Αποχαιρετισμός αναχωρησάντων ( Νικόλαος (Νικ) Κοράκης)

Ένας ακόμη χωριανός μας έφυγε για το μεγάλο ταξίδι..

Ο Νίκος Κορακης που γενήθηκα στις  10 Ιουνίου 1931.

Με πολλή αγάπη, περιτριγυρισμένος από τη σύζυγό του και τα παιδιά του, ο Νικ Κοράκης πέθανε ειρηνικά στο νοσοκομείο Humber River στις 4:30 μ.μ.στις 10 Οκτωβρίου 2023. Ο Νίκος Κοράκης ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος που πάντα έβαζε την οικογένειά του πάνω από όλα. Ήταν ένας στοργικός πατέρας, σύζυγος, παππούς και αγαπημένο μέλος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Νικ ήταν γενναίος, έντιμος και ευγενικός. Ήταν σοβαρός άνθρωπος αλλά είχε πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη του. Ο Νικ γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου 1931 στο μικρό αγροτικό χωριό Κόκκινος. Ήταν γιος του Θεμιστοκλή και της Τασίας (Καραμπέτσας) και ήταν το έβδομο από τα οκτώ παιδιά. Είχε προηγηθεί ο θάνατος από τους γονείς του και όλα τα αδέρφια του, Βασιλική, Παπασπύρος, Πηνελόπη, Σπυριδούλα, Δημήτρη, Γιώργο και Θεόδωρο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα ρίχτηκε σε εμφύλιο πόλεμο. Είχε καταστροφικές οικονομικές επιπτώσεις στις οικογένειες, οπότε αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ο Νικ άφησε την Ελλάδα και μετανάστευσε στον Καναδά. Έφτασε στο Χάλιφαξ το 1950 σε ηλικία 19 ετών. Εργάστηκε πολύ σκληρά σε έναν σιδηρόδρομο στο Γουίνιπεγκ και στη συνέχεια μετακόμισε στο Λονδίνο όπου εργάστηκε στον ξενοδοχειακό κλάδο. 

Ο Νικ υποστήριξε τον αδελφό του Τεντ για να έρθει στον Καναδά το 1955. Το 1957 μετακόμισε στο Τορόντο όπου έφερε πολλά ξαδέρφια από την Ελλάδα. Πάντα βοηθούσε την οικογένειά του που είχε ανάγκη και έδινε τόπο στις δικές τους ελπίδες και όνειρα. Ο Νικ επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου γνώρισε τη Ζωή, και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Παντρεύτηκαν το 1971 και μετά μετακόμισε στο Τορόντο. Ξεκίνησαν μια όμορφη κοινή ζωή και μεγάλωσαν τα δύο τους παιδιά, τον Θέμη και τη Σούλα. Ο Νικ εργάστηκε στο αεροδρόμιο ως διακομιστής για περισσότερα από 20 χρόνια, όπου η υπηρεσία και η αφοσίωσή του τιμήθηκαν με πολλά βραβεία.

Ήταν ένας απλός, τίμιος άνθρωπος και δεν απαιτούσε πολλά περιττά πράγματα στη ζωή. Ήταν έξυπνος, αποταμίευε τα χρήματά του, αγαπούσε την κηπουρική και την κονσερβοποίηση των καρπών του κόπου του και μοιραζόταν με άλλους. Υπήρχαν πολλά απίστευτα ταξίδια στο Μίσιγκαν και στην Ελλάδα για να επισκεφθείτε και να επανασυνδεθείτε με την οικογένεια. Αγαπούσε όλα τα αδέρφια, τις αδερφές, τα ανίψια, τους ανιψιούς, τα ξαδέρφια και τους φίλους του με όλη του την καρδιά. Ο Νικ πάλεψε με το λέμφωμα Non-Hodgkin το 2009, βγήκε δυνατός και το νίκησε. Αργότερα διαγνώστηκε με Αφασία το 2015. Ο Νικ έμεινε από τη σύζυγό του Ζωή (Ζαχαροπούλου), τα δύο παιδιά του Θεμιστοκλή και Χρυσούλα (Scott) και ήταν περήφανος παππούς του Alexander Nicholas Burgess. Ο Αλέξανδρος ήταν το καμάρι και η χαρά του και έλαμπε κάθε φορά που τον έβλεπε. Περιττό να πούμε ότι ο Αλέξανδρος έφευγε πάντα με μια τσέπη από την Παππού. Είμαστε τόσο ευλογημένοι με υπέροχη οικογένεια και φίλους. Σας ευχαριστούμε για την αγάπη και την υποστήριξη όλων! ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ