Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015
Τρίτη 7 Ιουλίου 2015
Στο κάμπο του χωριού μας , που σήμερα είναι θαμμένος στα νερά της λίμνης , οι κάτοικοι καλλιεργώντας τα κτήματά τους έβρισκαν κάποιους τεράστιους τάφους .
Στην περιχή Μπαΐρια και συγκεκριμένα στην θέση Χελάκια , είχαμε βρει ένα τέτοιο τάφο και είχαμε πάρει την μεγάλη πέτρινη πλάκα και την είχαμε στην αυλή του σπιτιού μας που ήταν στην θέση Μαρμαράκι και τη χρησημοποιούσαμε για να τρίβουμε το αλάτι.
Ο παππούς μου (Κώστας Μπερτσιάς) μου έλεγε ότι ο παππούς του , του είχε πει ότι παλιότερα σε αυτό τον τόπο κατοικούσαν κάποιοι άνθρωποι που ήσαν αρκετά ψηλοί αλλά σε κάποια στιγμή άρχισαν να πεθαίνουν με ένα περίεργο τρόπο , ένα μεγάλο κουνούπι τσίριζε στο αυτί των ανθρώπων και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν ....
Διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο του Δ Λουκόπουλο θυμήθηκα τα παραπάνω και τα καταγράφω ...
Απόσπασμα από κείμενο του μεγάλου λαογράφου μας από τη Αρτοτίνα Δ Λουκόπουλο .
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙ
Πάνω από σαράντα πέντε χρόνια πάνε από τότε που είχα τελειώσει το Δημοτικό σχολείο κι' ήμουν δώδεκα χρονών παιδί. Ελληνικό σχολείο στο χωριό μου δεν είχαμε κι 'επρεπε να ξενητευτώ από τόσο μικρός. Η μητέρα μου έλεγε στον πατέρα να βρει κάνα σπίτι στο Λιδωρίκι για να με βάλει οικότροφο, αλλ'αυτός δεν ήθελε. Λογάριαζε να με πάει στα Σάλωνα και να με δώσει σ' ένα θείο μου παπά, να μαθαίνω γράμματα και να ξελειτουργάω κιόλας.
Περίμενα και πως περίμενα το Σεπτέμβριο για να με πάει, η χαρά μου δεν ήταν που θα πήγαινα στο Ελληνικό σχολείο, αλλά γιατί θα ταξίδευα, το είχα μαράζι να ταξιδέψω, να ιδώ καινούριους τόπους κι' άλλα χωριά.
Γυρίζοντας ο πατέρας μου απ' το παζάρι της Νταουκλής - έτσι λέγαν τότε το παζάρι της Υπάτης - πήρε τα δυο μουλάρια μας, για να ψωνίσει κιόλας, πήρε και μένα και πάμε.
Περάσαμε τις Σαίτες πρώτα, ένα απ' τα παραποτάμια που σμίγουν και φτιάνουν το Φείδαρη. Άκουα Σαίτες και πριν, μα έλεγα πως θα πρόκειται για τίποτα σαίτες απ' αυτές που φτιάναμε εμείς τα παιδιά και παίζαμε. Όταν είπα στον μακαρίτη τον πατέρα μου πως φανταζόμουν τις Σαίτες, ξεκαρδίστηκε στα γέλια.
- Βρε κουτέ, λέει, σαίτα λεν και μια λωρίδα χωράφι. Τούτο το ποτάμι απ' αυτή τη σαίτα πήρε το όνομα. Εκεί δα στην ακροποταμιά ο μακαρίτης ο...είχε δυο σαίτες χωράφι. Έλεε εκείνος: "πάω στις σαίτες, είπαν και οι άλλοι: στις Σαίτες, το πήρε και το ποτάμι το όνομα.
Αυτά λέγαμε κι είχαμε πάρει ένα ανήφορο την πέρα μεριά της ακροποταμιάς, που θα μας έβγανε στον Άι Λιά. Περνώντας τις Σαίτες, θέλεις μισή ώρα ωσπού να βγεις στη ράχη παραπάνω, κι ο δρόμος σου θα είναι ανάμεσα σε δάσος από γερασμένα έλατα. Ούτε που καταλαβαίνεις όμως πως βγάζεις κείνον τον ανήφορο, σε ξεκουράζουν οι βόλτες που κάνει η στράτα πέρα δώθε. Έτσι άκοπα βρεθήκαμε στο ξέφαντο, στη ράχη. Κοιτάζω για Άι Λιά, πουθενά Άι Λιάς. Ρωτάω τον πατέρα μου μη τυχόν τον προσπεράσαμε και κείνος μου 'δειξε ένα σωρό πέτρες γι Άι Λιά. Πήγα, ανάμεσα απ' τις πέτρες ξεχώρισα τα παλιοθέμελά του και εκεί κοντά του δυο τρεις αρχαίους τάφους ανοιχτούς. Μακρυά πέτρα από δω, άλλη από κει, και δυο κοντές στο κεφάλι και στα πόδια, να ο τάφος.
Σαν είδε ο πατέρας μου πως τον κοίταζα με περιέργεια - Μνήματα, λέει, απ' τον καιρό των Ελλήνων. Ήταν ο τόπος τότε γιομάτος από Ελλήνους, κάτι άντρες ψηλούς ως εκεί πάνου αλλά τους χάλασε ο Θεός. Ένα κουνούπι έστελνε, λαλούσε το κουνούπιστ' αυτί τους κι' απόθαιναν. Ήξεραν αυτοί πως τους περιμένει ο θάνατος κι έφτιαναν από μόνοι τους το μνήμα που θα τους έθαφταν. Έπαιρναν το πιάτο τους, το μπότι τους για νερό, τι κάθε τι χρειαζούμενο, έμπαιναν καθένας μέσα στο μνήμα του και περίμενε. Ακούοντας το κουνούπι πέθαιναν.
Απ' τον Άι ΄Λια και πέρα παύει η μεγάλη ανηφοριά. Πας ίσια, περνάς ρεματάκια, καβαλάς ραχούλες και σε μισή ώρα φτάνεις στης Κρέκιζας το βελούχι.............
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015
| Απ' τη Φωκίδα (10.02.2013) |  |  |  |
Πριν λίγες δεκαετίες, ο νομός Φωκίδας και ειδικά η
επαρχία Δωρίδος είχε καταγραφεί ως ένας από τους πτωχότερους
και πλέον
αραιοκατοικημένους, Έριζε για αυτή τη θέση
Ευρυτανίας. Αν υποτεθεί ότι, στο χρονικό
διάστημα που
μεσολάβησε από τότε έως σήμερα, στην
Ευρυτανική γη έγιναν
κάποια βήματα τουριστικής αξιοποίησης ίσως
τα νούμερα της
στατιστικής αποδώσουν τους παραπάνω τίτλους
στη Φωκίδα. Γη
σκληρή, βουνίσια στο μεγαλύτερο τμήμα της,
όχι ιδιαίτερα
κατάλληλη για καλλιέργεια αν και μέχρι
τη δεκαετία του '70,
τα πρανή γύρω από την κοίτη του Μόρνου
κάλυπταν αρκετές
ανάγκες του τόπου από οπωροκηπευτικά,
όσπρια ακόμα και στάρια.
Γη πέτρινη, καμμένη, από τον Κατοχικό
εισβολέα, με χωριά
πυρπολημένα, με κόσμο φτωχό
και ταλαιπωρημένο.
Πάω τόσο πίσω γιατί δεν μπορείς να
εκτιμήσεις τίποτα από
τούτο το χώρο, αν δεν συμπεριλάβεις
εκείνο το κομμάτι της Ιστορίας
Συνάντησα παλιούς γνωστούς, απόμακρους
συγγενείς, ποιμένες και
γερόντισσες που έχουν ριζώσει εκεί.
Κάποτε είχα θεωρήσει σαν δείγμα προόδου
ότι οι μεσήλικες
φρόντιζαν τους γηραιούς γονείς τους.
Σαν σημάδι, ότι η πολιτεία
πήγαινε μπροστά, καθώς η επόμενη γενιά
είχε τους τρόπους να
“γηροκομεί” τους πρεσβύτερους.
Έτσι λοιπόν, καθώς
άκουγα τον εβδομηντάρη ποιμένα να μου
διηγείται, χαμογελαστά,
με τι τρόπο συνδράμει τους δύο από τρεις
άνεργους γιους του,
ένοιωσα για μια ακόμα φορά τη βία της
λεηλασίας αυτού του τόπου.
Και δεν μπορώ να φανταστώ σε τι “πάρτυ”
είχε συμμετοχή η
συγκεκριμένη οικογένεια, τι δάνεια έλαβαν,
πόσο παραπάνω
από τα εισοδήματά τους ζούσαν.
Δεν μπορώ να φαντασθώ
το έγκλημά τους, όπως δεν μπορώ να
καταλάβω την τιμωρία τους. 
Όπως επίσης δεν είχα τίποτα να απαντήσω
στην ερώτηση
της μακρινής θειάς: "τι γίνεται, τι κάνετε εκεί κάτω;"
εννοώντας την
Αθήνα. 'Οχι ότι περίμενε απάντηση.
Κοίταξε τον ουρανό, καθώς έκλεινε ο καιρός,
\ βγήκε έξω αγκομαχώντας να ταίσει το γαιδαράκο της, ο οποίος μόλις την είδε έκανε σαν μικρό παιδί. Να προλάβει τη βροχή και το σκοτάδι, να βολευτεί στη φτωχική της κάμαρη, να βάλει φωτιά, να φτιάξει κάτι να φάει.
Κι όλα αυτά, μόνη, στα 76 της. Κάθε μέρα μάχη.
Την αγκάλισα, την ασπάστηκα. Στο επανειδείν.
Ο καιρός έκλεινε κι' άλλο. Εγκαταλείποντας το
Λιδωρίκι, η βροχή ξεκίνησε συνοδευόμενη από αστραπές, όπως τότε που βροντούσε ο Όλυμπος κι άστραφτε η Γκιώνα. 
Λίγο αργότερα, μια καταρρακτώδης βροχή προσπαθούσε
επί ματαίω να ξεπλύνει τους σχετικά πρόσφατα ασφαλτοστρωμένους δρόμους από τις περπατισιές των γελαδιών που έχουν τόσο πληθύνει. Παραδίπλα οι κτηνοτρόφοι, αγέρωχοι μέσα στην κοσμοχαλασιά διακονούσαν τα κοπάδια τους. 
Λίγο ψηλότερα, τα οροπέδια του ελατόδασους πάνω
από τις Καρρούτες,
στην καρδιά της Γκιώνας, κρατούσαν ακόμα κάποιο
φως κυρίως από το
λευκό του χιονιού που παρέμενε πεισματικά σε όλα
τα ανήλια κομμάτια.
Όταν σκοτείνιασε τελείως, είχα περάσει από
τη Δωρίδα στην
Παρνασσίδα. Ξεχώριζε η ανταύγεια από τα
φώτα του κάμπου.
Η καταιγίδα ξεσπούσε με μανία πάνω στον
καλοδιατηρημένο
χωματόδρομο που οδηγούσε στα πεδινά,
στα λιόδενδρα.
Στις ανηφόρες λίγο μετά το Χρυσό, η ορατότητα
είχε μειωθεί σε λίγα μόλις μέτρα με το νερό να πέφτει καταρρακτωδώς, αλλά στους Δελφούς ήταν ένας άλλος, πιο ήρεμος κόσμος. Αφήνοντας την Φωκίδα πίσω, στη Βοιωτία και ακόμα πιο ψηλά στην Αράχωβα, η βροχή είχε σταματήσει και οι ανταύγειες από του στολισμούς, σημάδευαν τις βρεγμένες επιφάνειες των δρόμων.
Άλλος κόσμος, ούτως ή άλλως.
 |
Από το blog telling stories
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015
Από την Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας
Λιδωρίκης Αθανάσιος (1788-1886) – προσωπογραφία και βιογραφικά στοιχεία
Προσωπογραφία Αθανασίου Λιδωρίκη – Διονύσιος Τσόκος (1820-1862)
Ιουνίου 7, 2013 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού
Η ανάγκη μορφοποίησης της νωπής ιστορικής μνήμης οδήγησε, κατά τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια, στην απεικόνιση των αγωνιστών, καθώς κοινό ήταν το αίτημα για την αποτύπωση του ιστορικού γίγνεσθαι μέσα από την εμπειρία του παρόντος. Η προσωπογράφηση των πρωταγωνιστών του Αγώνα, τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια, αποτελούσε άμεσο Βίωμα, αφού οι ζωγράφοι της εποχής που ανέλαβαν να διατηρήσουν την εικόνα των αγωνιστών, είχαν προσωπική επαφή με τους απεικονιζομένους ή γνώριζαν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους από σύγχρονα σκίτσα ή λιθογραφίες.
 | ||
| Προσωπογραφία Αθανασίου Λιδωρίκη, 1855. Λάδι σε μουσαμά, έργο του Διονυσίου Τσόκου. Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου |
Η προσωπογραφία του Αθανασίου Λιδωρίκη φιλοτεχνήθηκε από τον Τσόκο το 1855, εποχή της μεγάλης ακμής του καλλιτέχνη ως προσωπογράφου και ιδιαίτερα του κύκλου των αγωνιστών. Ο Αθανάσιος Λιδωρίκης, προεστός από τη Δυτική Ελλάδα και την Ήπειρο και από τους πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρείας, ανέπτυξε πολιτική δράση στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε το 1835 μετά την ανάδειξή του στα αξιώματα του Συμβούλου Επικρατείας και του Γερουσιαστή.
Στο έργο, ο Λιδωρίκης φορά τη χαρακτηριστική αμφίεση, φουστανέλα που μόλις διακρίνεται, αφού έχει απεικονισθεί από τη μέση και πάνω, πουκάμισο, χρυσοποίκιλτο σεγκούνι και φέσι.
Ο Τσόκος αποδίδει τη μορφή του αγωνιστή εξαντλώντας όλα τα εκφραστικά του μέσα αφού η ρεαλιστική απεικόνιση τόσο στο πλάσιμο του προσώπου όσο και στην απόδοση των λεπτομερειών συνδυάζεται με την ιδεαλιστική απεικόνιση που στηρίζεται στην ακαδημαϊκή παιδεία του καλλιτέχνη στη Βενετία κοντά στον Lodovico Lipparini (1800-1856), ζωγράφο με ιδιαίτερη επίδοση στην προσωπογραφία. Η μετωπική σχεδόν σε προτομή στάση, η χρωματική αρμονία, η πλαστικότητα, η ευαισθησία της γραμμής συμβάλλουν στην επιβλητικότητα της μορφής, ενώ το βαθύ Βλέμμα μεταφέρει κάτι από την ψυχολογία του απεικονιζόμενου.
Όλγα Μεντζαφού – Πολύζου
Από το λεύκωμα, «1821 Μορφές & Θέματα του Αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στη ζωγραφική του 19ου αιώνα».
Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου. Παράρτημα Ναυπλίου.
Βιογραφικά στοιχεία Αθανασίου Λιδωρίκη (1788-1886)
Πηγή: https://el.wikipedia.org
Γεννήθηκε το 1788 στο Παλαιοκάτουνο (σημερινό Κροκύλειο Φωκίδας) της επαρχίας Λιδωρικίου. Από παιδί εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα για να παρακολουθήσει τα σχολικά μαθήματα κοντά στον σοφό γυμνασιάρχη Ψαλίδα. Αφού μεγάλωσε και μορφώθηκε έγινε ιδιαίτερος γραμματέας του Αλή Πασά και απόκτησε τόση εμπιστοσύνη που διαχειριζόταν και την σφραγίδα του.
Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και συντέλεσε στην πρόοδο της Επανάστασης διακινδυνεύοντας ακόμα και την ίδια του την ζωή. Με την έναρξη της επανάστασης εκλέχτηκε βουλευτής και διορίστηκε μέλος της διμελούς επιτροπής της Ελλάδας προς διατήρηση των φρουρίων και των ατάκτων και τακτικών στρατευμάτων.
Κατά την πολιορκία των Αθηνών πήγε με αποστολή της κυβέρνησης στην δυτική Ελλάδα για να διεγείρει σε επανάσταση τους εκεί ευρισκόμενους στρατιωτικούς, όπως και τα κατάφερε.
Αργότερα διορίστηκε διοικητής της ανατολικής Ελλάδας και μέλος της Γερουσίας. Επί Όθωνα διορίστηκε διοικητής της επαρχίας Καρύταινας, και αργότερα της Λιβαδειάς.
Διετέλεσε βουλευτής, και αργότερα γερουσιαστής και βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο.
Ομοσπονδία Συλλόγων Β.Δ. Δωρίδας
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015
Γλωσσάρι
Λέξεις που χρησιμοποιούσαν παλιότερα οι κάτοικοι του χωριού μας και σήμερα σχεδόν έχουν ξεχαστεί...
Αστρέχα = το γείσο της στέγης που στάζουν τα βροχόνερα ,η σταλάχτρα.
Ζακόνι = συνήθεια , έθιμο
Κοκόσια = καρύδι
Μαργώνω= παγώνω
Παπαδέλα= ο ψημένος σπόρος καλαμποκιού
Πριόβολος = η στουρναρόπετρα με την οποία ανάβανε την ίσκα
Ρεκάζω= βγάζω διαπεραστική φωνή
Ρεμόνι=κόσκινο
Φίλεμα= φιλοδώρημα
Φόκος= φωτιά
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015
Επιχειρησιακό σχέδιο «ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΝΤΑΓΙΩΝ»
Posted: 17 Jun 2015 04:29 AM PDT
Πηγή: εφημερίδα Πενταγιώτικοι Στοχασμοί α.φ. 102
Το προτεινόμενο πρόγραμμα ΕΣΠΑ, που ολοκληρωμένη εικόνα του βλέπετε στη συνέχεια του κειμένου, είναι προϊόν συνεργασίας πολλών ανθρώπων και ομάδων. Αναφέρθηκε σαν ιδέα από τον ακαδημαϊκό Γ. Δημητρέλλο (Πανεπιστήμιο Πάτρας) στο 15ο αναπτυξιακό Συνέδριο της Ομοσπονδίας μας στην Πενταγιού και άρχισε η μελέτη του από τον ίδιο τον ακαδημαϊκό και τον Σύλλογο μας, (Στέλιος Τσιώρης - Δημ. Καραστάθης) που βρήκε μεγάλη βοήθεια από τον Δήμαρχό μας Γ. Καπεντζώνη. Βοήθησαν πολύ ο Νίκος Αγριαντώνης, ο πρώην Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθ.Τσαυτάρης, το στέλεχος του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ Ελένη Μαλούπα (με τις φωτισμένες ομιλίες της σε όλα τα μέρη της χώρας για την αξία των αρωματικών φυτών και των Βοτανικών κήπων), η καθηγήτρια της Γεωπονικής Αθηνών κ. Φάλια Οικονόμου με τις νέες ιδέες της στην ομάδα μας, και φυσικά βοήθησε καθοριστικά η μεγάλη δωρεά της οικογένειας Γεωργακόπουλου, της διώροφης οικίας μέσα στο χωριό μας! Ασφαλώς και βοήθησαν η Ομοσπονδία συλλόγων Β/Δ Δωρίδας και η Δωρική Αδελφότητα με τα Αναπτυξιακά τους Συνέδρια, αφού μέσα από αυτά προέκυψαν παρόμοιες ιδέες!
 |
| Τσάι του βουνού |
 |
| Ρίγανη |
Το πρόγραμμα παρουσιάζει ιδιαίτερη δυναμική και ενδιαφέρον για την οικονομία μιας ταλαιπωρημένης περιοχής, αυτής της ορεινής Δωρίδας! Η παρουσία τριών Πανεπιστημίων στη λειτουργία του Βοτανικού Κήπου, θα πετύχει τη σύνδεση της πιο μοντέρνας τεχνολογίας και επιστήμης, με την επιχειρηματικότητα. Και μάλιστα, γύρω από έναν κλάδο, αυτόν των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, στον οποίο δραστηριοποιούνται δεκάδες νέες επιχειρήσεις, πολλές φορές με εξαγωγικό χαρακτήρα. Σημαντικές δυνατότητες μας δίνονται! Παραγωγή (Τράπεζα) πιστοποιημένου πολλαπλασιαστικού υλικού όλων των αρωματικών φυτών της περιοχής μας παραγωγή με πιστοποίηση Πανεπιστημίου οικολογικών προϊόντων (με ανώτερες φυσικά τιμές), ποιοτικές συσκευασίες, και γιατί όχι παραγωγή αιθέριων ελαίων!! Και μπορούν να δουλέψουν όσοι θέλουν, κι όχι μόνο ντόπιοι!! Είναι η ώρα της Πολιτείας, για την μεγάλη απόφαση!
 |
| Καμφόρα |
 |
| Μέντα |
Οπου παρουσιάσαμε το πρόγραμμα, δεχθήκαμε μόνο επαίνους. Ο Δήμαρχός μας το αγκάλιασε πρώτος, το πίστεψε και βοήθησε τα μέγιστα στην υλοποίηση της μελέτης! Κι είναι πολύ σημαντικό αυτό! Ό,τι και να γίνει, δεν θα ξεχάσουμε τη βοήθειά του. Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι θα χρειασθεί ίσως και η βοήθεια των Πενταγιωτών, στην εξεύρεση κτημάτων που θα χρησιμοποιηθούν για τον Βοτανικό Κήπο. Πολλά οικόπεδα έχουν ήδη βρεθεί. Όμως δίνουμε μεγάλη σημασία στα οικόπεδα που βρίσκονται μέσα στο χωριό, από το σπίτι Γεωργακόπουλου και κάτω, προς την Μεγάλη Βρύση. Τα οικόπεδα, με ειδικό συμβόλαιο, ενοικιάζονται απλώς στον Βοτανικό Κήπο (άρα στον Δήμο) και επιστρέφονται όποτε το θελήσει ο ιδιοκτήτης. Για να γίνει όλη η περιοχή αυτή ένα πανέμορφο πάρκο, με παγκάκια, πινακίδες, δρομάκια, αντί της σημερινής ασχήμιας (και αιτίας πυρκαγιάς, όπως πρόπερσι)! Που θα το επισκέπτονται, σχολεία και Πανεπιστήμια!! Και πλήθος τουριστών!
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΥ ΔΩΡΙΔΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ-ΓΕΩΠΟΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΑΓΙΟΥ ΔΩΡΙΔΑΣ
Αθήνα 20-04-2015
Το πρόγραμμα προτείνεται για έγκριση στα ΕΣΠΑ 2014-2020 και είναι πρόταση του Δήμου Δωρίδας από κοινού με τον Σύλλογο Πενταγιωτών. Η επεξεργασία του άρχισε μετά την διεξαγωγή του 15ου Αναπτυξιακού Συνέδριου της Ομοσπονδίας συλλόγων Β/Δ Δωρίδας τον Αύγουστο του 2013, στην Πενταγιού, από τον Σύλλογο Πενταγιωτών και το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, (Γ. Δημητρέλλος) και στη συνέχεια υποστηρίχθηκε θερμά και από τον Δήμο Δωρίδας.
Ο Δήμαρχος Γ. Καπεντζώνης μαζί με τον πρόεδρο του Συλλόγου Πενταγιωτών Στ. Τσιώρη, επισκέφθηκαν τον τότε Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Αθ. Τσαυτάρη και πέτυχαν την έγκριση και τον ενθουσιασμό του Υπουργού για ένα τόσο δυναμικό επιχειρησιακό σχέδιο, στη καρδιά της ορεινής Δωρίδας, μιας περιοχής πανέμορφης αλλά και πάμφτωχης! Με την ανταποδοτικότητα που διακρίνει το επιχειρησιακό σχέδιο, στοχεύεται η τόνωση της τοπικής οικονομίας αλλά και επανακατοίκηση των ορεινών οικισμών, θέμα τεράστιας σημασίας για την Εθνική Οικονομία, ειδικά σήμερα!
 |
| Οι Σ. Τσιώρης, Α. Τσαυτάρης και Γ. Καπεντζώνης |
Στη συνέχεια, με τις αλλεπάλληλες συμμετοχές μας σε ημερίδες για τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, (που τόσο είναι της μόδας), κερδίσαμε και άλλους συμμάχους, όπως τον ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που θα συμμετάσχουν και αυτοί σε μεγάλης σημασίας ημερίδα στο Λιδωρίκι για τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά! Αυτές τις μέρες ενημερώνουμε και την Γεωπονική Αθηνών, που κι αυτή ενδιαφέρθηκε ζεστά για συμμετοχή της στις κινήσεις για δημιουργία τέτοιου ερευνητικού κέντρου στη περιοχή της Στερεάς Ελλάδας που τόσο έλλειπε! Τέλος, αντιπροσωπεία του Συλλόγου Πενταγιωτών, ο πρόεδρος Στ. Τσιώρης και ο αντιπρόεδρος Δημ. Καραστάθης, επισκέφθηκαν στη Λαμία, τους Αντιπεριφερειάρχη Ηλία Σανίδα και τον Κώστα Λέμα σύμβουλο του Περιφερειάρχη, στα μέσα Φεβρουαρίου 2015, και έτυχαν θερμής υποδοχής για το προτεινόμενο επιχειρησιακό σχέδιο.
 |
| Γιώργος Δημητρέλλος |
Το επιχειρησιακό σχέδιο «ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΝΤΑΓΙΩΝ», περιλαμβάνει τρεις μεγάλες ξεχωριστές δράσεις :
Α. ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ –ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ:
Η Δημιουργία Βοτανικού Κήπου μέσα στον οικισμό της Πενταγιούς, επιτυγχάνεται χάρη σε σημαντική δωρεά προς τον Δήμο Δωρίδας διώροφου σπιτιού της οικογένειας Γεωργακόπουλου. Το σπίτι είναι ουσιαστικά τριώροφο, συνολικών τετραγωνικών άνω των 150. Ο Βοτανικός Κήπος θα προέλθει από μελέτη του Πανεπιστημίου Πάτρας, θα περιλαμβάνει το κυρίως κτίριο, ως βάση εκθεμάτων, γραφείων, χημείου κ.λ.π., πολλά στρέμματα,(άνω των 20) θα αξιοποιηθούν ως βάση των πειραματικών καλλιεργειών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών. Ο αρμόδιος φορέας θα μπορεί να εκμεταλλεύεται εμπορικά τα καλλιεργούμενα και συσκευασμένα αρωματικά φυτά, ώστε όλες οι δράσεις να είναι ανταποδοτικές, και να συντελούν στην ανάπτυξη και ανόρθωση της οικονομίας της περιοχής μας.
Η ίδρυση μικρού Βοτανικού Κήπου με αρωματικά , φαρμακευτικά φυτά και βότανα της περιοχής μπορεί να αποτελέσει μια δράση με μεγάλες προοπτικές για την ευρύτερη περιοχή! Όπως μας γράφει ο πανεπιστημιακός Γ. Δημητρέλλος, Δρ. Περιβαλλοντολόγος Γεωπόνος του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο Κήπος:
• θα είναι επισκέψιμος σε κάθε ενδιαφερόμενο για πληροφορίες για τα φυτά του και για τα φυτά της ευρύτερης περιοχής.
• θα παρέχει πληροφορίες για καλλιέργεια αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών που είναι αυτοφυή στην περιοχή, με σκοπό την αξιοποίηση των εγκαταλελειμμένων αγρών της περιοχής
• θα συμβάλλει στη δημιουργία μικρών μονάδων καλλιέργειας αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών και βοτάνων ανά δημοτικό διαμέρισμα
• θα δημιουργηθεί η ανάγκη δημιουργίας μονάδας επεξεργασίας και μεταποίησης-συσκευασίας του φυτικού υλικού, με σκοπό την παραγωγή προϊόντων που θα είναι διαθέσιμα στην αγορά.
Η ανάπτυξη του Βοτανικού Κήπου μπορεί να επεκταθεί και στη δημιουργία μονάδας πολλαπλασιαστικού υλικού παραγωγής φυτών πιστοποιημένων για διάθεση στην αγορά.
Β. ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΠΑΛΑΙΟΥ ΜΟΝΟΠΑΤΙΟΥ:
Η ανακαίνιση του παλαιού μονοπατιού Πενταγιούς - κορυφή Ξηροβουνίου - Αγία Παρασκευή - Πενταγιού θα βοηθήσει πολύ στην περιήγηση και εξερεύνηση των περιοχών φυσικής παρουσίας των αρωματικών μας φυτών και στην ανάδειξη της σύνδεσης τους με τα πολιτιστικά, θρησκευτικά και ιστορικά στοιχεία της περιοχής! Παράλληλα θα βοηθήσει και στην τουριστική αξιοποίηση της ευρύτερης περιοχής των Βαρδουσίων.Το μονοπάτι είναι παλιό, πασίγνωστο στους ντόπιους, δεν απαιτούνται απαλλοτριώσεις κ.λ.π.,και χρειάζεται κυρίως πολύ καλό καθάρισμα, σταθμούς ανάπαυσης και σημάνσεις καινούργιες. Το μήκος του θα ξεπεράσει τα 8-9 χλμ.
Γ. ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΟΙΚΗΜΑΤΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑ:
Εδώ, οι προτεινόμενες δαπάνες είναι μικρές, καθώς το οίκημα είναι ενεργό, χρησιμοποιείται από τον Σύλλογο Πενταγιωτών για πολιτιστικές δράσεις και χρειάζονται μικρές βελτιώσεις.(παροχή ίντερνετ, μεγαφωνικός εξοπλισμός, κ.λ.π.)
Η δημιουργία ενός Βοτανικού Κήπου στην ορεινή Δωρίδα, με κύριο σκοπό την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της πανέμορφης περιοχής μας, μπορεί να γίνει το φυτίλι μιας αναπτυξιακής πορείας της πιο φτωχής περιοχής της χώρας μας. Εκατοντάδες στρέμματα δημοτικά αλλά και ιδιωτικά, παραμένουν χέρσα και ακαλλιέργητα. Με κατανόηση και βοήθεια από το Δήμο και το Κράτος, μπορούν να δοθούν μόνο για καλλιέργεια στους αγρότες.
Γιώργος Δημητρέλλος
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015
Τρίτη 9 Ιουνίου 2015
Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015
Τρίτη 2 Ιουνίου 2015
Κυριακή 31 Μαΐου 2015
Πέμπτη 28 Μαΐου 2015
Τρίτη 26 Μαΐου 2015
Δευτέρα 25 Μαΐου 2015
Πέμπτη 21 Μαΐου 2015
Από το 2007 παρακολουθώ καθημερινά το εξαίρετο blog του αγαπητού φίλου
Κώστα Καψάλη ,πραγματικά μου έχει γίνει πλέον αναγκαία συνήθεια , που με οδηγεί αυτόματα κάθε μέρα στον υπολογιστή μου για να δω τι καλό έχει αναρτηθεί στο Λιδωρίκι .
Πρωτοπόρος ο αγαπητός Κώστας στην λεγόμενη μπλογκόσφαιρα έχει κάνει το Λιδωρίκι και όχι μόνο γνωστό στα πέρατα του κόσμου ,πολλά του οφείλουμε και σ'αυτόν και στον αξέχαστο αδελφό του τον Γιώργο.
Χρόνια πολλά Κώστα για την ονομαστική σου εορτή και δύναμη να συνεχίζεις το ωραίο σου έργο !!!
Κώστας Μπερτσιάς
Τετάρτη 20 Μαΐου 2015
Κυριακή 17 Μαΐου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)