Ο συγγραφέας του παρακάτω κειμένου περιγράφει ξεφλουδίσματα σε κάποιο ηπειρώτικο χωριό, ομως ταιριάζει και σε ξεφλουδίσματα καλαμπόκιών και στα δικά μας χωριά  στα χρόνια πριν το 60 , πριν δηλαδή έλθουν οι αλωνιστικές μηχανές ......

Καλεσμένοι σε ξεφλουδίσματα

• Written by  Δημήτρης Ντάλας
•  increase font size

Δεν θα πάμε σε χοροεσπερίδα. Δεν θα πάμε σε άλλη μια κοινή κοινωνική εκδήλωση. Δεν πάμε σε άλλη μια σημερινή εξευγενισμένη αναπαράσταση παλιού ξεφλουδίσματος.

Είμαστε καλεσμένοι σε μια άτυπη γιορτή καλαμποκιού που ο κόπος στο νυχτέρι θα γίνει χαρά. Θα μείνουμε σε χώρους αδελφοσύνης, που κρατούσαν ζεστές τις ψυχές των προγόνων μας. Σε μια κοινωνική δραστηριότητα θα βρεθούμε, σαν σε πανηγύρι, συντροφιά, με μια εθιμοτυπία που δημιουργούσε σχέσεις αγάπης και καλής γειτονίας.
Η αλληλοβοήθεια ήταν αρετή και βίωμα: συστατικά της τότε εποχής. Μια μορφή συνεργασίας που αγκαλιαζόταν από όλους. Ήταν λαϊκός πολιτισμός. Ήταν ευκαιρίες κοινής χαράς, που δυνάμωναν τους δεσμούς τους και τους έκαναν ακατάλυτους. Συνάξεις που έμειναν ανεξίτηλα γραμμένες στα τεφτέρια της ψυχής όλων των τελεστών. Ανέμελες στιγμές που απελευθέρωνε υπάρξεις από τα καθημερινά δεσμά της απομόνωσης. Με ζήλο και υπομονή όλη νύχτα δοξάζανε τον αγώνα τους, την ύπαρξή τους πάνω στον τόπο που τους όρισε η ζωή. Έπρεπε να δαμάσουν το χρόνο με αξιοπρέπεια και να βγει ο χειμώνας. Κύριο μέλημά τους να μη πεινάσουν τα παιδιά, που ήταν και πολλά. Ασπίδα προστασίας, λοιπόν, τα καλαμπόκια στη μάχη της επιβίωσης.
Με το κάλεσμα στην καρδιά και όχι στο χέρι, οι γείτονες, όταν ερχόταν το σούρουπο, παρέες- παρέες προσέρχονται για να πάρουν θέσεις. Να και τα καλωσορίσματα! Να και τα κεράσματα με ευχές για περισσότερα του χρόνου! Βουνά η σοδειά που τους περίμενε στο αλώνι ή στις αυλές των σπιτιών. Τις θέσεις που θα πιάνανε, δεν τις όριζε η σειρά προσέλευσης, αλλά οι ηλικίες περισσότερο. Οι ερωτοδαρμένοι νέοι ασφαλώς και θα αναζητήσουν προνομιούχα θέση, γιατί οι απαγορευμένες ματιές προς τη μεριά του πόθου τους πρέπει να λειτουργήσουν σαν αστραπές, που θα φεγγοβολήσουν τις ψυχές τους όλη τη νύχτα.
Οι ηλικιωμένοι απόμαχοι χωριστά. Με ζηλευτό ρόλο και στην πρώτη γραμμή. Δεν παραιτούνται και δεν εγκαταλείπουν τη μάχη. Έτσι διασώζουν τη θλίψη των γηρατειών. Οι γυναίκες και τα παιδιά με υποταγή και σεβασμό στους κανόνες της βραδιάς. Όλοι ενταγμένοι σ’ ένα ρόλο σαν να ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους φύλλο το φύλλο, μέχρι που να τελειώσει ο μεγάλος θησαυρός του σπιτιού. Κατάχαμα, εκεί που μύριζε ζωή, με γερμένα κορμιά, θα δοξάζουν την κούραση και θα αναδείξουν το κάλλος της ζωής.
Με το σουβλί στο χέρι να δουλεύει ακούραστα και αδιάκοπα, και τη λάμπα πετρελαίου να φωτίζει θαμπά θα κυλήσει η βραδιά. Αν έχει και φεγγάρι, ακόμη καλύτερα! Ζεστή ατμόσφαιρα ευθυμίας και οικειότητας με πειράγματα, λογοπαίγνια, παραμύθια, φανταστικές και επινοημένες ιστορίες, τραγούδια, γέλια και χαρές θα είναι το μενού της ιεροτελεστίας. Οι πιο καλλίφωνοι θα έχουν την τιμητική τους. Όλα τα νέα και τα άπλυτα της μικρής κοινωνίας στη φόρα... Κλείνονται ακόμη συμφωνίες, παίρνονται αποφάσεις και γίνονται συνοικέσια.
Μπλέκουν κάθε τόσο τα χέρια των ερωτευμένων νέων μέσα στα ροκόφυλλα, γιατί ο πόθος τους είναι δίπλα και οι αναπνοές γίνονται τανάλιες στα στήθη τους... Κι αν έσβηνε ξαφνικά και το φαναράκι, τότε θα είχαμε σκοτεινές, αλλά ποθητές ενέργειες μέσα σε αποθέωση!
Η οικοδέσποινα δεόντως υπερκινητική. Μοιράζει κάθε τόσο λιχουδιές στη συντροφιά κι ας είναι και ψωμοτύρι. Υπάρχουν βεβαίως και οι τηγανίτες, οι πίτες και άλλες νοστιμιές της εποχής. Το ρακί με το τσιγάρο, κι αυτά απαραίτητα για τους άνδρες. Αν δεν τελειώσει ο μεγάλος σωρός, κανείς δεν έχει δικαίωμα να φύγει από εκεί. Κανείς δεν πρέπει να λυγίσει. Καλότυχοι εκείνοι που είχαν ποτιστικά καλαμπόκια, γιατί θα το ξημέρωναν...
Στο τελείωμα θα έχουμε τραπεζώματα, με οινοπνεύματα και χορούς. Να μην ξεχνάμε ότι σε γιορτή πήγαμε και έτσι πρέπει να τελειώσει η βραδιά!
Έσπειρε ανθρώπους ο χρόνος, και αυτοί με τη σειρά τους έσπειραν καλαμπόκια στα λίγα χωραφάκια που είχαν, για να βγάλουν το ψωμί τους.
Μπήκαμε και γνωρίσαμε τους άγραφους νόμους της επιβίωσης των προγόνων μας. Σε χώρους που τιμήσανε και υμνήσανε τους ευλογημένους καρπούς της γης τους και που συνέθεσαν το πορτραίτο της υπερηφάνειας τους, της αλληλεγγύης και του πολιτισμού τους.
Ραντεβού στο άλλο αλώνι με περισσότερες κρεμάδες!