η λέξη Λούτσοβο μπορεί να ετυμολογηθεί και από την αρχαία ελληνική ως «λούσις σόβου», δηλαδή τόπος όπου λούζεται-εξαγνίζεται ακόμη και ο σόβος (οι σόβοι ή σάτυροι στην αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν ακόλουθοι του θεού Διόνυσου και αρκετά συχνά οι τελετές εξαγνισμού στην αρχαιότητα γίνονταν με λούσιμο σε πηγές, ποτάμια ή στη θάλασσα); [