Από την Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας

Λιδωρίκης Αθανάσιος (1788-1886) – προσωπογραφία και βιογραφικά στοιχεία

Προσωπογραφία Αθανασίου Λιδωρίκη – Διονύσιος Τσόκος (1820-1862)

---

  Ιουνίου 7, 2013 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

 Η ανάγκη μορφοποίησης της νωπής ιστορικής μνήμης οδήγησε, κατά τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια, στην απεικόνιση των αγωνιστών, καθώς κοινό ήταν το αίτημα για την αποτύπωση του ιστορικού γίγνεσθαι μέσα από την εμπειρία του παρόντος. Η προσωπογράφηση των πρωταγωνιστών του Αγώνα, τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια, αποτελούσε άμεσο Βίωμα, αφού οι ζωγράφοι της εποχής που ανέλαβαν να διατηρήσουν την εικόνα των αγωνιστών, είχαν προσωπική επαφή με τους απεικονιζομένους ή γνώριζαν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους από σύγχρονα σκίτσα ή λιθογραφίες.

Προσωπογραφία Αθανασίου Λιδωρίκη, 1855. Λάδι σε μουσαμά, έργο του Διονυσίου Τσόκου. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου

   

Η προσωπογραφία του Αθανασίου Λιδωρίκη φιλοτεχνήθηκε από τον Τσόκο το 1855, εποχή της μεγάλης ακμής του καλλιτέχνη ως προσωπογράφου και ιδιαίτερα του κύκλου των αγωνιστών. Ο Αθανάσιος Λιδωρίκης, προεστός από τη Δυτική Ελλάδα και την Ήπειρο και από τους πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρείας, ανέπτυξε πολιτική δράση στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε το 1835 μετά την ανάδειξή του στα αξιώματα του Συμβούλου Επικρατείας και του Γερουσιαστή.

Στο έργο, ο Λιδωρίκης φορά τη χαρακτηριστική αμφίεση, φουστανέλα που μόλις διακρίνεται, αφού έχει απεικονισθεί από τη μέση και πάνω, πουκάμισο, χρυσοποίκιλτο σεγκούνι και φέσι.

Ο Τσόκος αποδίδει τη μορφή του αγωνιστή εξαντλώντας όλα τα εκφραστικά του μέσα αφού η ρεαλιστική απεικόνιση τόσο στο πλάσιμο του προσώπου όσο και στην απόδοση των λεπτομερειών συνδυάζεται με την ιδεαλιστική απεικόνιση που στηρίζεται στην ακαδημαϊκή παιδεία του καλλιτέχνη στη Βενετία κοντά στον Lodovico Lipparini (1800-1856), ζωγράφο με ιδιαίτερη επίδοση στην προσωπογραφία. Η μετωπική σχεδόν σε προτομή στάση, η χρωματική αρμονία, η πλαστικότητα, η ευαισθησία της γραμμής συμβάλλουν στην επιβλητικότητα της μορφής, ενώ το βαθύ Βλέμμα μεταφέρει κάτι από την ψυχολογία του απεικονιζόμενου.

Όλγα Μεντζαφού – Πολύζου

Από το λεύκωμα, «1821 Μορφές & Θέματα του Αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στη ζωγραφική του 19^ου αιώνα». 

Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. Παράρτημα Ναυπλίου. 

Βιογραφικά στοιχεία Αθανασίου Λιδωρίκη  (1788-1886)

---

  

Πηγή: https://el.wikipedia.org

Γεννήθηκε το 1788 στο Παλαιοκάτουνο (σημερινό Κροκύλειο Φωκίδας) της επαρχίας Λιδωρικίου. Από παιδί εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα για να παρακολουθήσει τα σχολικά μαθήματα κοντά στον σοφό γυμνασιάρχη Ψαλίδα. Αφού μεγάλωσε και μορφώθηκε έγινε ιδιαίτερος γραμματέας του Αλή Πασά και απόκτησε τόση εμπιστοσύνη που διαχειριζόταν και την σφραγίδα του.

Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και συντέλεσε στην πρόοδο της Επανάστασης διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια του την ζωή. Με την έναρξη της επανάστασης εκλέχτηκε βουλευτής και διορίστηκε μέλος της διμελούς επιτροπής της Ελλάδας προς διατήρηση των φρουρίων και των ατάκτων και τακτικών στρατευμάτων.

Κατά την πολιορκία των Αθηνών πήγε με αποστολή της κυβέρνησης στην δυτική Ελλάδα για να διεγείρει σε επανάσταση τους εκεί ευρισκόμενους στρατιωτικούς, όπως και τα κατάφερε.

Αργότερα διορίστηκε διοικητής της ανατολικής Ελλάδας και μέλος της Γερουσίας. Επί Όθωνα διορίστηκε διοικητής της επαρχίας Καρύταινας, και αργότερα της Λιβαδειάς.

Διετέλεσε βουλευτής, και αργότερα γερουσιαστής και βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο.

Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας