Λούτσοβος, παλιά ονομασία του χωριού ΚΟΚΚΙΝΟΣ, που βρίσκεται σε προνομιάκη θέση, έχοντας την λίμνη ΜΟΡΝΟΥ πραγματικά στα πόδια του. Ουσιαστικά τα πόδια του χωριού η εύφορος κοιλάδα του Μόρνου, σκεπάστηκε από τα νερά της τεχνητής λίμνης και ανάγκασε τους κατοίκους να φύγουν και να εγκατασταθούν σε άλλα μέρη κυρίως στην ΑΘΗΝΑ.
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014
«Πώς να μείνουνε εδώ οι νέοι; Ακόμη και εμάς μας κυνηγούνε. Σήμερα με κάτσανε στο σκαμνί κατηγορούμενη για παράνομη σφαγή των μοσχαριών μου. Αφού δεν υπάρχουνε σφαγεία, πού να πάμε; Από τα γελάδια ζω, γιατί με κυνηγάνε;», ρωτάει και ξαναρωτάει η κ. Κατερίνα Καραχάλιου, μία από τους τρεις μόνιμους κατοίκους στο χωριό Κλήμα της Φωκίδας.
Το Κλήμα Υαίας εμφανίζεται στην τελευταία απογραφή να έχει σαράντα εννέα μόνιμους κατοίκους, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. «Είμαστε τρεις στο Κλήμα, άλλοι τρεις στο Τριβίδι και μερικοί τσοπάνηδες τα Σαββατοκύριακα στο Κάλλιο», λέει η κ. Καραχάλιου.
Περισσότερα από 200 έρημα χωριά υπάρχουν σήμερα σε όλη τη χώρα, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Τα πιο πολλά είναι σε ορεινές περιοχές στους νομούς Αιτωλοακαρνανίας, Φωκίδας, Ευρυτανίας, Λακωνίας, Αρκαδίας και Ξάνθης. Σε 55 χωριά του Νομού Ξάνθης οι απογραφείς δεν βρήκαν ούτε έναν κάτοικο. «Το ανύπαρκτο οδικό δίκτυο και η τεχνητή λίμνη του Μόρνου, που κατέστρεψε τον κάμπο και έδιωξε χιλιάδες αγρότες που είχαν κτήματα εκεί, εξαφάνισαν τον πληθυσμό από την ορεινή Δωρίδα», υποστηρίζει ο κ. Γιώργος Μετάνιας από το χωριό Κόκκινος.«Ακόμα ζητάμε το ανταποδοτικό τέλος από την ΕΥΔΑΠ. Οι Αθηναίοι ξεδίψασαν και οι ντόπιοι πείνασαν. Οι αποφάσεις για τις απαλλοτριώσεις ελήφθησαν επί χούντας και οι αποζημιώσεις δόθηκαν 12 χρόνια μετά. Ήταν μηδαμινές για τους κατοίκους, που έχασαν τη μοναδική πηγή εισοδήματός τους. Τουλάχιστον 20 χωριά απέναντι από το Λιδόρικι αποκλείστηκαν. Όταν ήταν ο κάμπος, η απόσταση ήταν 10 χλμ.,
τώρα πρέπει να κάνουν τον γύρο της λίμνης- άλλα 50 χλμ. δηλαδή. Πώς να μείνουν οι άνθρωποι εδώ;».
«Πώς γίνεται η περιοχή να ανθούσε στην αρχαιότητα και να ρημάζει σήμερα;», αναρωτιέται ο κ. Γιώργος Μαναγλιώτης από τη Λεύκα, ένα χωριό κοντά στη λίμνη του Μόρνου, με πέντε κατοίκους τον χειμώνα. «Εδώ βρισκόταν το αρχαίο Αιγίτιο, πρωτεύουσα των Αποδοτών που νίκησαν τους Αθηναίους το 426 π.Χ. Τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και τρένα, κι όμως ζούσαν χιλιάδες άνθρωποι. Τώρα η τεχνολογία, που υποτίθεται ότι μικραίνει τις αποστάσεις, δεν δείχνει να ωφελεί τον τόπο». Υπάρχουν ωστόσο και εκείνοι που επιστρέφουν: «Πήρα τη σύνταξή μου και ξαναγύρισα με τη γυναίκα μου στο χωριό όπου γεννήθηκα, στα Βαρδούσια», λέει ο κ. Βασίλης Βλαστάρας. «Σε 1.200 μέτρα υψόμετρο, με το χιόνι να απειλεί να μας αποκλείσει, μόνο εμείς και ένας ακόμη 70χρονος μένουμε στο Ψηλό Χωριό τον χειμώνα. Οι περισσότεροι μού έχουν δώσει τα κλειδιά των σπιτιών τους και τα προσέχω, ενώ κάθε Σαββατοκύριακο μαζευόμαστε τουλάχιστον 40 νοματαίοι από τα γύρω χωριά και τη Ναύπακτο και πάμε να κυνηγήσουμε αγριογούρουνα».
Ανασφάλεια
«Υπάρχει αίσθημα ανασφάλειας και απομόνωσης, καθώς πολλά χωριά αποκλείονται τον χειμώνα από τα χιόνια και οι μεγαλύτεροι που έχουν απομείνει σε αυτά φοβούνται τώρα και κατεβαίνουν στην Αθήνα, κοντά στα παιδιά τους», υποστηρίζει ο δήμαρχος Βαρδουσίων κ. Βασίλης Νικολέτος. «Οι νέοι δεν έχουν μνήμες που να τους δένουν με αυτόν τον αφιλόξενο τον χειμώνα τόπο. Αν φύγει και η γενιά του πολέμου, θα ερημώσουν όλα τα χωριά της περιοχής και ίσως να μην κατοικούνται πια ούτε και το καλοκαίρι».
«Ούτε σχολείο, ούτε παιδιά...»
ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ, γιατροί και νοσοκομεία είναι δυσεύρετα στα πιο πολλά χωριά που ερημώνουν τον χειμώνα. «Στην Αναβρυτή Λακωνίας το σχολείο είχε πριν από 20 χρόνια 300 παιδιά, τώρα δεν υπάρχει ούτε σχολείο, ούτε παιδιά τον χειμώνα» λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Γιάννης Μαρινάκης. «Περίπου 40 χωριά ερημώνουν τον χειμώνα στη Λακωνία. Κάποτε ήταν συνήθεια τα δύο σπίτια και οι κτηνοτρόφοι είχαν ένα στο βουνό και ένα στον κάμπο για να ξεχειμωνιάζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Πολύδροσο που έχει 1.500 σπίτια, όλα γεμάτα το καλοκαίρι, ενώ τον χειμώνα δεν βρίσκεις ούτε έναν κάτοικο, μολονότι λειτουργεί ξενώνας για τουρίστες από ξένους που έρχονται από τη Σπάρτη για να τον δουλέψουν», λέει ο κ. Γιάννης Σκιαδάς.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Λίλα
πηγή ΤΑ ΝΕΑ
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014
Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014
Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014
Από το http://www.protothema.gr/
ΖΑΡΚΑΔΙ ΕΠΕΣΕ ΣΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΟΡΝΟΥ
Φωκίδα
Το άτυχο ζώο είχε εγκλωβιστεί στις λεκάνες απορροής από άγνωστη αιτία - Κολυμπούσε συνεχώς χωρίς να καταφέρνει να βρει διέξοδο διαφυγής, με αποτέλεσμα η ζωή του να κινδυνεύει
Έπειτα από μια πολύωρη και δύσκολη επιχείρηση, άνδρες της 7ης ΕΜΑΚ και Πυροσβέστες Λιδωρικίου κατάφεραν να απεγκλωβίσουν μέσα από το κανάλι στο φράγμα του Μόρνου ένα ζαρκάδι το οποίο είχε εγκλωβιστεί στο νερό για περισσότερες από δύο ημέρες.
Το άτυχο ζώο ήταν εξαντλημένο από την υπερπροσπάθεια που κατέβαλε για να βγει, αλλά δεν τα κατάφερε.
Πέντε άνδρες της 7ης ΕΚΑΚ από τη Λαμία με επικεφαλής τον Υποδιοικητή Σίμο Αποστόλου πήγαν στο σημείο με σωστική λέμβο και σε συνεργασία με τους πυροσβέστες του Π.Κ Λιδωρικίου κατάφεραν να απεγκλωβίσουν το ζαρκάδι από το κανάλι.
Η επιχείρηση ήταν εξαιρετικά δύσκολη και ιδιαίτερη, διότι η σωστική λέμβος της 7ης ΕΜΑΚ δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί λόγω του μεγάλου ύψους του φράγματος.
Σύμφωνα με το Lamiareport, οι άνδρες της 7ης ΕΜΑΚ και των Π.Κ. Λιδωρικίου και Π.Υ Άμφισσας δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν τον ατομικό τους εξοπλισμό διότι διαπίστωσαν ότι οι φωσφορούχες-ανακλαστικές ταινίες των κρανών και των στολών τρόμαζαν το ζαρκάδι λόγω της έντονης ανάκλασης από τον ήλιο.
Έτσι αναγκάστηκαν να το πλησιάσουν μέσα στο νερό χωρίς τον ατομικό τους εξοπλισμό αλλά παίρνοντας όλα τα άλλα μέτρα προστασίας (σωσίβια, δέσιμο με διασωστικούς κάλους) και με διασωστικά σχοινιά και θηλιές το εγκλώβισαν.
Το άτυχο ζωό είχε εγκλωβιστεί στις λεκάνες απορροής από άγνωστη αιτία και κολυμπούσε συνεχώς χωρίς να υπάρχει διέξοδος διαφυγής με αποτέλεσμα να κινδυνεύει άμεσα η ζωή του λόγω της κόπωσης που είχε προέλθει από την συνεχή κολύμβηση.
Το ζαρκάδι αφέθηκε ελεύθερο από τους θυροφύλακες στο φυσικό του χώρο.