Είμαστε καλεσμένοι σε μια άτυπη γιορτή καλαμποκιού που ο κόπος στο νυχτέρι θα γίνει χαρά. Θα μείνουμε σε χώρους αδελφοσύνης, που κρατούσαν ζεστές τις ψυχές των προγόνων μας. Σε μια κοινωνική δραστηριότητα θα βρεθούμε, σαν σε πανηγύρι, συντροφιά, με μια εθιμοτυπία που δημιουργούσε σχέσεις αγάπης και καλής γειτονίας.
Η αλληλοβοήθεια ήταν αρετή και βίωμα: συστατικά της τότε εποχής. Μια μορφή συνεργασίας που αγκαλιαζόταν από όλους. Ήταν λαϊκός πολιτισμός. Ήταν ευκαιρίες κοινής χαράς, που δυνάμωναν τους δεσμούς τους και τους έκαναν ακατάλυτους. Συνάξεις που έμειναν ανεξίτηλα γραμμένες στα τεφτέρια της ψυχής όλων των τελεστών. Ανέμελες στιγμές που απελευθέρωνε υπάρξεις από τα καθημερινά δεσμά της απομόνωσης. Με ζήλο και υπομονή όλη νύχτα δοξάζανε τον αγώνα τους, την ύπαρξή τους πάνω στον τόπο που τους όρισε η ζωή. Έπρεπε να δαμάσουν το χρόνο με αξιοπρέπεια και να βγει ο χειμώνας. Κύριο μέλημά τους να μη πεινάσουν τα παιδιά, που ήταν και πολλά. Ασπίδα προστασίας, λοιπόν, τα καλαμπόκια στη μάχη της επιβίωσης.
Με το κάλεσμα στην καρδιά και όχι στο χέρι, οι γείτονες, όταν ερχόταν το σούρουπο, παρέες- παρέες προσέρχονται για να πάρουν θέσεις. Να και τα καλωσορίσματα! Να και τα κεράσματα με ευχές για περισσότερα του χρόνου! Βουνά η σοδειά που τους περίμενε στο αλώνι ή στις αυλές των σπιτιών. Τις θέσεις που θα πιάνανε, δεν τις όριζε η σειρά προσέλευσης, αλλά οι ηλικίες περισσότερο. Οι ερωτοδαρμένοι νέοι ασφαλώς και θα αναζητήσουν προνομιούχα θέση, γιατί οι απαγορευμένες ματιές προς τη μεριά του πόθου τους πρέπει να λειτουργήσουν σαν αστραπές, που θα φεγγοβολήσουν τις ψυχές τους όλη τη νύχτα.
Οι ηλικιωμένοι απόμαχοι χωριστά. Με ζηλευτό ρόλο και στην πρώτη γραμμή. Δεν παραιτούνται και δεν εγκαταλείπουν τη μάχη. Έτσι διασώζουν τη θλίψη των γηρατειών. Οι γυναίκες και τα παιδιά με υποταγή και σεβασμό στους κανόνες της βραδιάς. Όλοι ενταγμένοι σ’ ένα ρόλο σαν να ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους φύλλο το φύλλο, μέχρι που να τελειώσει ο μεγάλος θησαυρός του σπιτιού. Κατάχαμα, εκεί που μύριζε ζωή, με γερμένα κορμιά, θα δοξάζουν την κούραση και θα αναδείξουν το κάλλος της ζωής.
Με το σουβλί στο χέρι να δουλεύει ακούραστα και αδιάκοπα, και τη λάμπα πετρελαίου να φωτίζει θαμπά θα κυλήσει η βραδιά. Αν έχει και φεγγάρι, ακόμη καλύτερα! Ζεστή ατμόσφαιρα ευθυμίας και οικειότητας με πειράγματα, λογοπαίγνια, παραμύθια, φανταστικές και επινοημένες ιστορίες, τραγούδια, γέλια και χαρές θα είναι το μενού της ιεροτελεστίας. Οι πιο καλλίφωνοι θα έχουν την τιμητική τους. Όλα τα νέα και τα άπλυτα της μικρής κοινωνίας στη φόρα... Κλείνονται ακόμη συμφωνίες, παίρνονται αποφάσεις και γίνονται συνοικέσια.
Μπλέκουν κάθε τόσο τα χέρια των ερωτευμένων νέων μέσα στα ροκόφυλλα, γιατί ο πόθος τους είναι δίπλα και οι αναπνοές γίνονται τανάλιες στα στήθη τους... Κι αν έσβηνε ξαφνικά και το φαναράκι, τότε θα είχαμε σκοτεινές, αλλά ποθητές ενέργειες μέσα σε αποθέωση!
Η οικοδέσποινα δεόντως υπερκινητική. Μοιράζει κάθε τόσο λιχουδιές στη συντροφιά κι ας είναι και ψωμοτύρι. Υπάρχουν βεβαίως και οι τηγανίτες, οι πίτες και άλλες νοστιμιές της εποχής. Το ρακί με το τσιγάρο, κι αυτά απαραίτητα για τους άνδρες. Αν δεν τελειώσει ο μεγάλος σωρός, κανείς δεν έχει δικαίωμα να φύγει από εκεί. Κανείς δεν πρέπει να λυγίσει. Καλότυχοι εκείνοι που είχαν ποτιστικά καλαμπόκια, γιατί θα το ξημέρωναν...
Στο τελείωμα θα έχουμε τραπεζώματα, με οινοπνεύματα και χορούς. Να μην ξεχνάμε ότι σε γιορτή πήγαμε και έτσι πρέπει να τελειώσει η βραδιά!
Έσπειρε ανθρώπους ο χρόνος, και αυτοί με τη σειρά τους έσπειραν καλαμπόκια στα λίγα χωραφάκια που είχαν, για να βγάλουν το ψωμί τους.
Μπήκαμε και γνωρίσαμε τους άγραφους νόμους της επιβίωσης των προγόνων μας. Σε χώρους που τιμήσανε και υμνήσανε τους ευλογημένους καρπούς της γης τους και που συνέθεσαν το πορτραίτο της υπερηφάνειας τους, της αλληλεγγύης και του πολιτισμού τους.
Ραντεβού στο άλλο αλώνι με περισσότερες κρεμάδες!
Λούτσοβος, παλιά ονομασία του χωριού ΚΟΚΚΙΝΟΣ, που βρίσκεται σε προνομιάκη θέση, έχοντας την λίμνη ΜΟΡΝΟΥ πραγματικά στα πόδια του. Ουσιαστικά τα πόδια του χωριού η εύφορος κοιλάδα του Μόρνου, σκεπάστηκε από τα νερά της τεχνητής λίμνης και ανάγκασε τους κατοίκους να φύγουν και να εγκατασταθούν σε άλλα μέρη κυρίως στην ΑΘΗΝΑ.
Τρίτη 3 Οκτωβρίου 2017
Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017
Ο συγγραφέας του παρακάτω κειμένου περιγράφει ξεφλουδίσματα σε κάποιο ηπειρώτικο χωριό, ομως ταιριάζει και σε ξεφλουδίσματα καλαμπόκιών και στα δικά μας χωριά στα χρόνια πριν το 60 , πριν δηλαδή έλθουν οι αλωνιστικές μηχανές ......
Καλεσμένοι σε ξεφλουδίσματα
- Written by Δημήτρης Ντάλας
- increase font size
Δεν θα πάμε σε χοροεσπερίδα. Δεν θα πάμε σε άλλη μια κοινή κοινωνική εκδήλωση. Δεν πάμε σε άλλη μια σημερινή εξευγενισμένη αναπαράσταση παλιού ξεφλουδίσματος.
Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017
Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017
Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017
Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017
Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017
Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017
Πυρκαγιά κοντά στο Μαλανδρίνο Φωκίδας
Συγκεκριμένα πέντε οχήματα με δέκα άνδρες πεζοπόρο τμήμα ,ενώ αυτή τη ώρα κινούνται στο σημείο σπεύδουν άλλα πέντε οχήματα με δέκα άνδρες. Αξίζει να αναφέρουμε πως οι δυνάμεις που ενίσχυσαν την Π.Υ. Ναυπάκτου στη χθεσινή φωτιά μεταξύ Μολυκρείου και Μακύνειας επιστρέφουν στις θέσεις του για να συμμετέχουν στην πυρόσβεση της φωτιά στη θέση Παντελιά.
Τρίτη 29 Αυγούστου 2017
Πέμπτη 24 Αυγούστου 2017
Κυριακή 20 Αυγούστου 2017
Τρίτη 15 Αυγούστου 2017
Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017
(χωρίς τίτλο)
Η ιστορία ενός τραγουδιού που ήταν αρκετά δημοφιλές στην Δωρίδα .
Μια άγνωστη ιστορία αγάπης που κατέληξε σε φόνο και το δημοτικό τραγούδι γι΄αυτή
Το Nafpaktianews.gr σας παρουσιάζει μια άγνωστη ιστορία αγάπης που τελείωσε με φόνο την 1 Μαρτίου του 1925.Το τραγούδι γράφτηκε από τον άνδρα που σκότωσε την γυναίκα που αγαπούσε έχει διαδοθεί με πολλές παραλλαγές σε ολόκληρη την Ελλάδα όμως η ιστορία είναι αυτή που αναφέρουμε με μαρτυρίες οι οποίες περνούν από γενιά σε γενιά.
«Βάτους και αγκάθια πάτησα»
Δημοτικό τραγούδι για την όμορφη Βασίλω
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε για μια κοπέλα από το Τρίκορφο Ναυπακτίας την Βασιλική Δημοπούλου που δυστυχώς δεν υπάρχει καμία φωτογραφία της, το μόνο που υπάρχει είναι το δαχτυλίδι που φορούσε..
Κάπου σε αυτό το μονοπάτι έγινε η δολοφονία
Η Ιστορία της Βασίλως από το βιβλίο του Ιερώνυμου Δελημάρη.
Η Βασιλική Κων. Δημοπούλου ήταν μια σεμνή, πολύ καλοφτιαγμένη και όμορφη κοπέλα, άσπρη σαν λεύκα λένε οι παλιότεροι. Την ήθελε και τη ζήτησε σε γάμο ο χωριανός μας Ιωάννης Πολύζος. Επειδή όμως ήταν φτωχή δεν την ήθελε ο πατέρας του Δημήτριος Πολύζος και έτσι δεν προχώρησε το συνοικέσιο αυτό. Μετά από λίγο καιρό έγινε νέο συνοικέσιο για κάποιον Μιλτιάδη Μπούρο από τη Σταμνά Μεσολογγίου. Ο Μπούρος, καλός και τίμιος άνθρωπος , ρώτησε τον Ιωάννη Πολύζο αν συνεχίζει να ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη κοπέλα, πήρε όμως αρνητική απάντηση.Γι’ αυτό δέχτηκε το συνοικέσιο, έγιναν αρραβώνες και κανονίστηκε η προίκα (μερικά γιδοπρόβατα). Μετά από λίγο άλλαξαν γνώμη οι Δημοπουλαίοι και ενημέρωσαν το Μπούρο ότι χαλάνε τον αρραβώνα χωρίς να του δώσουν καμία εξήγηση. Η διάλυση του αρραβώνα μάλλον έγινε ή διότι άλλαξαν γνώμη οι Δημοπουλαίοι ή διότι επανήλθε στο αίτημα ο Ιωάννης Πολύζος. Ο Μπούρος που είχε αγαπήσει την Βασιλική , αποφάσισε ή να την κλέψει ή να την σκοτώσει. Ίσως να θίχτηκε από τη συμπεριφορά των Δημοπουλαίων, ίσως να προσβλήθηκε από τα πειράγματα των συγχωριανών του, πάντως έβαλε σε ενέργεια το σχέδιο του και παραφύλαγε να την ξεμοναχιάσει. Οι Δημοπουλαίοι τη φύλαγαν και κάθε μέρα που έβγαινε για δουλειές άλλαζε φορέματα ή μαντήλια για να μην αναγνωρίζεται. Τελικά κάποια μέρα που επέστρεφε μαζί με τη θεία της τη Δημοπουλίνα από τη Γυρβουλιά όπου είχε πάει για να πάρει το γάλα, τη σταμάτησε ο Μπούρος στην περιοχή Τρόχη στο Ξερόρεμα και της είπε <<διάλεξε ή θα ‘ρθεις μαζί μου ή θα σε σκοτώσω>>. Η Βασιλική ξεκίνησε να πάει μαζί του. Τότε η θεία της της φώναξε <<που πάς μωρή, θα μας ντροπιάσεις όλους>>. Δείλιασε τότε η κοπέλα και ξαναγύρισε προς τη θεία της. Ο Μπούρος ήταν φαίνεται αποφασισμένος και έριξε και τη σκότωσε . Πήγε μάλιστα, μάλλον την άλλη μέρα και παραδόθηκε μόνος του στις αρχές. Από το γεγονός αυτό που συνέβη την 1η Μαρτίου 1925 βγήκε το τραγούδι <<Βάτους κι αγκάθια πάτησα Βασίλω μου>> το έγραψε ο Μπούρος μέσα στη φυλακή και μάλιστα ο Μπούρος μέχρι που πέθανε φορούσε μαύρο πουκάμισο, το τραγούδι αυτό τραγουδιέται μέχρι και σήμερα στο χωριό μας γεμίζοντας μας συγκίνηση.
Οι στοίχοι του τραγουδιού:
Βάτους κι αγκάθια πάτησα, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν Βασίλω, όσο να σ’αγαπήσω’
Και τώρα που σ’αγάπησα, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν Βασίλω, μου λένε να σ’αφήσω.
Μου λένε να σ’αφήσω και να σε παρατήσω.
Φέτος τα στάρια χάλασαν, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν, Βασίλω και τι ψωμί θα φάμε
στο δρόμο που θα πάμε.
Φέτος τ’αμπέλια χάλασαν, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν, Βασίλω, και τι κρασί θα πιούμε
Όταν στεφανωθούμε;
Κάλλιο να΄ιδώ το αίμα σου, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν, Βασίλω, στη γη να κοκκινίζει,
Παρά να δω τα μάτια σου, άλλως να τα φιλήσει.
Στη Πάτρα πάω κι έρχομαι, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν, Βασίλω, τι θέλεις να σου στείλω;
Στείλε μου χτένι και γυαλί, Βασίλω μου,
Αμάν αμάν, Βασίλω, και μια πυκνή τσατσάρα.
Το χτένι να χτενίζεσαι και το γυαλί να βλέπεις,
Κι αυτήν την πυκνοτσάτσαρα
Αμάν αμάν, Βασίλω μου, να στρώνεις τα μαλλιά σου.
Το Τραγούδι όπως παρουσιάστηκε από του εξαιρετικούς μουσικούς που αναφέρονται στο βίντεο και που συμμετείχαν στο 4ο Πανελλήνιο φεστιβάλ παραδοσιακών χορών στο Λυγιά Ναυπακτίας, οι οποίοι αναφέρονται στο βίντεο.
Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017
Tom Στεφόπουλος, ο Κοκκινιώτης street-artist
Ο Διογένης με το φανάρι του. O Τομ μεταφέρει την πατρίδα του στο τόπο εργασίας του. |
Καλλιγραφία με μελάνι στην Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του Πόρτλαντ |