινίζει,

Παρά να δω τα μάτια σου, άλλως να τα φιλήσει.

Στη Πάτρα πάω κι έρχομαι, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν, Βασίλω, τι θέλεις να σου στείλω;

Στείλε μου χτένι και γυαλί, Βασίλω μου,

Αμάν αμάν, Βασίλω, και μια πυκνή τσατσάρα.

Το χτένι να χτενίζεσαι και το γυαλί να βλέπεις,

Κι αυτήν την πυκνοτσάτσαρα

Αμάν αμάν, Βασίλω μου, να στρώνεις τα μαλλιά σου.

Το Τραγούδι όπως παρουσιάστηκε από του εξαιρετικούς μουσικούς που αναφέρονται στο βίντεο και που συμμετείχαν στο 4ο Πανελλήνιο φεστιβάλ παραδοσιακών χορών στο Λυγιά Ναυπακτίας, οι οποίοι αναφέρονται στο βίντεο. 

 

17/12/2012

Ο μανάβης !!!!

Tom Στεφόπουλος, ο Κοκκινιώτης street-artist

Tom Στεφόπουλος, ο Κοκκινιώτης street-artist

Ο Αθανάσιος Ευθυμίου Στεφόπουλος γεννήθηκε στο Λούτσοβο (Κόκκινος Φωκίδας), πιθανώς το 1892 και και είχε το παραγκόμι Χατζάρας. Μεταναστεύσε για την Αμερική το 1910, στην αρχή βρέθηκε στο Seattle και αργότερα μετακινήθηκε στο Portland. Δυστυχώς, παρόλο που ο ίδιος ήταν ένας εξαιρετικάταλαντούχος καλλιτέχνης, δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει πλήρως το όνειρό τουκαι κατέληξε να δουλεύει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως φρουρός στοβορειοδυτικό Πόρτλαντ στους σιδηροδρομικών σταθμούς για την SP & S RailroadCompany.

Από το 1948 έως το 1952, ο Αθανάσιος  Στεφόπουλος, γνωστός στην Αμερική ως "Tom", δημιούργησε μια σειρά από έργα στα βάθρα υποστήριξης (υποστηλώματα) της γέφυρας-ράμπας Lovejoy στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Ο Tom ξεκίνησε να δημιουργεί έργα κατά τη διάρκεια κάποιων ήσυχων ωρών της βάρδιάς του. Αρχικά σχεδίαζε με κιμωλία, αλλά μετά από την ενθάρρυνση των περαστικών τα πέρασε με μπογιά. Οι τοιχογραφίες κέρδισαν γρήγορα το ενδιαφέρον του Tom, που απέκτησε τοπική φήμη και προβολή από τα μέσα ενημέρωσης της περιοχής.

Οι πίνακές του απεικονίζουν ένα μείγμα από την ελληνική μυθολογία και Αμερικάνικης κουλτούρας, βαμμένοι σε ένα εξαιρετικά καλλιγραφικό στυλ. Ένα από τα πιο γνωστά έργα ζωγραφικής ήταν του φιλοσόφου Διογένη, που περπατάει στους δρόμους της Αθήνας με το φανάρι του, ψάχνοντας για έναν έντιμο άνθρωπο. Τα τοπία, οι κουκουβάγιες, τα ανθρωπόμορφα δέντρα και οι άλλες ιδιόμορφες τοιχογραφίες (λάδι σε τσιμέντο) του Tom έγιναν μέρος του τοπίου της πόλης, όπως ήταν για παράδειγμα η Γέφυρα Hawthorne. Πιστεύεται ότι ο Tom ολοκλήρωσε περίπου μια δωδεκάδα έργων ζωγραφικής κάτω από την γέφυρα του Lovejoy, αλλά δεν υπάρχουν φωτογραφικά ντοκουμέντα για το σύνολο αυτών. 

Ο Διογένης με το φανάρι του. O Τομ μεταφέρει την πατρίδα του στο τόπο εργασίας του.

Ξεκινώντας από το 1997, κατεβλήθη μια προσπάθεια διάσωσης και προστασίας των έργων ζωγραφικής από τη φθορά του χρόνου και από την πίεση για ανάπτυξη που υπήρχε στην περιοχή. Η ράμπα Lovejoy προοριζόταν για κατεδάφιση, όπως επίσης ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός που επρόκειτο να ανακατασκευαστεί ως μια νέα γειτονιά που θα επέκτεινε την Περιφέρεια του Pearl.  

Η ράμπα τελικώς γκρεμίστηκε, όχι όμως και όλοι οι πυλώνες της. Μέσα από εκτεταμένη άσκηση πίεσης προς την πόλη και την γειτονιά, μια ομάδα αφοσιωμένων αρχιτεκτόνων εθελοντών με την ονομασία Rigga, κατάφεραν να πείσουν την πόλη, να σώσει όχι μόνο τα έργα ζωγραφικής, αλλά ολόκληρους τους πυλώνες στους οποίους ήταν ζωγραφισμένοι, με το επιχείρημα ότι αν τα έργα ζωγραφικής αποκοπούν από τα στοιχεία στα οποία φτιάχτηκαν, ένα μεγάλο μέρος της μαγείας τους θα χαθεί. Για τα επόμενα 5 χρόνια  οι προσπάθειες αποκατάστασης των στηλών ήταν ανεπιτυχείς και παρέμεναν στην αποθήκη κάτω από τη Γέφυρα Fremont. 

Το 2004, με βάση το Πόρτλαντ η σκηνοθέτης Vanessa Renwick κατέγραψε το χρονικό της προσπάθειας για την διάσωση των υποστηλωμάτων και την αποκατάσταση των ζωγραφιών στο ντοκιμαντέρ με τίτλο "Lovejoy", γεγονός που συνέβαλε στην ανάδειξή τους. Tον επόμενο χρόνο, 2 από τα 10 υποστηλώματα της Lovejoy (μαζί με 7 έργα), μεταφέρθηκαν και τοποθετήθηκαν στην πλατεία του Πύργου Ελισάβετ, αποτελώντας πλέον ένα μόνιμο και χαρακτηριστικό στοιχείο του αστικού τοπίου του Πόρτλαντ. Τα υπόλοιπα έργα νικήθηκαν από τη φθορά του χρόνου, όσα "παράνομα" όμως διασώθηκαν συνδέθηκαν στενά με την ιστορία της πόλης κερδίζοντας σημαντική αγνώριση και προβολή. 

 

Ο Tom Στεφόπουλος θεωρείται ο πρωτοπόρος του graffiti, αν και εκτός από τοιχογραφίες έκανε αρκετά σχέδια με μελάνι και μολύβι σε χαρτί. Δεν επέστρεψε στην Ελλάδα και πέθανε στις 7 Αυγούστου του 1971. Υπήρξε συγγενής ενός άλλου γνωστού ζωγράφου της Ρούμελης, του Χαράλαμπου Στέφου (1932-2009) ο οποίος γεννήθηκε και αυτός στο ίδιο χωριό, Κόκκινο Δωρίδος (Λούτσοβο Δωρίδος). Ο πατέρας του Τομ και ο παππούς του Χαράλαμπου ήταν αδέρφια. Ο Τομ άλλαξε το όνομά του από Στέφος σε Στεφόπουλος στην Αμερική. 

Καλλιγραφία με μελάνι στην Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Πόρτλαντ

  Το 2013, το Ελληνοαμερικανικό Μουσείο του Portland αφιέρωσε έκθεση προς τιμή του: