Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας, στη Φωκίδα

 

 

          

  Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Φωκίδας, στο Δήμο Ευπαλίου, 30 περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, στον παλαιό δρόμο του Λιδωρικίου, κτισμένη πάνω σε έναν μικρό λόφο τις παρυφές των Βαρδουσίων Ορέων και σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων, ανάμεσα σε πυκνό δάσος από βελανιδιές και αγριοκαστανιές, με πλουσιότατη θέα προς την ορεινή Ναυπακτία, τη Δωρίδα το Όρος Γκιώνα και τον ποταμό Μόρνο.

Η Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι ένα από τα ιστορικότερα Μοναστήρια της Ελλάδας και το 5ο παλαιότερο. Ιδρύθηκε κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο, το έτος 1077, από τον Όσιο Αρσένιο τον Βαρνακοβίτη και γρήγορα ανεδείχθη σε θρησκευτικό κέντρο μεγάλης ακτινοβολίας, θέση που διατηρεί μέχρι και σήμερα, αποκαλούμενη ως «η Αγία Λαύρα της Ρούμελης».

Όπως αναφέρει η κτητορική επιγραφή, η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό του καθολικού, εντοιχισμένη υπεράνω της πύλης που συνδέει τον εξωνάρθηκα με τον κυρίως ναό, η Μονή ιδρύθηκε το 1077, επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Ζ’ Δούκα (ή Παραπινάκη) (1071-1078) και Οικουμενικού Πατριάρχου Κοσμά Α’ Ιεροσολυμίτου (1075-1081). Ιδρυτής της ήταν ο Όσιος Αρσένιος ο Βαρνακοβίτης, μοναχός καταγόμενος από την Καρυά Δωρίδας.

Επί του αυτοκράτορα Αλεξίου Α’ Κομνηνού (1081-1118) και Πατριάρχου Νικολάου Γ’ Κυρδινιάτη ή Γραμματικού), (1084 – 1111), ολοκληρώνεται η κατασκευή του μοναστικού συγκροτήματος, ενώ ιδρύεται δεύτερος και μεγαλοπρεπέστερος ναός το 1148. Ο Αλέξιος Κομνηνός περιεβλήθη το Μοναχικό Σχήμα με το όνομα «Ακάκιος» και ετάφη μέσα στον Ναό της Παναγίας. Στον ίδιο Ναό ετάφη και ο Εμμανουήλ Πορφυρογέννητος, που είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Ανδρόνικο και αυτός τον Αλέξιο Κομνηνό στο θρόνο.

Στη Μονή βρέθηκε επιγραφή σε πέτρινη λάρνακα που αναφέρει τα ονόματα «Σεβαστοκράτωρ Άννα και Κωνσταντίνος» (Κομνηνοί). Την περίοδο εκείνη η Μονή κατέχει αρκετά μετόχια στην γύρω περιοχή, με μερικά από αυτά να προέρχονται από αφιερώσεις των Κομνηνών, γεγονός που μαρτυρεί την ακτινοβολία της. Στις αρχές του 13ου αιώνα, όπως αναφέρεται στο κτητορικό της Μονής για το έτος 1212, ζούσαν στη Βαρνάκοβα 96 ιερομόναχοι και διάκονοι, ενώ η περιουσία του Μοναστηριού ήταν μεγάλη, ανάλογη του κύρους του. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, το 1204, το Μοναστήρι τέθηκε υπό το Δεσποτάτο της Ηπείρου (1204-1359) και παρέμεινε εντεταγμένο σε αυτό για όσο το Δεσποτάτο υπήρχε (δηλαδή ως το 1359, οπότε και ενσωματώθηκε ξανά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία).

Το αγάπησαν και το προστάτεψαν οι Κομνηνοί, οι Παλαιολόγοι αλλά και ο Καποδίστριας, οι Κομνηνοί, βοήθησαν οικονομικά τη Μονὴ και τής δώρισαν πολλά κτήματα στην κοιλάδα τού Μόρνου, πού έφθαναν μέχρι τη θάλασσα αλλά και νησιά του Κορινθιακού.

Ο αρχικός ναός ξεκίνησε να δημιουργείται το 1077. Το 1148 δημιουργείται ένας δεύτερος, μεγαλύτερος ναός, είτε με εκ βάθρων ανέγερση είτε επεκτείνοντας τον πρώτο ναό. Ο νέος αυτός ναός ήταν αρχιτεκτονικού τύπου βασιλικής με τρούλο, με τρία ζεύγη κιόνων σε δύο σειρές, που χώριζαν το εσωτερικό του σε τρία κλίτη. Στην τελική του μορφή, το καθολικό της μονής αποτελούταν από έναν εξωτερικό νάρθηκα (εξωνάρθηκας), έναν εσωτερικό νάρθηκα (εσωνάρθηκας) και τον κυρίως ναό, που ήταν και το παλαιότερο μέρος του αρχιτεκτονικού συνόλου. Ο εσωνάρθηκας ανεγέρθη εκ βάθρων το 1151 ενώ ο εξωνάρθηκας το 1229, όπως δηλώνεται σε χρονικό σημείωμα του 1690, ένα από τα πολλά έγγραφα που διασώθηκαν στον θησαυρό της μονής. Το δάπεδο του ναού ήταν διακοσμημένο με μαρμαροθετήματα. Ο ναός αυτός πυρπολήθηκε το 1700 (ίσως, μάλιστα, να είχε προηγηθεί μια παρόμοια πυρκαγιά και το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα), ανακαινίσθηκε το 1805 και τελικά ανατινάχθηκε στις 26 Μαΐου 1826, κατά την τελική φάση της πολιορκίας της μονής.

Ο σημερινός ναός κατασκευάστηκε το 1831. Όπως και ο παλαιός, είναι τρίκλιτος βασιλική με τρούλο. Είναι αμφικλινής, κεραμοσκεπής, κτισμένος δια λαξευτών λίθων.

Εξωτερικά, στα δεξιά της εισόδου του, υπάρχει δίλοβο κωδωνοστάσιο, σε σχέδιο του Ανδρέα Γάσπαρη Κάλανδρου, υπεύθυνου της ανακατασκευής, επηρεασμένο από την επτανησιώτικη αρχιτεκτονική. Ο νάρθηκας και ο κυρίως ναός διαιρούνται σε τρία κλίτη από δύο σειρές κιόνων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι κίονες του παλαιού εξωνάρθηκα, οι μοναδικοί σωζόμενοι κίονες του παλαιού ναού. Ο κύριος ναός περιέχει 4 ζεύγη κιόνων.

Ο μοναδικός νάρθηκας του σημερινού ναού βρίσκεται στη θέση του παλαιού εξωτερικού νάρθηκα, ενώ διασώζει και ένα μέρος του.

Πάνω από την πύλη από την οποία επικοινωνεί ο νάρθηκας με τον κυρίως ναό είναι εντοιχισμένη η κτητορική επιγραφή, ενώ έχει διασωθεί και μία τοιχογραφία του εικονογραφικού τύπου της Παναγίας Οδηγήτριας, που σύμφωνα με τον Ορλάνδο ανάγεται πριν το 1453.

Αντίθετα με τον εξωνάρθηκα, ο παλαιός εσωτερικός νάρθηκας δεν διακρίνεται στον σημερινό ναό. Ο αρχικός διαχωρισμός του ναού σε εσωτερικό νάρθηκα και κύριο μέρος μπορεί να παρατηρηθεί από μια μικρή υψομετρική διαφορά ελάχιστων εκατοστών στο δάπεδο του κυρίως ναού.

πηγή φωτογραφίας: www.panoramio.com, ΗΛΙΑΣ

πηγή φωτογραφίας: www.greece.com

Το δάπεδο του κυρίως ναού αποτελείται εν μέρει από μαρμαροθετήματα του 11ου αιώνα, τα οποία είναι και το μοναδικό στοιχείο διακόσμησης που διασώζεται από τον παλαιό ναό, καθώς οι τοιχογραφίες και το ξυλόγλυπτο τέμπλο χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και συγκεκριμένα από την περίοδο 1831-1838, κατά την οποία ανοικοδομήθηκε ο ναός.

Θεματικά, τα μαρμαροθετήματα του δαπέδου του Καθολικού χωρίζονται σε 25 μικρά τετράγωνα ή ορθογώνια πλαίσια, ομαδοποιημένα σε 14 ομάδες, τα οποία φέρουν είτε διάφορες γεωμετρικές παραστάσεις είτε και παραστάσεις ζώων, με τις παραστάσεις αυτές να είναι κατασκευασμένες με την τεχνική της εκτομής του μαρμάρου με βάση το σχέδιο του πλαισίου και τοποθετημένα προσεχτικά στις τομές μικρών μαρμάρινων τεμαχίων.

πηγή φωτογραφίας: www.greece.com

Λόγω της δυσκολίας αυτής της τεχνικής, η ύπαρξη παρόμοιων παραστάσεων ζώων σε άλλους βυζαντινούς ναούς είναι σπάνια.

Οι Κομνηνοί αγάπησαν τόσο την Παναγία την Βαρνάκοβα, ώστε επέλεξαν το καθολικό τής Μονής ως τόπο ενταφιασμού τους και αυτό, διότι έγιναν από αυτούς δύο μοναχοί: ο Αλέξιος, με το όνομα Ακάκιος και ο κάποτε ηγούμενος και ο πατέρας του Εμμανουήλ, με το όνομα Ματθαίος.

Ο αρχαιολόγος Ορλάνδος απεκάλυψε τούς τάφους τους κάτω από το δάπεδο του εσωνάρθηκα, το 1919 και υπάρχουν στη Μονὴ οι επιτύμβιες πλάκες τους σήμερα. Η Βαρνάκοβα υπήρξε το προπύργιο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στα χρόνια της επιρροής των Λατίνων στη Δυτική Ελλάδα και κυρίως, κατά τη Φραγκοκρατία της ευρύτερης περιοχής και ο «κυματοθραύστης» των σχεδίων καθολικοποίησης του Ελληνισμού, που θρησκευτικά ανήκε τότε στον Πάπα της Ρώμης ενώ στην Μονή λειτούργησε και κρυφό σχολειό από το 1520 έως το τέλος περίπου του 19ου αιώνα.

πηγή φωτογραφίας: www.greece.com

Το χαρακτηριστικό της όνομα, Βαρνάκοβα ή Βερνίκοβα (ή Βερνίκωβα), είναι πιθανόν σλαβικής (σερβικής ή ρωσικής) προέλευσης ενώ σε έγγραφο του 1212 αναφέρονται 96 Ιερομόναχοι.

Ανάμεσα στις οσιακές μορφές που μόνασαν στην Μονή διακρίνονται εκτός του ιδρυτή Οσίου Παρθενίου, ο ‘Οσιος Δαυίδ της Ευβοίας, οι Δάσκαλοι Καλλίνικος και Καβάσιλας, ο ήρωας μοναχός Θεοχάρης κ.α.

Το 1821 ήταν ορμητήριο Καπεταναίων της περιοχής και υπήρξε κέντρο ανεφοδιασμού των μαχητών της Ρούμελης και ισχυρό οχυρό τους. Κατά το έκτο έτος της επανάστασης λίγες εβδομάδες μετά την Άλωση του Μεσολογγίου, δύναμη 4.000 Τούρκων του Κιουταχή, προελαύνοντας προς τα ανατολικά, πολιορκεί την Βαρνάκοβα.

Ηγούμενος είναι τότε ο Κοσμάς Θεοχάρης. Μαζί με τους μοναχούς, μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται αρκετοί οπλαρχηγοί της περιοχής όπως ο Κίτσος Τζαβέλας. Η πολιορκία κρατάει ημέρες, ωστόσο οι Τούρκοι αδυνατούν να καταλάβουν το μοναστήρι. Ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες εκπόρθησης των οχυρώσεων του χωρίς επιτυχία, αποφασίζουν μυστικά να σκάψουν υπόγεια, κάτω από τη Μονή, με σκοπό να την ανατινάξουν.

Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Βαρνάκοβας

Το μυστικό τους προδίδεται στους μοναχούς από έναν Αλβανό και στις 26 Μαΐου αποφασίζεται έξοδος, η οποία και πραγματοποιείται, με απώλεια δύο μοναχών και ενός λαϊκού.

Η Βαρνάκοβα, έπειτα, ανατινάζεται, για να ξαναχτιστεί μετά από πέντε χρόνια, το 1831 με (μάλλον προσωπική) επιχορήγηση 1.800 φοινίκων από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θεωρείται και δεύτερος κτήτωρ της Μονής.

Ανάμεσα στα κειμήλια του Μοναστηριού, δεσπόζει η εικόνα της Παναγίας Βαρνάκοβας η οποία φέρει εμφανές ράγισμα κατά μήκος του προσώπου τής Θεοτόκου, το οποίο σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες δημιουργήθηκε από τοπικό σεισμό που συνέβη στις 15 Αυγούστου του 1940, την ώρα του τορπιλισμού της Έλλης στην Τήνο.

Επίσης η εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή σε πέτρινη πλάκα μήκους 1.52 μέτρου και ύψους 0.22 μέτρα επάνω από την θύρα εισόδου από τον πρόναο στον κυρίως Ναό αλλά και η βυζαντινή τοιχογραφία της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου κατά τον τύπο της «Παναγίας Οδηγήτριας» που κατά τον Ορλάνδο κατασκευάσθηκε προ του 1453 καθώς επίσης και το δάπεδο της Μονής το οποίο είναι μαρμαροθετημένο και εκτείνεται σε όλη την επιφάνεια του κυρίως Ναού και του εσωνάρθηκα, δηλαδή εκτάσεως 100 τ.μ.

Η καταστροφική πυρκαγιά της 29ης Ιανουαρίου 2017

Το δάπεδο αυτό διατηρεί την αρχική του διάταξη και είναι πλούσιο σε παραστάσεις ζωικές και γεωμετρικές και μάλιστα θεωρείται ώς ένα μοναδικό και άριστο βυζαντινό παράδειγμα του 11ου και 12ου  αιώνα.

Για χρόνια ολόκληρα στην Μονή υπήρχε μόνο ένας μοναχός ο αείμνηστος αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Γεωργακός απο την Αγιά της Λάρισας που σε δύσκολες συνθήκες κράτησε το μοναστήρι ζωντανό και αναμφίβολα υπήρξε μια Οσιακή μορφή του Μοναστηριού από τις τόσες που πέρασαν από αυτό.

Το μοναστήρι σήμερα είναι γυναικείο και υπάρχει αδελφότητα από 17 μοναχές με Ηγουμένη την Γερόντισσα Θεοδοσία και η πρόσβαση σε αυτό γίνεται με οδικό δίκτυο σε αρκετά καλή κατάσταση και εορτάζει 15 Αυγούστου.

πηγη: orthodoxianewsagency.gr

αποχαιρετισμός αναχωρησάντων

Και άλλη απώλεια για το χωριό μας και για την οικογένεια Καραδήμα.

 Ο Γεώργιος Καραδήμας ακολούθησε το αδελφό του Λεωνίδα στο τελευταίο ταξίδι ... Ο Γιώργος Καραδήμας 94 χρόνων απεβίωσε και κηδεύτηκε στο νεκτροταφείο του Μπραχαμίου.

Ο Γιώργος Καραδήμας δημιούργησε μια ωραία οικογένεια με την σύζυγο του που έχει καταγωγή από την Ευρυτανία. Για παρά πολλά χρόνια ασκούσε το επάγγελμα του Ταξιτζή και συχνά τα καλοκαίρια επισκεπτόταν το χωριό το οποίο υπεραγαπούσε , αγαπητός από του συγχωριανούς μας και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης , 

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του 

Καλό παράδεισο θείε Γιώργο ..

Απόστολος Παντέλης ο βαρδουσιώτης φωτογράφος

Απόστολος Παντέλης φωτογράφος

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Ο «Βαρδουσιώτης» Φωτογράφος-Λογοτέχνης

[Του Γιάννη Σαντάρμη-Ποιητή]

Κοπάδι από τραγιά στα Βαρδούσια 1960

Εργοτάξιο χωριανών του Ψηλού Χωριού Ιούλιος 1956

Ο Αποστόλης Παντέλης γεννήθηκε στην Κάτω Μουσουνίτσα της Φωκίδας το 1917 και πέθανε στις 7-9-2003 στην Αθήνα. Ήταν υψηλόσωμος άνδρας, αρρενωπός. Υπηρέτησε, ως κληρωτός, τη στρατιωτική του θητεία στο 420 Σύνταγμα Ευζώνων Λαμίας με το βαθμό του υποδεκανέα. Τελειώνοντας το στρατιωτικό, αυτοστρατολογήθηκε, κατά τα τέλη του Νοεμβρίου 1942, και κατατάχθηκε στα  στρατιωτικά τμήματα της αντιστασιακής οργάνωσης του καπετάνιου Ναπολέοντα   Ζέρβα, ετών 25 τότε, με το ψευδώνυμο Βαρδουσιώτης και υπηρέτησε έως τις 12 Φεβρουαρίου 1945, ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, έχοντας, ως διοικητής πυροβόλων, 30 άνδρες στις διαταγές του. Πολέμησε γενναία τους εισβολείς Γερμανούς και Ιταλούς στα βουνά της Ηπείρου, της Αιτωλοακαρνανίας και των Αγράφων. Για την πολεμική του γενναιότητα του απονεμήθηκαν 2 πολεμικοί σταυροί και 1 χρυσό αριστείο ανδρείας.

     Στη συνέχεια, επιστρατεύθηκε και υπηρέτησε την πατρίδα 17 ακόμα μήνες στο 11^οΣύνταγμα Τεθωρακισμένων, στην Κηφισιά.

Ενθύμιο από το σκληρό, αλλά όμορφο αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας μας στην Εθνική Αντίσταση.
Νοέμβριος 1942-Φεβρουάριος 1945. Διμοιρίτης πολυβόλων Ανθυπολοχαγός έφεδρος στο 2ο Τάγμα Γενικού
Αρχηγείου Σ.Ο.Ε.Α. του Στρατηγού Ζέρβα

Αποστόλης Παντέλης

Ύστερα, έκανε πολλά επαγγέλματα βιοποριστικά, αλλ’ εκείνο που τον καθιέρωσε και τον κατέστησε πανελλήνια γνωστό, ιδιαίτερα όμως στην ευρύτερη Ρούμελη, ήταν το επάγγελμα του φωτογράφου. Χωρίς να ειδικευθεί στην τέχνη της φωτογράφισης, ήταν προικισμένος για τη δουλειά αυτή. Ήξερε τι έπρεπε να κλείσει και τι όχι σε μία φωτογραφία, για να θέλγει. Ό,τι και να φωτογράφισε, μιλά με μία βουβή, αλλά βροντερή, γλώσσα. Φωτογράφισε και τη σύγχρονη ζωή, αλλά κυρίως μας άφησε χρυσή κληρονομιά την παλιά ζωή που έζησε στο χωριό του, την Κάτω Μουσουνίτσα, και στον πλατύτερο γεωγραφικό χώρο, κάνοντας. τη δουλειά του φωτογράφου. Είχε οίστρο μέσα του, γι'αυτό αποθανάτισε τόσο παραστατικά την παραδοσιακή ζωή. Γάμους παλιούς, συμπεθερικά να περνούν καβάλα στ' άλογά τους, βαφτίσια, πανηγύρια, νυχτέρια, ξεφλουδίσματα στις αυλές, θερίσματα στα χωράφια - εκείνο τ' αλώνισμα απ' τον αλωνιστή Κώστα Τσαπάρα με τα έξι άλογα, ψηλά στο Μαυρολιθάρι της Φωκίδας, αλήθεια, τι πανοραμικό πράμα είναι, μιλάει η φωτογραφία, κατακάθαρη, με φόντο τα Βαρδούσια κι ας βγήκε το 1960. 

Παραδοσιακό αλώνισμα 1960 στα Βαρδούσια. Αλωνίζει ο Κώστας Τσαπάρας

    Πόσες και πόσες φωτογραφίες δεν έχει για γεγονότα κοινωνικά, για πρόσωπα ανθρώπων, για ζώα, για δένδρα, για βρύσες, για γεφύρια, για ό,τι φαντασθεί κανείς που να είναι παραδoσιακό. Οι φωτογραφίες του που αναφέρονται σε γεγονότα κάνουν τις στιγμές να υπάρχουν και μέσ’ απ’ τη στατικότητά τους αισθανόμαστε ότι ο χρόνος είναι υπαρκτός. Διoρατικός  voυς, γι’ αυτό, σαν καλή μέλισσα, μας κατέλειπε στην φωτογραφική του κυψέλη πλούσιο μέλι. 

    Τ’ όνομά του, σαν καλού φωτογράφου, έγινε από στόμα σε στόμα πασίγνωστο. Πολλοί επιφανείς άνθρωποι των γραμμάτων προτιμούσαν αυτόν για κάποια εκδούλευση φωτογράφισης. Μου είπε κάποτε ο Παντέλης πως ο μακαρίτης Σεραφείμ Τσιτσάς, ο άλλοτε δασάρχης της Ρούμελης και λογοτέχνης, αυτόν κάλεσε για μία φωτογράφιση κι ύστερα, διαπιστώνοντας την καλή δουλειά του, όπου ο δασάρχης πήγαινε με τους συνεργάτες του έπαιρνε και τον Παντέλη μαζί του, για να φωτογραφίζει, τον οποίον, εκτός από τη φωτογράφιση, του πλήρωναν και τα έξοδα διατροφής και διαμονής. Πολλοί, λοιπόν, Ρουμελιώτες έτρεχαν στο σπίτι του στο Λόφο Αξιωματικών, στο Περιστέρι της Αθήνας, κι έβρισκαν παραδοσιακέ; φωτογραφίες που ήθελαν. Το απέριττο ατελιέ του ήταν πηγή φωτογραφικού πλούτου. Χρέωνε τις φωτογραφίες στο κόστος, σχεδόν τις χάριζε. 

Τα Βαρδούσια το Μάη. Έχουν ακόμα χιόνια

    Οι φωτογραφίες του κοσμούν βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, σπίτια και γραφεία. 

   Είχε τόση φλόγα μέσα του για τη δουλειά του που κάποτε, όταν, λόγω σύνταξης, έκλεισε το μαγαζάκι του, κόντεψε να σκάσει απ' τη στενοχώρια του.  Το κράτησε µερικές µέρες κλεισµένο, αλλά το ξανάνοιξε, µόνο και µόνο να το βλέπει και να το χαίρεται και να είναι παράλληλα εκθετήριο παραδοσιακής φωτογραφίας για το κοινό. 

Γάμος στα Βαρδούσια 1960

Μεταφορά προικιών στα Βαρδούσια

    Δεν ήταν µόνον ικανός φωτογράφος ο Παντέλης, ήταν και καλός λογοτέχνης. Εγώ, µικρό παιδί, γυµνασιόπαιδας, τον έβλεπα µε τη φωτογραφική µηχανή, γιατί ζούσαµε στην ίδια γειτονιά. Δεν έτυχε όµως να γνωριστούµε. Τον γνώρισα αργά. Όταν πήγα µε τον Κώστα Μάρκο, τον εκπαιδευτικό, συγγραφέα και µουσικολόγο, απ’ το Κονιάκο της Φωκίδας, στο ατελιέ του και άκουσε τα’ όνοµά µου ότι είµαι ο Σαντάρµης που τα ποιήµατά µου διάβαζε, καταχάρηκε, θυµάµαι. Από τότε πήγαινα τακτικά στο σπίτι του. Μ' έτρωγε απ' το τηλέφωνο να τον επισκέπτοµαι πιο πολύ στο σπίτι του, να µου δείξει ετούτο, να µου δείξει τ' άλλο, να µου πει και να µου πει και να µου πει. Κι εγώ µεθούσα απ’ τη χαρά µου απ' όσα έβλεπα κι απ' όσα άκουγα. Πόσο ευγενικό ς ήταν απέναντί µου.

    Ευγενική και καλή κι η γυναίκα του, η Ευθυµία. Εκεί µου είπε ότι ασχολείται και µε το γράψιµο. Μου έδειξε κάποια κείµενα πεζά. Είδα πως στην πένα του είχε τη σφραγίδα της δωρεάς του ικανού λογοτέχνη. Κάτοχος λίγων γραµµάτων, εγώ
εκπλησσόµουν διαπιστώνοντας πόσο καλά έγραφε. Ήξερε τι να γράψει και τι ν' αποσιωπήσει. Είδα πολλά διηγήµατά του. Στα γραπτά του δεν υπάρχει κενό και
ασάφεια, είναι όλα σοφά δοµηµένα. Ό,τι έγραψε είναι γύρω σχεδόν απ' την παλιά
ζωή της επαρχίας, την ποιµενική, τη γεωργική, την κοινωνική κι από τη φύση και τον κόσµο της. Του εξέφραζα τον ειλικρινή θαυµασµό µου για τα εναργή κείµενά του.
Χαιρόταν. 

    -Έχεις µεράκι λογοτεχνικό µέσα σου, Αποστόλη, του είπα. 

    -Άχ, µου απάντησε, αργήσαµε να γνωριστούµε. Αν σε γνώριζα λίγο νωρίτερα, δε θα ήµουν ένας µεγάλος Παπαδιαµάντης, θα ’µουνα όµως ένας µικρός Παπαδιαµάντης! 

    Πολλά κείµενά του, που ελάχιστα τα ευπρέπισα, δηµοσιεύθηκαν στα περιοδικά Στερεά Ελλάδα και στις Φωκικές Σελίδες. Χαιρόταν που έβλεπε τη συγγραφή του δηµοσιευµένη. 

    Ήταν νοσταλγός του χωριού του κι έκανε σαν µικρό παιδί, όταν έφθανε το καλοκαίρι, να πάει να παραθερίσει στα βαρδουσιώτικα χώµατα. Επέστρεφε στην
άνοστη Αθήνα ξαναγεννηµένος. 

    Το ακόλουθο δεν το γνώριζα. Όταν πέθανε και ήδη ήταν δημοσιευμένο το παραπάνω κείμενο στις «Φωκικές Σελίδες», η μικρή προσωπογραφία, με πληροφόρησε η καλοτάτη γυναίκα του πως, μετά από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την πατρίδα, θα γινόταν ιερέας. Καθαρός άνθρωπος, αγνή ψυχή, για να έχει τέτοιο θείο ζήλο. Για τη σκέψη του ότι ήθελε να γίνει παπάς δεν μου το είπε. Πόσα πολλά άλλα μου είπε…

    Σαν κατακλείδα, αναφέρω ότι ήταν ένας άνθρωπος µε τρυφερή παιδική ψυχή, άδολος, ντροπαλός, έντιµος στο έπακρο, συναισθηµατικός πολύ και πονόψυχος ακόµα και σ’ αυτά τα µυρµηγκάκια, 

    Τον ευχαριστούµε πολύ για το φωτογραφικό του κληροδότηµα. 

 

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ

Στη µνήµη του Αποστόλη Παντέλη (Βαρδουσιώτη).

Ω νοσταλγέ της όµορφης κι απλοϊκής ζωής,

                                    πια οι καιροί σου πέρασαν και η ζωή σου εδιάβη,                                     ο ανασασµός σου έσβησε, σαν φύσηµα πνοής,
                                    τέλειωσε το ταξίδι του του βίου σου το καράβι. 

                                    Μες στης ζωής τη θάλασσα, µε το καράβι αυτό,                                     που τάχα δε σιργιάνισες και που δεν πήγες τάχα,                                     µα ένα δροµάκι σ' άρεθε, δροµάκι ζηλευτό, 

                                    αυτό στ' αγαπηµένο σου χωριό που πάει µονάχα . 

.                                    Τον εαυτό σου εύρισκες εκεί τον παιδικό, 

                                     των Βαρδουσιών χαιρόσουνα τ' άγρια τα κορφοβούνια,                                      µα πιο πολύ αναγάλλιασµα στα στήθια είχες γλυκό
                                     όταν βελάσµατα άκουγες κι αχούς από κουδούνια. 

                                    Για την πατρίδα σου άδραξες, για τη γλυκιά σου γη,                                     σαν κλέφτης, µες στ' αντρίκιο σου το χέρι το τουφέκι,
                                    παλικαρίσια χίµαγες µε λιονταρίσια οργή 

                                    µες στου πολέµου τη φωτιά και µες στ' αστροπελέκι.

                                    Αθώα ψυχή! Την όµορφη που έζησες ζωή 

                                    να την αφήσεις, σκέφτηκες, να τη θωρούνε κι οι άλλοι,                                     φακό στο χέρι άρπαξε ς και κίναες το πρωί 

                                    κι ως τη νυχτιά κουβάλαγες σοδειά πολύ µεγάλη. 

                                    Με το φακό σταµάτησες τους παλιακούς καιρούς,                                     κοπάδια φωτογράφισες µε τους τσοπαναραίους 

                                    και γάµους ρουµελιώτικους και νύφες και γαµπρούς
                                    να ροβολάν απόκοντα µε τους συµπεθεραίους. 

                                    Νύχτες φεγγαροπλούµιστες και νύχτες απαλές,                                     νύχτες που οι κωλοφωτιές φωτίζουν οι φωτίστρες,                                     νυχτέρια, ξεφλουδίσµατα στις σπιτικες αυλές 

                                    και κορασιές που τραγουδάν σαν βρύσες κελαηδήστρες. 

                                    Βόιδια να οργώνουν, θεριστές στο θέρο τον ξανθό,                                     αλώνια όπου οι αλωνιστές µε τ' άλογα αλωνίζουν,                                     βουνά µε χιόνια και βουνά µε ροδαµίσιο ανθό,                                     γιοφύρια τοξοκάµωτα, πηγές που γαργαρίζουν. 

                                    Πόσα ακόµα δεν άφησες, αµέτρητα πολλά, 

                                    ω έναν κόσµον άφησες, τον κόσµο το δικό σου
                                    και έβαλες τη βούλα σου σ' αυτά να µας µιλά, 

                                    για κάτι που λαµποκοπά σαν στάλαµα λες δρόσου. 

Παρατηρήσεις

1. Όλες οι φωτογραφίες του Αποστόλη Παντέλη που δημοσιεύονται παραπάνω είναι πρωτότυπες και δωρήθηκαν από τον ίδιο στο Γιάννη Σαντάρμη και στον Γιάννη Μάκκα που ευγενικά μάς τις παραχώρησαν.

2.Οι λεζάντες είναι αυθεντικές, γραμμένες από το χέρι του φωτογράφου.  

3.Μετά το θάνατό του οι περισσότερες φωτογραφίες έμειναν στα αζήτητα και δυστυχώς παραμερίστηκαν και χάθηκαν.

4.Το παρόν αφιέρωμα στο Βαρδουσιώτη φωτογράφο Αποστόλη Παντέλη είναι το μοναδικό που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο.

5.Ευχαριστούμε τους αγαπητούς φίλους  Γιάννη Σαντάρμη και Γιάννη Μάκκα για τη συνεργασία ώστε να δημιουργηθεί αυτό το άρθρο.

Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

πηγή, tymfristos.bogspot.com

Νέο ΔΣ

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΚΚΙΝΙΩΤΩΝ ΕΙΝΑΙ

Καλλιαντερη Βάσω    Πρόεδρος
Καραμπετσου Αποστολιά  Αντιπρόεδρος
Κοντογιαννη Τώνια  Γεν Γραμματέας
Κολυνδρη-Κρανια Αννα  Ειδ,Γραμματέας
Καραγιαννης Παναγιώτης Ταμίας
Καραδημα Ξένια  Β.Ταμίας
Αγγελακος Δημήτρης  Έφορος
Κολοκυθα Τασία Μέλος
Μπερτσια-Μπεκου Μαρία Μέλος

      ΑΝΑΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟ Δ,Σ

Καραδημα Χριστίνα
Κοντογιαννη -Σπανου Πόπη
Κωνσταντοπουλου Μαρία
Παπαλαμπρου-Κρανια Νιτσα

   ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Κρανιας Μπάμπης  Πρόεδρος
Φλωρος Σάκης  Γραμματέας
Καραμπετσος Σάκης Μέλος


τις θερμότερες ευχές για μια καλή θητεία για το καλό του χωριού μας

Κ.Γ.Μ.  

ο ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ στο σπίτι του  ξαδέλφου του ΘΕΟΧΑΡΗ από Κερασιά στην παραλία του Ευπάλιου .
Σύμφωνα με την διήγηση του πατέρα μου σε αυτά τα μέρη η οικογένεια του ξεχειμώνιασε 'υποχρεωτικά' το 1947

χαρης Θεοχάρης

ο Χάρης ο Θεοχάρης είναι συμπατριώτης και  έλκει την καταγωγή του από την Κερασιά Δωρίδας.

---

5 Ιουνίου 2014. Οι συντάκτες του οικονομικού ρεπορτάζ πηγαίνουμε στο Υπουργείο Οικονομικών, όπου ο Χάρης Θεοχάρης θα ανακοίνωνε την παραίτησή του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων. Ήταν τότε οι πρώτες προσπάθειες της τρόικας να ιδρυθεί μία ανεξάρτητη αρχή για τη συλλογή των δημοσίων εσόδων η οποία δεν θα άλλαζε από την εκάστοτε κυβέρνηση και πρώτος επικεφαλής είχε τεθεί ο Χάρης Θεοχάρης. Το κλίμα ήταν έντονα φορτισμένο και οι περισσότεροι ήταν μουδιασμένοι. Γνωρίζαμε καλά πως ο Θεοχάρης στον 1μιση χρόνο της θητείας του πήρε φορολογικές δομές προβληματικές και, βήμα-βήμα, τις έχτισε από την αρχή. Στην κρισιμότερη χρονική στιγμή και στο αποκορύφωμα της δημοσιονομικής κρίσης, υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Κλήθηκε να ανορθώσει τη φορολογική και τελωνειακή διοίκηση για να περάσει στην ηλεκτρονική εποχή.

Μας ζητάει να κλείσουμε τις κάμερες και μας μιλάει από καρδιάς. Ήταν η πρώτη φορά που είδα τον συγκρατημένο τεχνοκράτη να συγκινείται και να σπάει. Σήμερα, που του θυμίζω εκείνη τη στιγμή, μου εκμυστηρεύεται πως, αν και δεν του φαίνεται, «είμαι πολύ εκδηλωτικός και στα όμορφα και στα άσχημα. Κλαίω για παράδειγμα στις ταινίες, συγκινούμαι εύκολα». Όσοι τον γνωρίζουν καλά μου μιλούν για έναν γνήσια ευγενικό άνθρωπο, χαμηλών τόνων, που όμως δεν διστάζει να τσακωθεί προκειμένου να στηρίξει όσα πιστεύει.

Από εκείνο το μεσημέρι του 2014 ακολούθησαν πολλά. Η υποψηφιότητά του με το Ποτάμι, η εκλογή του στη Β΄ Αθήνας, οι διαφωνίες με τον Σταύρο Θεοδωράκη, η ανεξαρτητοποίησή του και η προσχώρηση στη ΝΔ. Στις επερχόμενες εκλογές θα είναι υποψήφιος με τη ΝΔ στον δύσκολο Νότιο τομέα της Β ΄Αθήνας. Όπως εξηγεί στην AV «αποφάσισα να συστρατευθώ μαζί με όλες τις κεντρώες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στο πλευρό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να γίνει ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, γιατί είναι ο πρώτος και ο μόνος εν δυνάμει πρωθυπουργός που αντιστέκεται στο ένστικτο –που είναι ένα ανθρώπινο ένστικτο–, του να υπόσχεται πράγματα που δε θα μπορέσει να κάνει». Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ;

Τα παιδικά χρόνια, η οικογένεια, η επαγγελματική διαδρομή
Ο Χάρης Θεοχάρης είναι το τρίτο παιδί μίας μεσοαστικής οικογένειας. Ο πατέρας του Θανάσης, στρατιωτικός γιατρός, είχε από την πρώτη στιγμή ιδιαίτερη αδυναμία στον πρωτότοκο. Η μητέρα του Γεωργία διατηρούσε μαγαζί και μεγάλωσε με μεγάλη φροντίδα τα 3 της αγόρια, τον Χάρη, τον Κώστα και τον Δημήτρη. Η μητέρα του ή ο πατέρας του τον επηρέασαν περισσότερο ως προσωπικότητα;

«Δύσκολη ερώτηση. Μεγάλωσα σε μια κλασική οικογένεια, στην οποία η μητέρα ήταν πάντοτε παρούσα όταν ήμασταν παιδιά. Ήταν το συνεχές “μη” και η απαγόρευση –με μια τρυφερότητα όμως– που έκανε τα αδέλφια μου και μένα να τρέχουμε σε αυτή στις δύσκολες στιγμές. Τον πατέρα μου, από την άλλη, τον βλέπαμε πολύ λιγότερο, γιατί είχε και το πρωί υποχρεώσεις στο νοσοκομείο της Αεροπορίας και το βράδυ στο ιατρείο και συνεπώς δούλευε πολλές ώρες. Τις λίγες στιγμές, ιδιαίτερα τις Κυριακές, που περνούσαμε μαζί ήταν πολύ όμορφα, αλλά πάντοτε τον έχω στο μυαλό μου ως αυστηρό κριτή».

Μεγαλώνει στου Παπάγου. Καλός μαθητής, φοιτά στα Ανάβρυτα: Τι του έχει μείνει από τότε; «Ήμουν εσωτερικός, που σημαίνει ότι από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή έμενα στο σχολείο και αυτό μου έμαθε να έχω μια πειθαρχία, στρώναμε τα κρεβάτια μας, κάναμε δραστηριότητες κοινές, είχαμε παιδαγωγούς που μας καθοδηγούσαν και γενικότερα ήταν πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι είχα συνηθίσει μέχρι τα 15 μου χρόνια. Μάλιστα, βλέπω συχνά τον παλιό μου παιδαγωγό, έρχεται στο γραφείο, νιώθω πολλή αγάπη για εκείνον και είναι ένα από τα όμορφα πράγματα που η πολιτική μου έδωσε, να ξαναβρεθώ με ανθρώπους της παιδικής μου ηλικίας».

Σπούδασε μηχανικός λογισμικού στο Imperial College του Λονδίνου. Διετέλεσε υψηλόβαθμο στέλεχος μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά δούλεψε και σε νεοσύστατες εταιρίες καινοτομίας (start-up). Στη Lehman Brothers, καταφέρνει να αναλάβει τη θέση του αντιπροέδρου, ηγούμενος της ευρωπαϊκής ομάδας πληροφορικής μετοχικών παραγώγων της εταιρίας. Πριν βρεθεί στην πολιτική είχε συμπληρώσει πολλά ένσημα και σε άλλες θέσεις του ιδιωτικού τομέα. Η αρχή της πολιτικής διαδρομής χρονολογείται ουσιαστικά από το 2009 με την ανάληψη της θέσης συμβούλου του τότε Γενικού Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων, Διομήδη Σπινέλλη. Για σύντομο χρονικό διάστημα πριν την έναρξη της θητείας του ως ΓΓΠΣ, διετέλεσε σύμβουλος του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών. Έχει δύο κόρες, την 11χρονη Στέλλα από τον πρώτο του γάμο, και τη μόλις 2 ετών Ζορζέτ από τον δεύτερο, ο οποίος έγινε μόλις πριν λίγους μήνες υπό άκρα μυστικότητα στην Κύθνο. Άλλωστε, ο ίδιος κρατά πάντα την προσωπική του ζωή μακριά από τα φλας των φωτογράφων. 

Τεχνοκράτης ή πολιτικός; 
Δεν είναι αντίθετα αυτά τα δύο, μάλλον συμπληρωματικά είναι. Όταν απουσιάζει το ένα ή το άλλο, τότε υπάρχει ανισορροπία. Όταν ο τεχνοκράτης δεν έχει μέσα του την πολιτική αίσθηση για να καταλάβει τις συνέπειες των πράξεών του, τότε προκαλεί αδιέξοδα και δε δίνει λύσεις όσο κι αν ακαδημαϊκά ή στο χαρτί νομίζει πως λύνει προβλήματα. Όταν, από την άλλη, ο πολιτικός θεωρεί ότι χωρίς τεχνοκρατική επάρκεια μπορούν να προκύψουν βιώσιμες επιλογές, και αυτός σφάλλει.

Μπήκατε στην πολιτική σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Έτυχε ή απλώς άργησε να έρθει; 
Έτυχε σίγουρα. Η προσωπική μου φιλοσοφία λέει ότι η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του καθενός, όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στην επαγγελματική και στην οικογενειακή ζωή ακόμα, συνεπώς, δεν θα μπορούσα να πω πως δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο και στην περίπτωσή μου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ήρθε να συναντήσει κάποιες καταβολές ή κάποιες ανησυχίες που είχα μέσα μου αλλά δεν είχαν βρει την ευκαιρία να εκφραστούν.

Η πιο δύσκολη απόφαση που έχετε πάρει; 
Η πιο δύσκολη απόφαση ήταν όταν έφυγα από το Ποτάμι. Κατάλαβα νωρίς τα πολιτικά αδιέξοδα – κάτι που ήταν πολύ δύσκολο να τα δει ο περισσότερος κόσμος, είτε από τους ψηφοφόρους, είτε από τους συνεργάτες, είτε από τα στελέχη του Ποταμιού, και είχα συναίσθηση πως θα πίκραινα φίλους και συνοδοιπόρους. Πίστευα όμως πάντα και πιστεύω ότι όταν συνειδητοποιείς μέσα σου ότι μια προσπάθεια δεν έχει τη δυνατότητα να προσφέρει όσα ήθελες, οι λύσεις πρέπει να είναι καθαρές.

Γιατί με τη Νέα Δημοκρατία; 
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένα κόμμα που έχει γυρίσει σελίδα, δεν έχει καμία σχέση με τον 20ό αιώνα, κοιτάζει σταθερά και προσανατολισμένα στον 21ο. Αυτό το έχουμε ανάγκη συνολικά για το πολιτικό σύστημα και ελπίζω να το καταφέρουν και οι υπόλοιποι πολιτικοί χώροι, αλλά, επειδή είναι μια δύσκολη διαδικασία, στην οποία πρέπει όλοι μας να συνεισφέρουμε, αποφάσισα να συστρατευθώ μαζί με όλες τις κεντρώες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στο πλευρό του Κυριάκου.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα τον κάνουν κατά τη γνώμη σας καλό πρωθυπουργό; 
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, γιατί είναι ο πρώτος και ο μόνος εν δυνάμει πρωθυπουργός που αντιστέκεται στο ένστικτο –που είναι ένα ανθρώπινο ένστικτο– του να υπόσχεται πράγματα που δεν θα μπορέσει να κάνει. 

Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε την αγανάκτηση που ένιωθε ο λαός για να τον εξαπατήσει κυνικά.

Η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα ποια είναι; 
Ένας πολιτικός ικανός στην τακτική και στη διαχείριση των ανθρώπων τους οποίους χρησιμοποιεί πολιτικά κι όταν δεν του χρησιμεύουν πια τους αφήνει στην άκρη –το είδαμε σε πάρα πολλές περιπτώσεις με τελευταίο παράδειγμα τον κ. Καμμένο–, ταυτόχρονα χρησιμοποίησε την αγανάκτηση που ένιωσε μέσα στην κρίση ο ελληνικός λαός για να εξαπατήσει με κυνικό τρόπο τους πολίτες.

Ποια είναι τα 5 πρώτα ζητήματα που πρέπει να μπουν στην κορυφή της ατζέντας τις πρώτες 100 ημέρες διακυβέρνησης της ΝΔ; 
Πρώτα απ’ όλα η μείωση της φορολογίας, άμεσα, δεύτερον, η ενίσχυση της ρευστότητας, ιδιαίτερα για όσους πολίτες και επιχειρήσεις έχουν ληξιπρόθεσμα, τρίτον η έναρξη μεγάλης κλίμακας έργων υποδομής για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που θα σηματοδοτήσουν ότι η Ελλάδα μπαίνει στον 21ο αιώνα, τέταρτον το ζήτημα της ασφάλειας ως δικαίωμα του πολίτη και τέλος άρση της πολιτικής αβεβαιότητας με αλλαγή του εκλογικού νόμου, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές μιας και έχουμε και το ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Στην πολιτική μπορεί κανείς να κάνει πραγματικές φιλίες; 
Στην πραγματικότητα πολύ λίγες είναι οι δυνατότητες για πραγματικές φιλίες. Η πολιτική υπερβαίνει τα άτομα και πολύ συχνά τα άτομα θυσιάζονται στον βωμό κάποιου υψηλότερου στόχου ή ιδανικού. Αυτό σε όσους είναι απ’ έξω φαίνεται απάνθρωπο, είναι όμως κάτι που όσοι αποφασίζουν να ασχοληθούν με την πολιτική, θεωρώ πως το αποδέχονται.

Κάποτε τα παρατήσατε όλα και γυρίσατε τον κόσμο για 6 μήνες. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση; 
Ήμουν 31 ετών, επέστρεφα από το Λονδίνο όπου εργαζόμουν και θα ξεκινούσα μια νέα δουλειά στην Ελλάδα. Επέλεξα, λοιπόν, να πάω ένα ταξίδι στην Ασία για έξι μήνες για δύο λόγους: Ο ένας ήταν ότι ζώντας στο Λονδίνο, ήταν κάτι που το έκαναν αρκετοί και ήταν πολύ πιο φυσικό σε σχέση με το αν ήμουν εδώ στην Ελλάδα. Σπάνια στη χώρα μας το κάνουν αυτό νεαρά παιδιά. Και δεύτερον, ένιωθα πως ήθελα να αποκτήσω εμπειρίες από άλλους πολιτισμούς, πολύ διαφορετικούς από τον δυτικό πολιτισμό, γιατί κακά τα ψέματα η Δυτική Ευρώπη πάνω-κάτω μοιάζει μεταξύ της. Βρέθηκα στη Μογγολία στις στέπες και έμεινα σε μια σκηνή, στους καταρράκτες στο Λάος ή στους ναούς στο Άνγκορ-Βατ στην Καμπότζη, εμπειρίες που δεν μπορείς να ξεχάσεις ποτέ.

Πώς θέλετε να σας θυμούνται μετά από μερικά χρόνια, όταν θα έχετε φύγει από την πολιτική; 
Ως άνθρωπο που έκανε έργο, που έχει αφήσει πίσω του κάτι, βελτίωσε τη ζωή των ανθρώπων και στην καθημερινότητα και σε μεγαλύτερα ζητήματα, ως έναν άνθρωπο με αίσθηση του καθήκοντος.

Πού βλέπετε τον Χάρη Θεοχαρη σε 10 χρόνια; 
Σπίτι μου. Δεν πιστεύω ότι στην πολιτική πρέπει να μένεις ως το τέλος της ζωής σου.

Παιδικός σας ήρωας; 
Ο Aστερίξ, γιατί τα έβαζε με τους δυνατούς και του άρεσαν οι περιπέτειες.

Στις κόρες σας διαβάζετε παραμύθια ή ιστορίες; 
Ναι, βέβαια. Έχουν μεγάλη διαφορά οπότε στη Στέλλα, που είναι πια 11 χρονών, διάβαζα παραμύθια το βράδυ. Η Ζορζέτ είναι ακόμα πολύ μικρή, της αρέσει να της λες ιστορίες αλλά δεν μπορεί ακόμα να εστιάσει στα βιβλία και τα χρησιμοποιεί μόνο για να σκίζει τις σελίδες. Συνεπώς οι ιστορίες είναι πιο εύκολες.   

10 γρήγορες ερωτήσεις-10 γρήγορες απαντήσεις

Κλαίτε συχνά; Είσαστε εκδηλωτικός ή εσωστρεφής; 
Είμαι πολύ εκδηλωτικός άνθρωπος και στα όμορφα και στα άσχημα. Κλαίω για παράδειγμα στις ταινίες, συγκινούμαι εύκολα. Ντρέπομαι να το πω –αλλά θα το πω–, έκλαψα για παράδειγμα στον Τιτανικό.

Όταν έχετε ένταση, πώς χαλαρώνετε; 
Τώρα που έχω μια μικρή κόρη, παίζω μαζί της και οι πιο ωραίες στιγμές είναι το πρωί που ξυπνάει, έρχεται στο κρεβάτι δίπλα μου και είναι πολύ τρυφερή μαζί μου.

Αγαπημένος τρόπος διασκέδασης; 
Χορός.

Μαγειρεύετε, και μαγειρεύετε συχνά. Αγαπημένη συνταγή; 
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι να ζυμώνω, οπότε οτιδήποτε έχει ζυμάρι όπως πίτες, πίτσες και ψωμιά. Ανοίγω και φύλλο για τις πίτες.

Σχέση με social media, τα χειρίζεστε ο ίδιος; Δέχεστε επιθέσεις; Κάνετε block; 
Τα χειρίζομαι ο ίδιος, δέχομαι αρκετές φορές επιθέσεις, χωρίς όμως παράπονο και δεν κάνω σχεδόν ποτέ block.

Τι ακούτε στο αυτοκίνητο πηγαίνοντας στη δουλειά; 
Ενημερωτικές εκπομπές.

Τι ώρα ξεκινάει η μέρα σας; 
Στις 7.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο ανακοινώσατε ότι θα είσαστε υποψήφιος με τη ΝΔ; 
Ο αδελφός μου.

Η αντίδρασή του; 
Ουδέτερη μάλλον. Με στηρίζει ό,τι και να αποφασίσω.

Πότε και πού γνωρίσατε για πρώτη φορά τον Κυριάκο Μητσοτάκη; 
Τον γνώρισα ως υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και είχαμε μια εξαιρετικά καλή συνεργασία.

Λάκος το βορινότερο σημείο του χωριού όπου είναι τα καραγιανέικα και φαναρέικα σπίτια.  Από εδώ και π'ανω ξεκινά το ξινόγαλο ο λόφος που προστατεύει το χωριό από τα βορειοανατολικά. 

δεκαετία 80  γιαγιά ,παππούς και εγγονές !!

Σήμερα τελέστηκε στον ναό του Αγίου Δημητρίου στη Πετρούπολη το σαρανταήμερο μνημόσυνο του Γιώργου Κρανία παρουσία πολλών συγγενών και συγχωριανών  του
αιώνια η μνήμη του