Η αρχαία Καλλίπολης σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς ( Θουκιδίδης, Παυσανίας @ Πολύβιος )      ήταν μια σημαντική Αιτωλική πόλη με αξιόλογη δραστηριότητα .  Δυστυχώς τα νερά του Μόρνου σκέπασαν το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής που εκτιμάται ότι βρισκόταν η αρχαία πόλη.

Αξιοσημείωτο είνσι το γεγονός οτι ούτε η αρχαιολογική έρευνα που ξεκίνησε καθυστερημένα έφερε στο φως σπουδαία ευρήματα που σήμερα φυλάσσονται στο αρχαιολογικό μουσείου Λιδωρικίου .  Αν μάλιστα υπήρχε χρόνος να συνεχιστούν οι έρευνες θα είχαμε σίγουρα και αλλά ευρήματα .

Βρήκαμε στον ιστότοπο του Κ Καψάλη το Λιδωρικι μια κατατοπιστική σχετική ανάρτηση την οποία αντιγράφουμε σε συνέχειες , ....

Δ μέρος ( τελευταίο )

  Ο κύριος της κατοικίας αυτής ήταν μια σημαντική προσωπικότητα της πόλης , ο φύλακας της κρατικής σφραγίδας ( σφραγιδοφύλακας ) και φύλακας του αρχείου ( αρχειοφύλαξ ) . Σε ιδιαίτερο χώρο της κατοικίας του φύλαγε σε ράφια τα σφραγισμένα ρολά παπύρων , δηλαδή τα πρωτότυπα σπουδαίων πολιτικών , στρατιωτικών και οικονομικών εγγράφων . Ήταν οι συμβάσεις της Καλλίπολης με διάφορες συμμαχίες πόλεων , με ηγεμονίες , εμπόρους και άλλα πρόσωπα . Οι σφραγίδες από την Κυρήνη , Δήλο , και Πάφο , χρονολογούνται από τον 2ο και τον 1ο π.Χ αιώνα .

   Στο δωμάτιο (3) , που βρίσκεται απέναντι από την αίθουσα των αρχείων , είναι σίγουρα ο Ανδρών . Μπορούμε δηλαδή εκεί να αναγνωρίσουμε το χώρο των συμποσίων . Το δάπεδο από μωσαϊκό , ήταν κι εδώ σκεπασμένο από ένα παχύτατο  απανθρακωμένο στρώμα με λακωνικά κεραμίδια , πλίθρες . Ανάμεσα σ' αυτά τα μισοκαμένα αντικείμενα , βρέθηκε μια μεγάλη ποσότητα ειδών κεραμικής υψηλής ποιότητας : μαύρα βερνικωμένα πιάτα , δοχεία , κανάτες , λεκανίδες , ακόμη και λάμπες ( ένα είδος λάμπας με τρεις οπές και κάλυμμα , ένα πολύ αγαπητό είδος που φαίνεται ότι επινοήθηκε εδώ ) , αμφορείς ( δύο από τη Θάσο με σφραγισμένες λαβές ) , μεγάλα δοχεία και μικρά πιθάρια γεμάτα απανθρακωμένα σιτηρά . Το μικρό πιθάρι αριστερά από την είσοδο ήταν γεμάτο στάρι . Άλλα μικρότερα δοχεία περιείχαν τρία διαφορετικά είδη οσπρίων ( ρεβίθια , φασόλια , φακές ) , επίσης ένα είδος αρακά . Βρέθηκαν ακόμα σπόροι από ελιές , σκόρδο κι ένα φύλλο από δάφνη ή οξυά (;) .

   Τα μικρότερα δοχεία είχαν απ' ότι φαίνεται , την αρχική τους θέση επάνω στα ράφια στον βόρειο ανατολικό τοίχο . Το κατώφλι της πόρτας , κατασκευασμένο μάλλον από ξύλο , δεν ήταν τοποθετημένο στο κέντρο ( κι εδώ επίσης βρέθηκαν καρφιά από την πόρτα όπως και διάφορα μεταλλικά αντικείμενα : μια ορειχάλκινη υδρία , ένα σιδερένιο μαχαίρι για κρέας και μια μικρή αξίνα ). Το μέγεθος του δωματίου και η θέση της πόρτας διευκόλυναν την εγκατάσταση πέντε ακριβώς κλινών . Αυτό το δωμάτιο των συμποσίων ( Ανδρών ) ξεχωρίζει για τους σοβατισμένους τοίχους , που φέρουν διακόσμιση σε μορφή απομίμησης τοιχοδρομίας . 

   Πρόκειται για τοιχοβάτη με βάθρα , με εναλασσόμενους κόκκους και γκριζομπλέ ορθοστάτες κατ' απομίμηση μαρμάρινων πλακών . Πάνω από αυτές ήταν τοποθετημένοι λεπτοσοβατισμένοι λευκοί δρόμοι : μόνο ο δυτικός εξωτερικός τοίχος είναι κτισμένος από πέτρα ( έχει διατηρηθεί σε ύψος μέχρι 1,80 μ ) . Οι υπόλοιποι τοίχοι ήταν από ωμές πλίνθες , που στηρίζονταν επάνω σε θεμέλια από πέτρα . Και αυτοί είναι καλά διατηρημένοι και φτάνουν τα 1,50 και 1,60 μέτρα .Το μωσαϊκό με τα σκούρα μπλε και λευκά χαλίκια ήταν τοποθετημένο σ' ένα δάπεδο από κονίαμα , χρωματισμένο κόκκινο .

   Στο κέντρο υπήρχε μια ωραία δωδεκάφυλλη ροζέττα ( ρόδακας ). Το δωμάτιο φωτιζόταν έμμεσα από τον προθάλαμο , που μερικές  φορές χρησίμευε και σαν κουζίνα . Στο δάπεδο αυτού του προθάλαμου από πατημένο χώμα και λειασμένο βράχο , βρέθηκαν πολλά διαφορετικά αγγεία καθημερινής χρήσης .

   Ανατολικά απ' το δωμάτιο του αρχείου βρίσκονται δύο δωμάτια που είχαν πρόσβαση από έκκεντρες θύρες , χωρίς λίθινα κατώφλια . Αμέσως αριστερά από την κυρία είσοδο του σπιτιού βρίσκεται ένα δεύτερο δωμάτιο συμποσίων , ίδιου μεγέθους με το προηγούμενο , κι αυτό εξωραϊσμένο με μωσαϊκό .

   Ήταν κι εδώ αισθητά τα αποτελέσματα της πυρκαγιάς απ' την επιδρομή των Γαλατών , αν και τα θεμέλια των Ρωμαϊκών λουτρών , που αναφέραμε , βρίσκονται εν μέρει ως το δάπεδο αυτού του δωματίου . Εδώ τα ευρήματα ήταν πολύ λιγοστά .

   Στο επόμενο δωμάτιο , δυτικά , μπορεί κανείς ν αναγνωρίσει τον πυθμένα ( αποθήκη προμηθειών ) . Βρέθηκαν θραύσματα περισσοτέρων από 10 πιθαριών . Κατά πάσα πιθανότητα περιείχαν λάδι , γιατί από τα ίχνη φαίνεται ότι το έργο της φωτιάς υπήρξε εδώ ιδιαίτερα καταστρεπτικό . Τότε έπεσαν μεγάλες ποσότητες από πλίνθες στην αποθήκη , και πολλές έχουν διατηρηθεί τελείως ανέπαφες . Ένα μεγάλο μέρος του σοβατισμένου τοίχου από πλίθρες αφέθηκε επί τόπου όπως είχε , σαν χαρακτηριστική απόδειξη . 

   Ανάμεσα στα καμένα αντικείμενα επάνω από το επίπεδο του δαπέδου , βρέθηκαν κοντά στα λακωνικά κεραμίδια ιδιαίτερα λεπτά αντικείμενα κεραμικής ( λάμπες , πυξίδες και δοχεία για αλοιφές ), λεπτεπίλεπτα θραύσματα από κόκκαλο - και ξανά η διακόσμηση μιας ξύλινης κασσετίνας - πολύ μικρά ασημένια καρφιά με κεφάλια σε σχήμα φύλλου , ένα ασημένιο δελφίνι - μινιατούρα , και το περίτεχνο αγαλματίδιο , από τερακόττα , ενός γυμνού φτερωτού έρωτα με κιθάρα . Το δέρμα είναι ανοιχτό κόκκινο , τα μαλλιά και τα μάτια καστανά , το διάδημα στο κεφάλι χρυσό . Όλα αυτά τα πολυτελή αντικείμενα γυναικείας χρήσης , γκρεμίστηκαν , χωρίς αμφιβολία , από το επάνω πάτωμα στη αποθήκη . Σίγουρα η αίθουσα αρχείων είχε δύο ορόφους . Στο επάνω πάτωμα ήταν οι γυναικωνίτες και τα δωμάτια των παιδιών .

   Αυτά τα ηλιόλουστα δωμάτια πρόσφεραν ευχάριστη διαμονή και μια εντυπωσιακή θέα προς το ποτάμι , ανατολικά . Από τα ευρήματα μπορεί κανείς να πει ότι όλο το δυτικό τμήμα της οικίας , δηλαδή η αποθήκη , η αίθουσα αρχείων , προθάλαμος και λουτρό , είχαν και επάνω όροφο . Σ' αυτόν βρισκόταν ο γυναικωνίτης , τα υπνοδωμάτια της οικογένειας , καθώς επίσης και ένα υφαντήριο . Ανάμεσα στα μισοκαμένα αντικείμενα βρέθηκε ένας σημαντικός αριθμός εξαρτημάτων ύφανσης , ιδιαίτερα και στις δύο πλευρές του τοίχου , που χωρίζει τον προθάλαμο από τον Ανδρώνα . Στην αποθήκη βρέθηκαν ακόμη πολλά σιδερένια και μπρούτζινα αντικείμενα από δύο θύρες , μια μικρότερη , που οδηγούσε στην αποθήκη και μια μεγαλύτερη του επάνω πατώματος . 

   Έχουν βρεθεί διάφορα είδη σιδερένιων καρφιών , περισσότερα από από 70 μπρούτζινα κεφάλια καρφιών σε σχήμα ασπίδας , δυο καλά διατηρημένοι σιδερένιοι μάνταλοι , δυο κλειδαριές και δυο κλειδιά . Η μεγάλη θύρα του επάνω πατώματος , είναι δυνατόν να ανασυναρμολογηθεί σύμφωνα με τα γνωστά πρότυπα , όπως λόχου χάρη τη θύρα της Δωδώνης , και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια . Από τα τρία δωμάτια που βρίσκονται βόρεια της αυλής , το μικρό δωμάτιο αμέσως δεξιά από την κεντρική είσοδο , δεν έχει ακόμη ανασκαφεί , επειδή βρίσκεται κάτω απ' τη ρωμαϊκή εγκατάσταση λουτρών . Στο γειτονικό δυτικό δωμάτιο βρίσκεται ο " οίκος " ( δωμάτιο εστίας ) .Έχει πρόσβαση από την αυλή μέσω μιας αξονικής θύρας που δεν έχει κατώφλι . Η μεγάλη τετράγωνη εστία , κατασκευασμένη από τέσσερις γυαλισμένες ασπροκόκκινες μαρμάρινες πλάκες , βρίσκεται στο κέντρο του " οίκου " , όπως , καθώς είναι γνωστό , και το Μυκηναϊκό μέγαρο , εδώ βρέθηκαν και δύο κεραμίδια τύπου " οπαίον " . Κατα τα άλλα , τα ευρήματα αυτού του στρώματος - που μαρτυρούν καταστροφή - δεν είναι ιδιαίτερα πλούσια . Λίγο πριν απ' την πανωλεθρία της πυρκαγιάς υπήρχε αναμμένη φωτιά για τελευταία φορά στη  εστία , ένδειξη ότι η εισβολή των Γαλατών έγινε τον χειμώνα (;).

   Μια μικρή σκάλα με τρία σκαλοπάτια οδηγεί απ' την βορειοδυτική γωνία του Οίκου , μέσω μιας μικρής θύρας με κατώφλι στο χώρο πλυντηρίου και λουτρών στα δυτικά . Αυτός ο καλά διατηρημένος χώρος , που οι πλινθόκτιστοι τοίχοι του φτάνουν τα 1,50 μ, δεν έχει ανασκαφεί τελείως .

   Απ' ό,τι φαίνεται , ήταν χωρισμένος σε δυο τμήματα . Σ'ένα βόρειο τμήμα που είχε πρόσβαση μέσω της μικρής σκάλας στην ανατολική γωνία και σε ένα δυτικό τμήμα , που είχε είσοδο στην αυλή . Στο εν μέρει ανασκαμμένο βόρειο τμήμα του λουτρού , μπορεί να δει κανείς ένα δάπεδο από από μωσαϊκό με μαύρες ψηφίδες , που ήταν τοποθετημένες σε κονίασμα με κόκκινο Πομπηίας . Στη βορειοδυτική γωνία αυτού του δωματίου , βρέθηκε τοποθετημένος στο δάπεδο ένας κύλινδρος από πηλό , που η λειτουργία του δεν είναι ακόμη τελείως εξακριβωμένη ( ίσως μια λεκάνη αποχωρητηρίου ) . 

   Δίπλα βρίσκεται μια άριστα διατηρημένη μπανιέρα από πηλό . Το απανθρακωμένο στρώμα στο λουτρό είναι ιδιαίτερα παχύ και περιλαμβάνει εκτός από πήλινα κεραμίδια και πλίνθους μεγάλα θραύσματα ενός δαπέδου από μωσαϊκόν , που πρέπει να έχει πέσει από το επάνω πάτωμα . Αυτό θα εσήμαινε ότι στο επάνω πάτωμα θα έπρεπε να βρισκόταν ακόμη ένα λουτρό με δάπεδο από μωσαϊκό . Ήταν όμως δυνατό να στηριζόταν ένα βαρύ δάπεδο από μωσαϊκό επάνω σε τοίχους από πήλινες πλίνθους ;

   Στην αυλή . δίπλα στην βορειοανατολική γωνία του ανυψωμένου δαπέδου από μωσαϊκό με την μαρμάρινη λεκάνη δίπλα στον οχετό , ανασκάφτηκε μια μη συμμετρική τρύπα από στρώμα που απανθρακώθηκε από την πυρκαγιά . Η τρύπα γέμισε με γύψο , αλλά αυτό που υποτίθεται πως ήταν οχετός , μπορεί να ήταν μόνο ένας κορμός δέντρου με ρίζες . Στο υπερυψωμένο δάπεδο γύρω από το μαρμάρινο περιρραντήριο , βρέθηκαν ανάμεσα σε καμένες πλίνθους θραύσματα από τρία μαρμάρινα αγαλματίδια , που σε ορισμένα σημαία είχαν πάθει μεγάλη ζημιά από τη φωτιά . Πρόκειται για τη μορφή ενός γενειοφόρου με το κέρατο της Αμάλθειας στο αριστερό χέρι , που στηρίζεται σε μια βάση από σβεστόλιθο , μια μορφή γυναίκας που ταϊζει ένα παιδί με ρυτό , τοποθετώντας το αριστερό της πόδι σ' ένα βράχο , και τελικά μια δεύτερη γυναικεία φιγούρα που έχει μόνο διατηρηθεί από το στήθος , περίπου , και κάτω . Ο γενειοφόρος μπορεί να είναι ένας χθόνιος δαίμων , ένας αγαθός δαίμων ή Πλούτων , που στο χέρι του κρατούσε ένα σύμβολο γονιμότητας . Η καλύτερη γυναικεία φιγούρα , παριστάνει μια Μούσα , μάλλον , με το Διόνυσο σε παιδική ηλικία , μια χθόνια απεικόνιση της γονιμότητας . Στην τρίτη μισοκατεστραμμένη μορφή , πιθανόν να απεικονίζεται η Αφροδίτη , η θεά του έρωτα και της γονιμότητας . Και τα τρία αγαλματίδια έχουν πέσει από τον επάνω όροφο . Αρχικά η μόνιμή τους θέση ήταν μάλλον στην είσοδο του γυναικωνίτη .

   Μέχρι τώρα οικίες κλασικές από την ΑΙτωλία δεν γνωρίζουμε . Σ'αυτήν την απομακρυσμένη από τα μεγάλα κέντρα ορεινή περιοχή της Ελλάδας , προκαλεί ,μεγάλη έκπληξη η ύπαρξη μιας κατοικίας πλούσια εφοδιασμένης με όλες τις ανέσεις και με οκτώ δωμάτια ( όπως στην Κομποτή της Ακαρνανίας ). Ιδίου μεγέθους και όμοιας διαρρύθμισης , ήταν επίσης και η γειτονική κατοικία ΙΙΙ , και ενδεχόμενα να μην υπολειπόταν σε εξοπλισμό . Ακόμη περισσότερο εκπλήσσει η στέγαση της δημόσιας Αρχειοθήκης σ'ένα δωμάτιο της οικίας - μια μοναδική περίπτωση . Η μελετημένη διαρρύθμιση των χώρων ( παρατακτική συγκέντρωση των χώρων γύρω από το εσωτερικό προαύλιο ) δεν έχει σχέση ούτε με τους χαρακτηριστικούς τύπους " παστάς " ή " προστάς " κατοικιών ούτε με τους τύπους των περιστυλίων . Υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες με Αθηναϊκούς τύπους κατοικιών ( η κατοικία με το προαύλιο σε σχήμα πτέρυγας στην Πνύκα ) , με κατοικίες στην Ακαρνανία ( Κομποτή ) και στην Ήπειρο ( Αμμότοπος και Κασσώπη ) . Ο οικισμός της Καλλίπολης του 4ου π.Χ αιώνα , χτίστηκε σύμφωνα με μια προγραμματισμένη σειρά εργασιών , όπως στον Αμμότοπο στην 'Ηπειρο και στην Κομποτή στην Ακαρνανία . Τα οικόπεδα είχαν προκαθοριστεί από το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο , αλλά οι ιδιοκτήτες κατασκεύασαν τις κατοικίες τους ανάλογα με τα μέσα τους και τις επαγγελματικές τους ανάγκες .

   Κατά την ανασκαφή του 1979 , ανακαλύφθηκαν μεταξύ άλλων : η τεράστια σκηνή και το προσκήνιο ενός θεάτρου του 3ου π.Χ αιώνα , με δυο μεγάλα αψιδωτά πόδια , μοναδικά αφού μέχρι στιγμής τουλάχιστον , δεν έχουν βρεθεί παρόμοια σε άλλα γνωστά θέατρα της Ελλάδας ή της Ιταλίας . 'Ενας ναός μονοθάλαμος , σχεδόν τετράγωνος  4,8 χ 5 μ. , ακριβώς ανατολικά από τη νότια πυλίδα . Βρέθηκε στη θέση του το βάθρο με δύο εγκοπές για σύμπλεγμα δυο λατρευτικών αγαλμάτων . Το ένα βρέθηκε πεσμένο ολόκληρο μπροστά στο βάθρο , και παριστάνει την κόρη ( Περσεφόνη ). Από το δεύτερο άγαλμα , που ήταν γυναικείο , καθιστό , βρέθηκαν μόνο κομμάτια . Παρίστανε μάλλον τη Δήμητρα , και κατά συνέπεια , προφανώς , ο ναός να ήταν αφιερωμένος στην Δήμητρα και την Περσεφόνη .

   Νότια απ' το τείχος , σε απόσταση 100μ, έγινε δοκιμαστική ανασκαφή σε σημείο που εξείχε αρχαίος τοίχος , η οποία έφερε στο φως ένα ναό διαστάσεων 15,8χ28,40 μ , περίμετρο , με 5 κολώνες στις στενές και 10 στις μακρές πλευρές , με μακρόστενο σηκό , που χωρίζεται σε δυο μέρη ,με πόρτα ( πρόδρομος και κυρίως σηκός ) . Το ενδιαφέρον είναι ότι οι κολώνες του δεν ήταν λίθινες ή μαρμάρινες , αλλά ξύλινες , γιατί βρέθηκαν στη θέση τους οι λίθινες βάσεις ( STONE - FOOTINGS ) , κυλιδρικές , δηλαδή , λίθινες βάσεις αράβδωτες , επάνω στις οποίες εφαπτόταν το ξύλο ( Θέρμο ) . Σε βαθύτερα στρώματα από το ναό αυτό που ανήκει στον 4ο π.Χ αιώνα βρέθηκε ένας ναϊσκος γεωμετρικών χρόνων , 8ου π.Χ αιώνα , σε δυο οικοδομικές φάσεις , καθώς και ένας ορθογώνιος λιθόκτιστος λάκκος προσφορών που διαδέχτηκε τον γεωμετρικό ναό και λειτούργησε κατά τον 6ο και 5ο π.Χ αιώνα , έως ότου κατασκευάστηκε από πάνω ο μεγάλος περίπτερος ναός . Στον λάκκο βρέθηκαν πολλά πήλινα ειδώλια , γυναικείες θεότητες , καθώς επίσης και διάφορα αφιερώματα γυναικών : δαχτυλίδια με δακτυλιόλιθους , μικροσκοπικά σκυφίδια , που δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με τη λατρεία γυναικείας χθόνιας θεότητας . 

( Από το περιοδικό " Αστυνομικά Χρονικά " , Δεκέμβριος 1981 . )

                        Νίκος  Παπουτσόπουλος 

  Καλό  σας  βράδυ , να περνάτε  καλά ….Κ.Κ.-